เธอคือลมหายใจ..

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

 

    ลูกเป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ที่กำลังตกอยู่ในสภาวะที่ต้องทำใจอย่างกะทันหัน เพราะขณะที่ลูกเรียบเรียงCase Study อยู่นี้ ก็เป็นช่วงที่ลูกกำลังจัดงานศพให้กับสามีที่ดีที่สุด ที่ได้มาด่วนจากไปโดยไม่ได้ตั้งตัวมาก่อน ทำให้ลูกรู้สึกยากที่จะทำใจได้ค่ะ  

    สามีของลูก  เขาเป็นผู้ชายที่แสนดีเหลือเกิน นับแต่วันที่ลูกรู้จักเขา จนกระทั่งเราได้แต่งงานอยู่กินกัน ลูกไม่เคยรู้สึกเสียใจเลยที่ได้เลือกเขามาเป็นคู่ชีวิต เพราะเราต่างเกื้อกูลและพึ่งพาอาศัยกัน ลูกว่าคงเป็นเพราะบุญที่เราสร้างร่วมกันมา เพราะในชาตินี้เขาก็เป็นคนทำให้ลูกได้เข้าวัดพระธรรมกาย และใจเย็นในการอธิบายให้ลูกเข้าใจถึงเรื่องราวอันลึกซึ้งของการสร้างบารมี จนลูกพร้อมจะเคียงบ่าเคียงไหล่กับเขาในการสร้างบารมีให้ถึงที่สุด ยิ่งอยู่ด้วยกันนานวันเข้ายิ่งทำให้ลูกรู้สึกผูกพันกับเขามากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ประดุจเราเป็นลมหายใจเข้า - ออกของกันและกันเลยค่ะ

    สามีของลูกแม้เป็นเพียงข้าราชการที่ไม่ร่ำรวยอะไรนัก แต่เราก็พึงพอใจกับการสร้างบุญอย่างเต็มกำลัง  เราได้ทำบุญในระดับ  S  มาแทบทุกงาน  เช่น กฐินพระราชปี 46 , อาคารภาวนา 60 ปี , สามแสนปลื้ม , เสาแก้วพันปี    และได้ตกลงกันว่าจะทำบุญเสาแก้ว 1300 ต้น อีกต้นละ 10 บาท  เราช่วยกันทำหน้าที่ผู้นำบุญ  ได้ชวนคนสร้างพระ  ชวนคนเปิดบ้านกัลยาณมิตร  ชวนคนในหมู่บ้านติดจานดาวธรรมได้ 20 จาน และทุกวันอังคารจะไปทำหน้าที่ชวนคนใหม่มาปฏิบัติธรรมกันที่ศูนย์กัลยาณมิตรใกล้บ้าน โดยลูกและสามีจะเป็นคนออกเงินเช่ารถรับคนไปศูนย์ เป็นอย่างนี้ต่อเนื่องไม่ขาดเลย อีกทั้งวันอาทิตย์ต้นเดือนก็จะชวนคนมาวัดให้เขานั่งรถมาวัดด้วยกัน จนกระทั่งก่อนวันมาฆบูชาประมาณ 2 สัปดาห์ สามียังได้ตัดสินใจซื้อรถป้ายแดงคันใหญ่ เพื่อไว้รับคนใหม่ๆมาวัดให้ได้มากขึ้นอีกด้วย    โดยคิดจะเริ่มใช้ในวันมาฆะบูชา

