รักเธออย่างแรง

    ลูก มาวัดพระธรรมกายครั้งแรกปี พ.ศ.2527 โดยการชักนำของลูกชาย แต่ต่อมาลูกชายได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ ลูกจึงห่างวัดพระธรรมกายไปปฏิบัติธรรมสายอื่น จนกระทั่งได้กลับมาปฏิบัติธรรมที่วัดพระธรรมกายอีกครั้งเมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ.2548

 

    ลูกมีผลการปฏิบัติธรรม ที่พบกับความประหลาดใจหลายอย่าง จนกำลังมาถึงหนทาง 2แพร่ง ว่าจะเอาอย่างไรดีค่ะ ลูกจึงขอความเมตตาคุณครูไม่ใหญ่ ฝันในฝันให้ลูกซึ่งได้บรรจงร้อยเรียงเรื่องราวมาด้วย นะเจ้าคะ

    คุณตาของลูก มีท่านอาเป็นถึงเจ้าจอมมารดา ในรัชกาลที่5 คุณตารับราชการเป็นปลัดซ้าย เป็นที่เกรงใจของทุกคน มีฐานะดีมาก มีทาสไว้ใช้งาน มีที่สวนมากมาย ในอำเภอพยุหะคีรี จังหวัดนครสวรรค์ เมื่อบ้านเมืองเจริญขึ้น คุณตาก็ยกที่ข้างสวนและท้ายสวน ให้ทำเป็นถนนให้ชาวบ้านสัญจรได้ คุณตาชอบให้หลานๆ อ่านทศชาติชาดกให้ฟัง แล้วคุณตาคุณยายก็จะนอนเอามือก่ายหน้าผาก ฟังหลานอ่านอย่างมีความสุข   

    คุณยายของลูก เคยเล่าว่า ขณะที่ตอนนั้นอายุประมาณ 40กว่าปี คุณยายกำลังป่วยหนักมีคนร่างโต 3คน มากระชากลากตัวท่านออกจากร่าง ถูลู่ถูกังผ่านป่ารกหนามตำเต็มตัว ท่านขอร้องว่า “พ่อคุณ อย่าเอาฉันไปเลย” พวกนั้นก็ไม่ฟัง ยังคงลากคุณยายมาถึงที่แห่งหนึ่ง เอาคุณยายไปรายงานตัวที่โต๊ะ โต๊ะนั้นก็บอก ไม่ใช่ ไปโต๊ะนี้ โต๊ะนี้ก็บอกไม่ใช่ สักพักหัวหน้าพวกเขาก็บอกว่า ไม่ใช่คนนี้ให้เอาไปคืน คล้ายๆ กับว่าเอามาผิดตัว ตอนนั้นคุณยายเห็นพรรคพวกที่ตายแล้วในนั้นหลายคน ท่านก็สงสัยว่าพรรคพวกไปอยู่ตรงนั้นได้อย่างไร

    คุณป้าของลูก เหมือนบุคคลพิกลคนพิการ ตอนเด็ก คุณป้าเป็นโรคชักมาตลอด พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง หาข้าวกินเองไม่ได้ ถ้ากินเองก็หก เหมือนคนปัญญาอ่อน ทั้งๆที่ใบหน้าเหมือนคนปกติ เวลากลางคืนจะไม่นอน ได้แต่มองไปบนฟ้า แล้วพูดว่า “ลงมา...ฮู...สวยจัง มาแล้วหรือลูก” แต่เดี๋ยวก็ด่า เดี๋ยวก็ไล่ เดี๋ยวก็โอ๋

 

    แม้เป็นอย่างนี้ คุณป้ากลับอดทนต่อความเจ็บปวดได้ดีมาก  ท่านเคยถูกงวงเหล็กตะขอ ฝังเข้าไปในเท้าทั้งอัน คุณตาจึงเอามีดลนไฟ แล้วกรีดเท้าคุณป้าสดๆ เอาตะขอออกมา คุณป้าจะกัดฟัน กำมือแน่นโดยไม่ร้องเลย แล้วคุณตายังเอาเกลือยัดเข้าไปในแผลไม่ให้เน่า คุณป้าก็กระโดดเหยง แต่ไม่ร้องไห้เลย คุณป้าเสียชีวิตเมื่ออายุได้ 72ปี

    ตัวลูกเอง ในวัยเด็กอายุประมาณ 2ขวบ ลูกมีอาการท้องอืด ท้องป่องจนหายใจไม่ออก มีอาการหนัก ตาเหลือก หมอคนหนึ่งบอกว่าเด็กจะไปแล้ว แต่ก็รักษาด้วยภูมิปัญญาชาวบ้าน โดยเอาสบู่มาเหลาแล้วสวนทวาร ลูกก็ถ่ายออกมา อาการตาเหลือกใกล้ตายจึงหาย

 

    เมื่อโตขึ้นลูก ก็ได้ร่ำเรียนจนสอบบรรจุครูได้ ตอนไปรายงานตัว ได้พบชายคนหนึ่ง เขาชอบลูกมาก เขาบอกว่า เขาแอบรักลูกอย่างแรงรู้ตัวไหม แต่ลูกไม่รักเขาเลย เพราะมีคู่รักอยู่แล้ว  เขาจึงเข้าทางคุณยายเอาอกเอาใจจนคุณยายรักเขามาก ท่านบอกว่า ถ้าลูกไม่แต่งกับคนนี้ จะไม่ยกที่สวนและสมบัติใดๆให้คุณแม่ของลูก ตอนนั้นลูกเครียดถึงขนาดกินยาแก้เครียดเกินขนาดจนเกือบตาย ต้องไปให้หมอล้างท้อง แต่ด้วยความกตัญญูลูกจึงยอมแต่งงานกับเขา

    สามีของลูก รับราชการเป็นปลัดอาวุโส (เทียบเท่าซี7) แม้มีลูกกับเขาแต่ก็ยังไม่มีความรู้สึกรักเขาเลย ไม่รักไม่ห่วงแต่กลับหึงหวง เพราะเขาเจ้าชู้มาก ลูกเจ็บปวดเพราะเขาแต่ก็จำทน เขาติดผู้หญิงจนบางทีลืมบ้านลืมเมีย เขาพาผู้หญิงอื่นออกหน้าออกตา จนชาวบ้านคิดว่าตัวลูกเป็นเมียน้อย แต่สามีก็ยังมีความดีอยู่ตรงที่ ได้เงินเดือนมาเท่าไหร่ก็ยกให้ลูกใช้จนหมด วันหนึ่ง อยู่ดีๆ เขาก็ล้มหงายหลัง เลือดคั่งในสมอง ต้องผ่าหัว เจาะคอ นอนป่วยอยู่ 1ปี 4เดือน แล้วก็เสียชีวิต

    ตั้งแต่ช่วงปี พ.ศ.2527 ที่อยู่กับสามีนี้เอง ลูกเริ่มสมาทานศีล อยู่กินอย่างประหยัด เข้าวัดฟังพระธรรม บำเพ็ญกรรมฐาน กับพระอาจารย์ในสายยุบหนอพองหนอ ที่จังหวัดเชียงใหม่ ในขณะทำสมาธิ ลูกมีคุณภาพจิตที่สามารถนิ่งอย่างเอกอุ

 

    จนเมื่อเดือนเมษายน พ.ศ.2548 ลูกไปปฏิบัติธรรม 3วัน 3คืน โดยไม่นอน ไม่ได้เอาอกเอาใจสังขาร ใช้มันอย่างเต็มที่เพื่อทำความเพียร ประพฤติปฏิบัติเข้าสู่กรอบของชีวิต ที่พระท่านกำหนดกรอบเอาไว้โดยไม่ออกจากห้อง ไม่อาบน้ำ เพราะเป็นขั้นสังขารุเปกขาญาณ ส่วนอาหารมีแม่ชีมาส่งให้ ลูกปฏิบัติได้โดยไม่อ่อนเพลีย

 

