ความรู้สึกของกัลยาณมิตรดรุณี พันธุ์โนราช...เมื่อรู้ว่าต้องเป็นแม่

 

        ลูกชื่อ ดรุณี พันธุ์โนราช อายุ 49-ปี ผู้นำบุญรุ่นบุกเบิก หัวใจทุ่มเทเข้มแข็งแห่งวัดพระธรรมกายโตเกียวค่ะ พ่อบ้านของลูกเป็นชาวญี่ปุ่น เราทั้งสองได้แต่งงานกันมีลูกสองคน คือ ลูกชาย ชื่อ “น้องชินอิจิ”_และลูกสาว ชื่อ “น้องยูกิโกะ”

 

        เมื่อทราบว่าตั้งครรภ์ครั้งแรก ลูกมีความรู้สึกดีใจและก็ตรอมใจไปพร้อมๆกัน เพราะพ่อบ้านยังไม่พร้อม แนะนำให้ไปทำแท้ง เนื่องจากชาวญี่ปุ่นยังไม่รู้เรื่องบาปบุญคุณโทษ ลูกจึงตอบสามีไปว่า “ถ้าจะให้ฆ่าลูกในท้อง ฆ่าฉันเสียดีกว่า”_ลูกช้ำใจมากและรู้สึกเกลียดสามีตั้งแต่ตอนนั้น ลูกไม่ยอมทำแท้งอย่างแน่นอน เพราะตอนนั้นความรู้สึกรักลูกมันท่วมท้นดวงใจ ทำให้ลูกยิ่งสวดมนต์ไหว้พระมากขึ้น ทำบุญทำทานยิ่งๆขึ้นไปอีก เวลาผ่านไปลูกในท้องแข็งแรงมาก เพราะเวลาที่เขาดิ้นไปดิ้นมาแรงมาก ท้องก็จะปูดเป็นลูกมะนาวไปทางซ้าย...ทางขวาบ้าง แม้จะเจ็บและจุกมากก็ทนได้

 

        วันหนึ่ง ลูกฝันไปว่ามีพระเกจิอาจารย์ดังๆร่วม 20-รูป เดินทางมาหมู่บ้านแห่งหนึ่ง นั่งอยู่บนสเตท แล้วมีชาวบ้านมาปฏิบัติธรรมกัน แล้วพระรูปหนึ่งก็หยิบสร้อยคอทองคำในย่ามของท่านมอบให้ลูก เมื่อพระทุกรูปสวดให้พรเสร็จก็เดินจากไป ลูกมีความมั่นใจว่า ลูกในท้องต้องเป็นผู้ชายแน่นอน หลังจากนั้น ลูกหมั่นสวดมนต์ ไหว้พระ อธิษฐานจิตเป็นประจำ ขอให้ลูกที่จะมาเกิดเป็นเด็กดี มีบุญ เลี้ยงง่าย

 

        ลูกตั้งท้องเขา 10-เดือน เมื่อถึงกำหนดคลอด ก็ออกมาเป็นลูกผู้ชายจริงๆค่ะ แต่เขามีน้ำหนักเพียง 2.5-กิโลกรัม ซึ่งความจริงแล้วต้องเข้าตู้อบ แต่หมอบอกว่า ลูกชายแข็งแรงมาก ไม่ต้องเข้าตู้อบ พอสามีรู้ว่าเป็นลูกชาย ก็ยิ่งรักลูกมากขึ้นและเขายังได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้างานอีกด้วยค่ะ ตอนลูกชายยังเล็กเขาซนมากๆ ลูกสอนลูกชายพูดภาษาไทยตั้งแต่แรกเกิด และมีช่วงหนึ่ง ลูกพาเขากลับมาเลี้ยงที่เมืองไทย ได้ไปเยี่ยมบ้านเพื่อนแถวหัวลำโพง เป็นตึกแถวติดถนน ลูกจะไปเข้าห้องน้ำ เลยบอกให้เพื่อนอุ้มลูกชายให้หน่อย และกำชับว่า “เธออย่าวางลูกฉันเด็ดขาดนะ ลูกฉันซนมาก”

 

        พอออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นคนมุงกันเต็มไปหมดเกือบ 50-กว่าคน มีเสียงตะโกนว่า “รถชนเด็กตาย”_ลูกก็ตกใจมาก มั่นใจว่าต้องเป็นลูกชายของเราแน่ เพราะเขาซนมาก ลูกแหวกฝูงชนเพื่อจะเข้าไปหาลูก พบว่าล้อรถทับขาของลูกชาย คนขับหนีไปไหนไม่ได้ เพราะคนมุงดูกันเต็มเลย ลูกจึงรีบสั่งคนขับว่า “ถอยรถออกจากขาลูกของฉันเดี๋ยวนี้”_แล้วก็อุ้มลูกชายมาไว้แนบอกด้วยความรักลูกยิ่งชีวิต

 

        จากนั้น ให้คนขับรถชนคนนั้นรีบพาลูกชายไปเช็คร่างกายที่โรงพยาบาลแห่งแรก หมอก็บอกว่าไม่เป็นอะไรเลย เพื่อความมั่นใจ จึงพาลูกชายไปเช็คร่างกายถึง 3-โรงพยาบาล หมอก็บอกเหมือนกันหมดว่า ลูกชายไม่เป็นอะไร จึงได้พาลูกชายไปถวายเป็นลูกของพระที่วัดศรีนวล กรุงเทพฯ ต่อมามีหมอดูมาทักว่า ลูกชายเป็นเด็กมีบุญมาก โตขึ้นถ้าอยู่ทางโลกจะได้เป็นนายกรัฐมนตรี ถ้าอยู่ทางธรรมจะได้บวชเป็นพระเถระ เป็นแสงสว่างเผยแผ่พระพุทธศาสนา ลูกก็ประทับใจมาก อยากจะให้เขาได้มาทางธรรมมากกว่า เพราะลูกอยากจะเป็นแม่ของพระลูกชายค่ะ จึงได้เริ่มพาลูกๆเข้าวัดใกล้บ้านที่เมืองไทย ตั้งแต่อายุได้ 2-3-ขวบ เมื่อปี พ.ศ. 2537_ลูกก็ได้มารู้จักหมู่คณะวัดพระธรรมกายโตเกียว และได้พาเขามาช่วยรับบุญเป็นอาสาสมัครตั้งแต่ยังเล็กเลยค่ะ ปี พ.ศ.2545_ลูกชายได้บวชสามเณรที่ญี่ปุ่น ได้รับไตรคุณธรรมและรางวัลลูกกตัญญูด้วย

 

 

 

        ลูกเลี้ยงลูกชายแบบไทยๆค่ะ เขาจึงสามารถพูดไทยได้ชัด และกำลังเรียนภาษาไทยเพิ่มเติมกับพระอาจารย์ เพื่อเอาความรู้มาแปลธรรมะบูชาธรรมหลวงพ่อ ลูกประทับใจลูกชายคนนี้มาก ในปี พ.ศ.2551_เขามีอายุ 20-ปีพอดี ก็ได้ไปบวชพระธรรมทายาทนานาชาติ รุ่นที่ 6_ที่วัดพระธรรมกาย เมืองไทย และในปีนี้ลูกชายตัดสินใจบวชอีกครั้ง ในรุ่นธรรมทายาทนานาชาติ ภาคภาษาญี่ปุ่นค่ะ

 

        ลูกดีใจมากๆ ก็เลยอยากจะขอบอกความรู้สึกของคนเป็นแม่ที่มีลูกชายว่า แม่ทุกคนอยากจะเห็นชายผ้าเหลือง อยากเห็นลูกชายบวชเป็นพระจริงๆค่ะ และก็อยากจะเชิญชวนให้มาบวชพระในรุ่นเข้าพรรษา กันให้เยอะๆนะคะ ให้เกินหนึ่งแสนคนไปเลยค่ะ เพื่อบูชาธรรมคุณครูไม่ใหญ่ ให้ท่านได้ปลื้มปีติใจ หรือถ้าเป็นชาวต่างชาติก็มาบวชพระในโครงการบวชพระรุ่นนานาชาติ กันเยอะๆนะคะ

 

 

        หลวงพ่อคะ ถ้าลูกทำแท้งลูกชายในตอนนั้น ต้องเป็นกรรมติดตัวลูกไปแน่ๆ แต่เพราะดื้อดีในวันนั้น ทำให้ลูกมีวันนี้ค่ะ วันที่ลูกชายได้บวชสามเณรและได้บวชเป็นพระ ลูกและครอบครัวขอน้อมถวายบุญทุกบุญให้หลวงพ่อ ขาหายเจ็บเร็วๆนะคะ

 

กัลยาณมิตรดรุณี พันธุ์โนราช