    แต่หลังจากที่ตัดสินใจซื้อรถได้ไม่กี่วัน  อยู่ๆสามีของลูกก็ล้มหมดสติในที่ทำงาน โดยไม่มีสาเหตุ ทุกคนในเหตุการณ์ต่างตกตะลึงและพาเขาส่งโรงพยาบาลโดยด่วน พอไปถึงหมอก็เอกซเรย์ และก็รีบนำเขาเข้าทำการผ่าตัดสมองด่วน เพราะเส้นเลือดใหญ่ในก้านสมองของเขาแตก ซึ่งโดยปกติแล้วมีคนน้อยรายมากที่จะเป็นกัน  โดยเฉพาะคนที่ยังหนุ่มและแข็งแรงอย่างสามีลูกไม่น่าจะเป็น  อีกทั้งเขาก็ไม่มีโรคประจำตัว หรือมีอาการบ่งชี้ใดๆ ว่าจะต้องป่วยเลย ภายหลังจากการผ่าตัดแล้ว เขาก็ไม่มีท่าทีว่าอาการจะดีขึ้นเลย เพราะเขาสลบหมดสติ แม้จนกระทั่งย่างเข้าวันที่ 8 เขาก็ยังไม่รู้สึกตัว ทำให้ความหวังของลูกเลือนรางและริบหรี่ลงเรื่อยๆ จวบจนวาระสุดท้ายของชีวิตได้มาถึง คือ เขาหมดลมหายใจไปเฉยๆ  ก่อนวันมาฆบูชาเพียง 2 วัน  รถป้ายแดงที่เขาตั้งใจซื้อไว้รับคนมาวันงานมาฆบูชาจึงไม่มีโอกาสได้ใช้งานเลย ตอนนั้นหัวใจของลูกแทบจะสลาย  เหมือนลูกกำลังถูกพรากจากอะไรที่ใหญ่หลวงที่สุดไป  น้ำตาของลูกก็เริ่มไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว และจะไหลซ้ำๆ เมื่อภาพแห่งการทำความดีของเขามาฉายให้ลูกเห็น    ลูกได้พยายามทำตามหลักวิชชา อย่างที่ครูไม่ใหญ่บอกค่ะ โดยได้สร้างองค์พระให้เขาเพิ่มอีก 1 องค์ ทำบุญโคมมาฆะประทีป และทำบุญเสาแก้วเพิ่มให้กับเขาอีก   ตั้งใจจะทำเสาแก้ว 1300 ต้น เพิ่มเป็นต้นละ 100 บาท เพื่อส่งบุญให้เขา     และบุญอะไรที่พอจะทำให้เขาได้ก็ทำให้เขาเรื่อยมาจนกระทั่งถึงปัจจุบัน  

    ลูกและสามีเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่ ได้รับเด็กน้อยๆ คนหนึ่ง มาเลี้ยงเสมือนเป็นลูกของเราแท้ๆ เพราะพ่อแม่ของเด็กชายคนนี้เลิกกัน และไม่พร้อมจะรับผิดชอบเด็ก ซึ่งก็แปลกค่ะ..!! แม้เขาไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่เราทั้งสองก็รู้สึกรักเด็กคนนี้เอามากๆ    ปัจจุบันนี้เขาอายุได้ 4 ขวบแล้วค่ะ  

    พ่อของลูก ท่านเป็นทหารผ่านศึกที่เคยต่อสู้ รบพุ่งอยู่ที่ชายแดนภาคเหนือของประเทศไทย ในช่วงที่อยู่กองทัพ  พ่อมักดื่มแต่เหล้า และสูบยาเส้นจนติด ครั้นต่อมาท่านได้มาพบรักกับคุณแม่ จากนั้นท่านทั้งสองได้ตกลงปลงใจช่วยกันสร้างเรือนหออยู่กลางน้ำ...แล้วใช้ชีวิตอยู่กินด้วยกันบนวิมานกลางน้ำอย่างมีความสุข... ที่สร้างเรือนหอกลางน้ำไม่ใช่โรแมนติกอะไรหรอกค่ะ แต่เป็นเพราะความจน  ทำให้พ่อกับแม่ ไม่มีแม้กระทั่งที่ดินที่เป็นของตัวเอง จึงต้องช่วยกันไปหาไม้มาต่อเป็นแพกลางน้ำและต่อบ้านอยู่บนแพนั้น ซึ่งพอน้ำหลากมาที บ้านเราก็กระเพื่อม ขึ้น - ลง ที ชีวิตครอบครัวเราจึงขึ้นๆ ลงๆตลอดเวลา เราถูกเหวี่ยงโคลงเคลงแบบนี้ จนกระทั่งพ่อกับแม่มีลูกมาถึงคนที่ 5 ซึ่งเป็นผู้ชายค่ะ พ่อรักลูกชายคนนี้มากเป็นพิเศษ แต่เมื่อเลี้ยงเขาไม่ได้ไม่นาน ก็มีเหตุที่ต้องสูญเสียเขาไปตั้งแต่เขาอายุได้เพียง 4 ขวบด้วยโรคไข้รากสาดใหญ่ 

