อีตาคนนี้แปล๊กแปลก

CASE STUDY

อีตาคนนี้แปล๊กแปลก

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูง

ลูกเป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา อยู่ที่เมืองดอนคาสเตอร์ ประเทศอังกฤษ ลูกขอส่งเรื่องราวชีวิตของตนเองและครอบครัว มากราบขอความเมตตาคุณครูไม่ใหญ่ ฝันในฝันดังนี้ค่ะ...

คุณพ่อของลูก เป็นชาวอำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี ก่อนแต่งงานท่านเป็นพ่อค้าควาย และทำฟาร์มไก่ แต่พอแต่งงานแล้วก็เลิกอาชีพเก่ามาทำนาอยู่กับคุณแม่ พอลูกคนแรก (คือตัวลูก) โตพอที่จะช่วยงานบ้านและงานนาได้แล้ว ท่านก็ไปสมัครเป็นช่างฟิตให้กับทหารอเมริกัน ที่แคมป์แสมสาร อำเภอสัตหีบ ทำอยู่ได้ 3ปีก็ออกมาเป็น รปภ.ที่บ้านของนายอำเภอและปลัดอำเภอพนมสารคาม ปัจจุบันท่านเสียชีวิตด้วยโรคชรา รวมอายุได้ 72ปี

คุณแม่ของลูก เป็นคนอำเภอเดียวกันกับคุณพ่อ ท่านได้พบกับคุณพ่อเมื่อตอนอายุ 19ปี โดยพี่ชายเป็นคนแนะนำให้รู้จักกัน เพียงครั้งแรกที่พบกัน คุณพ่อก็รักคุณแม่เลย จากนั้นท่านก็ให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอ แต่ในวันไปสู่ขอ คุณพ่อไม่ได้ไปเพราะไปอยู่ที่บ้านแฟนสาวอีกคน พิธีหมั้นจึงมีแต่เจ้าสาว ไร้ร่องรอยของเจ้าบ่าว คุณแม่ทั้งเจ็บใจทั้งอับอายแขกเหรื่อที่มาร่วมงานมาก แต่คุณแม่ก็ต้องยอมแต่งงานกับคุณพ่อ เพราะญาติผู้ใหญ่จัดการให้ทั้งหมด

คุณแม่ก็ยังเก็บความเจ็บช้ำใจเอาไว้ เมื่อทะเลาะกันคุณแม่มักจะพูดเหน็บคุณพ่อเรื่องนี้ คุณพ่อก็ยอมและขอโทษคุณแม่ทุกครั้ง ท่านอยู่กินด้วยกันจนมีลูกถึง 10คน และก็คลอดลูกง่ายทุกคน ปัจจุบันคุณแม่มีอายุ 70ปี เจ็บป่วยหลายโรค ทั้งโรคหัวใจ เบาหวาน หัวเข่าเสื่อม และความดัน

ตัวลูก เกิดปี พ.ศ.2500 เป็นลูกสาวคนโต มีน้อง 9คน พอจบ ป.4 อายุได้ 10ขวบ ก็ออกมาช่วยพ่อ-แม่ทำงานเลี้ยงน้อง อีกทั้งช่วงนั้นคุณพ่อก็ไปประจำอยู่ที่แคมป์ทหารอเมริกัน นานๆจะกลับมาสักครั้ง ตัวลูกจึงต้องทำงานหนัก ทั้งงานบ้านและงานนา พออายุ 16ปี ลูกก็ป่วยหนัก เป็นโรคฝีในท้อง นำส่งโรงพยาบาลแทบไม่ทัน ตั้งแต่วินาทีที่หมอผ่าตัดดูดเอาหนองออกจากท้อง ลูกก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย

หนึ่งเดือนผ่านไป หมอบอกว่าหมดปัญญารักษาแล้ว คุณพ่อจึงพากลับบ้าน ญาติๆทุกคนก็ดีใจที่ลูกกลับมาตายที่บ้าน จึงช่วยกันต่อโลงเตรียมไว้ใส่ศพของลูก สภาพของลูกในขณะนั้นเหมือนคนตายแล้วจริงๆ มีแต่หนังหุ้มกระดูกเนื้อไม่มีเลย แขนขาเล็กนิดเดียว ขยับเขยื้อนไม่ได้ พูดก็ไม่ได้ กลิ่นก็เหม็น นอนกรอกตาไปมาคล้ายถูกผีเข้า

ถึงอย่างนั้น คุณพ่อก็ยังไปตามพระภิกษุรูปหนึ่ง ซึ่งเคยมีหน้าที่เป็นหมอสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน และเคยรักษาคุณพ่อให้หายจากไข้มาเลเรียมาแล้ว ให้ลองมารักษาลูก ส่วนทางคุณแม่ก็ไปพาหมอร่างทรงเจ้าพ่อเมืองลาว ให้มารักษาลูก

จึงเกิดเป็นเรื่องถกเถียงกันว่า ชีวิตของลูกยืนยาวต่อมาได้นั้น เป็นเพราะพระหรือเจ้ากันแน่ สัปดาห์ถัดมาคุณพ่อก็มากระซิบข้างหูว่า “พ่อไปกินหอยทอดมา อร่อยมากจะกินไหมลูก” ลูกเองก็ขยับปากจะพูดคำว่า “หอยทอดๆ” คุณพ่อเห็นจึงรู้ว่าน่าจะกินอะไรๆได้แล้ว จึงหยอดน้ำข้าวต้มให้ ส่วนน้องๆก็ไปหาผักต่างๆมาผัดมาต้มให้กิน

พอร่างกายได้รับอาหาร สติก็เริ่มกลับมา จึงเริ่มหัดพูดหัดฟังหัดนั่งและหัดเดิน กว่าจะทำอะไรๆได้บ้าง อายุก็ปาเข้าไป 20ปี พออายุ 21ปี ก็ได้มีโอกาสเรียนต่อภาคค่ำ จนจบชั้น ม.ศ.5

ร่างกายของลูก ขณะนั้นดีขึ้นมาก จนพอจะทำงานได้แล้ว ลูกจึงได้มาเช่าบ้านอยู่ในตัวเมืองชลบุรี พร้อมกับทำงานหลายอย่าง ทั้งรับจ้าง, ขายข้าวแกง และรับส่งเครื่องจักสานพื้นบ้านไปตามห้างต่างๆในกรุงเทพฯ ขณะเดียวกันก็เรียนอาชีวะไปด้วย พร้อมทั้งทยอยรับน้องๆทุกคนมาอยู่ด้วย และส่งให้เรียนต่อทุกคน

จนลูกอายุ 35ปี น้องๆทุกคนก็เรียนจบมีหน้าที่การงานที่ดีทำทุกคน และพวกเขาก็ทยอยแต่งงานมีครอบครัวกันเกือบหมดทุกคน และเพราะการแต่งงานมีครอบครัวของน้องๆ ทำให้ลูกมีปัญหากับคุณแม่เรื่องที่ลูกยังไม่แต่งงาน พออายุได้ 36ปี ลูกยังมาถูกรถชน ขาข้างซ้ายเกือบหัก เพราะถูกล้อรถทับจนต้องเดินกะเผลกๆมาตลอด

จนลูกอายุได้ 43ปีแล้ว ขณะนั้นลูกไปค้าขายในตลาดพัทยา เพื่อนแม่ค้าคนหนึ่งเปิดร้านอาหารริมหาดพัทยา ก็แนะนำให้รู้จักกับ หนุ่มชาวอังกฤษคนหนึ่ง อายุเท่ากันกับลูก ครั้งแรกที่รู้จักกัน เขาก็เข้ามายกมือไหว้กล่าวคำว่า “สวัสดีครับ” คำเดียวเท่านั้น แล้วไม่พูดอะไรอีกเลย

ลูกเห็นแล้วก็คิดในใจว่า “อีตาคนนี้แปลกจัง ยังกะคนบ้า” เพราะเขาใส่กางเกงขาสั้น เสื้อยืดแขนสั้นสีเทา ด้านหลังขาดเป็นรูโหว่ ใส่รองเท้าแตะ หนวดเครายาวรุงรัง ผมยาวยุ่งเหยิง แต่ดวงตาเขาใสบริสุทธิ์เหมือนเด็กไร้เดียงสา เขาจะไม่พูดอะไรกับใครง่ายๆ แม้กับคนที่รู้จัก

ลูกรู้สึกว่า ผู้ชายคนนี้เป็นคนน่าสงสาร เหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ในใจ และต้องการความช่วยเหลือ แต่ไม่รู้จะไปหาใคร ลูกจึงสนใจอยากช่วยเหลือเขา กอปรกับลูกมีปัญหากับคุณแม่ ด้วยเรื่องที่ลูกไม่ยอมสละโสดสักที อีกทั้งเพื่อนชายที่คบกันมาเป็นสิบปี และคิดจะแต่งงานด้วยก็สบประมาทลูก ฝากมาทางน้องสาวว่า เขายอมรับในตัวลูกไม่ได้ เพราะเป็นคนประสาท พูดไม่รู้เรื่อง ใจดีเกินไป เชื่อคนง่าย ต้องไปอยู่กับคนที่ไม่รู้เรื่องเหมือนกันถึงจะอยู่ด้วยกันได้

ถ้อยคำเช่นนี้ ทำให้ลูกน้อยใจสะเทือนใจมาก แล้วฝรั่งคนที่ลูกพบนี้ บุคลิกคุณสมบัติตรงสเป็คตามที่เพื่อนชายกล่าวไว้ไม่มีผิดว่า "ต้องไปอยู่กับคนที่ไม่รู้เรื่องเหมือนกันถึงจะอยู่ด้วยกันได้" ลูกจึงตัดสินใจจะคบกับฝรั่งคนนี้

จากนั้น ลูกก็พยายามติดต่อพูดคุยกับเขาจนคุ้นกัน แล้วก็พาเขาไปแปลงโฉมใหม่ ด้วยการซื้อชุดใหม่ พาไปตัดผมโกนหนวด ลูกต้องจ่ายเงินวันนั้นเกือบ 1,500บาท นึกในใจว่า “เป็นครั้งแรกนะ...ที่ซื้อเสื้อผ้าให้ผู้ชาย” พอตัดผมโกนหนวดโกนเครา ใส่ชุดใหม่แล้ว เขาก็ดูดีขึ้น

ต่อมา ลูกจึงไปเช่าอพาร์ทเมนท์ให้เขาอยู่ ลูกเองก็พักอยู่ที่นั่นด้วย เพราะสะดวกต่อการไปขายของที่ตลาดในตอนเช้า ขณะอยู่ด้วยกัน เขาไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวลูกเลยแม้แต่น้อย คบกับเขามาระยะหนึ่ง...

ลูกก็บอกกับเขาว่า “เราต้องแต่งงานกันแล้วนะ”

เขาถามว่า “ทำไมล่ะ”

ลูกตอบว่า “เราอยู่ด้วยกันและไปไหนมาไหนด้วยกันมันไม่เหมาะ เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีแก่น้องๆของฉัน”

เขาก็พูดว่า “ฉันไม่ใช่คนดี มีสองหัวใจบางวันดีบางวันร้าย”

ลูกบอกเขาว่า “คนที่อยู่ใกล้ฉันจะต้องเป็นคนดีมีจิตใจที่งดงาม และเธอก็เป็นคนดีมีจิตใจบริสุทธิ์”

เขายิ้มเอียงอาย ทำตาหวานๆแล้วพูดว่า “Are you sure? (คุณแน่ใจหรือ)”

วันที่ 11 เมษายน พ.ศ.2543 เราก็แต่งงานกัน ชีวิตคู่ของเราไม่เหมือนใคร ไม่มีการปรึกษาหารือ หรือพูดคุยกันถึงเรื่องอนาคตหรือเรื่องอะไรทั้งสิ้น ตัวเขาเองก็ไม่ไปสุงสิงพบปะพูดคุยกับใครเลย มีคนมาหาก็จะหลบๆ สร้างความฉงนสนเท่ห์ให้กับทุกคนที่รู้จัก และตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา เราไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกันแบบสามีภรรยาเลย

เขาเหมือนเป็นลูกชาย มากกว่าที่จะเป็นสามีของลูก หลังแต่งงานผ่านไปหนึ่งปี เขาก็เริ่มป่วยเข้าๆออกๆโรงพยาบาลหลายครั้ง ระยะหลังมีอาการคันขึ้นตามตัว จึงพาไปตรวจเลือด ก็รู้ว่าเขาเป็นโรค HIV เป็นมาแล้ว 4ปี

ลูกตกใจมาก แต่ก็ตั้งสติได้ ส่วนเขาวิ่งออกจากโรงพยาบาล ไปนั่งร้องไห้อยู่ที่รถ รำพึงว่า เขาไม่เหลืออะไรอีกแล้ว อยากจะหนีไปไกลๆ ลูกบอกกับเขาว่า “ไม่ต้องหนี หนีไปให้ทุกข์อีกทำไม ฉันจะเป็นเพื่อนคอยดูแลเธอเอง” เขาได้ยินดังนั้น เขาถึงกับตื้นตันใจ แล้วลูกก็พาเขาไปตรวจอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ลูกเองก็ตรวจเช่นกัน แต่ไม่มีปัญหาใดใด ส่วนเขาเป็น HIV อย่างแน่นอน

ต่อมา ลูกมีโอกาสได้เดินทางไปร่วมงานแต่งงานของน้องสาวของลูก ที่ประเทศอังกฤษ จึงได้ไปเยี่ยม แม่สามี เป็นครั้งแรก ถัดจากนั้นมาอีกประมาณ 3เดือน ลูกและสามีก็ได้มาจดทะเบียนกันอีกครั้งที่อังกฤษ แล้วซื้อบ้านใหม่อยู่ที่เมืองดอนคาสเตอร์ พร้อมกับชวนแม่สามีมาอยู่ด้วย ลูกจึงได้เห็นเขาพูดคุยกับแม่ด้วยความรักเหมือนคนปกติ คำพูดก็ไพเราะล้วนเป็นภาษาดอกไม้

จนกระทั่งเข้าปีที่3 ที่มาอยู่อังกฤษ อาการของเขาก็เริ่มหนัก ต้องเข้านอนรักษาตัวที่โรงพยาบาล แล้วเขาก็จากไป เมื่ออายุ 49ปี หลังงานศพผ่านไป แม่สามีเอาแต่ร้องไห้ทำทีท่าว่าจะไม่พอใจในตัวลูก เพราะท่านคิดว่า ลูกต้องมีเชื้อ HIV ทำให้ลูกชายของท่านติดเชื้อไปด้วย แม้จะอธิบายอย่างไรแม่สามีก็ไม่เชื่อ ในที่สุดพี่น้องและเพื่อนๆของสามีก็พาลูกไปตรวจเลือด ซึ่งผลการตรวจก็พบว่า ลูกปราศจากเชื้อ HIV แม่สามีจึงเข้าใจ เราจึงอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

ต่อมา ลูกนึกขึ้นได้ว่า มีเพื่อนชาวไทยคนหนึ่ง ที่เคยไปทำบุญที่ วัดเจริญภาวนาแมนเชสเตอร์ และได้ชวนสร้างพระ พร้อมกับให้ที่อยู่ของวัดเอาไว้ ลูกจึงโทรศัพท์ไปที่วัด แล้วได้สร้างพระและติดดาวธรรมดวงแรกของเมืองดอนคาสเตอร์ โดยมีพระอาจารย์มารับปัจจัยสร้างพระ และมอบจานดาวธรรมให้ถึงที่บ้าน หลังจากมีดาวธรรมแล้วลูกก็ชวนแม่ของสามีดู พร้อมแปลให้ท่านฟัง ใบหน้าของท่านดูสดใสขึ้น อารมณ์ขุ่นมัวก็ลดน้อยลง

ถัดจากนั้นมาประมาณสัปดาห์กว่าๆ ลูกมาที่วัดเจริญภาวนาแมนเชสเตอร์ แล้วถวายปัจจัยหนึ่งแสนบาท ร่วมสร้างเสาแก้วพันปีมหารัตนวิหารคด จารึกชื่อสามีและแม่สามีทันที ทุกวันนี้ลูกชวนทุกคนให้มาสร้างพระและติดดาวธรรมกัน น้องสาวที่สวิตเซอร์แลนด์ เธอก็สนใจจะติดดาวธรรมเช่นกัน คุณแม่และญาติๆที่เมืองไทย ลูกก็สั่งให้เขาติดให้แล้วมากกว่า 5ดวง

ส่วนในอังกฤษ ก็ชวนให้เพื่อนติดดาวธรรมและจูนสัญญาณช่อง DMC ไปแล้วไม่น้อยกว่า 5ครอบครัว และกำลังลุยทำหน้าที่ขยายจานดาวธรรมอย่างเต็มที่ เพราะอยากให้ทุกคนได้รู้เป้าหมายที่แท้จริงของชีวิต อย่างที่ลูกได้รู้แล้วจากช่อง DMC

คำถาม

1.คุณพ่อมีกรรมใด จึงต้องยอมคุณแม่ทุกครั้ง ทั้งๆที่เหตุผลของคุณแม่เป็นการบังคับใจคุณพ่อ, คุณพ่อตายแล้วไปไหน มีสภาพเป็นอย่างไร ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ หรือไม่อย่างไรคะ

2.คุณแม่มีกรรมใด จึงต้องเสียหน้าจากงานหมั้นที่ไม่มีฝ่ายชาย คือ คุณพ่อ, บุญใด คุณแม่จึงคลอดลูกได้ง่ายทุกคน, กรรมเก่าของท่านเป็นอย่างไร จึงชอบทะเลาะกับทุกคนที่อยู่รอบข้าง, ทำอย่างไรท่านจึงจะยอมสร้างบุญบ้างก่อนตายคะ

3.เหตุใด ลูกจึงต้องมาทำงานหนักช่วยพ่อ-แม่เลี้ยงดูน้องๆ ตั้งแต่อายุยังน้อย และแม้เพิ่งหายจากป่วยหนัก ร่างกายยังไม่แข็งแรงดี ก็ยังต้องมาทำงานส่งน้องๆให้เรียนจนจบกันทุกคนคะ

4.บุพกรรมใด ลูกจึงมาเจ็บป่วยปางตายด้วยโรคฝีในท้อง เดินและพูดไม่ได้ ร่างกายผอมแห้งอยู่หลายปี, ครั้นหายป่วยก็มาถูกรถชนหลายครั้ง, บุญใดจึงรอดมาได้คะ

5.ทำไม สามีของลูกจึงเป็นคนไม่อยากพูดกับใคร ทำตัวเหมือนเด็กไร้เดียงสา แต่ชอบเล่นคอมพิวเตอร์ ชอบสะสมเรื่องราวของพระสงฆ์ วัด และธรรมะทางพระพุทธศาสนา รวมถึงเรื่องของวัดพระธรรมกายด้วย และเป็นคนที่เปิดช่อง DMC ทางอินเทอร์เน็ตให้ลูกดู ก่อนที่จะคิดมาติดดาวธรรมเสียอีกค่ะ

6.ทำไม สามีจึงได้รับเชื้อ HIV และกรรมใดเขาจึงมาตายด้วยโรคนี้, สามีตายแล้วไปไหน ได้รับบุญสร้างองค์พระ และบุญเสาแก้วพันปี ที่อุทิศไปให้หรือไม่อย่างไรคะ

7.ลูกและสามีมีบุพกรรมร่วมกันมาอย่างไร จึงได้มาแต่งงานและอยู่ด้วยกัน แต่ก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกันแบบสามีภรรยา, ทำไมตัวลูกจึงไม่คิดเลิกกับเขา แม้เขาจะมีบุคลิกและอุปนิสัยที่ไม่เหมือนใครคะ

8.ตัวลูก สามีและแม่สามี มีบุพกรรมร่วมกันมาอย่างไร ทำไมจึงมีใบหน้าที่คล้ายกัน ทั้งๆที่เป็นคนละเชื้อชาติ อีกทั้งยังได้มาอยู่ด้วยกันคะ

9.ทำไม น้องๆของลูกเกือบทุกคน โดยเฉพาะน้องผู้หญิง ช่วงต้นของชีวิตจะดี ประสบความสำเร็จในเรื่องการเรียน พอโตขึ้นมีหน้าที่การงานดี แต่ก็มักจะมีปัญหาทางครอบครัวเกือบทุกคน และคนไหนบ้างที่มีสายบุญมากับหมู่คณะ ลูกจะได้ไปทำหน้าที่กัลยาณมิตร เชิญชวนมาสร้างบารมีได้อย่างเต็มที่และถูกตัวจริงคะ

10.ลูก สามี และแม่สามี สร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรคะ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1.คุณพ่อต้องยอมคุณแม่ทุกครั้ง ทั้งๆที่เหตุผลของคุณแม่เป็นการบังคับใจคุณพ่อ เพราะคุณพ่อรักคุณแม่และไม่อยากให้คุณแม่หงุดหงิด เป็นเรื่องปัจจุบันเป็นหลัก และได้เป็นสามี-ภรรยากันมาหลายชาติ ท่านก็เป็นของท่านอย่างนี้มาตลอด เพราะความรัก

คุณพ่อตายแล้ว ไปเป็นภุมมเทวาระดับทั่วไป เพราะทำบุญบ้างตามประเพณี ท่านก็ยังมีความเป็นอยู่ไม่ค่อยจะดีนัก
ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ท่านแล้ว ทำให้ท่านดีขึ้น ท่านอยากได้บุญมากกว่านี้ ให้อุทิศบุญไปให้ท่านอีกบ่อยๆ

2.คุณแม่ต้องเสียหน้าจากงานหมั้นที่ไม่มีคุณพ่อหรือฝ่ายชาย เพราะในอดีตที่เคยเป็นสามี-ภรรยากัน ในชาตินั้นคุณแม่ชอบงอน เวลางอนก็จะชอบพูดว่า “จะถอนหมั้น” เอาคำพูดนี้มาขู่คุณพ่อ

คุณพ่อในชาตินั้นก็โมโห แล้วก็พูดว่า “จะถอนก็ได้แต่เอาไว้ชาติหน้า” พูดกันไปมาอย่างนี้บ่อยๆ ผังนี้ติดตัวมาชาตินี้ แต่คุณพ่อก็ไม่ได้ถอนหมั้น เป็นแค่เพียงไม่ได้มาในพิธีหมั้นเท่านั้น

คุณแม่คลอดลูกได้ง่ายทุกคน เพราะบุญที่ได้ทำการสงเคราะห์ญาติในอดีต มาส่งผล
ท่านชอบทะเลาะกับทุกคนรอบข้าง เพราะท่านสั่งสมโทสจริตเอาไว้ ทั้งๆที่เป็นคนมีพื้นใจดี แต่ไม่ได้มีบุพกรรมอะไร
ลูกจะต้องเป็นกัลยาณมิตรให้ท่าน ด้วยใจที่เยือกเย็นและอดทน ที่จะอธิบายเรื่องบุญ-บาปให้ท่านฟังบ่อยๆ ก็จะทำให้ท่านค่อยๆดีขึ้น

3.ลูกต้องมาทำงานหนัก ต้องมาช่วยพ่อ-แม่เลี้ยงดูน้องๆ ตั้งแต่อายุยังน้อย และแม้เพิ่งหายป่วยหนัก ร่างกายยังไม่ค่อยแข็งแรงดี ก็ยังต้องทำงานส่งน้องๆให้เรียนจนหมดทุกคน

เพราะก่อนที่จะมาเจอหมู่คณะ ในชาตินั้นลูกมักจะพูดว่า “จะรวยได้นั้นต้องหนึ่งสมองสองมือ ต้องทำงานหนักและขยันจึงจะรวย” และไม่ค่อยได้ทำทาน ชาตินี้จึงต้องมาทำงานหนักตั้งแต่อายุยังน้อย เพราะเกิดในครอบครัวที่ฐานะไม่ดีมากนัก

ส่วนการดูแลน้องๆจนจบการศึกษา ก็เป็นบุญสงเคราะห์ญาติของลูก

4.ลูกเจ็บป่วยปางตายด้วยโรคฝีในท้อง เดินและพูดไม่ได้ ร่างกายผอมแห้งอยู่หลายปี เพราะชาติในอดีต ลูกเป็นชาวไร่ ได้มีพวกสัตว์เข้ามาในไร่ เพื่อทำลายพืชผลและมาทำอันตรายคนในไร่ ลูกจึงทำกับดักเอาไว้แล้วจับมันได้ เช่น พวกสุนัขป่า

ลูกได้นำมันมาขังไว้ในกรงให้มันอดอาหารบ้าง บางทีก็ใช้ลูกศรยิงบ้าง เอาก้อนหินขว้างบ้าง วิบากกรรมดังกล่าว มาส่งผล

หายป่วยแล้วก็ถูกรถชนอีกหลายครั้ง แต่รอดได้ เพราะในชาตินั้น เมื่อจับสัตว์มาได้ก็จะทำร้ายมันเพื่อให้มันเข็ด แล้วก็ไล่มันไป ไม่ทำให้มันถึงตาย วิบากกรรมนี้มาส่งผล

5.สามีของลูกไม่อยากพูดกับใคร ทำตัวเหมือนเด็กไร้เดียงสา แต่ชอบเล่นคอมพิวเตอร์ ชอบสะสมเรื่องราวของพระสงฆ์, วัด, ธรรมะทางพระพุทธศาสนา รวมถึงเรื่องของวัดพระธรรมกายด้วย และเป็นคนเปิดช่อง DMC ทางอินเทอร์เน็ตให้ลูกได้ดู ก่อนที่จะคิดมาติดจานดาวธรรมเสียอีก

เพราะในอดีต สามีของลูกเคยทำบุญไว้ในพระพุทธศาสนา แต่มีกรรมดื่มสุรามาส่งผล จึงทำให้คล้ายๆคน “ติงต๊อง” ดังกล่าว

6.สามีได้รับเชื้อ HIV และต้องตายด้วยโรคนี้ เพราะกรรมปัจจุบันที่ไปยุ่งกับผู้หญิงที่มีเชื้อ HIV จึงติดเชื้อนี้มา รวมกับกรรมปาณาติบาตฆ่าสัตว์ทำอาหาร, ฆ่าขาย, ขายให้เขาฆ่า, ล่าเพราะเป็นเกมกีฬา มารวมส่งผล

ตายแล้ว ไปเป็นภุมมเทวาชั้นดี ในหมู่บ้านภุมมเทวาแห่งหนึ่งในอังกฤษ ด้วยบุญที่ทำอุทิศไปให้

7.ลูกและสามีต้องมาอยู่ร่วมกัน แต่ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกันแบบสามี-ภรรยา เพราะในอดีตเคยเป็นพี่น้องกันมากกว่าการเป็นสามี-ภรรยากัน กอปรกับปัจจุบันเขารู้ตัวว่า เขามีเชื้อ HIV เขามีความรักต่อลูกมาก ไม่อยากให้เชื้อนี้ไปติดลูก จึงไม่ได้อยู่ร่วมกับลูกฉันสามี-ภรรยา

ลูกไม่ยอมเลิกกับเขา ทั้งๆที่บุคลิกและอุปนิสัยของเขาไม่เหมือนใคร เพราะลูกเคยสร้างบุญร่วมกับเขามาในพระพุทธศาสนา แต่ชาตินั้นลูกมักจะเอ็นดูให้เงินเขาไปดื่มเหล้าสังสรรค์ ในฐานะที่เขาเป็นน้องชายในชาตินั้น วิบากกรรมนี้ได้มาส่งผล

8.ตัวลูก สามี และแม่สามี มีใบหน้าคล้ายกันแม้คนละเชื้อชาติ อีกทั้งต้องมาอยู่ร่วมกัน เพราะเคยสร้างบุญร่วมกันมา โดยตัวลูกจะเป็นคนชวนทั้งสองคน สร้างบุญในพระพุทธศาสนา

แต่ทั้งสองคนก็ทำบุญไปงั้นๆ แบบไม่ขัดใจลูก และไม่ได้ตั้งความปรารถนาหรืออธิษฐานจิตล้อมกรอบ จึงทำให้พลัดไปเกิดนอกบุญเขต ด้วยบุญดังกล่าวที่สร้างร่วมกันมา จึงดึงดูดให้มาอยู่ร่วมกันอีกในชาตินี้

9.น้องๆของลูกเกือบทุกคน โดยเฉพาะน้องผู้หญิง ช่วงต้นของชีวิตจะดี ประสบความสำเร็จเรื่องของการเรียน พอโตขึ้นมีหน้าที่การงานดี แต่มักจะมีปัญหาครอบครัวกันเกือบทุกคน

เพราะแต่ละคนทำทานดีมาในระดับหนึ่ง แต่การรักษาศีลข้อที่สาม บางทีก็สมบูรณ์บ้าง ไม่สมบูรณ์บ้าง จึงทำให้มีคู่ที่มีศีล ศรัทธา ทิฐิ ที่ไม่เสมอกัน แต่ก็ประสบความสำเร็จในเรื่องเรียน และหน้าที่การงาน

ลูกสามารถเป็นกัลยาณมิตรให้กับพี่น้องได้ทุกคน เพราะทุกคนมีสายบุญกับหมู่คณะมา มากบ้าง น้อยบ้าง
โดยให้เริ่มชวนน้องสาวทุกๆคนก่อน

10.ลูก สามี และแม่สามี เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา แบบกองเสบียง

สามี และแม่สามี เป็นประเภททำตามลูกชวน แต่ก็ไม่ค่อยได้ศรัทธาหมู่คณะมากนัก

ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญแล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย