ผลการปฏิบัติธรรม อุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน รุ่นห้าแสนคน

 

        หนูชื่อ กัลยาณมิตรฐนันท์ทิพย์ ตันประเสริฐ ชื่อเล่น น้องป่าน อายุ 16ปี เรียนอยู่ชั้น ม.5_โรงเรียนจุฬาภรณ์ราชวิทยาลัยพิษณุโลก ตัวแทนอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนจากโครงการมัชฌิมธรรมทายาทหญิง รุ่นที่17_เจ้าค่ะ หนูมาบวชเป็นอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนเป็นครั้งที่สองแล้ว ครั้งแรกบวชที่ศูนย์วัดบัวลอย จังหวัดสระบุรี

 

        หนูมาวัดพระธรรมกายครั้งแรก วันที่ 10_ตุลาคม พ.ศ.2551_เป็นวันหล่อรูปเหมือนทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ตอนนั้นรู้สึกตื่นเต้นมาก ปลื้มมากที่ได้เห็นคนมาทำบุญกันมากมาย หลังจากนั้นป่าป๊า(คุณพ่อ)ก็ติดดีเอ็มซี และจะเปิดดีเอ็มซีให้ฟังทั้งวัน ป่าป๊าชอบปลุกให้ทุกคนตื่นมาสวดมนต์ทำวัตรเช้า พอถึงวันพระก็จะพร้อมใจกันถือศีลแปดกันทั้งบ้านเลยค่ะ

 

 

 

        หนูมาบวชและเข้าโครงการมัชฌิมธรรมทายาทหญิง เพราะอยากฝึกฝนตนเองตามแบบวัฒนธรรมชาวพุทธ หนูอยากฝึกนั่งสมาธิให้มากขึ้น วันแรกที่นั่งสมาธิหนูฟุ้งมากใจไม่นิ่งเลย แต่พอวันที่ 25 เมษายน พ.ศ.2553_พระอาจารย์สอนให้นึกถึงดวงแก้ว และสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆจนเต็มปอด แล้วผ่อนลมออกมายาวๆ พอทำตามก็ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย ไม่ถึงห้านาทีใจก็เริ่มนิ่ง เหมือนปิดสวิตซ์ถอดปลั๊กไฟ มีความรู้สึกว่ากำลังนั่งอยู่คนเดียว ไม่คิดและไม่ได้ยินอะไรเลย

 

        อยู่ๆก็มีดวงแก้วกลมใสผุดขึ้นมาจากศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด ดวงแก้วมีขนาดใหญ่เท่ากับลูกเทนนิส ใสเหมือนน้ำแข็ง มีสีฟ้าอ่อนๆ มีแสงสว่างอยู่รอบๆดวง แล้วดวงแก้วก็ค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นๆจนเท่ากับตัวหนูแล้วหายไป แป๊บหนึ่งก็มีดวงใหม่ผุดขึ้นมาแทนที่อย่างต่อเนื่อง หนูนั่งดูดวงแก้วผุดขึ้นมาเรื่อยๆ นับได้ 409ดวง หนูดีใจมาก มีความสุขมาก มันสบายใจ ตัวเบาโล่งไปหมด แล้วพระอาจารย์ก็กล่าว...สัพเพฯ ให้เลิกนั่งสมาธิ หนูไม่อยากออกจากสมาธิเลยค่ะ

 

        วันที่ 26 เมษายน พ.ศ.2553_หนูก็นั่งอย่างเดิมอีก คือ ทำใจเฉยๆไม่คิดอะไร สักพักใจก็นิ่งไปเอง แล้วก็เห็นดวงแก้วแบบเดิมผุดขึ้นมาขยายใหญ่ขึ้นจนสุดสายตามองไม่เห็นขอบดวง แล้วก็มีดวงใหม่ผุดขึ้นมาเรื่อยๆ หนูนับได้ 100ดวง แล้วตัวหนูก็ขยายใหญ่ขึ้นจนเต็มห้องปฏิบัติธรรม จากนั้นก็ย่อลงมาเหลือตัวเท่าเดิม ช่วงที่ตัวขยาย หนูก็ยังนับดวงแก้วไปได้เรื่อยๆ จนกระทั่งพระอาจารย์กล่าว...สัพเพฯ หนูนับได้ตั้ง 600กว่าดวงค่ะ

 

        หนูเห็นดวงแก้วได้ตลอดเวลาทั้งหลับตาและลืมตา เพียงแต่ว่าในขณะลืมตา ดวงแก้วจะลอยนิ่งๆไม่ขยาย หนูมีความสุขมาก เป็นความสุขเกินคำบรรยาย หนูอยากให้ทุกคนขยันนั่งสมาธิ อยากให้ทุกคนได้เข้าถึงธรรมจะได้พบกับความสุขที่แท้จริงแบบนี้ หนูขอถวายบุญนี้แด่หลวงพ่อ ขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรงมากๆ อยู่เป็นผู้นำในการสร้างบารมีของทุกๆคนไปนานๆนะเจ้าค่ะ

 

 

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

        หนูชื่อ กัลยาณมิตรสุชาดา นวลแป้น อายุ 17ปี เรียนอยู่ชั้น ม.5_โรงเรียนหานโพธิ์พิทยาคม ตัวแทนอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนจากศูนย์ปฏิบัติธรรมโรงเรียนหานโพธิ์พิทยาคม อำเภอเขาชัยสน จังหวัดพัทลุงเจ้าค่ะ หนูโชคดีที่ได้เป็นลูกศิษย์ของคุณครูอุไร ชนะขำ จึงได้เป็นนักเรียนเด็กดีวีสตาร์ ทำให้ได้เรียนรู้แต่สิ่งดีงาม เมื่อทำความดี ชีวิตของหนูก็มีแต่ความสุข หนูมีระเบียบวินัย มีความเคารพ ทำให้คุณพ่อคุณแม่ปลื้มใจ แล้วคุณครูอุไรยังชักชวนให้หนูมาสมัครเป็นอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนห้าแสนคนอีกด้วย โครงการนี้ทำให้หนูมีเป้าหมายชีวิต มีเพื่อนกัลยาณมิตรตั้งแต่รุ่นเล็กไปจนถึงรุ่นใหญ่ ทุกคนน่ารักและรักบุญกันมากๆเลยค่ะ

 

        ตอนอยู่ที่บ้าน หนูเคยพยายามนั่งสมาธิ แต่ว่านั่งได้อย่างเก่งก็แค่ห้านาที เพราะจะปวดหัวมาก ปวดมากจนทนไม่ไหว จึงต้องเลิกนั่ง พอเข้าโครงการมาวันแรก ได้นั่งสมาธินานมาก ทำให้รู้สึกอึดอัด หนูขยับไปขยับมาตลอดเวลา และเอาแต่คิดว่าเมื่อไหร่พระอาจารย์จะเลิกนั่งเสียที แต่พอวันที่สองของการอบรมหนูได้ยินพระอาจารย์สอนว่า “เวลานั่งสมาธิให้เอาสติมาไว้กลางตัว ภาวนาสัมมาอะระหัง” แล้วก็เปิดเสียงการนำนั่งสมาธิของหลวงพ่อ

 

        หนูฟังเสียงของหลวงพ่อ คราวนี้ไม่อึดอัดเลย นั่งได้อย่างสบายๆ นั่งภาวนาไปเรื่อยๆ ประมาณ 15นาที ใจก็เริ่มสงบและนิ่งไปเอง อยู่ดีๆก็เห็นแสงสว่างเป็นจุดเล็กๆเกิดขึ้นในกลางท้อง ค่อยๆขยายเป็นวงใหญ่ขึ้นๆ แล้วก็เห็นองค์พระใสๆลอยขึ้นมาจากกลางแสงสว่าง องค์พระค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นจนเต็มท้องของหนู ท่านใสมากมีความสว่างในตัวเอง หนูเห็นท่านได้เต็มองค์ชัดมากกว่าความชัดปกติไม่รู้จะบรรยายอย่างไร หนูนั่งดูองค์พระไปเรื่อยๆจนหมดเวลา หนูภูมิใจ และดีใจที่สุดที่ได้เห็นองค์พระ มันทำให้หนูอุ่นใจ และสุขใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน วันบวช(วันที่ 22_เมษายน)ขณะประกอบพิธีรับผ้าสไบแก้ว ถวายมหาสังฆทาน 10,000กว่าวัด หล่อพระธรรมกายประจำตัว จุดโคมธัมมจาริณีประทีป หนูเห็นองค์พระได้ชัดใสสว่างในกลางกายตลอดเวลา

 

        หนูชอบมาวัดพระธรรมกายที่สุด เพราะที่นี่เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ และปลื้มมากที่ได้มาแฮบปี้เบิร์ดเดย์หลวงพ่อด้วย ตอนนี้ใครๆก็ชมว่าหนูนิสัยดีขึ้น เรียบร้อยมีสัมมาคารวะ สมาธิทำให้หนูใจเย็น มีสติ ไม่คิดฟุ้งซ่าน หนูตั้งใจจะทำแต่ความดี เพราะถ้าทำไม่ดีหนูกลัวว่าองค์พระจะหายไปไม่อยู่กับหนู หนูรักองค์พระมากจึงภาวนาสัมมาอะระหังตลอด และหมั่นดูองค์พระในศูนย์กลางกายอยู่เสมอ ทำให้หนูยังเห็นองค์พระได้ชัดใสตลอดเวลาทั้งหลับตาและลืมตาค่ะ

 

        กลับบ้านไปแล้ว หนูสัญญาว่าจะขยันนั่งสมาธิ สวดมนต์ รักษาศีลให้บริสุทธิ์ แล้วหนูจะออกไปทำหน้าที่ชวนทุกคนที่เป็นผู้ชายให้มาบวชในรุ่นเข้าพรรษาให้ได้เยอะที่สุด หนูอยากให้ทุกคนได้บุญจากการบวช ยิ่งถ้าบวชแล้วได้เข้าถึงองค์พระภายในก็จะดีสุดๆ หนูกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงที่ทำให้หนูมีหลักในการดำเนินชีวิต หนูปลื้มหลวงพ่อมากๆเลย ขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง มีรอยยิ้มที่สดใสตลอดไปนะเจ้าคะ

 

กัลยาณมิตรสุชาดา นวลแป้น