    ในขณะปฏิบัติธรรม ลูกมักจะเห็นนิมิตเรื่องจริงผ่านใจ ที่ตอกตรึงสายตาเมื่อพบเห็น เช่น เห็นความงามเรืองรองของพระอาราม ภายในโบสถ์เหลืองทองอร่ามถูกตกแต่งอย่างหรูหราและมีรสนิยม ในแต่ละส่วนถูกออกแบบอย่างวิจิตรบรรจง และแว่วยินเสียงสวดมนต์ตลอด เห็นม้าสูงสีน้ำตาลงามสง่าน่าเกรงขาม ผมด้านหน้าขอดเป็นก้นหอยมายืนตรงหน้า

 

    อีกวัน ก็เห็นเป็นผู้หญิงนางหนึ่ง นุ่งถุงสำเร็จยาวถึงเท้า เสื้อแขนกระบอก คอกลม สีเหลืองอมทอง อมเขียว ส่งแสงประกายวูบวาบระยิบระยับ บางทีเห็นกองดินสีลูกรัง พอกองดินเลื่อนมาใกล้ กลายเป็นถนนตัดกลาง สองข้างทางเป็นต้นไม้ยืนต้นเรียงรายเป็นแถว สวยสุดบรรยายต้องตราตรึงไว้ในความทรงจำอีกวาระหนึ่ง

    มีอยู่ปีหนึ่ง ลูกไปปฏิบัติธรรมที่วัดรำเปิงตโปธาราม ขณะที่ลูกกำลังจุดธูปเทียนก้มกราบพระธาตุเจดีย์ ทันใดนั้นก็มีตะขาบตัวโตตัวหนึ่ง วิ่งมาตรงมือลูกที่กำลังกราบ ลูกตกใจกลัว พูดขึ้นว่า “ทางใครทางมันหนอ” ตะขาบตัวนั้นก็หายเข้าไปในฐานพระธาตุ

 

    อีกครั้ง ลูกไปนั่งสมาธิบริเวณลานพิกุล ขณะลูกทำสมาธิ เด็กสาวคนหนึ่งก็ร้องเรียกตัวลูกว่า “คุณแม่ๆ งูค่ะ” ลูกลืมตาขึ้น สะดุ้งตกใจ เพราะมีงูเขียวเลี้ยวมาเกือบถึงตัว ลูกก็พูดว่า "ไปหนอ...ไปหนอ" งูก็กลับหัวเลี้ยวไปทางอื่น ปัจจุบันลูกมาทำสมาธิแบบวัดพระธรรมกาย ทำให้เวลาฝึกสมาธิจะกลับไปกำหนดวิธีเดิม ลูกกำลังพะวงว่า เราเคยใช้หลักโน้นแล้วเปลี่ยนมาใช้หลักนี้ จะได้หรือ เหมือนตอนนี้การปฏิบัติของลูกกำลังมาถึงทาง 2แพร่งไม่รู้จะไปแพร่งไหนดี

ลูกยังมีเรื่องที่พาฉงนสงสัยแตกตื่นจินตนาการไปต่างๆนานา อีกสองเรื่อง

 

     อีกครั้งหนึ่ง ที่บ้านพักราชการของสามี มีเสียงประตูถูกงัด เข้าใจว่าขโมยขึ้นบ้าน สามีจึงยิงปืนทะลุประตูไป พอเปิดประตูก็ไม่เจอ ปรากฏว่าครัวหลังบ้านมีกระสอบถ่านร่วงมาหนึ่งกระสอบ มีของล้มกระจัดกระจาย ประตูหลังเปิดทิ้งไว้ จึงเข้าใจว่าขโมยหนีไปแล้ว ตอนเช้าลูกเข้าห้องน้ำหลังบ้านก็เห็นว่าของที่ล้มไว้ถูกเก็บเรียบร้อย ถามใครก็ไม่มีใครไปเก็บ จึงกลายเป็นเรื่องคาใจลูกมาจนทุกวันนี้