 

    การตายของลูกชายคนนี้ ทำให้พ่อรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก และด้วยความอาลัยอาวรณ์ระหว่างพ่อลูก พ่อจึงเอามือไปป้ายเอาเขม่าก้นหม้อสีดำๆ มาป้ายไว้ที่กลางหลังศพลูกชาย แล้วพูดว่า “ไว้ให้เอ็งกลับมาเกิดเป็นลูกข้าใหม่นะ” และอีกประมาณ 3 ปีต่อมา ก็มีฝันประหลาดเกิดขึ้นกับแม่คือ อยู่ๆแม่ก็ฝันว่ามีเด็กผู้หญิงได้มาขอเกิดเป็นลูกด้วย ในฝัน..แม่จึงตอบออกไปว่า “ดี..เพราะไม่อยากได้ลูกผู้ชาย เพราะเกิดมาแล้วก็ต้องตาย” แต่พ่อของลูกกลับตอบแม่ในฝันว่า “ถ้ามันเกิดมาเป็นผู้หญิง กูตายซะดีกว่า... แต่ถ้ามันเกิดมาเป็นผู้ชายกูจะเลี้ยงมันอย่างดี”

   

    ครั้นพอถึงวันคลอดปรากฏว่า ลูกที่เกิดมา เป็นลูกผู้หญิง ซึ่งก็คือตัวลูกค่ะ  จึงทำให้พ่อไม่พอใจมากๆ แต่ที่น่าประหลาดใจไปกว่านั้นคือ ทุกคนสังเกตเห็นว่าที่แผ่นหลังของลูกมีปานดำๆ ลักษณะเหมือนรอยเขม่า ที่พ่อได้ป้ายหลังศพลูกชายที่ตายไป จึงทำให้ลูกถูกเข้าใจตลอดมาว่า คือลูกชายคนก่อนของพ่อ ที่ตายไปแล้วกลับชาติมาเกิดใหม่ แต่เรื่องราวยังไม่จบเพียงแค่นั้นนะสิค่ะ เพราะในฝันของแม่ พ่อกลับพูดว่า “ถ้ามันเกิดมาเป็นผู้หญิง กูตายซะดีกว่า” ซึ่งหลังจากที่ลูกคลอดออกมาได้ 7 เดือน ก็มีอาเพศเกิดขึ้นจริงๆ คือ แม่ได้ซื้อที่ดินบนบกบริเวณใกล้เคียงกับแพเดิมที่เราอยู่ เพื่อที่เราจะได้ปลูกบ้านกัน และจะได้ไม่ต้องมีชีวิตอยู่บนน้ำกันอีกต่อไปแล้ว เพราะเราก็อยู่กันมานาน 30 กว่าปีแล้ว

 

    หลังจากแม่ได้ที่ดินเสร็จ พ่อก็ไปได้เสาตกน้ำมันมา 1 ต้น และจะนำมาเป็นเสาปลูกบ้าน ซึ่งชาวบ้านต่างก็ทักท้วงไม่ให้พ่อเอาเสาต้นนี้ เพราะมันเฮี้ยน เดี๋ยวจะมีอันเป็นไป แต่พ่อไม่เชื่อค่ะ เพราะท่านไม่เคยเชื่อเรื่องทำนองนี้เลย ซ้ำยังเอาเสาต้นนี้มาเป็นเสาเอกอีก จนในที่สุด ณ คืนดึกสงัดวังเวง เป็นช่วงที่พ่อกำลังดื่มเหล้าเมาอยู่ในบ้านที่ยังสร้างไม่เสร็จหลังนี้ อยู่ๆ พ่อก็ร้องแบบกระอักกระอ่วน ดิ้นพราดๆ เหมือนมีใครมาทำร้าย พอแม่ไปพบก็ปรากฏว่าพ่อตายแล้ว ทำให้ชาวบ้านแถบนั้นต่างแห่กันมาดู ปรากฏว่าตัวพ่อมีรอยจ้ำๆ อยู่เต็มตัวไปหมด ปมปริศนาการตายของพ่อครั้งนี้ไม่มีใครล่วงรู้สาเหตุเลย แต่ก็ทำให้ชาวบ้านรีบช่วยกันรื้อถอนเอาเสาเอกตกน้ำมันนั้นออกไป แล้วเอาเสาอื่นมาแทนที่ และช่วยกันสร้างบ้านหลังนี้ให้เสร็จ ทำให้ครอบครัวเราทุกคนยกพลขึ้นบก ย้ายจากวิมานกลางน้ำขึ้นมาอยู่ที่สวรรค์บนดินหลังใหม่นี้โดยสวัสดี แต่ว่าเป็นสวรรค์ปลายนานะเจ้าคะ...

 

     นับจากนั้นเหตุการณ์ทุกอย่างดำเนินไปอย่างสงบอย่างนี้เรื่อยมาจนกระทั่งลูกอายุได้ราว 4 ขวบ อยู่ๆ ลูกได้เห็นผู้ชายคนหนึ่งมาเล่นจ๊ะเอ๋ ด้วย ในบ้าน จนลูกแปลกใจวิ่งไปถามแม่ตามประสาเด็กว่า ผู้ชายคนนั้นคือใครค่ะ? ซึ่งแม่เองก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แต่ก็ต่างสันนิษฐานกันว่า อาจเป็นพ่อของลูกได้มาหา…..

    แม่ของลูก ท่านเองก็มีชีวิตที่ลำบากมากมาแต่เด็ก  แต่ก็รักลูกรักครอบครัวมาก แต่ในบั้นปลายชีวิตของท่านได้ป่วยเป็นมะเร็งที่รากฟันค่ะ หลังจากที่ถอนฟันแล้วท่านปวดทรมานมานเพราะมะเร็งกินลามเข้าไปในกราม แม่ปวดทุรนทุราย จนพยายามฆ่าตัวตายหลายครั้ง ทำให้พี่สาวของลูกต้องเฝ้าไว้ไม่ให้คลาดสายตา แต่ในที่สุดแม่ก็ฆ่าตัวตายได้สำเร็จจนได้ คือในขณะที่พี่สาวของลูกกำลังเอาจานไปเก็บ แม่จึงได้จังหวะกลิ้งตัวเองจากบ้านชั้นบนตกลงมาชั้นล่าง และเสียชีวิตในที่สุด

    พ่อของสามี ท่านมีอาชีพทำนา ชอบสูบยาเส้น และไม่ค่อยได้มีโอกาสทำบุญเลย วาระสุดท้ายของท่านเสียชีวิตเนื่องจากความผิดพลาดของหมอ ที่นำกล้องส่องลำไส้สอดเข้าไปดูในท้อง ทำให้เครื่องมือไปดัน จนกระเพาะทะลุ ทำให้เสียชีวิตลงด้วยวัย 71 ปี

1. บุพกรรมใดทำให้สามีของลูกเส้นโลหิตในก้านสมองแตก และอายุสั้น ,  ในช่วงที่เขาสลบไป 8 วัน  เขานึกถึงบุญได้ไหม  ,   ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน เป็นอย่างไรบ้าง  , ได้รับบุญที่อุทิศให้หรือไม่   และมีอะไรอยากฝากบอกลูกไหมค่ะ

2. ช่วงที่สามีของลูกนอนไม่ได้สติอยู่ที่โรงพยาบาล  เด็กชายที่เรารับมาเลี้ยง เขาได้ละเมอร้องออกมาว่า “พ่ออย่าไป”   เขาเห็นพ่อเขาหรือไม่ค่ะจึงละเมอเช่นนั้น

3. บุพกรรมใดทำให้พ่อ แม่ และลูกๆทุกคน ต้องอาศัยอยู่ในบ้านโคลงเคลงบนผืนน้ำนานกว่า 30 ปี

4. บุพกรรมใดทำให้ลูกชายคนที่ 5 ของพ่อเป็นโรคไข้รากสาดใหญ่และอายุสั้น เขาตายแล้วไปไหน  ,  ใช่กลับมาเกิดเป็นตัวลูกในชาตินี้หรือไม่  ,  ถ้าไม่ใช่ ทำไมตัวลูกถึงมีปานดำที่กลางหลังเหมือนรอยเขม่าที่พ่อป้ายไว้ที่ลูกชายคนที่ 5 ด้วยคะ  

5. ทำไมแม่จึงฝันว่ามีเด็กผู้หญิงมาขอเกิด และพ่อบอกในฝันว่าถ้าเป็นลูกหญิงขอตายดีกว่า หมายความว่าอย่างไรค่ะ, ทำไมถึงสอดคล้องกับเหตุการณ์จริงคือตัวลูกเป็นผู้หญิงมาเกิดจริงๆ และพ่อก็ตายหลังจากลูกเกิดได้ไม่นานจริงๆ 

6. บุพกรรมใดทำให้พ่ออายุสั้น, พ่อของลูกตายเพราะสาเหตุใด เกี่ยวกับเสาตกน้ำมันหรือไม่, ท่านตายแล้วไปอยู่ที่ไหน เป็นอย่างไรบ้าง , ผู้ชายที่มาเล่นจ๊ะเอ๋กับลูกใช่พ่อหรือไม่ , หากไม่ใช่ ผู้ชายคนนั้นคือใคร และต้องการอะไรคะ

7. บุพกรรมใดแม่ของลูกต้องเป็นมะเร็งที่ฟัน, และทำไมไม่ตายด้วยโรคมะเร็ง  แต่ต้องตายเพราะการฆ่าตัวตาย , ในช่วงที่แม่พยายามฆ่าตัวตายหลายครั้งแต่ไม่ตายนั้น เป็นเพราะช่วงนั้นมีบุญใดส่งผลช่วยเหลืออยู่  หรือว่าเป็นเพราะกรรมฆ่าตัวตายยังไม่ส่งผลคะ ,   ตอนนี้แม่ตายไปแล้วไปอยู่ที่ไหน ได้รับบุญที่อุทิศให้หรือไม่  หรือมีอะไรอยากฝากบอกไหมคะ

8. บุพกรรมใดทำให้พ่อของสามีตายเพราะความผิดพลาดของแพทย์ส่องกล้องจนกระเพาะทะลุ พ่อสามีตายแล้วไปอยู่ที่ไหน ได้รับบุญที่อุทิศหรือไม่ หรือมีอะไรอยากฝากบอกไหมคะ และแพทย์ท่านนั้นทำกรรมอะไรมากับพ่อของสามีหรือไม่ และจะมีวิบากกรรมในชาตีนี้และชาติต่อๆไปอย่างไร

9. เด็กชายที่ลูกรับมาเลี้ยงเป็นลูก มีบุพกรรมใดในอดีตเป็นอย่างไร พ่อแม่ของเขาจึงไม่พร้อมจะรับผิดชอบเขาคะ,  และลูกกับสามีผูกพันในอดีตกับเขามาอย่างไร, เขามีบุญบวชตลอดชีวิตไหมคะ   และเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรคะ 

10. บุพกรรมใดทำให้ลูกต้องมีสามีที่อายุสั้นค่ะ  จะต้องแก้ไขวิบากกรรมที่มีสามีอายุสั้นนี้อย่างไรคะ  

11. ทำไมชาตินี้ลูกและสามีถึงเป็นคู่ชีวิตที่ดีของกันและกัน   อดีตชาติสามีและตัวลูกสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร ตัวลูกมีบุญจะรวยกว่านี้หรือไม่ และมีบุญพอจะเข้าถึงพระธรรมกายในชาตินี้ไหมคะ

12. ผู้ประสานงานของลูกมีอัธยาศัยAlert  ตื่นตี 3 ทุกวัน  เป็นคนและชอบทำอะไรเร็วก่อนใครเสมอ เป็นเพราะอะไรคะ เขาเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาในรูปแบบใด มีหน้าที่อะไร เคยเข้าถึงธรรมกายไหมคะ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง