ยืมเงินทำบุญ

   

    การที่ไม่มีเงินแต่อยากทำบุญมาก แล้วไปขอยืมเงินเขามาทำบุญนั้น ถือว่ายังทำไม่ถูกหลักวิชชาอย่างสมบูรณ์ เพราะยังเบียดเบียนตนเองอยู่ จะให้ถูกหลักวิชชาต้องไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น ยกเว้นเรารู้ตัวว่า เราสามารถใช้คืนเขาได้ และเราได้คืนเขาด้วย เช่น เราไม่ได้นำเงินมาจากที่บ้าน จึงขอยืมเงินคนที่มาวัดด้วยกันเพื่อมาทำบุญก่อน กลับบ้านเราก็เอาไปใช้คืนเขา อย่างนี้ได้ แต่ไม่ใช่เรารู้ว่า เราไม่มีเงินใช้คืนเขา แต่ก็ไปขอยืมเขา ถ้าขอลืมอย่างนี้ก็ไม่ถูกหลัก

 

    บุญจะเกิดขึ้นทันทีที่ทำ แม้ว่าจะเป็นเงินที่เราขอยืมมาก็ตาม แต่ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย เพราะเรายังไม่ได้ใช้คืนเขา ต่อเมื่อใช้คืนเขา จึงจะได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย ถือว่าเป็นเงินของเรา

 

    การขอยืมเงินเขาไปทำบุญ ถ้าไม่ใช้คืนเขา เราก็จะกลายเป็นหนี้เขา เพราะเราทำบุญไปแล้ว บุญได้เกิดขึ้นแล้ว เวลาสมบัติเกิดขึ้นกับเรา ก็จะมีเหตุให้ไม่อาจจะใช้สมบัติได้ เช่น ถูกยึด ถูกจี้ ถูกปล้น น้ำท่วม ไฟไหม้ มันจะมีเหตุให้ไม่อาจใช้สมบัติได้ เช่น ถูกรางวัลที่หนึ่ง แต่ช็อกตาย แต่ถ้าใช้คืนเขา เวลาสมบัติเกิดขึ้น ก็สามารถใช้สมบัตินั้นได้อย่างเต็มที่ เพราะเป็นบุญของเรา

 

    เขาเต็มใจให้เรายืมเงินมาทำบุญ แต่ภายหลังเราก็ไม่มีเงินใช้คืนเขาสักที คือ เราก็อยากใช้คืนแต่มันก็ไม่มี เขาสงสารก็เลยยกหนี้ให้ เมื่อบุญส่งผลก็จะได้เกิดใต้ใบบุญเขา คือ จะมีกินมีใช้ก็ต้องไปเป็นบริวารเขา