ราชองครักษ์ชาตินักรบ ตอนที่ 12

ช่างเป็นบรรยากาศที่น่าประทับใจอย่างยิ่ง แม้จะอยู่กันอย่างยากลำบาก แต่ทุกคนก็เปี่ยมไปด้วยน้ำใจ แม้แต่เด็กน้อยตัวเล็กๆก็ยังพยายามช่วย โดยไปรองน้ำฝนและไปนำน้ำสะอาดไปใส่ไว้ในภาชนะที่เตรียมไว้สำหรับคนป่วย และยังไปช่วยดูแลคนป่วย ช่วยยกโน่นยกนี่อยู่ในเต็นท์ผู้ป่วย ตามกำลังที่พวกเด็กๆจะทำได้ พวกเด็กๆได้แสดงให้ผู้ใหญ่เห็นว่า ในยามคับขันพวกเขาก็เป็นกำลังสำคัญเช่นเดียวกัน

ผ่านไปหลายวันความช่วยเหลือก็ยังไม่มา แต่ลูกและพวกพ้องก็ยังพากันไปขุดค้นหาผู้รอดชีวิต แม้ในช่วงสองสามวันจะเจอผู้รอดชีวิตน้อยลงไปมาก แต่ลูกก็ไม่หมดหวัง ยังเป็นคนให้กำลังใจกับทุกคนในทีมให้ทำหน้าที่ต่อไป แม้ลูกจะเห็นว่า พวกลูกน้องของลูกก็ใกล้จะหมดแรงกันเต็มทีแล้ว แต่กำลังใจจากคำพูดของลูก และการกระทำของลูก กลับเป็นไฟที่ทำให้หัวใจของทุกคนโชนนิรันดร์ ยังคงทำหน้าที่ของตนต่อไปได้

ยิ่งได้ลูกน้องเพื่อนรักเพื่อนสนิททั้งสองคนของลูกช่วยพูด ยิ่งทำให้บรรยากาศต่างๆที่ตึงเครียดผ่อนคลายลง และเพราะลูกน้องเพื่อนสนิทของลูกทั้งสองคนนี้เอง ทีมงานทุกคนจึงพลอยเบิกบานคลายเครียดไปด้วย โดยภาพรวมก็ถือว่าเป็นบรรยากาศงานบุญที่สนุกสนานทีเดียว แม้ว่าจะอ่อนล้ามาหลายวันแล้วก็ตาม

ในการออกไปขุดรื้อค้นหาผู้รอดชีวิตในวันต่อมา ความหวังที่จะเจอผู้รอดชีวิตก็ยังมีอยู่ ลูกน้องคนหนึ่งของลูกก็ได้ยินเสียงเคาะอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ล้มซ้อนๆทับกองๆกันอยู่ และลูกน้องของลูกก็ได้บอกกับลูกว่าได้ยินเสียง ป๊อกๆ น่าจะมีใครรอดชีวิตอยู่ บ้างก็บอกได้ยินจากทางนี้ทางโน้น และลูกก็ได้ยินเช่นกัน จึงรีบระดมลูกน้องให้มาช่วยกันทางนี้ก่อน

ลูกน้องคนหนึ่งได้ขุดลงไปในดินโคลนใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ล้มทับกันอยู่ ในที่สุดก็เห็นเป็นร่างคนที่จมอยู่ในโคลนครึ่งตัว ซึ่งอยู่ในระหว่างช่องของต้นไม้ที่ทับๆกัน

ลูกจึงให้ลูกน้องอีกคนหนึ่งไปหาไม้มาค้ำตามตำแหน่งของต้นไม้ที่ล้มทับกัน เพื่อกันไม่ให้ท่อนไม้ทรุดตัวลงไปทับคนที่อยู่ด้านล่าง และลูกน้องของลูกก็มุดลงไปพร้อมกับขุดดินโคลนในบริเวณนั้น เพื่อลงไปช่วยคนที่ติดอยู่

ลูกเห็นดังนั้น จึงกระโดดไปกอดไม้ค้ำที่ยันไม้ใหญ่ต้นหนึ่งเอาไว้ทั้งตัว โดยไม่กลัวว่าจะโดนต้นไม้ต้นอื่นๆกลิ้งล้มลงมาบดทับตัวลูกเลย ที่ลูกทำอย่างนี้ก็เพราะลูกเป็นห่วงลูกน้องของลูกมากกว่าตัวเอง

เมื่อลูกน้องคนอื่นๆเห็นดังนั้น ก็ได้ช่วยกันเอาไม้มาค้ำและช่วยกันยันเอาไว้ แต่ตัวลูกก็ยังต้องกอดไม้ค้ำเอาไว้ เพราะเป็นจุดเสี่ยงที่ท่อนไม้ที่ถูกค้ำอยู่นี้สามารถไถลลงไปทับลูกน้องกับผู้ที่รอดชีวิตได้ แล้วลูกก็ตะโกนบอกให้ลูกน้องคนหนึ่งรีบไปลากคนออกมาก่อน ตนเองจะยันเอาไว้ให้ ลูกน้องคนอื่นๆต่างก็รีบมาช่วยกันคนละไม้คนละมือ

แต่เนื่องจากเป็นไม้ใหญ่ ท่อนไม้ที่ลูกกับพรรคพวกช่วยกันนำมาเป็นไม้ค้ำ เริ่มเกิดอาการน่าเป็นห่วง เพราะไม้ค้ำนั้นเกิดการโก่งตัวจนทำท่าเหมือนกำลังจะหัก ลูกก็ได้แต่เร่งให้ไปช่วยคนก่อน โดยไม่ได้คำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเองเลย

ลูกน้องที่กำลังพยายามลากคนที่ติดอยู่ใต้ต้นไม้ออกมา ก็เอาเชือกผูกที่ตัเองก่อน จากนั้นก็นำไปผูกกับตัวของชาวบ้านที่ติดอยู่ใต้นั้น แล้วออกแรงดึง ซึ่งตอนแรกก็ไม่ขยับเลย จนชาวบ้านคนนั้นหมดสติ ลูกน้องของลูกก็รีบไปโกยเอาโคลนที่อยู่ข้างๆชาวบ้านคนนั้นออก และเห็นว่ามีกิ่งไม้เกี่ยวเสื้อของเขาเอาไว้ ลูกน้องของลูกจึงพยายามเอามีดไปตัดเสื้อออกจากิ่งไม้นั้น ในขณะเดียวกันลูกก็ตะโกนบอกว่า “เร็วเข้า เรามีเวลาเหลืออีกไม่มาก ไม้ค้ำจะหักแล้ว”

ลูกน้องอีกคนหนึ่งก็ตะโกนเสริมมาว่า “ถ้าไม้ค้ำท่อนนี้หักมีหวังได้ตายกันหมดแน่ รีบๆหน่อยจะไม่ไหวอยู่แล้วนะ”

แล้วลูกน้องคนนั้นก็หันมาบอกกับลูกว่า อย่าห่วง ให้ลูกปล่อยไม้ค้ำ เดี๋ยวตัวเขาจะเข้าไปกอดไม้ค้ำเอาไว้เอง

ตัวลูกก็หันไปบอกว่า “ถ้ายอมให้คนอื่นมากอดไม้ค้ำไว้แทนแล้วล่ะก็ ผู้บังคับกองพันคงไม่คิดที่จะวิ่งมากอดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะ ถ้าจะตายก็ตายพร้อมกันนี่แหละ”

แล้วก็ถามลูกน้องที่กำลังช่วยชาวบ้านนั้นอยู่ว่า “ได้ตัวคนแล้วหรือยัง รีบๆหน่อย”