ราชองครักษ์ชาตินักรบ ตอนที่ 3

ซึ่งตัวลูกก็จะคอยหมั่นศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมอยู่เสมอ เพื่อจะได้เพิ่มพูนความรู้ความสามารถในหน้าที่การงานของตัวลูกเอง และนำมาปรับปรุงพัฒนางานในส่วนที่ลูกรับผิดชอบ

แต่หากนอกเหนือเวลาที่รับผิดชอบแล้ว ลูกก็จะคอยดูแลลูกน้อง ให้ความเป็นกันเอง ร่วมทุกข์ร่วมสุขร่วมสนุกเฮฮาด้วยกันอยู่เสมอ จนเป็นที่ยอมรับจากนายทหารผู้ใหญ่และเหล่าลูกน้องบริวารที่อยู่ภายใต้บังคับบัญชา ซึ่งเฝ้ามองลูกอยู่ด้วยความชื่นชม

เวลาที่ลูกน้องของลูกมีปัญหา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องส่วนตัวหรือเรื่องงาน พวกเขาก็จะมาปรึกษาลูกอยู่เสมอ ซึ่งทุกครั้งลูกก็จะเมตตาให้คำปรึกษาแนะนำสิ่งดีๆแก่ลูกน้องของลูกเสมอๆ จึงทำให้ลูกมักจะได้ยินได้ฟังข่าวสารเบ็ดเตล็ดต่างๆเพิ่มเติม นอกเหนือจากข่าวสารที่เป็นลายลักษณ์อักษรซึ่งเป็นรายงานประจำวันของทุกๆวันอยู่บ่อยๆ

ในกลุ่มเพื่อนๆของลูกนั้นจะประกอบไปด้วย ตัวลูก นายทหารคนสนิทสองคน และมหาดเล็กผู้ประสานงานในวังหลวงอีกหนึ่งคน ซึ่งต่างก็ทำงานเข้าขากันเป็นอย่างดี จะมีการแลกเปลี่ยนข่าวสารภายในกันอยู่เป็นประจำ ลักษณะการแลกเปลี่ยนข่าวสารในยุคนั้น ก็คล้ายๆกับการซุบซิบนินทาแต่ว่าเบากว่า แค่เป็นเพียงการเล่าให้ฟังเท่านั้น ทำให้ลูกได้รับทราบความเป็นมาเป็นไปต่างๆในพระราชวังเป็นอย่างดี

จนมาวันหนึ่ง เพื่อนในกลุ่มที่เป็นมหาดเล็ก ก็ได้มาพูดคุยกับทหารราชองครักษ์ที่เป็นเพื่อนสนิทอีกสองคนว่า ไม่ค่อยพอใจมหาดเล็กเด็กใหม่บางคนที่เพิ่งจะเข้ามาทำหน้าที่และได้มาฝึกงานอยู่กับตน ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่ามหาดเล็กเด็กใหม่คนนี้มีนิสัยขี้เกียจ ไม่ค่อยเป็นโล้เป็นพาย เวลาเรียกให้มาทำงานก็จะหลบๆเลี่ยงๆแวบไปแวบมา อยู่เป็นประจำ

และที่สำคัญชอบไปโผล่ในที่ที่ไม่ควรจะไป เช่น ไปโผล่ในเขตห้องครัวที่ทำอาหารภายในวังบ้าง หรือห้องที่เก็บหนังสือเอกสารราชการสำหรับรอลงพระนามในงานราชการทั่วๆไปบ้าง ที่เป็นเช่นนี้ก็คงเป็นเพราะมหาดเล็กเด็กใหม่คนนี้กลัวว่า จะมีคนตามตัวเจอในเวลาที่เขาอู้งาน อีกทั้งยังชอบไปมั่วสุมกับพวกคนงานในวังที่มีนิสัยคล้ายๆกัน

ทางฝ่ายเพื่อนที่เป็นทหารราชองครักษ์ทั้งสองคนก็รู้สึกเข้าใจ และเห็นใจมหาดเล็กที่เป็นเพื่อนรักคนนี้อย่างมาก จึงให้กำลังใจไปว่า “เพื่อนเอ๋ย...น้องเขายังเป็นเด็กใหม่อยู่ เราเองก็เป็นพี่ ก็ต้องค่อยๆอบรมสั่งสอนกันไป ถ้าสอนไม่ไหวก็เอาอย่างนี้ซิ...ให้ลองใช้วิธีรุนแรงบ้าง ถ้าเพื่อนรักสอนไม่ไหวก็ให้ส่งมา เดี๋ยวจะจัดการอบรมให้น่วมไปเลย”

เมื่อเพื่อนทหารราชองครักษ์ของลูกทั้งสองคนได้มาหาลูก ก็อดไม่ได้ที่จะเล่าเรื่องราวดังกล่าวให้ลูกฟัง เพราะทั้งคู่กำลังจะไปช่วยเพื่อนมหาดเล็ก จัดการอบรมด้วยหลักสูตรพิเศษให้กับมหาดเล็กเด็กใหม่ จะได้ไม่อู้งานจนเป็นนิสัย ซึ่งเมื่อลูกได้ฟังแล้วก็เกิดความสงสัยขึ้นมาในใจ และซักถามเพื่อนทั้งสองไปว่า มหาดเล็กเด็กใหม่คนนี้เป็นใคร มาจากไหน ชื่ออะไร และสั่งกำชับว่าอย่าไปทำรุนแรงเกินเหตุ เดี๋ยวจะกลายเป็นกรณีพิพาทกับหน่วยงานภายในวัง