เพราะตาดี มีบุญ เกื้อหนุนให้เข้าถึงธรรม

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตรธัญลักษณ์ เชาวลิต (ประเทศไทย)

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ขึ้นต้นด้วย บวชให้แม่ ลงท้ายเป็น ให้แม่บวช (ใจ) การบวชกายของสามเณรลูกชาย ได้ชักนำให้ลูกมาบวชใจ ปฏิบัติธรรมตามคำคุณครูไม่ใหญ่ จนเข้าถึงความสุขภายในได้ในที่สุดค่ะ

ลูกชื่อ ธัญลักษณ์ เชาวลิต อายุ 46ปี ทำธุรกิจเปิดสำนักงานรับทำบัญชี มีลูกชายสุดที่รักอยู่ 2คน ชีวิตของลูกก็คล้ายๆคนทำบัญชีทั่วๆไป ที่วันๆรู้จักแต่บัญชีกำไรขาดทุน แทบไม่ได้ตระหนักถึงบัญชีบุญบาปในตัวเลย แม้จะได้เข้าวัดบวชชีถือศีลกินเจมาบ้าง แต่ก็นานๆทำที และทำทีก็ทำไม่นาน เข้าวัดถือศีลในช่วงสั้นๆเท่านั้น ยิ่งวัดพระธรรมกายด้วยแล้ว ลูกไม่เคยมาเลย แม้คุณแม่ของลูกจะมาวัดทุกอาทิตย์ก็ตาม ลูกเพียงแต่ฝากปัจจัยให้คุณแม่มาทำบุญที่วัดพระธรรมกายบ้างเป็นครั้งคราวเท่านั้น

แต่ก็คงเป็นเพราะลูกเป็นคน ตาดี มีบุญ ทั้งนี้เพราะในปี พ.ศ.2544 ลูกเดินทางไปหาลูกค้าที่อยุธยา ระหว่างทางได้สะดุดตากับป้ายขนาดใหญ่ข้อความว่า “บวชให้แม่นะลูกนะ” ตัวลูกนั้นอยากจะให้ลูกชายบวชให้มานานแล้ว จึงโทรศัพท์ไปสอบถามข้อมูล ผู้ให้รายละเอียดบอกว่า เป็นศูนย์พุทธศาสนา อยู่คลองสาม และได้แฟกซ์แผนที่การเดินทางมาให้ เมื่อลูกนำมาให้สามีดู สามีบอกว่า “นั่นเป็นเส้นทางมาวัดพระธรรมกายนะ ลองไปดู จะได้รู้ว่าวัดที่คนเขาพูดกันเป็นอย่างไร จริงอย่างที่เขาพูดหรือเปล่า”

ลูกชายคนที่สอง จึงได้เข้ามาบวชสามเณรยุวธรรมทายาท ในวันบวช ลูก สามีและญาติ ซึ่งมาวัดพระธรรมกายครั้งแรก ประทับใจกับพิธีกรรมของวัดเป็นอย่างมาก แล้วก็ยังได้ร่วมบุญสร้างวิหารคุณยายอาจารย์ ซึ่งเป็นการเริ่มจุดชนวนบุญใหญ่ครั้งแรกในชีวิตของลูก

เหนือสิ่งอื่นใด หลังจบโครงการ ลูกได้ลูกแก้วกลับมาบ้าน ลูกชายของลูกเปลี่ยนไป เขาจะกราบพ่อแม่ก่อนนอนทุกคืน มีระเบียบวินัย รักษาความสะอาดต่างๆในบ้านเป็นอย่างดี หลังจากนั้น ลูกจึงได้สั่งสมบุญทุกบุญกับทางวัดอย่างต่อเนื่องตลอดมา ส่วนลูกชายคนที่สองก็ได้เข้ามาบวชที่วัดทุกปี รวม 5ครั้งแล้วค่ะ

เมื่อลูกชายได้มาบวชมากขึ้นมากขึ้น ตัวลูกเองก็ได้สั่งสมบุญมากเข้ามากเข้า จึงนึกอยากจะบวชใจขึ้นมาบ้าง ครั้นพอได้จังหวะมีกัลยาณมิตรมาชวนขึ้นปฏิบัติธรรมที่สวนพนาวัฒน์ เป็นครั้งแรกในปี พ.ศ.2547 คุณแม่ของลูกก็ล้มป่วยแบบปัจจุบันทันด่วนพอดี ขณะที่ลูกลังเล กัลยาณมิตรท่านนั้นก็ได้อธิบายต่อว่า การนั่งสมาธิเป็นบุญมหาศาล ยิ่งกว่าบุญใด หากขึ้นไปปฏิบัติธรรมแล้วส่งบุญให้คุณแม่ บุญจะส่งผลให้คุณแม่หายป่วยเป็นอัศจรรย์ ลูกจึงเปลี่ยนจากลังเลเป็นลุยเลย แล้วคุณแม่ก็หายป่วยในวันที่ลูกไปถึงพนาวัฒน์นั่นเองค่ะ

