ผลการปฏิบัติธรรม ท่านแพกุน อุน ซือนิม

 

        ช่วงเข้าพรรษานี้ ท่านได้มีโอกาสมานั่งปฏิบัติธรรม ณ สวนพนาวัฒน์ พร้อมกับพระนานาชาติ ได้ทราบว่ามี พระยู โฮว วฑฺฒโก จากสิงคโปร์ ที่ท่านนั่งสมาธิได้ติดต่อกันสิบชั่วโมง ทันทีที่ทราบข่าวนี้ ก็เกิดแรงบันดาลใจมหาศาลให้ท่านทำตาม แม้ว่าวัยจะต่างกันกับพระยู โฮว แต่หัวใจของท่านไม่ต่างกันเลย

 

        ปกติแล้ว ท่านจะนั่งปฏิบัติธรรมวันละ 6-8-ชั่วโมง ทุกวัน แต่เช้าวันบูชาข้าวพระ วันอาทิตย์ที่ 1_สิงหาคม พ.ศ.2553_นับเป็นวันพิเศษ กล่าวคือ ตอนตีห้า ท่านเริ่มนั่งสมาธิ หลังพิงอากาศ ไม่มีพนักพิงแต่อย่างใด ในช่วงสิบนาทีแรกที่ได้นั่งก็เหมือนปกติ คือ ท่านนึกดวงแก้ว แล้วเริ่มไล่ไปตามฐาน ตั้งแต่ฐานที่หนึ่ง จนใจไปหยุดที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด เมื่อใจของท่านหยุดนิ่งดีแล้ว ท่านได้เห็นดวงแก้วปรากฏขึ้นตรงนั้น ขนาดประมาณหนึ่งคืบ ท่านมีความสุขมากที่ได้เห็น แล้วตัวของท่านก็ขยายไปเรื่อยๆ ไม่มีความรู้สึกหิว ไม่รู้สึกเมื่อย

 

 

        พอถึงเวลาหกโมงเช้า พระทุกรูป ไปฉันกันหมด แต่ท่านแพกุนไม่ยอมลุกไปไหน ท่านนั่งสมาธินิ่ง ขาขวาทับขาซ้ายอยู่อย่างนั้น โดยที่ไม่ได้ฉันอะไรเลยทั้งเช้าและเพล จนกระทั่งถึงหกโมงเย็น ท่านจึงลุกมาฉันปานะ น้ำดื่ม ทำภารกิจส่วนตัวเป็นปกติ ระหว่างนี้ทีมงานได้คุยกับท่าน สอบถามท่านว่า “เป็นอย่างไรบ้าง นั่งนานขนาดนี้ยังดีอยู่หรือเปล่า”_ท่านตอบว่า “ไม่ต้องเป็นห่วง นั่งแล้วไม่มีความรู้สึกที่ร่างกาย มีความสุขและมีอารมณ์สบาย”

 

        ช่วงที่ท่านลุกออกมาผ่อนคลายทำภารกิจ ท่านก็ยังสามารถเห็นดวงแก้วได้อยู่ พอถึงหกโมงครึ่ง ท่านกลับไปนั่งต่อจนถึงตีสี่ครึ่ง โดยภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ ใจอยู่ในดวงแก้วนั้นได้ตลอด สรุปแล้ว ช่วงที่ท่านนั่งสมาธิทั้งหมด คือ ตั้งแต่ตีห้าถึงหกโมงเย็น รวมเวลา 13-ชั่วโมง และช่วงหกโมงครึ่งถึงตีสี่ครึ่ง รวมเวลา 10-ชั่วโมง รวมเวลาทั้งหมด 23-ชั่วโมง

 

 

        ท่านบอกว่า เป็นความรู้สึกที่พูดไม่ได้ เห็นอะไรก็สวยงามไปหมด แม้วันใดที่จะต้องกลับไปเกาหลีแล้ว ก็ไม่กลัวว่าดวงแก้วจะหายไป เพราะดวงแก้วอยู่ในตัวแล้ว ท่านยังกล่าวอีกว่า “การที่ผมได้มีความสุขภายในนี้ ทำให้ผมเข้าใจว่า ทำไมหลวงพ่อธัมมชโย ถึงอยากให้การเข้าถึงพระธรรมกายเผยแผ่ไปได้ทั่วโลก ผมอยากให้ชาวเกาหลีทุกคน ได้มาฝึกสมาธิเพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย และผมอยากปฏิวัติพระในเกาหลีใหม่ทั้งหมด ให้มีโอกาสมานั่งสมาธิ ให้วิชชาธรรมกายเผยแผ่ไปทั่วประเทศเกาหลี ผมอยากให้เกาหลีมีสถานที่รวมคนเพื่อมาปฏิบัติสมาธิร่วมกัน ทุกคนจะได้มีโอกาสเข้าถึงความสุขภายในเหมือนผม…

 

 

        สุดท้ายนี้ ผมต้องขอกราบขอบพระคุณ หลวงพ่อทัตตชีโว (พระภาวนาวิริยคุณ)_ที่ให้โอกาสพระเกาหลีอย่างผมและเพื่อนๆ ได้มานั่งปฏิบัติธรรม ณ สวนพนาวัฒน์ และขอขอบคุณพระและทีมงานของทางสวนพนาวัฒน์ ที่ดูแลผมเป็นอย่างดี จึงทำให้ผมมีวันนี้ครับ...สาธุ