1.คุณตาของลูกที่ตายแบบ “ตายขึ้น” นั้น เป็นการตายอย่างถูกหลักวิชชาหรือไม่ ทำไมท่านถึงรู้ตัวว่าจะตาย และทำไมรู้ด้วยว่าความตายขึ้นมาถึงจุดนั้นจุดนี้แล้ว นอกจากการตายขึ้นแล้ว ยังมีการตายอย่างอื่น เช่น ตายลง หรือไม่อย่างไรคะ เหตุใดท่านต้องขอน้ำกินก่อนตาย ท่านตายแล้วไปไหนคะ

2.ความเชื่อที่ว่า ถ้าก่อนตายมีเสียงรบกวน วิญญาณจะถูกแขวนตามต้นไม้เป็นจริงหรือไม่ เหตุใดจึงเชื่อกันเช่นนั้นคะ แล้วถ้าเป็นความจริง ทำไมจึงเป็นเช่นนั้นคะ

3.เหตุการณ์ที่คุณยายตายแล้วฟื้นเป็นจริงหรือไม่คะ ถ้าจริงสถานที่นั้นคือที่ไหน เหตุใดจึงมีการผิดพลาดพาไปผิดตัว เหตุใดคุณยายจึงถูกถีบแล้วเข้าร่างได้คะ เหตุใดคุณยายนิ่งไป 3วัน 3คืนแล้ว ตัวยังอุ่นๆอยู่ และเมื่อต้องตายจริงในครั้งที่สอง ท่านตายแล้วไปไหนคะ

4.การนั่งสมาธิของคนสมัยก่อน ทำไมต้องนั่งคุดคู้ก้มหน้าอย่างที่ได้เล่ามาคะ นั่งแบบนั้นแล้วจะได้ผลหรือไม่คะ

5.กรรมใด คุณป้าจึงมีหน้าตาสวย แต่กลับมีอาการคล้ายปัญญาอ่อนและกรรมใดต้องโดนงวงเหล็กตะขอทิ่มเท้า ให้ทรมานอย่างนั้น แต่ทำไมคุณป้าจึงอดทนต่อความเจ็บปวดได้อย่างมากคะ เมื่อคุณป้ามองไปบนท้องฟ้า ท่านเห็นอะไรหรือไม่ หรือเพ้อไปเองคะ คุณป้าละโลกแล้วไปไหนคะ

6.ทำไมตอนเด็ก ลูกจึงป่วยหนักปางตาย ท้องป่องจนหายใจไม่ออก แต่ก็มาหายได้ด้วยแค่การสวนทวาร ตามวิธีการรักษาของหมอพื้นบ้านคะ

7.ทำไมลูก ได้แต่งงานกับคนไม่รัก ทั้งเขายังเป็นคนเจ้าชู้ ทำให้ลูกไม่ได้รับความสุข ความอบอุ่น แม้ไม่รักเขา แต่ก็หวง พอเขาจากไป ก็วังเวง สามีของลูกตายแล้ว ไปอยู่ภพภูมิไหน บุญที่ลูกชายอุทิศไปให้ เขาได้รับหรือไม่ มีสภาพดีขึ้นหรือไม่อย่างไรคะ

8.การปฏิบัติธรรมของลูกแบบยุบหนอพองหนอ ทำไมลูกเห็นนิมิตต่างๆ และนิมิตเหล่านั้นคืออะไรคะ และทำไมเมื่อตะขาบ และงูเขียวตรงรี่มาหา พอลูกพูดว่า "ทางใครทางมันหนอ, ไปหนอ" ทำไมมันจึงไป ตอนนี้การปฏิบัติธรรมของลูกกำลังมาถึงทาง 2แพร่ง ลูกควรจะดำเนินต่อไปในแพร่งไหนดีคะ

9.เรื่องแปลกเรื่องที่หนึ่ง ที่ห้องเรียนถูกเก็บเรียบร้อย ความจริงคืออะไร ใช่เทวดามาช่วยจริงหรือไม่คะ และถ้ามาช่วยจริง เทวดาจะทำงานหยาบของมนุษย์ได้อย่างไรคะ เรื่องแปลกเรื่องที่สองของลูกนั้น ความจริงเป็นอย่างไร โจรขึ้นบ้านหรือไม่ และใครคือผู้ลึกลับที่มาเก็บของคะ

 ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที