เธอคือสุดหัวใจของฉัน

    ลูกรู้จักวัดและหมู่คณะตั้งแต่ปี พ.ศ.2538 เมื่อครั้งยังเป็นนิสิตปีหนึ่งค่ะ หลังจากได้รู้จักพระเดชพระคุณหลวงพ่อและหมู่คณะแล้ว ชีวิตของลูกก็มีคุณค่าและความหมาย ได้รู้เป้าหมายของชีวิตในการเกิดมาเป็นมนุษย์ จนในที่สุดลูกจึงตัดสินใจอุทิศชีวิต มาช่วยงานพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย โดยรับบุญอยู่ที่ศูนย์ต่างประเทศค่ะ วันนี้ลูกขอความเมตตาพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ฝันในฝันเรื่องราวของลูกดังนี้นะคะ

 

    คุณพ่อของลูก รักบุญเป็นชีวิตจิตใจ ทุกเช้าต้องตักบาตร ทุกคืนต้องสวดมนต์ และจะชอบทำบุญใหญ่ๆ สร้างตั้งแต่ถนน สะพานเข้าหมู่บ้าน จนวันหนึ่ง ท่านก็ตัดสินใจบริจาคที่ดิน และออกค่าใช้จ่ายเพื่อสร้างวัดที่ อำเภอบางไทร จังหวัดอยุธยา จนสำเร็จ เวลามีบุญอะไรชาวบ้านก็จะมาบอก และชวนคุณพ่อเข้าวัดทำบุญ ซึ่งคุณพ่อก็ไม่เคยปฏิเสธ

 

    เดิมคุณพ่อมีอาชีพทำโรงสีข้าวต่อจากคุณปู่ แต่ต่อมา ท่านก็หันมาเป็นเอเย่นต์ขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ส่งตามร้านค้าต่างๆ ท่านบอกว่า “พ่อรักษาศีล พ่อไม่ดื่ม แต่ขายอย่างเดียว” คุณพ่อไม่คิดว่าเป็นบาป เพราะถือว่าเป็นอาชีพค่ะ และกิจการก็ดีวันดีคืน บางวันมีรายได้เข้ามาเป็นแสน คุณพ่อมีผู้ร่วมงานคู่ใจคนหนึ่ง คือ คุณแม่ของลูก เองค่ะ ไม่ว่าจะตักบาตร สวดมนต์ ทำบุญต่างๆ หรือแม้แต่ขายเหล้า คุณแม่ก็จะมาช่วยตลอด ทั้งทำบัญชี เช็คสต็อก หรือขายเอง...วันหนึ่งคุณแม่ก็ป่วยหนักจนต้องเข้าห้อง ICU หมอบอกว่าเป็นโรคไตวายเรื้อรัง ต้องฟอกไตอาทิตย์ละ 3ครั้ง

 

    จริงๆแล้ว คุณพ่อคุณแม่ของลูก เคยอยากจะเลิกขายเหล้า แต่ก็เลิกไม่ได้ เพราะต้องใช้ค่าใช้จ่ายในการรักษาคุณแม่สูงมาก ทั้งยังไม่มีอาชีพอื่นที่จะรายได้ดีเช่นนี้ (ประกอบกับช่วงนั้นยังไม่มีโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา) จึงทำให้ท่านเลิกขายไม่ได้ คุณแม่ต้องเสียเงินค่าฟอกไตเป็นจำนวน 60,000กว่าบาท ทุกเดือน ตั้งแต่ปี พ.ศ.2538-2544 เป็นเวลา 7ปี และในแต่ละปี คุณแม่จะต้องมีเหตุป่วยหนัก เข้าโรงพยาบาลครั้งละเป็นแสน และในช่วงสองเดือนสุดท้ายก่อนเสียชีวิต ท่านต้องเสียเงินค่ารักษาไปหนึ่งล้านแปดแสนบาท ต้องใช้หนี้เป็นเวลาหนึ่งปีจึงจะหมด

 

    จริงๆแล้ว คนที่เป็นไตวาย ยังฟอกได้ไม่ถึงขั้นต้องเสียชีวิต แต่อาการที่ทำให้คุณแม่เสียชีวิตจริงๆ คือ ตับวายค่ะ คือ ตับไม่ทำงาน และติดเชื้อในกระแสเลือด ท้องบวมน้ำ เจาะออกมาได้เป็นลิตรๆ ผิวแห้งตกสะเก็ดตามตัว และในช่วงสุดท้ายท่านก็ไม่มีแรง จะเขียนหรือพูดก็ไม่ได้ เบลอ หูไม่ได้ยิน (ทางโรงพยาบาลแจ้งว่าเพราะฤทธิ์ยา)

 

    ตอนนั้น คุณหมอแจ้งว่า คุณแม่ไม่รอดแน่ จนญาติๆบอกว่า อย่าไปเสียเงินรักษายื้อชีวิตของคุณแม่ไว้เลย เพราะมีโอกาสรอดน้อยมาก แต่คุณพ่อบอกว่า “ถ้าพ่อไม่ได้ทำให้แม่จนถึงที่สุด พ่อจะไม่สบายใจไปตลอดชีวิต เพราะแม่คือสุดหัวใจของพ่อคนเดียว” ซึ่งในปีที่คุณแม่เสีย ก็ครบรอบที่ท่านทั้งสองแต่งงานกันครบรอบ 30ปีพอดีค่ะ

 

    ในวันสุดท้ายของคุณแม่ ช่วงกลางวันอาการของท่านหนักมากจนอาจสิ้นชีวิต แต่คุณพ่อมีความเชื่อแบบชาวจีนว่า “ถ้าเสียชีวิตช่วงกลางวัน จะไม่เหลือสมบัติอะไรไว้ให้ลูกหลาน” คุณพ่อจึงบอกหมอให้ยากระตุ้นหัวใจ เมื่อหมดฤทธิ์ยา หัวใจของคุณแม่ก็หยุดเต้น แล้วก็เฮือกๆๆ สามครั้งอย่างชัดเจนค่ะ

 

    หลังจากแม่เสียชีวิตหนึ่งปี คุณพ่อก็เสียชีวิตกะทันหัน วันนั้นท่านกลับจากทำธุระที่อยุธยา แล้วขับรถไปชนกับรถอีกคันหนึ่ง ต่อมาคุณพ่อก็มาเสียชีวิตที่โรงพยาบาลค่ะ ทำให้ลูกๆต้องมารับภาระหนี้สินเกือบร้อยล้าน ซึ่งส่วนใหญ่มาจากธุรกิจที่ดิน ในยุคเศรษฐกิจฟองสบู่ ช่วงนั้นลูกอยู่ที่ญี่ปุ่น ไม่รู้จะปรึกษาใคร ก็จะมีพระอาจารย์เป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่และกัลยาณมิตรให้ตลอด และในหลายๆครั้งลูกก็ได้เปิดหนังสือคำสอนยายเล่มบางๆ เพื่อหาวิธีแก้ปัญหา...

 

    คุณยายอาจารย์ (คุณยายอาจารย์ มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง) จึงเป็นเสมือนที่พึ่ง เป็นกำลังใจ และที่ปรึกษาพิเศษให้ลูกมาตลอด จนกระทั่งใช้หนี้ได้สำเร็จ และจัดการเรื่องธนาคารได้เรียบร้อยในระดับหนึ่งค่ะ

 

    ตัวลูก เป็นลูกคนกลาง มีพี่สาวหนึ่งคน และน้องชายหนึ่งคน คุณพ่อจะฝึกลูกให้รักการสวดมนต์ นั่งสมาธิ โดยจะให้ไปนั่งสวดมนต์ด้วยตลอด แต่ในตอนแรกลูกก็เพลินกับการขายเหล้า เพราะขายแป๊บเดียว ก็ได้เงินเยอะ แต่พอรู้ว่าเหล้าดื่มแล้ว ไม่ดี เป็นบาป ทำให้คนประสบอุบัติเหตุ จึงไม่อยากขายอีก คิดในใจว่า “โอมเพี้ยง...ขออย่าให้ใครมาซื้อเลย เราไม่อยากขาย”

 

    ลูกเป็นเด็กเรียบร้อย และจริงจังกับการเรียนมาก เคยคิดว่า “ถ้าสอบตก ขอยอมตายดีกว่า” และจะสอบได้ที่1, ที่2 ตลอด ลูกชอบทุกวิชาค่ะ แต่ชอบที่สุดคือวิชาพุทธศาสนา เพราะได้เรียนรู้เรื่องราวคำสอนของบุคคลที่ยิ่งใหญ่ ดังเช่น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

 

    ในสมัยเรียนอยู่มัธยม ลูกเคยเป็นประธานชมรมสิ่งแวดล้อม เมื่อตอนที่เข้าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยใหม่ๆ วันนั้นลูกขึ้นไปที่ชมรมสิ่งแวดล้อมของมหาวิทยาลัย แต่ทุกๆชมรมยังไม่เปิด เปิดชมรมเดียว คือ ชมรมพุทธฯ จึงได้เดินเข้าไปทำวัตรเช้า ลูกประทับใจที่ทุกคนอัธยาศัยดีและเป็นระเบียบ ทำให้ตัดสินใจขึ้นชมรมเรื่อยๆ และได้มาวัดครั้งแรก ในวันตอกเสาเข็มมหาธรรมกายเจดีย์ค่ะ

 

    วันนั้นแม้แดดร้อน แต่ทุกคนนั่งสมาธิด้วยความสงบ และมีความสุขในบุญมาก ขึ้นปี2 ลูกก็ได้อบรมธรรมทายาทหญิงรุ่น14 ชื่อ “รุ่นโลกบาน” ซึ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อได้เมตตาแต่งเพลง “ช่อดอกไม้น้อย” ให้ ลูกฟังไปนั่งธรรมะไป ใจสงบจนเห็นดวงใส ก็ยิ่งอินและรักพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากขึ้นไปอีก ช่วงที่อยู่ชมรมพุทธฯ ลูกได้ชวนคนมาบวช และจัดงานบวช รู้สึกชอบการจัดงานบวชมาก เห็นแล้วปลื้ม ลูกจะอธิษฐานบ่อยๆว่า “ขอให้ได้บวช...ให้ได้เป็นพระแท้” 

 

    หลังจากเรียนจบ ลูกอยากสร้างเจดีย์ให้เสร็จ อยู่วัด ช่วยพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ก็เลยได้มาเป็นบัณฑิตแก้ว ชพส. คอยดูแลน้องชมรมพุทธตามสถาบันต่างๆ เช่น ออกจากวัด 4-5ทุ่ม เพื่อไปเยี่ยมน้องที่ มข. (มหาวิทยาลัยขอนแก่น) เดือนละครั้ง หรือขึ้นรถไฟไปเยี่ยมน้องที่ มอ. (มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่) ตอนเย็นก็กลับกรุงเทพฯ

 

    โดยลูกจะมี เพื่อนบัณฑิตแก้วรุ่นเดียวกัน ที่มักจะรับบุญด้วยกัน ไปไหนด้วยกันตลอด และยังรับบุญไปต่างประเทศเหมือนกัน แต่คนละแห่งค่ะ พวกเรารู้สึกโชคดีมากที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ให้โอกาสเด็กมือใหม่อย่างพวกเรา ได้ทั้งบุญและได้ฝึกตนเอง

 

   ต่อมา ลูกก็ได้เป็นบัณฑิตแก้วต่างประเทศ แต่มาได้เพียง 3เดือน คุณพ่อก็เสียชีวิต หลังจากที่รู้ว่าคุณพ่อเสีย ลูกก็คิดว่าคงมีปัญหารออยู่เยอะ ต้องออกไปเคลียร์ คงไม่ได้กลับมาอยู่วัดแน่ๆ ลูกคิดในใจว่า “ชีวิตการสร้างบารมีของเรา จะต้องไปเป็นกองเสบียงหรือนี่” แต่ด้วยใจที่มุ่งมั่นและแน่วแน่ว่า “ต้องอยู่วงในเท่านั้น” ก็สามารถจัดการทุกอย่าง และกลับมาสู่เส้นทางการสร้างบารมีได้

 

    ในช่วงนั้นเอง ทำให้ลูกเข้าใจถึงคำพูดที่ว่า “ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ อยู่ที่ตัวเราเอง” ยิ่งในใจลูกด้วยแล้ว มีเพียงสองอย่างเท่านั้น คือ การสร้างบารมี และมีแต่คุณครูไม่ใหญ่เท่านั้นค่ะ

 

    น้องชายของลูก เป็นคนดี และเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ลูกได้มาสร้างบารมีอย่างเต็มที่ เพราะช่วยดูแลภาระทุกอย่างทางบ้านให้ ตอนนี้เป็นช่างซ่อมเครื่องบินที่การบินไทยค่ะ ลูกชักชวนน้องชายเข้าวัดตั้งแต่ปี พ.ศ.2538 แต่น้องก็ยังไม่เข้าใจวัดมากนัก แล้วลูกก็ชวนน้องให้อบรมธรรมทายาทมาตลอด แต่น้องก็บ่ายเบี่ยงมาตลอด จนกระทั่งคุณพ่อคุณแม่เสียชีวิต น้องจึงตัดสินใจบวชให้ท่าน รวมเวลาชวนทั้งหมด 8ปีค่ะ เมื่อน้องได้เข้าอบรมธรรมทายาทรุ่นที่31 (พ.ศ.2546) ได้ศึกษาธรรมะ นั่งสมาธิ จึงตัดสินใจ เลิกกิจการขายเหล้าไปได้ค่ะ

 

    พี่สาวของลูก มีนิสัยใจร้อน แต่ก็เป็นคนดีค่ะ ตั้งแต่เด็ก พี่สาวกับน้องชายของลูก มักทะเลาะกันบ่อยๆ ลูกได้ชวนพี่สาวมาวัดและอบรมธรรมทายาทหญิงด้วย หลังจากชวนมา 10ปี พี่สาวของลูกก็ได้มาอบรมเมื่อปี พ.ศ.2548 ค่ะ เมื่อพี่สาวและน้องชาย ได้ศึกษาธรรมะ พวกเขาก็ใจเย็นขึ้นและทะเลาะกันน้อยลงค่ะ

 

1.กรรมใด ทำให้คุณแม่ของลูกต้องป่วยเป็นโรคไต และเสียชีวิตด้วยอาการตับวาย, ส่วนคุณพ่อของลูกประสบอุบัติเหตุรถชนกัน จนเสียชีวิต ตอนนี้ท่านทั้งสองอยู่ในภพภูมิใด มีความเป็นอยู่อย่างไร ทำไมต้องเสียชีวิตในเวลาไล่เลี่ยกัน และได้รับบุญที่ลูกๆอุทิศให้หรือไม่ มีข้อความใดฝากถึงทุกคนหรือไม่คะ 

 

2.หมอดูเคยบอกคุณพ่อกับคุณแม่ว่า คุณแม่จะมีอายุ 51ปี คุณพ่อจะมีอายุ 69ปี และคุณพ่อก็เสียชีวิตเมื่ออายุ 69ปีจริงๆ แต่คุณแม่มีอายุถึง 55ปี ทำไมหมอดูท่านนั้นถึงทราบได้ และทำไมคุณแม่จึงมีอายุขัยยืนยาวกว่าที่หมอดูบอกไว้คะ

 

3.ความเชื่อแบบชาวจีนที่ว่า “ถ้าพ่อแม่เสียชีวิตช่วงกลางวัน จะไม่เหลือสมบัติอะไรไว้ให้ลูกหลาน” นั้นจริงเท็จเพียงไรคะ เกิดขึ้นด้วยสาเหตุใดคะ

 

4.บุญใด ลูกจึงได้เกิดในตระกูลสัมมาทิฐิ แต่มีมิจฉาอาชีวะ คือ ขายเหล้า แต่ในที่สุดก็เลิกได้ ทำอย่างไรจึงจะไม่ต้องมาเป็นแบบนี้อีกคะ

 

5.กรรมใด ทำให้หลังจากคุณพ่อเสียชีวิต ลูกเกือบต้องหลุดออกไปเป็นกองเสบียง แต่ลูกก็จัดการทุกอย่าง กลับสู่เส้นทางการสร้างบารมีได้อีกครั้ง เพราะบุญใดเกื้อหนุนคะ

 

6.กรรมใด ทำให้ลูกๆต้องรับภาระเคลียร์หนี้สินเกือบร้อยล้านบาท เพราะอะไรพี่สาวและน้องชายต้องมาเคลียร์กิจการของคุณพ่อ พวกเราควรทำอย่างไรจึงจะเคลียร์หนี้สินส่วนที่เหลือของคุณพ่อได้โดยเร็ว และมีปัจจัยไว้สร้างบุญใหญ่กับพระเดชพระคุณหลวงพ่อต่อไปคะ

 

7.พระอาจารย์ที่เป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่ของลูก คอยให้คำแนะนำและช่วยเหลือลูกมาโดยตลอด พุทธันดรที่ผ่านมา ท่านเคยสร้างบารมีมากับหมู่คณะในรูปแบบใด บุญใดท่านจึงมีปัญญาบารมีมาก และทีมงานที่มาสร้างบารมีที่ญี่ปุ่นเคยสร้างบารมีมากับท่านในรูปแบบใดคะ

 

8.ลูกและเพื่อนสนิทของลูก ที่ได้มาสร้างบารมีที่ต่างประเทศ ในพุทธันดรที่แล้ว มีความสัมพันธ์กันมาอย่างไร ทำหน้าที่อะไรในกองทัพธรรม และในอดีตมีผลการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างไร เหตุใดในชาตินี้จึงได้มาสร้างบารมี ได้ศึกษาในสาขาวิชาพระพุทธศาสนาในต่างประเทศคะ และควรฝึกตัวอย่างไร จึงจะเป็นนักวิชาการในอุดมคติที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อต้องการคะ

 

9.เพื่อนของลูกอีกคนหนึ่ง เขาเข้าร่วมกิจกรรมกับชมรมพุทธฯมาตลอด ตั้งแต่เรียนอยู่ปีหนึ่ง แต่ไม่เข้าวัดพระธรรมกาย เขาเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาบ้างหรือไม่ ในรูปแบบใด เหตุใดเขาจึงสนิทสนมกับเพื่อนๆในหมู่คณะ แต่ตัวเองกลับเลือกที่จะปฏิบัติแนวอื่นคะ

 

10.เหตุใดพี่สาวและน้องชายของลูกมักทะเลาะกัน ทั้งสองเคยสร้างบารมีมากับหมู่คณะในรูปแบบใด ทำหน้าที่อะไรในกองทัพธรรม ในอดีตมีผลการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างไร และควรดำเนินชีวิตต่อไปอย่างไร จึงจะสร้างบารมีได้เต็มที่ และมีความสุขคะ

 

11.ในพุทธันดรที่ผ่านมา ดินแดนต่างๆที่หมู่คณะไปเผยแผ่ กับดินแดนที่มีศูนย์ฯสาขาต่างประเทศในชาตินี้ เป็นที่เดียวกันหรือไม่ และมีวิธีเลือกอย่างไรคะว่า จะไปเผยแผ่ ณ ดินแดนไหน