ลูกไม่เคยนั่งสมาธิมาก่อน พอเริ่มนั่งครั้งแรก ลูกก็เป็นแบบสากลคนทั่วไปค่ะ คือ ทั้งง่วงทั้งฟุ้ง นั่งวันแรกจะง่วงก่อน ง่วง...หลับทุกรอบ จนลูกขัดใจ อุตส่าห์ขึ้นมาถึงนี่แล้ว มานั่งหลับได้อย่างไร จึงลองพยายามฝืนๆ ซึ่งดูเหมือนได้ผล ในวันที่สองลูกก็หายง่วง แล้วความฟุ้งก็เข้ามาแทน ลูกพยายามแก้ไขโดยภาวนา “สัมมา อะระหัง” และนึกถึงภาพพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ความฟุ้งซ่านก็หายไป แล้วก็กลับมาง่วงใหม่

จนกระทั่งวันที่สาม เมื่อร่างกายของลูกเริ่มหายเพลียจากความง่วง ใจก็เพลินจากความนิ่ง พอนั่งนานขึ้นนิ่งนานเข้า องค์พระก็เริ่มปรากฏให้เห็นลางๆ รู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัว น้ำตาเย็นก็ไหล ไหลออกมาไม่หยุด ด้วยความปีติดีใจจนบอกไม่ถูก แต่เสียงสะอื้นที่มากับน้ำตานี่สิคะ ทำให้ลูกคิดว่าไม่อยากจะเห็นภาพองค์พระแล้ว อายคนอื่นจะเห็นหรือได้ยินว่าเราร้องไห้…

เมื่อลูกทำใจไม่อยากเห็น องค์พระก็ตามใจลูก คือ เลือนหายไป พอวันหลังๆ แม้ไม่เห็นองค์พระ แต่ก็มีความรู้สึกว่า มีองค์พระอยู่ในตัวตลอด แม้เวลาลืมตา กลับจากสวนพนาวัฒน์ ลูกก็ยังคงรู้สึกเช่นนั้นอยู่ตลอดค่ะ

เมื่อวันที่ 8-14 มิถุนายน พ.ศ.2551 ที่ผ่านมา ลูกมีโอกาสได้ไปปฏิบัติ

ธรรมระยะยาวครั้งที่สอง ที่สวนป่าหิมวันต์ ภูเรือ ในวันแรกๆ ลูกยังนึกดวงแก้วไม่ค่อยได้ จึงได้แต่ภาวนา “สัมมา อะระหัง” เมื่อใจยังไม่นิ่ง จึงเกิดความเมื่อย เมื่อยสะสมมากขึ้นเรื่อยๆ จนสุดจะทน แต่ลูกก็ยังทน อยากรู้นักว่าที่สุดของความเมื่อยมันจะเป็นอย่างไร

จนในที่สุด ความรู้สึกของลูกก็หมดไป ไม่รู้สึกปวดเมื่อย สบายตัว องค์พระในดวงแก้วเริ่มผุดขึ้นมาให้เห็นในมุม Top-view ผุดขึ้นมาทีละองค์เป็นสาย เหมือนภาพในจอ DMC ในใจของลูกเปลี่ยนจากการภาวนาเป็นการนับองค์พระ แต่นับไม่ทัน ลูกก็เลยเกิดความอยากเห็นองค์พระใสๆ ขึ้นมาแทนการนับ พออยาก องค์พระก็หายไป

ในวันต่อมา ลูกก็ยังวางใจเหมือนเดิม พอใจนิ่ง ดวงแก้วก็ยังคงผุดขึ้นมาเรื่อยๆ จากบาดาลใจในกลางท้อง และมีองค์พระใสใหญ่คลุมตัวลูกอยู่ ลูกพยายามขยับมือเพื่อจะสัมผัสกับองค์พระที่คลุมตัวอยู่ แต่ไม่สามารถทำได้ ลูกมีความสุขมาก เหมือนโลกเป็นโลกของเรา เข้าใจแล้วว่า พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ กำลังสอนอะไรให้ชาวโลก

ลูกรู้สึกว่าตนเองเป็นหนี้ทางใจ จึงอยากทำบุญหล่อรูปเหมือนพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ที่เป็นบุญมาใหม่ยิ่งใหญ่ระดับโลก เพื่อตอบแทนพระคุณพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ลูกจึงถอดทองเครื่องประดับ แหวน ต่างหู กำไล ซึ่งแม้จะมีราคา แต่ก็เป็นเพียงของนอกกาย ออกถวายเพื่อบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เพราะรู้ว่า ทองนี้จะมีคุณค่า เมื่อได้นำมาหล่อรูปเหมือนของท่าน ให้ดูสดสุกเปล่งปลั่งค่ะ

ปัจจุบันครอบครัวของลูก เป็นครอบครัวอบอุ่น เป็นครอบครัวธรรมกาย ลูกขอกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ได้สั่งสอนอบรมให้ลูกได้รู้หลักวิชชาการดำเนินชีวิตที่ถูกต้อง รู้จักการนั่งสมาธิและการสร้างบุญ ทำให้เป็นคนมีต้นทุนบุญสูง ทรัพย์สินเงินทองก็ไหลมาเทมา ให้ลูกและครอบครัวได้ใช้สร้างบุญอย่างสะดวกและไม่สะดุด

ลูกขอสร้างบุญตามติดพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ไปจนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรม ทุกวันนี้ งบกำไรขาดทุนและงบดุลชีวิตของลูกไม่มีขาดทุน มีแต่เพิ่มพูนกำไรบุญให้ชีวิตค่ะ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

ธัญลักษณ์ เชาวลิต