ความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่ง...เมื่อรู้ว่าต้องเป็นแม่

 

      ลูกชื่อ กัลยาณมิตรคำ แก้วเคน อายุ 63-ปี ลูกเป็นแม่ที่มีลูกชายแมนแมนถึงสี่คนค่ะ ตัวลูกเองมีอาชีพทำนามากว่า 50-ปี ในยามนี้สังขารของลูกเริ่มมีโรคภัยไข้เจ็บมากล้ำกราย สายตาก็เริ่มจะพร่ามัว แต่ดวงตาทั้งสองก็ยังคงเฝ้าดูการเติบโตของลูกชายทั้งสี่ ด้วยความรักที่มีให้อย่างไม่เสื่อมคลายเลยค่ะ

 

 

 

        นับตั้งแต่วินาทีแรกที่รู้ว่ากำลังตั้งท้องลูกคนแรก ความดีใจก็ท่วมท้นจนเอ่อล้นเป็นหยาดน้ำตาใสๆ พอไปบอกสามี เขาก็ดีใจไม่น้อยไปกว่ากัน ตอนนั้นเราสองคนทำงานอยู่ที่นครเวียงจันทร์ (สปป.ลาว)_ในเดือนแรกๆ ลูกมีอาการแพ้ท้อง ปวดหัว และอาเจียนอยู่บ่อยๆ อยากทานแต่ของเปรี้ยวๆ และที่ชอบมาก คือ มะขามค่ะ ระหว่างนั้นลูกจะสวดมนต์ทุกวันไม่เคยขาด และจะหมั่นไปไหว้พระที่พระธาตุหลวง (นครเวียงจันทร์)_โดยอธิษฐานเสมอว่า “ขอให้ได้ลูกชายที่เป็นคนดี”

 

        ลูกประคับประคองดูแลลูกในครรภ์ด้วยความระมัดระวัง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังต้องทำงานจนกระทั่งอายุครรภ์ได้แปดเดือน พอเข้าสู่เดือนที่เก้าจึงตัดสินใจเดินทางกลับมาเตรียมตัวคลอดที่บ้านเกิด คือ จังหวัดยโสธรค่ะ วันคลอด เนื่องจากบ้านของลูกอยู่ไกลจากโรงพยาบาลมาก หมู่ญาติจึงติดต่อหมอตำแยให้มาช่วยทำคลอดที่บ้าน หมอจะผูกผ้าไว้กับขื่อบ้าน เพื่อให้ลูกดึงเวลาออกแรงเบ่ง ส่วนตัวหมอเองก็จะเอามือคอยกดที่ท้องของลูก เพื่อช่วยให้เด็กออกมาลืมตาดูโลก นอกจากจะคอยกดท้องแล้ว หมอยังเป็นกองเชียร์ คอยเชียร์ให้ออกแรงเบ่งเป็นระยะๆอีกด้วย ตอนนั้นลูกเจ็บมากๆ ร้องเสียงดังลั่นบ้าน เวลาผ่านไปนานนับชั่วโมง ในที่สุดการทำคลอดก็ผ่านพ้นไปด้วยดี พอได้ยินเสียง...อุแว้ เท่านั้น ความเจ็บปวดที่มีอยู่ก็มลายหายไปหมด มีแต่ความสุขใจและอิ่มใจค่ะ

 

        หลังคลอด ลูกต้องฟื้นฟูร่างกายให้แข็งแรงด้วยการอยู่ไฟ โดยนอนบนแคร่มีไม้กระดานขนาดพอดีตัว ข้างๆแคร่จะมีเตาถ่านที่ติดไฟร้อนระอุอยู่ตลอดเวลา ไอร้อนจากเตาไฟจะแผ่คลุมตัวลูกทั้งวันทั้งคืน ลูกต้องนอนบนแคร่อย่างนี้ 15-วัน ร้อนทรมานสุดๆเลยค่ะ ทั้งยังต้องอาบแต่น้ำอุ่น ดื่มแต่น้ำอุ่น ซึ่งในระหว่างที่อยู่ไฟ ลูกจะทานอาหารอย่างอื่นไม่ได้เลย นอกจากข้าวจี่ (คือ ข้าวเหนียวผสมเกลือ ปั้นเป็นแผ่นแล้วนำไปปิ้งให้สุก)_เพราะเชื่อกันว่าถ้ากินข้าวจี่ จะทำให้แม่มีน้ำนมที่ดี ลูกต้องกินแต่ข้าวจี่ทุกมื้อทุกวัน เป็นเวลาถึงครึ่งเดือน ตอนนั้นรู้สึกเบื่อมากๆ แต่ก็ทน เพื่อจะได้น้ำนมดีๆมีคุณภาพให้ลูกน้อยได้ดื่มกิน

 

        หลังพักฟื้นได้เดือนเศษ ลูกต้องออกไปช่วยสามีทำนา เพราะนี่คือทางมาแห่งรายได้เอาไว้จุนเจือครอบครัว ต้องเดินไปยังนาซึ่งอยู่ห่างจากบ้านราวหนึ่งกิโลเมตร โดยไม่ลืมที่จะอุ้มเจ้าตัวน้อยไปด้วย มือหนึ่งหอบลูกชาย อีกมือหนึ่งก็หอบปิ่นโตข้าว เดินไปด้วยความทุลักทุเล บางครั้งเดินสะดุดตกคันนาทั้งแม่ทั้งลูกก็มี พอถึงที่หมายก็ต้องให้นมเจ้าตัวน้อยก่อนเป็นอันดับแรก กล่อมให้นอนหลับในเปล แล้วจึงลงไปหว่านข้าวในนา ตกเย็นถึงจะได้อุ้มลูกกลับบ้าน

 

        หลวงพ่อเจ้าคะ ลูกและสามีต้องทำงานหนักมากตั้งแต่เช้าจรดค่ำ หลังสู่ฟ้าหน้าสู่ดิน อาบเหงื่อต่างน้ำไม่เว้นแต่ละวัน แต่เราก็ยอมลำบากเพื่อให้ลูกๆสุขสบาย ยอมอดเพื่อให้ลูกอิ่ม เพราะเชื่อว่าแม้คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเลี้ยงลูกให้ดีที่สุดได้ ดังนั้น เราจึงเฝ้าทะนุถนอมกล่อมเกลาลูกชายด้วยความรักและห่วงใย และก็ไม่ผิดหวังเลยค่ะ เมื่อลูกชายคนโตเติบใหญ่อายุได้ 20-ปี เขาตัดสินใจบวชแทนคุณพ่อกับแม่ หนึ่งพรรษา ทำให้ลูกปลื้มใจมากที่สุดเลยค่ะ

 

        ตอนตั้งท้องลูกชายคนที่สอง ลูกต้องอุ้มท้องไปด้วยทำนาไปด้วย จนกระทั่งวันคลอด เรียกว่าทรหดอดทนกันทั้งแม่ทั้งลูก แล้วท้องนี้ก็คลอดด้วยฝีมือหมอตำแยคนเดิม และเอาเขาไปเลี้ยงในท้องนาเหมือนกัน แต่ลูกคนนี้เวลาตื่นทีไรจะร้องไห้จ้าไม่ยอมหยุด จนพ่อต้องผละมือจากการทำนามาอุ้มไว้ แล้วกลับไปทำนาต่อโดยมีลูกชายขี่คอพ่อไปด้วย เมื่อถึงเวลาหัดพูด เขาไม่ยอมพูด ทั้งๆที่เด็กทั่วไปเริ่มหัดพูดกันแล้ว ลูกกังวลใจมากจึงได้แต่ไปไหว้พระ ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ให้ช่วยให้ลูกชายพูดได้ แล้วไม่นานเขาก็พูดได้ และคำแรกที่พูดคือคำว่า “แม่”_มันวิเศษที่สุด ลูกตื้นตันใจจนน้ำตาไหลไปพักใหญ่เลยค่ะ หลังจากลูกชายคนที่สองเรียนจบชั้น ป.6_ก็ได้ไปบวชเป็นสามเณรอยู่ที่วัดต่างจังหวัด และในปี พ.ศ.2528_ก็ได้เข้ามาอบรมเป็นสามเณรประจำที่วัดพระธรรมกาย

 

 

        ท่านค่อยๆเติบโตขึ้นอย่างองอาจสง่างาม จนได้บวชเรียนจบเปรียญธรรม 9-ประโยค และได้รับหน้าที่เป็นอาจารย์ใหญ่โรงเรียนพระปริยัติธรรมวัดพระธรรมกาย ทำให้โยมแม่ปลื้มสุดๆ และที่ปลื้มยิ่งกว่าปลื้ม คือ ท่านบอกว่าจะขอบวชไปตลอดชีวิต จะขอติดตามสร้างบารมีกับหลวงพ่อไปจนถึงที่สุดแห่งธรรม ลูกตื้นตันใจจนบอกไม่ถูก พระลูกชายรูปนี้ทำให้แม่ธรรมดาๆอย่างลูกได้ปลื้มทุกวินาที ลูกดีใจที่ท่านได้บวช นึกถึงท่านทีไรก็ปลื้มใจไม่รู้คลายเลยค่ะ ส่วนลูกชายอีกสองคน ก็ไม่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง เพราะที่ผ่านมาก็ได้บวชให้แล้วเช่นกันค่ะ

 

        หลวงพ่อเจ้าคะ ในช่วงนี้ลูกก็กำลังลุยทำหน้าที่ชวนชายแมนแมน ให้มาบวชแสนรูปเข้าพรรษา ด้วยความเบิกบานทุกวัน และอยากฝากถึงชายแมนแมนทุกคนว่า พรรษานี้เชิญมาบวชตอบแทนคุณบิดามารดากันเถอะค่ะ ใครที่พ่อกับแม่ยังมีชีวิตอยู่ก็ยิ่งต้องรีบมาบวช เพราะการบวชของลูก คือ ยาอายุวัฒนะของพ่อแม่ ความปลื้มใจที่ได้เห็นลูกชายห่มผ้าเหลือง เป็นเหมือนยาขนานวิเศษที่จะทำให้พ่อกับแม่ได้สุขทั้งกายและใจค่ะ

 

กัลยาณมิตรคำ แก้วเคน