เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC
ราชองครักษ์ชาตินักรบ
ตอนที่ 7
ต่อจากตอนที่แล้ว
ตอนที่ 7
คำถาม
2.พุทธันดรที่ผ่านมา กระผมสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร บุพกรรมใดที่ทำให้ได้มาเทศน์สอนให้คนเข้าใจวัดและการสร้างบารมีของหมู่คณะครับ
กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูง
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
ในขณะที่นักโทษทั้งสองกำลังคุยกัน ลูกก็ให้ลูกน้องเพื่อนรักของลูกอีกคนหนึ่งที่เป็นผู้คุม ทำทีดุด่าว่ากล่าวนักโทษทั้งสองให้หยุดพูดคุยกัน แต่ลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่ปลอมเป็นนักโทษก็หาเชื่อฟังไม่ กลับพูดจากยียวนกวนประสาทจนทำให้ทั้งคู่เกิดมีปากเสียงกัน และเมื่อพูดจากันไม่รู้เรื่อง ลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่เป็นผู้คุมจึงตัดสินใจเดินเข้ามาใกล้ๆห้องขัง เสียงถกเถียงกันของทั้งคู่ก็เริ่มรุนแรงขึ้น ต่างคนต่างไม่ยอมกัน
-
ลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่ปลอมเป็นนักโทษแกล้งเป็นโมโห เดินไปยืนประชิดติดกับจุดที่ลูกน้องเพื่อนรักของลูกอีกคนที่เป็นผู้คุมยืนอยู่ แล้วกระชากคอมาติดกับกรง ทำทีเหมือนกันกำลังทะเลาะกัน ทหารยามที่อยู่ด้านข้างดูแล้วเห็นว่าคงไม่จบง่ายๆ จึงเอาไม้กระบองยาวๆกระทุ้งกระแทกใส่ลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่เป็นนักโทษ ล้มหงายหลังไป เพื่อจะได้ปล่อยตัวลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่เป็นผู้คุม
-
เมื่อเหตุการณ์ต่างๆภายในห้องขังสงบลง นักโทษสายลับก็มองดูลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่ปลอมเป็นนักโทษ ด้วยสายตาที่เหมือนจะบอกว่า “ทำไมถึงทำโง่ๆแบบนั้น”
-
ลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่ปลอมเป็นนักโทษจึงเงยหน้าขึ้น แล้วมองหน้านักโทษสายลับนั้น และยิ้มเล็กๆที่มุมปาก พร้อมกับยกกุญแจที่ใช้ไขห้องขังขึ้นมาชูให้ดู
-
ลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่ปลอมเป็นนักโทษรอจนดึกสงัด ซึ่งในตอนนั้นอากาศเริ่มเย็นลง แสงไฟในห้องขังเริ่มริบหรี่ พวกทหารยามที่คุมห้องขังอยู่ก็หลับสนิทกันไปหมดแล้ว เหลือแต่ผู้ที่เข้าเวรยามอยู่ไม่กี่คน ลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่ปลอมเป็นนักโทษก็ไขกุญแจประตูกรงแล้วออกมาจากห้องขัง
-
จากนั้นก็เหลียวมองไปทางห้องขังของนักโทษสายลับ ทำเป็นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินไปที่หน้าห้องขังของนักโทษนั้น ถามว่า “ตกลงจะไปด้วยกันไหม” นักโทษนั้นมีหรือที่จะปฏิเสธ
-
ลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่ปลอมเป็นนักโทษ ก็รีบไขกุญแจปล่อยนักโทษสายลับคนนั้นให้ออกมาเป็นอิสระ พร้อมกับบอกว่า “ตามมา...เดี๋ยวจะพาหนีออกไป” เพราะรู้ลู่ทางในพระราชวังเป็นอย่างดี
-
เมื่อเป็นเช่นนี้ นักโทษสายลับก็คิดว่า “ดีเหมือนกัน เพราะพวกราชองครักษ์จะรู้ดีว่ามีการวางเวรยามไว้ตรงไหน จะได้หลบสายตาหนีออกไปจากวังได้อย่างปลอดภัย และถ้าเราได้ตัวราชองค์รักษ์คนนี้มาเป็นพวก ก็จะทำให้เราไม่ต้องทำแผนที่ในพระราชวังอีก เพราะมีคนที่รู้ที่รู้ทางอย่างดีอยู่แล้ว” ทั้งคู่จึงหนีออกไปจากวังด้วยกัน
-
นักโทษทั้งสองได้หลบหนีออกจากหน่วยของราชองครักษ์ จนออกจากเขตพระราชวังได้สำเร็จอย่างง่ายดาย ทั้งนี้ก็เป็นเพราะลูกได้สั่งให้นายทหารคนอื่นๆช่วยเปิดทางให้ อีกทั้งนักโทษที่เป็นลูกน้องเพื่อนรักของลูกก็ได้พานักโทษสายลับ หลบหนีไปตามเส้นทางที่ได้ตกลงวางแผนกันเอาไว้แล้ว ซึ่งเป็นเส้นทางที่จะปล่อยให้นักโทษทั้งสองผ่านออกไปได้อย่างปลอดโปร่ง
-
เมื่อทั้งคู่ได้ออกมาอยู่ข้างนอกแล้ว ลูกน้องเพื่อนรักของลูกก็ได้ถามนักโทษสายลับว่า “เอาอย่างไรดีเพื่อน พวกเราจะไปทางไหนต่อดี ตอนนี้พวกเราเป็นผู้ต้องหาที่พากันหลบหนีทางการ ซึ่งเป็นที่ต้องการตัวของทางการแล้วนะ”
-
นักโทษสายลับกล่าวว่า “ไม่ต้องกังวลเพื่อน ตามเรามา เดี๋ยวเราจะพาไปต่อเอง”
-
นักโทษสายลับบอกว่าจะพาไปยังที่ซ่อนตัวของพวกเขาที่เข้ามาทำงานในเมืองนี้ พร้อมทั้งกล่าวว่า “แล้วเดี๋ยวทางนั้นก็จะส่งตัวพวกเราออกไปนอกเมืองเอง ไม่ต้องห่วงเรื่องการหลบหนีออกจากเมือง เพราะทางการไม่ค่อยเข้มงวดเท่าไหร่อยู่แล้ว”
-
ลูกน้องเพื่อนรักของลูกก็ได้ตามนักโทษสายลับนั้นไป ในใจก็คิดว่า เสร็จเราแน่ๆงานนี้ ส่วนตัวลูกก็ได้ติดตามไปแบบห่างๆ เพื่อไม่ให้ผิดสังเกตและได้พาลูกน้องมาด้วยส่วนหนึ่ง
-
นักโทษสายลับได้พาลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่ปลอมเป็นนักโทษ เข้าไปในเขตตลาดที่มีพวกพ่อค้าแม้ค้าอาศัยอยู่มากมาย ทั้งหมดล้วนเป็นพ่อค้าแม่ค้าที่เดินทางมาจากชนบทเพื่อมาค้าขายในเมืองบ้าง หรือไม่ก็เป็นพ่อค้าแม้ค้าจากต่างเมืองที่มาเช่าบ้านอยู่แถวๆตลาดบ้าง ซึ่งเป็นชุมชนที่มีผู้คนพลุกพล่านทีเดียว เหมาะที่จะเป็นที่หลบซ่อนของพวกผิดกฎหมายมาก
-
นักโทษสายลับได้พาลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่ปลอมเป็นนักโทษ ซอกซอนลดเลี้ยวเข้าซอยโน้นออกซอยนี้ จนกระทั่งได้มาถึงบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ติดกันกับบ้านหลังอื่น ซึ่งแลดูเป็นบ้านเก่าๆธรรมดาๆเหมือนกับบ้านหลังอื่นๆที่อยู่ทั่วไปโดยรอบ ไม่มีอะไรเป็นที่น่าผิดสังเกตแต่อย่างใด
-
จากนั้น ลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่ปลอมเป็นนักโทษก็ตามนักโทษสายลับเข้าไปในบ้านหลังนั้นด้วย ในใจก็คิดว่า “จะจับตัวให้หมดทั้งขบวนการเลย”
-
เมื่อตัวลูกเห็นลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่ปลอมเป็นนักโทษกับนักโทษสายลับเข้าไปในบ้านแล้ว ลูกก็ได้กระจายกำลังไปล้อมรอบบริเวณบ้านและบริเวณโดยรอบ เพราะตั้งใจว่าจะล้อมจับทุกคนในขบวนการนี้ให้ได้ทั้งหมด โดยจะจับเป็นและไม่ให้มีการเสียเลือดเสียเนื้อกัน
-
แต่เมื่อลูกน้องเพื่อนรักของลูกที่ปลอมเป็นนักโทษกับนักโทษสายลับเข้าไปในบ้านแล้ว กลับพบว่าบ้านมีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่เลยสักคนเดียว มีแต่ข้าวของที่ทิ้งไว้เกลื่อนกลาด เหมือนเพิ่งจะรีบออกจากบ้านไปโดยไม่มีเวลาเก็บของเสียด้วยซ้ำ นักโทษสายลับก็งง ลูกน้องเพื่อนรักของลูกก็รู้สึกงงตามไปด้วยเหมือนกันว่า เกิดอะไรขึ้น
-
นักโทษสายลับคิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งๆที่ตอนที่มาทำหน้าที่ประสานงานในเมืองนี้ใหม่ๆ ที่บ้านนี้มีคนอยู่หลายคนที่ทำหน้าที่คอยประสานงานในเรื่องต่างๆ แต่มาวันนี้ทีมงานเหล่านั้นหายไปหมดเลย
Desktop Version
