เอาแครอทมาฝาก

    ลูก เป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ที่อยากส่ง Case Study มานานแล้วค่ะ แต่ด้วยความอาย จึงยึกยักอยู่นาน แต่บัดนี้ความอายของลูก ได้ถูกแทนที่ด้วยความอยากรู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต ลูกจึงขอส่งเรื่องราวของตัวเองมายังรายการที่ดีและดังที่สุดในโลก ดังต่อไปนี้ค่ะ…

 

    คุณป้าของลูก เป็นลูกสาวที่คุณปู่-คุณย่ารักและภูมิใจมาก เพราะท่านเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว ที่เรียนจบในระดับมหาวิทยาลัย ซึ่งหลังจากจบแล้ว ก็มีความก้าวหน้าในอาชีพรับราชการได้รับการยอมรับ และเลื่อนตำแหน่งจนถึงระดับหัวหน้าอย่างรวดเร็ว และเป็นที่รักของลูกน้องเพื่อนฝูงมากมาย แต่ในขณะที่ชีวิตกำลังรุ่งโรจน์โชติช่วงสุดๆนี้เอง อยู่ๆก็ต้องมาทราบข่าวร้ายที่สุด ที่แทบจะรับไม่ได้ว่า ตัวท่านเหลือเวลาที่จะใช้ชีวิตต่อไปบนโลกนี้อีกไม่นาน เพราะหมอตรวจพบมะเร็งปอดในระยะสุดท้าย และหลังจากนั้น คุณป้าก็ได้เสียชีวิตลงอย่างกะทันหันด้วยวัยเพียง 29ปี

 

    การตายของคุณป้านี่เอง ได้นำความเศร้าสลดมาสู่ทุกคนในบ้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คุณพ่อของลูก ซึ่งมีฐานะเป็นน้องชายแท้ๆที่ไม่คิดฝันว่า คุณป้าจะต้องมาตายจากไปก่อน คุณพ่อจึงเดินไปเคาะโลงศพ แล้วบอกคุณป้าว่า “ให้พี่กลับมาเกิดใหม่นะ และให้มาเป็นลูกของผม แล้วเราจะได้อยู่ด้วยกันอีก”

 

    ซึ่งในช่วงเวลานั้น เป็นช่วงที่ คุณแม่ของลูก เพิ่งตั้งครรภ์ได้เพียงสองเดือน แต่หลังจากงานศพแล้ว เหตุการณ์ทุกอย่างในบ้านก็ปกติดีทุกอย่าง จนกระทั่งถึงวันครบกำหนดคลอด ได้มีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้น คือ พยาบาลที่ช่วยทำคลอด ได้เห็นใบหน้าของคุณป้าที่ตายไปเมื่อ 7เดือนก่อน มาซ้อนทาบที่ใบหน้าของทารกที่พึ่งคลอด ทำให้พยาบาลตกตะลึง ถึงกับวิ่งรี่ออกมาบอกคุณย่าที่อยู่หน้าห้องคลอด และนับจากนั้น ทุกคนในบ้านต่างฝังใจว่า ลูกคือลูกสาวสุดที่รักของคุณปู่กับคุณย่าที่ตายแล้ว กลับชาติมาเกิด

 

    หลังจากลูกคลอดออกมาได้ไม่นาน คุณปู่กับคุณย่าก็ได้มาขอลูกไปเลี้ยงด้วยตัวของท่านเอง และลูกก็ได้กลายเป็นหลานที่คุณปู่คุณย่ารักที่สุด ซึ่งคุณปู่กับคุณย่าก็มักจะชอบพูดกับทุกคนเสมอๆว่า กิริยาท่าทาง บุคลิก หน้าตา อะไรต่างๆของลูกเหมือนคุณป้ามาก เหมือนกันทุกกระเบียด และด้วยความที่ท่านทั้งสองเลี้ยงดูฟูมฟักลูกด้วยความรักถึงขนาดนี้ ทำให้ลูกรู้สึกผูกพันและรักท่านทั้งสอง ประดุจพ่อแม่แท้ๆของตัวเอง

 

    แต่เรื่องราวของลูกไม่ Happy Ending ลงตัวไปเสียทุกอย่างหรอกค่ะ เพราะชีวิตของลูกเหมือนต้องดำเนินไปท่ามกลางความรู้สึกว่า มีอะไรมาสะดุดความรัก ที่คุณปู่กับคุณย่าให้ลูกตลอดเวลา นับตั้งแต่มี เด็กหญิงคนหนึ่ง ก้าวเข้ามาในชีวิตลูก เพราะคุณปู่คุณย่าได้ไปรับอุปการะเด็กหญิงฝาแฝดคนหนึ่ง มาเลี้ยงในฐานะลูก ท่านสงสารเด็กหญิงฝาแฝดที่เกิดมาแล้ว มีพ่อแม่ที่ยากจนมาก ถึงขนาดต้องเอาลูกของตัวเองไปเร่ ยกให้คนอื่น

 

    คุณย่าจึงเลือกเอาแฝดคนพี่มาเลี้ยง ส่วนแฝดคนน้องได้เอาไปให้ญาติของท่านเลี้ยง โดยปกปิดไม่ให้เด็กหญิงคนนี้และตัวลูกรู้ว่า คุณปู่กับคุณย่าไม่ใช่พ่อแม่ที่แท้จริงของเธอ และเลี้ยงเด็กหญิงคนนี้ให้เติบโตเคียงคู่กับลูก และในช่วงเวลาที่ลูกเติบโตมาเคียงคู่กับเธอนี้เอง ความรู้สึกอย่างหนึ่งก็ได้เกิดขึ้นกับลูก คือ ลูกรู้สึกไม่ชอบเธอเลย และเราทั้งสองก็มีเรื่องที่ต้องทะเลาะเบาะแว้งไม่ลงรอยกันมาโดยตลอด เหมือนเราเกิดมาเพื่อเป็นคู่อริกันหรืออย่างไรก็บอกไม่ถูก

 

    ซึ่งลูกก็แปลกใจค่ะว่า ทั้งๆที่คุณปู่คุณย่ารักลูกมากกว่าเธอมาก ให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับลูกก็มากกว่าเธอ และชีวิตทุกย่างก้าวของลูก ก็ Perfect กว่าเธอในทุกด้าน (ยกเว้นความสวยเท่านั้นค่ะ) แต่ทำไม ลูกมีความรู้สึกเหมือนอิจฉาเธอ ความรู้สึกอิจฉานี้ ทำให้ลูกไม่สบายใจและทำให้สับสนในตัวเองเป็นที่สุดว่า “มีด้วยหรือคะ...ที่เราจะรู้สึกอิจฉาคนที่แย่กว่าเราในทุกเรื่อง” อีกทั้งลูกก็รู้อยู่เต็มอกว่าทำเช่นนี้ไม่ดีและกลัวบาปอยู่เหมือนกันเจ้าค่ะ

 

    จนกระทั่ง เมื่อลูกได้เข้าเรียนในระดับมหาวิทยาลัย ได้มีโอกาสเข้าร่วมกิจกรรมชมรมพุทธ และอบรมธรรมทายาทหญิง ทำให้ลูกได้เรียนรู้หลักธรรมะต่างๆมากขึ้น จึงทำให้ลูกพอจะทำใจให้คิดดีกับเธอได้บ้าง พอลูกได้ย้ายมาพักในมหาวิทยาลัย ทำให้เราอยู่ห่างกัน ความบาดหมางก็กลายเป็นความคิดถึงเจ้าค่ะ

 

    หากพูดไปแล้ว ชีวิตของเธอก็เป็นชีวิตที่น่าสงสารมากๆ เพราะเธอไม่มีทั้งพ่อไม่มีทั้งแม่ ไม่มีญาติคนไหนเลย ถึงแม้คุณปู่กับคุณย่าจะพยายามเลี้ยงเธอให้เหมือนลูกของตัวเองสักปานใด เธอก็ยังสร้างปัญหาให้ท่านหลายอย่าง เมื่อโตขึ้นได้ทำงานก็ไปมีปัญหากับที่บริษัทฯเรื่องเงินๆทองๆ ถึงขนาดต้องเข้าคุก และลูกก็เป็นตัวแทนของครอบครัวเพียงคนเดียว ที่ไปเยี่ยมเธอทุกเดือนเป็นเวลาหนึ่งปีเต็ม ซึ่งลูกก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ในชีวิตนี้จะต้องเข้าไปในสถานที่ที่เรียกว่า “คุก”

 

    ทุกครั้งที่ลูกขึ้นรถเมล์เพื่อไปเยี่ยม พี่สาว ลูกก็จินตนาการว่า ลูกกำลังจะไปห้างสรรพสินค้าหรูใหญ่ใจกลางเมือง แต่พอรถเมล์จอด ลูกก็หนีความจริงไปไม่พ้น เพราะที่ตั้งตระหง่าน รั้วสูงใหญ่ใจกลางเมือง เบื้องหน้าลูกนั้น คือ “คุก” ที่ลูกจะต้องเข้าไปเพื่อเยี่ยมเยียนให้กำลังใจพี่สาว ชีวิตของพี่สาวในคุกมีความเป็นอยู่อย่างลำบาก ไม่มีอิสระใดเลย ต้องถูกควบคุมตลอดเวลา ซึ่งเมื่อได้เห็นเธอในสภาพของนักโทษแล้ว ความไม่ชอบในตัวเธอไม่รู้หายไปไหนหมด เหลือแต่เพียงความสงสาร

 

    จนกระทั่งเมื่อครบกำหนดพ้นโทษ ออกจากคุกแล้ว ชีวิตของพี่สาวก็ไม่ได้เจริญรุ่งเรืองขึ้นเลย ซ้ำร้ายหนักไปกว่านั้น ฝาแฝดของเธอ ซึ่งเป็นญาติเพียงคนเดียวที่หลงเหลืออยู่ ก็ไม่สามารถเป็นที่พึ่งหรือที่ปรึกษาอะไรให้กับเธอได้เลย เพราะแฝดคนนี้ มีชีวิตที่รันทดกว่าเธอมาก คือ ถูกเลี้ยงในบ้านในฐานะคนรับใช้ พอโตหน่อยก็โดนข่มขืน ต่อมาเสียผู้เสียคน เป็นเด็กมีปัญหา มีท้องแต่หาพ่อไม่ได้ พอคลอดลูกออกมา ก็ต้องยกให้คนอื่น เพราะไม่มีปัญญาเลี้ยงดู และล่าสุดนี้...ลูกมาทราบว่า เธอไปพังงาและหายสาบสูญไปกับคลื่นสึนามิที่ถล่มภาคใต้ ป่านนี้ยังหาตัวไม่พบเลยค่ะ

 

    คุณย่าของลูก  เป็นคนใจดี มีความเมตตา เป็นคนใจบุญ  ทำบุญตักบาตรเป็นประจำ สวดมนต์ทำวัตรเช้า-เย็นเกือบทุกวัน ในวันพระก็ไปฟังธรรมที่วัดและรักษาศีลแปด ในบั้นปลายชีวิต คุณย่าป่วยด้วยโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง ลูกจึงขอดรอปการเรียนในระดับมหาวิทยาลัย ตอนปี2 เพื่อออกมาพยาบาลคุณย่า เพราะลูกคิดว่า นี่เป็นโอกาสสุดท้ายแล้ว ที่จะได้ตอบแทนพระคุณท่านให้ดีที่สุด ซึ่งก็เป็นช่วงเวลาที่ลูกรู้สึกมีความสุขที่สุด เช่นกันค่ะ เพราะนึกถึงทีไร ลูกก็คิดว่าลูกได้ทำดีที่สุดต่อท่านแล้ว คือ...

 

    ตลอดระยะเวลาหนึ่งปีที่เหลืออยู่ของคุณย่า ลูกได้ทำให้ท่าน ใจเป็นบุญที่สุด คือ ลูกพยายามแนะนำท่านให้ทำสมาธิ ทำบุญทุกบุญที่วัดมีให้ทำ ลูกนิมนต์พระให้มาที่บ้านบ่อยๆ เพื่อให้คุณย่าได้ทำบุญ แม้ว่าขณะนั้นคุณย่าจะมีอาการหนักสักเพียงใดก็ตาม และคุณย่าก็ได้สร้างพระธรรมกายประจำตัวหนึ่งองค์ ทำบุญหล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ด้วยตัวเอง และเมื่อวาระสุดท้ายมาถึง ลูกได้พูดข้างๆหูท่านว่า “สัมมา อะระหัง” จนกระทั่งท่านจากไปอย่างสงบ ด้วยวัย 69ปี

 

    คุณปู่ของลูก เป็นลูกกำพร้าและยากจน จึงทำให้ท่านต้องตรากตรำทำงานหนัก เลี้ยงตัวเองตั้งแต่เด็ก ด้วยเหตุนี้จึงทำให้คุณปู่มีนิสัยมัธยัสถ์กว่าคุณย่ามาก แต่ท่านก็ใจบุญค่ะ ท่านทำทุกบุญที่ลูกชวน แต่คุณปู่ติดบุหรี่และดื่มเหล้าจัดมาก ทำให้บั้นปลายของชีวิต คุณปู่ล้มป่วยด้วยโรคถุงลมโป่งพอง ลูกได้ชวนคุณปู่สร้างพระธรรมกายบนโดมหนึ่งองค์ แต่ลูกก็ไม่ได้กลับไปดูแลคุณปู่อย่างใกล้ชิดตลอดเวลา เหมือนสมัยที่คุณย่าป่วย

 

    ครั้งหนึ่ง ในช่วงที่คุณปู่รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ลูกได้มีโอกาสไปดูแลท่าน วันนั้นคุณปู่อยากออกกำลังกาย ด้วยการหัดเดินไปรอบๆห้อง ทั้งๆที่กำลังขาของท่านก็อ่อนแรงมาก ลูกก็ไม่อยากขัดใจ จึงพาคุณปู่เดิน แต่มีอยู่ช่วงหนึ่ง ลูกเหลือบไปเห็นเสลดที่เปื้อนอยู่ที่เก้าอี้ จึงคว้ากระดาษทิชชู่ไปเช็ดทันที โดยไม่ได้เอามือประคองท่านไว้ เป็นจังหวะเดียวกับที่ขาของท่านหมดแรง ทำให้คุณปู่ล้มหัวฟาดพื้น แล้วก็ชักอย่างรุนแรง ลูกตกใจและสงสารคุณปู่มาก หลังจากนั้นอีกเพียงคืนเดียว คุณปู่ก็จากลูกไป

 

 

1.บุพกรรมใด ที่ทำให้คุณป้าเป็นมะเร็งปอดและอายุสั้น ตอนที่คุณพ่อของลูกไปเคาะโลงศพบอกคุณป้า คุณป้าได้ยินหรือไม่คะ ถ้าได้ยินท่านทำอย่างไรต่อ ท่านตายแล้วไปไหน ได้รับบุญที่อุทิศให้หรือไม่ หรือมีอะไรอยากฝากบอกใครหรือไม่คะ

 

2.ที่พยาบาลเห็นหน้าของคุณป้า มาทาบหน้าของทารกที่เพิ่งเกิดเป็นความจริงหรือไม่คะ หากจริงทำไมคุณป้าต้องทำเช่นนั้นด้วย และบุพกรรมใดที่ทำให้ทุกคนในครอบครัวเข้าใจว่า คุณป้ากลับชาติมาเกิดเป็นตัวลูกคะ

 

3.คุณปู่กับคุณย่ามีความสัมพันธ์ในอดีตชาติ กับตัวลูกและฝาแฝดคนพี่มาอย่างไร ทำไมท่านต้องมาเลี้ยงดู และรักเราทั้งสองเหมือนลูกคะ

 

4.ลูกกับฝาแฝดคนที่เติบโตมาด้วยกัน เคยผูกเวรกัน หรือสัมพันธ์กันมาอย่างไร บุพกรรมใดทำให้ลูกไม่ชอบเธอ ทั้งๆที่ชีวิตของลูกก็ดีกว่าเธอในทุกด้าน การที่ลูกรู้สึกเช่นนี้ ลูกจะมีกรรมใดบ้าง และต้องแก้ไขกรรมนี้อย่างไรคะ

 

5.ทำไมเด็กหญิงทั้งสองต้องมาเกิดเป็นฝาแฝดกัน และโดนพ่อแม่ยกให้คนอื่น และต้องแยกจากกันตั้งแต่เล็ก บุพกรรมใดทำให้ชีวิตของเธอทั้งสองต่างกันมาก และฝาแฝดคนน้องตายแล้วหรือยังคะ หากตายแล้วไปอยู่ที่ไหนคะ

 

6.บุพกรรมใด ที่ทำให้ฝาแฝดที่อยู่กับลูก ต้องติดคุกและมีชีวิตที่ไม่ประสบความสำเร็จ และบุพกรรมใดที่ทำให้ลูกต้องเข้าไปเยี่ยมเธอในคุก ทั้งๆที่ลูกไม่อยากไปเลย เธอเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาหรือไม่คะ ลูกต้องทำหน้าที่กับเธออย่างไรคะ

 

7.บุญใดของคุณย่า ที่ทำให้ลูกรู้สึกอยากดรอปการเรียนด้วยความเต็มใจ เพื่อไปดูแลท่านในบั้นปลายของชีวิตเป็นอย่างดี บุพกรรมใดทำให้คุณย่าเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง ท่านตายแล้วไปอยู่ที่ไหน ได้รับบุญที่อุทิศให้หรือไม่ หรือมีอะไรอยากฝากบอกตัวลูกหรือไม่คะ

 

8.การที่ลูกพลาด ทำให้คุณปู่ล้มศีรษะฟาดพื้นจนชัก และจากไปในวันรุ่งขึ้น เป็นวิบากกรรมของคุณปู่หรือเป็นกรรมใหม่ของลูกเนื่องจากความเผอเรอ และลูกจะต้องแก้ไขวิบากกรรมนี้อย่างไรคะ

 

9.คุณปู่ตายแล้วไปอยู่ที่ไหน มีอะไรอยากฝากบอกลูกหรือไม่คะ และการที่ลูกอุทิศตัวทำงานให้วัดอย่างเต็มที่ ในช่วงที่คุณปู่ป่วย ทำให้ไม่ได้ดูแลคุณปู่อย่างใกล้ชิดเหมือนดูแลคุณย่า ลูกทำถูกหรือผิดคะ จะมีบาปเป็นวิบากกับลูกอย่างไรหรือไม่ และผลบุญนี้ส่งผลให้คุณปู่เป็นอย่างไรคะ

 

10.ปัจจุบัน ลูกทำงานต้อนรับเจ้าภาพที่หอฉันคุณยายอาจารย์ ทีมงานที่มาดูแลต้อนรับเจ้าภาพ จะได้รับอานิสงส์อย่างไรคะ ทำไมบางคนทานอาหารอะไรก็อร่อย ต่างจากบางคน แม้อาหารอร่อยแต่ก็เบื่ออาหาร เป็นเพราะสร้างบุญกรรมมาต่างกันอย่างไรคะ

 

11.ตัวลูก, คุณพ่อ, คุณแม่และน้องชาย ได้สร้างบารมีกับหมู่คณะมาในรูปแบบใดคะ มีผลการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างไรคะ มีหน้าที่อะไรในกองทัพธรรม น้องชายของลูกมีบุญจะได้บวชร่วมกับหมู่คณะหรือไม่คะ

 

12.ลูกมีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่มีอัธยาศัยคล้ายกัน อดีตชาติเธอสร้างบารมีกับหมู่คณะมาในรูปแบบใด มีหน้าที่อะไร มีผลการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างไรคะ