เริ่มจากมืด...เริ่มจากฟุ้ง

 

    ครั้งหนึ่ง กระผมพาลูกค้าไปเที่ยวปีใหม่ที่โคราช พอลูกค้าขึ้นไปทำธุระบนโรงแรม กระผมก็เปิดประตูรถไว้ และนอนคอยลูกค้าอยู่ในรถ ทันใดนั้นก็มีลุงแก่ๆคนหนึ่งถีบจักรยานมาที่รถของกระผม และพูดขึ้นมาว่า “ไอ้หนูยังไม่เคยบวชใช่ไหม” กระผมก็แปลกใจ(รู้ได้อย่างไร)เลยถามกลับไปว่า “มีอะไรหรือครับลุง”

 

    ลุงก็ตอบว่า “ลุงมีบุญมาฝาก” พร้อมกับยื่นใบโบรชัวร์โครงการบวชพระแสนรูปให้กระผม แล้วลุงก็ปั่นจักรยานจากไป กระผมดูภาพและอ่านข้อความต่างๆแล้ว ก็คิดว่ากระผมอยู่มา 44ปี ยังไม่เคยบวชให้พ่อให้แม่สักครั้ง ตอนนี้พ่อก็ตายไปแล้ว แม่ก็อายุ 75ปี คงรอช้าไม่ได้ และทั้งๆที่ตอนนั้นงานก็กำลังไปได้สวย เงินทองก็มารออยู่ตรงหน้า แต่กระผมก็ตัดสินใจหยุดทุกอย่างไว้ชั่วคราว เพื่อมาเอาบุญบวชก่อนครับ

 

    ในวันแรกๆที่กระผมฝึกนั่งสมาธิ พอหลับตาปุ๊บกระผมก็เห็นความมืดปั๊บ กระผมก็ดูไปเฉยๆไม่คิดอะไร กระผมนั่งอยู่หลายวันแม้จะยังไม่เห็นอะไรเลย แต่กระผมกลับรู้สึกว่าใจของกระผมเริ่มนิ่งมากขึ้น รู้สึกสบายและมีความสุข พอเข้าสู่ช่วงสัปดาห์ที่สาม วันนั้นเป็นการปฏิบัติธรรมรอบบ่าย พระอาจารย์ให้ยืดเส้นยืดสายคลายกล้ามเนื้อจนรู้สึกสบายตัว แล้วท่านก็ให้นั่งหลับตา โดยเปิดเสียงนำนั่งของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ

 

    กระผมจึงนั่งตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอน คือ เอาใจไปไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด วางใจเบาๆ สบายๆ สักพักใหญ่ๆกระผมรู้สึกว่าตัวเองนิ่งไปเลย ร่างกายไม่กระดิก ตอนนั้นข้างในสงบมาก แล้วกระผมก็เริ่มมองเห็นดวงกลมๆเล็กๆขนาดเท่ากับลูกนัยน์ตาดำของเรา ผุดเข้ามาในช่องท้องของกระผม ใสมาก ใสเหมือนน้ำค้างที่หยดอยู่บนใบบอน กระผมได้แต่มองไปที่ดวงนั้น มองอยู่อย่างนั้นจนใจเบามากๆ และอยู่ดีๆน้ำตาข้างขวาก็ไหลออกมาเอง กระผมปีติใจอย่างบอกไม่ถูก

 

    หลังจากนั้น กระผมจะนึกถึงดวงใสๆอยู่ตลอดเวลา จนติดตาติดใจ ขนาดเข้าห้องน้ำ พอเห็นน้ำเป็นฟองอากาศใสๆ กระผมก็จะเห็นดวงกลมๆใสๆอยู่ในช่องท้องของกระผมเช่นกัน และบางครั้งที่หลับตากระผมจะรู้สึกว่าดวงกลมๆนั้นจะพุ่งขึ้นมาหากระผม แล้วก็หายไป อย่างต่อเนื่อง ตอนนี้กระผมมีความสุขมาก กระผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคนธรรมดาๆอย่างเรา จะมีความรู้สึกที่เป็นสุขได้ถึงขนาดนี้

 

    กระผมกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง เพราะพระเดชพระคุณหลวงพ่อ กระผมจึงได้พบกับแสงสว่าง กระผมจะตั้งใจปฏิบัติธรรมเพื่อให้เข้าถึงองค์พระภายใน เป็นพระแท้ให้ได้ครับ

 

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพรักอย่างสูง

 

    กระผม พระธรรมทายาทไพรัตน์ รตนโชโต(ภูผานิล) อายุ 30ปี จากศูนย์อบรมเยาวชนจังหวัดแพร่ เพิ่งได้รับการอุปสมบทไปเมื่อวานนี้(9_กุมภาพันธ์ พ.ศ.2553)สดๆร้อนๆครับ ต่อไปนี้กระผมจะตั้งตนเป็นพระที่ดี จะทำตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อ และพระอาจารย์สอนสั่งอย่างตั้งใจ ในอดีตกระผมเป็นคนไม่สูบบุหรี่ แต่ดื่มเหล้าบ้างเพื่อเข้าสังคม แต่ก่อนกระผมก็คิดว่าไม่น่าจะเป็นอะไร แค่ดื่มนิดๆหน่อยๆเท่านั้น แต่ตอนนี้กระผมรู้แล้วครับ ขึ้นชื่อว่าสุรา จะดื่มมาก ดื่มน้อย หรือซื้อให้คนอื่นดื่ม ก็บาปทั้งสิ้น พอกระผมรู้แล้วก็ไม่คิดจะกลับไปแตะต้องขวดสุราอีกเลยครับ

 

    สำหรับผลการปฏิบัติธรรมของกระผมนั้น ในวันแรกๆ พอกระผมหลับตาทีไรก็จะฟุ้งจนมึนทุกที จนกระผมต้องลืมตาขึ้น แล้วหลับตาใหม่อยู่หลายรอบ พระอาจารย์สอนให้นึกถึงดวงแก้ว กระผมก็ลองทำตาม แต่นึกไม่ออก กระผมจึงนึกเป็นวงกลม(เหมือนวาดวงกลมในท้อง)วงกลมที่กระผมเห็นจึงเป็นสีดำ นึกให้ใสก็ยังไม่ใสสักทีครับ กระผมเห็นวงกลมๆสีดำอย่างนี้อยู่เป็นอาทิตย์ จนวันหนึ่งกระผมได้ไปนั่งอยู่แถวหน้าสุด กระผมก็ทำสมาธิ วางใจเบาๆ ไม่คิดอะไรเลย วันนั้นกระผมนิ่งมาก ไม่ฟุ้งเลยครับ แล้วกระผมก็เห็นวงกลมสีดำแบบเดิม กระผมก็มองไปเรื่อยๆ วงกลมนั้นก็เริ่มเปลี่ยนไป คือ ตามขอบเริ่มมีแสง และสว่างขึ้นเรื่อยๆเหมือนไฟนีออน ตอนนั้นเหมือนกระผมไม่มีแขน ไม่มีขา ไม่มีตัวตน

 

    สักพัก กระผมเริ่มเห็นว่ามีดวงกลมๆเป็นจุดเล็กๆ สว่างเรืองๆ อยู่กลางท้องของกระผม แล้วก็โตขึ้นจนเท่ากับนิ้วโป้ง และขยายขึ้นอีกจนมีขนาดเท่ากับลูกฟุตบอล ดวงนั้นใสมากไม่มีความดำ หรือตำหนิใดๆปนอยู่เลย ใสจนมองทะลุได้ ตอนนั้นกระผมรู้สึกมองเห็นความสว่างภายในเหมือนมีใครมาเปิดไฟ กระผมจึงวางใจนิ่งอยู่ตรงนั้น จนรู้สึกว่าภายนอกไม่มีอะไรเลย มีแต่เรากับดวงแก้วในท้องเท่านั้น ยิ่งนิ่งดวงก็ยิ่งชัดขึ้นเรื่อยๆ ชัดเหมือนกับเราลืมตาขึ้นมามอง แต่กระผมว่าดวงในท้องกระผมสวยมาก สวยกว่าดวงแก้วที่พระอาจารย์เอามาให้ดู เพราะดวงภายในสว่างและส่องแสงได้เอง แต่ดวงข้างนอกแค่ใสธรรมดาๆเท่านั้น กระผมชอบดวงในท้องมากกว่าครับ

 

    เดี๋ยวนี้เวลาหลับตาทำสมาธิ เมื่อใจกระผมนิ่งดี กระผมก็จะเห็นดวงแก้วใสๆได้ทุกครั้ง ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกดี อยากมองไปนานๆ ตอนนี้กระผมไม่อยากได้อะไรเลย แค่ได้มองเห็นดวงในกลางท้องก็มีความสุขมากๆ เป็นความสุขที่หาไม่ได้จากภายนอก กระผมรู้สึกเหมือนกระผมเปลี่ยนไปเป็นคนละคน กระผมใจเย็น ไม่หงุดหงิดง่ายเหมือนแต่ก่อน และมีสติมากขึ้น รู้จักคิดก่อนที่จะพูดและทำ ตอนนี้ใจของกระผมมีแต่ดวงใสๆเท่านั้นครับ

 

    เพื่อนๆพระธรรมทายาททุกรูปก็เหมือนกัน เมื่อได้นั่งสมาธิมากขึ้น ก็ดูสุขุม และดูมีความสุขมาก ยิ่งอดีตคนเคยเมา เคยติดบุหรี่ พอเลิกได้ก็เหมือนได้ชุบชีวิตใหม่ ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที กระผมเห็นอย่างนี้ก็ยิ่งปลื้มมาก กระผมรู้ว่าเบื้องหลังความสุขทั้งหมดของพวกกระผมนั้น มาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อ กระผมขอกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ทำให้มีโครงการนี้ พวกเราทุกรูปรักพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากๆ และจะตั้งใจฝึกตนเองให้ดีเป็นพระแท้ที่ควรค่าแก่การกราบไหว้ครับ

 

ศูนย์อบรมเยาวชนจังหวัดแพร่