ผุดขึ้นมาเป็นสาย

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตรสาหร่าย สุขเวช (ประเทศไทย)

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ลูกเกิดที่จังหวัดกาญจนบุรี ชื่อของลูกเป็นชื่อของกินยอดฮิตของญี่ปุ่น ที่เชื่อกันว่ากินแล้วผมสวย...ใช่แล้วค่ะ ลูกชื่อ สาหร่าย สุขเวช หรือ ลูกสา ปีนี้อายุ 32ปีค่ะ ชีวิตวัยเด็กของลูก เติบโตในไร่ มีทั้งอ้อย ทั้งมันสำปะหลัง ลูกทำเป็นทุกอย่างสมกับเป็นลูกชาวไร่ ยิ่งเมื่อคุณพ่อเสียชีวิตไป พวกเราทั้ง 5พี่น้อง ก็ยิ่งต้องช่วยกันทำงานทุกอย่าง จนเรียนจบการศึกษาปริญญาตรี คณะมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์ สถาบันราชภัฏพระนครศรีอยุธยา ลูกก็ได้งานเป็นเจ้าหน้าที่ธุรการของคณะมนุษยศาสตร์ ทำอยู่ 2ปี ก็ได้มาเป็นคุณครูสอนวิชาพระพุทธศาสนา ที่โรงเรียนเลาขวัญราษฎร์บำรุง จังหวัดกาญจนบุรี

ที่โรงเรียนเลาขวัญราษฎร์บำรุงนี้เอง ได้มีเพื่อนของลูกที่ไปวัดพระธรรมกาย แนะนำให้ลูกฝึกนั่งสมาธิ เพราะเขาทราบว่าลูกกำลังอยากหาวัด ที่ไปแล้วใจสงบ จึงบอกว่าถ้าอยากใจสงบให้ลูกลองนั่งสมาธิดู คืนนั้นลูกก็ลองเลยค่ะ พอหลับตาได้ 5นาที ลูกก็รู้สึกเหมือนตัวหายไปทั้งตัว อาการเหมือนหล่นลงมาจากที่สูงอย่างแรง เหมือนโดดร่มลงมาแต่ร่มไม่กาง ใจหวิวๆ อาการเหมือนหายใจไม่ทัน รู้สึกว่าเป็นการตกที่ไม่มีที่สิ้นสุด ลูกกลัวมากๆ…

พอดีนึกถึงข้อความในหนังสือเล่มหนึ่งที่เคยอ่าน เขาเล่าว่าเคยมีคนนั่งสมาธิแล้วตาย ลูกเลยรีบลืมตาค่ะ พร้อมอาการตกใจกลัวสุดขีด และเหงื่อออกพลั่ก เพราะลูกกลัวตายในขณะนั้น พอลืมตาขึ้นมาลูกก็ใช้มือคลำแขนและลำตัวของตัวเองดูเจ้าค่ะ ปรากฏว่าอยู่ครบทุกส่วน อาการที่เกิดขึ้นในขณะนั้นเป็นเวลาที่เร็วมาก

เช้าวันรุ่งขึ้น ลูกรีบตรงเข้าไปต่อว่าเพื่อนว่า ทำไมไม่บอกลูกว่านั่งสมาธิแล้วมันน่ากลัวแบบนี้ กว่าจะเคลียร์กันได้ก็พักใหญ่ค่ะ คราวนี้พอรู้ว่าไม่ตายแน่นอน ลูกก็ลองนั่งใหม่...

คืนที่สอง ลูกทำแบบเดิม 2-3นาทีผ่านไป ก็มีภาพองค์พระพุทธรูปสีทองสุกสว่าง ขนาดประมาณ 1คืบ ลอยอยู่กลางท้อง ลูกนั่งดูจนพอใจแล้วก็เข้านอน เช้ามาก็เล่าให้เพื่อนฟัง เขาประหลาดใจมากๆบอกว่า ให้รีบมาวัดพระธรรมกายเถอะ ลูกจึงได้มาวัดครั้งแรกในวันที่ 22 เมษายน พ.ศ.2547 พอถึงช่วงนั่งสมาธินะคะ ลูกก็ตื่นเต้นที่เห็นคนเยอะมากแต่เงียบสำรวมกันหมด มัวแต่ลืมตาดูรอบข้างจนไม่ได้นั่งสมาธิเลยค่ะ

หลังจากวันนั้น ลูกก็เริ่มมาวัดบ่อยขึ้น แต่ยังไม่ได้ติด DMC จึงไม่รู้จักพระเดชพระคุณหลวงพ่อ 6เดือนผ่านไป ลูกฝันเห็นพระภิกษุรูปหนึ่ง ท่านหน้าตาดี๊...ดี ผิวก็ใส ท่านบอกให้ลูกมาวัด

ลูกก็ตอบว่า “ไม่มีตังค์จะไปได้ไง”

ท่านก็ยิ้มแล้วพูดซ้ำว่า “มาวัดนะ”

ลูกตอบกลับด้วยเสียงที่เพิ่มดีกรีความดังออกไปว่า “ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีตังค์ จะให้ไปได้ไง”

จนเมื่อติด DMC แล้ว ลูกจึงรู้ว่า พระรูปนั้น คือ พระเดชพระคุณหลวงพ่อนั่นเองเจ้าค่ะ ลูกขอกราบขอขมาต่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยนะเจ้าคะ หลังติด DMC แล้ว ลูกเริ่มนั่งสมาธิบ่อยขึ้น รู้สึกว่ามีความสุขมาก จึงชวนคุณแม่นั่งบ้าง แรกๆท่านก็ไม่ชอบเท่าไหร่ เพราะถูกแย่งเวลาดูละคร แต่พอได้ลองนั่งสมาธิ ท่านก็เปลี่ยนจากติดละคร มาติด DMC แทนแล้วค่ะ

พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ ลูกไม่ทราบว่าทำไมอยู่ๆลูกก็เกิดอาการอยากไปแต่วัด อยากมาอยู่วัด อาการนี้รุมเร้าใจ จนลูกตัดสินใจลาออกจากงานเดิมมาสมัครงานที่วัดในปี พ.ศ.2549 ค่ะ ลูกได้เข้าร่วมอบรมโครงการธรรมทายาทหญิง รุ่นที่23 เพื่อหล่อหลอมจิตใจให้พร้อมมาเป็นเด็กวัด

การอบรมธรรมทายาทหญิง ทำให้ลูกมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดีมาก รู้สึกโล่งโปร่งเบาสบาย และได้พบกับ น.ส.สาหร่าย Copy2 ที่สวยกว่าตัวจริง ผิวละเอียด ใส่ชุดอุบาสิกานั่งสมาธิอยู่ในตัวลูก ลูกดูเพลินเพราะยิ่งมอง ยิ่งงาม จนเวลาหนึ่งชั่วโมงเหมือนแค่หนึ่งนาทีเองค่ะ จากนั้นทุกรอบลูกจะเห็นภาพ Top-view ขององค์พระ เห็นขดก้นหอยบ้าง เห็นคอบ้าง เห็นเข่าบ้าง เห็นนิ้วเท้าบ้าง พอจบโครงการก็เห็นเต็มองค์พอดีค่ะ ท่านใสๆ สวยมากๆ ลูกมีความสุขแบบสบายๆ อยากนั่งไปนานๆ นอกรอบก็ตรึกองค์พระได้ตลอดค่ะ

หลังจบการอบรมธรรมทายาทหญิง ลูกได้เริ่มงานทำงานอยู่ที่วัด ทำงานเอกสารทุกอย่าง และต้องออกพื้นที่ด้วย ทำให้มีเวลานั่งสมาธิน้อยลง จากเดิมก่อนเข้าวัดลูกเคยนั่งวันละ 4-6ชั่วโมง เหลือแค่ 2-3ชั่วโมง บางทีต้องอาศัยนั่งในรถ ทำให้ความหยาบเกาะใจมากขึ้น จนองค์พระหายไป

มีอยู่คืนหนึ่ง เวลาประมาณตีหนึ่งเห็นจะได้ ลูกฝันเห็นคุณยายอาจารย์ ท่านบอกลูกว่า “นั่งแค่นี้ทำวิชชาไม่ได้หรอก ถ้าจะทำวิชชาต้องเพิ่มเวลานั่งให้มากกว่าที่นั่งอยู่ในปัจจุบันนี้อีก” แล้วคุณยายก็นั่งสมาธิให้ลูกดูจนถึงเช้าเลย ลูกจึงฮึดสู้ แม้บางวันเสร็จงานดึกแค่ไหน ลูกก็จะต้องนั่งสมาธิต่อ และได้เข้าชมรมหยุด ทำให้มีกำลังใจนั่งนอกรอบมากขึ้น จนเริ่มมีอาการตกศูนย์แบบเบาๆ เริ่มเข้ากลางได้ แล้วองค์พระก็กลับมาค่ะ...

คราวนี้ทั้งสวยทั้งใส ทั้งใหญ่กว่าเดิม ท่านผุดขึ้นจากกลางท้อง แล้วขยายใหญ่จนคลุมตัว ใสเหมือนแก้ว แต่ละเอียดกว่า เวลาที่องค์พระคลุมตัวลูกรู้สึกเหมือนไร้ตัวตน ตัวบางเบา กลมกลืนไปกับบรรยากาศ พอเข้ากลางนุ่มๆต่อไป ก็มีดวงธรรมผุดขึ้นมาเป็นสายๆ เหมือนเข้าแถวผุดขึ้น ทีละหนึ่งๆ จนตอนหลังเริ่มนับไม่ทัน เพราะมาเป็นชุด มาทีละพรืด ลูกก็ยังทำหน้าที่เดิม คือ เข้ากลางต่อไป

แม้นอกรอบ ดวงก็ยังคงผุดต่อเนื่อง พอกลับมานั่งลูกก็เข้ากลางต่อ จนในกลางดวงมีองค์พระผุดขึ้นแทน ทีนี้ก็เป็นเหมือนเดิม คือ ตอนแรกก็ผุดขึ้นทีละหนึ่ง แล้วเร็วขึ้นเป็นทีละชุด เป็นพรืดแบบดวงธรรม องค์พระใสมากขึ้น เห็นชัดขึ้น เบาๆ บางๆ เหมือนฟองสบู่ ลูกก็ดูอย่างเดียวไม่นับ แค่หยุดใจไว้ตรงกลางเฉยๆ

ลูกรักษาสภาวะนี้ไว้ได้เป็นช่วงๆ เวลาเจอเรื่องหยาบๆก็มีอาการน็อตหลุดบ้าง พอรู้ตัวก็จะทำต่อได้โดยอัตโนมัติ ลูกชอบนั่งสมาธิมากๆเจ้าค่ะ เพราะว่าเวลานั่งสมาธิทุกครั้ง ขณะที่เข้ากลางและองค์พระที่ผุดขึ้นมา เหมือนท่านเป็นองค์พระองค์ใหม่ทุกครั้งเลย ทั้งๆที่เป็นองค์พระเหมือนกัน อุปมาเหมือนว่าเราต้องกินข้าวทุกวัน แต่ข้าวนั้นเป็นข้าวจานใหม่เสมอเจ้าค่ะ มีความสุขและสนุกมากๆเลยเจ้าค่ะ เหมือนเป็น Meditation rally ลูกอยากให้ทุกคนในโลกนี้นั่งสมาธิด้วยกันทุกคนเลย จะได้รู้ว่าการนั่งสมาธินั้น ทั้งสนุก และมีความสุขเช่นไร เพราะอธิบายไม่ถูกว่าสุข และสนุกอย่างไรเจ้าค่ะ

สุดท้ายนี้ ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อ หล่อสุด มีสุขภาพสดชื่นแข็งแรง ลูกจะอธิษฐานทุกครั้งที่นั่งสมาธิ ให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อแข็งแรงเหมือนตอนอายุ 20ปี เป็นหนุ่มตลอดกาล อยู่กับลูกๆไปสองร้อยซาวปี๋เลยนะเจ้าคะ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงเจ้าค่ะ

กัลยาณมิตรสาหร่าย สุขเวช