รอดตายหายป่วยด้วยอานิสงส์สร้างองค์พระ

CASE STUDY

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ลูก เข้าวัดเมื่อปี พ.ศ.2539 โดยมีพระน้องชายเป็นกัลยาณมิตร ปัจจุบันเป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา อย่างเต็มตัวแล้วค่ะ ลูกขอเล่าชีวิตครอบครัวของลูกให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อฟัง โดยย่อดังต่อไปนี้ค่ะ

คุณพ่อของลูก มีพี่น้องทั้งหมด 3คน ท่านเป็นลูกคนจีนที่พ่อและแม่แยกทางกันตั้งแต่คุณพ่อยังเด็กๆ ดังนั้นพี่น้องต่างคนก็ต่างแยกกันไปอาศัยอยู่กับญาติ คุณพ่อได้ไปอยู่กับ คุณลุง ซึ่งมีอาชีพทำประมง คุณพ่อจึงต้องช่วยคุณลุงทำประมงมาตั้งแต่เด็กจนโต อุปนิสัยส่วนตัวของคุณพ่อ ท่านเป็นคนพูดจาดี ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ แต่เป็นคนเจ้าชู้ มีภรรยาหลายคน ในภรรยาทั้งหมดนั้น คุณพ่อได้จดทะเบียนสมรสกับภรรยาคนสุดท้าย คือ คุณแม่ของลูกนั่นเอง

คุณพ่อเป็นคนดีไม่เคยทะเลาะกับคุณแม่เลยตั้งแต่ลูกจำความได้ ท่านเสียชีวิตเมื่อปี พ.ศ.2532 ด้วยโรคมะเร็งที่ไต และโรคความดันโลหิตสูง รวมอายุได้ 56ปี หลังจากที่ท่านตายไปแล้ว 7ปี ลูกได้สร้างพระธรรมกายประจำตัวจารึกชื่อของคุณพ่อ และได้ทำบุญทุกบุญที่วัด อุทิศส่วนกุศลให้ท่าน

คุณแม่ของลูก มีพี่น้องทั้งหมด 7คน ท่านเป็นพี่สาวคนโต จึงต้องช่วยคุณพ่อคุณแม่เลี้ยงน้อง ต้องทำงานทุกอย่าง เสียสละให้น้องๆทุกคนได้เรียนหนังสือ โดยตัวท่านเองไม่ได้เรียน คุณแม่เป็นคนขยัน พูดเก่ง คุยเก่ง ช่างเจรจา

คุณแม่เข้าวัดเมื่อปี พ.ศ.2539 โดยการชักชวนของพระน้องชาย คุณแม่ได้มีความเข้าใจเรื่องบุญและรักการปฏิบัติธรรม ทุกวันเสาร์ท่านจะเดินทางมาวัดเพื่อปฏิบัติธรรมนั่งสมาธิ (นั่งเนสัชชิกังคัง) ตลอดทั้งคืนจนถึงเช้า วันอาทิตย์ก็ร่วมงานบุญต่อที่วัดตลอดทั้งวัน นอกจากนี้ท่านยังขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่พนาวัฒน์ทุกปี ปีละ 1ครั้งอีกด้วย

ในช่วงที่แม่เพิ่งเข้าวัด ลูกและพระน้องชายได้ช่วยกันสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวบนโดมให้กับคุณแม่ 2องค์ แล้วไปบอกให้ท่านอนุโมทนาบุญ และเมื่อปี พ.ศ.2543 ก่อนถึงวันฉลองมหาธรรมกายเจดีย์เพียงแค่ 2วันเท่านั้น ขณะที่คุณแม่อยู่ต่างจังหวัด กำลังเตรียมตัวเพื่อมาร่วมงานบุญฉลองมหาธรรมกายเจดีย์ที่วัด แต่เจ้ากรรมจริงๆ คุณแม่ก็มาประสบอุบัติเหตุ มอเตอร์ไซค์ล้มได้รับบาดเจ็บสาหัส ฟันทั้งข้างล่างและข้างบน หักหมดทุกซี่ ปากฉีก สมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก แต่ไม่ถึงกับต้องผ่าตัด คุณแม่นอนสลบตั้งแต่หกโมงเย็นถึงสองทุ่ม จนหลานชายไปพบเข้าจึงได้นำคุณแม่ส่งโรงพยาบาล

เมื่อคุณแม่ฟื้นขึ้นมา คุณแม่จำใครไม่ได้เลย แต่มีเรื่องที่น่าแปลก คือ เมื่อตัวลูกได้นำรูปของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ รูปของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ รูปของคุณยายอาจารย์ และรูปของพระน้องชาย มาให้ดู คุณแม่กลับจำได้ และเมื่อคนที่ไปเยี่ยมท่านถามท่านว่า ใครมาเยี่ยมจำได้ไหม คุณแม่ก็บอกชื่อ แต่ชื่อที่บอกนั้นเป็นชื่อญาติพี่น้องที่เสียชีวิตแล้วทั้งสิ้น

หลังจากรักษาไปได้ระยะหนึ่ง คุณแม่ก็มีอาการดีขึ้น ความจำเริ่มกลับมาอีกครั้ง แต่ลูกก็เหมือนได้คุณแม่คนใหม่ คือ ท่านไม่ค่อยพูด พูดไม่เก่งเหมือนแต่ก่อน ถามคำตอบคำ น้อยใจเก่ง ร้องไห้เก่ง พูดน้อยมาก จนบางครั้งแซวท่านไปว่า "ต่อมพูดเก่งของคุณแม่แตกไปแล้วเหรอคะ" ถัดมาอีกหนึ่งปี ปีพ.ศ.2544 คุณแม่ได้ประสบอุบัติเหตุอีกครั้ง ลื่นหกล้มในห้องน้ำ กระดูกไหปลาร้าหักเข้าเผือกอยู่ถึง 3เดือนจึงดีขึ้น

พี่ชายคนโตของลูก เมื่อปี พ.ศ.2541 ขณะที่ทำงานอยู่ที่จังหวัดภูเก็ต ได้ป่วยเป็นโรคมะเร็งที่ต่อมน้ำเหลืองระยะเริ่มต้น พี่ชายได้เดินทางมารักษาตัวที่กรุงเทพฯ พระน้องชายได้ไปเยี่ยม และมอบเหรียญพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำฯให้พี่ชาย พร้อมพูดให้กำลังใจ แนะนำให้สวดมนต์-นั่งสมาธิ ตัวลูกและพระน้องชายได้ช่วยกันสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวให้กับพี่ชาย และได้ให้พี่ชายอนุโมทนาบุญ พี่ชายก็ทำตาม พี่ชายได้อธิษฐานจิตกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ว่า ถ้าพี่ชายหายป่วยก็จะบวชที่บ้านเกิดเป็นเวลา 19วัน แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น คือ พี่ชายหายป่วยจริงๆ จึงได้บวชตามที่อธิษฐานจิตไว้ หลังจากลาสิกขาแล้วก็ได้แต่งงานมีครอบครัวกับหญิงสาวชาวญี่ปุ่น

ช่วงแรกที่ไปอยู่ประเทศญี่ปุ่น พี่ชายมีอาการไม่สบายเป็นไข้หวัด จึงไปให้หมอตรวจ หมอบอกว่า อาจเป็นมะเร็งที่เดิม พี่ชายไม่มั่นใจให้หมอตรวจใหม่อีกครั้งพบว่า หมอตรวจผิดเป็นแค่ก้อนไขมันธรรมดาไม่เป็นอันตรายใดๆ ปัจจุบันโรคมะเร็งไม่มารบกวนพี่ชายอีกเลย พี่ชายได้นำเหรียญพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และพระของขวัญรุ่นดูดทรัพย์ ที่พระน้องชายและตัวลูกได้ร่วมกันสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวให้พี่ชาย พี่ชายเอาติดตัวไปด้วยที่ประเทศญี่ปุ่นจนถึงปัจจุบันนี้

น้องชายบุญธรรมของลูก ในอดีตมักจะสร้างปัญหาให้ลูกต้องเดือดร้อน ขึ้นโรงขึ้นศาล สร้างหนี้สินให้ลูกรับผิดชอบเสมอ น้องชายบุญธรรมของลูกคนนี้เคยมาบวชที่วัด เมื่อลาสิกขาแล้ว ก็มาเป็นอาสาสมัครช่วยงานวัด แล้วก็หันมาทำงานส่วนตัวเปิดร้านขายของกิ๊ฟช็อบ และในขณะนั้นเขาได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว 1องค์

แล้วก็เกิดเรื่องมหัศจรรย์น่าตื่นเต้นขึ้นกับเขา ในวันเปิดร้ายขายของกิ๊ปชอป น้องชายบุญธรรม ได้มาขอยืมพระมหาสิริราชธาตุกรอบพญานาคของลูกไปใส่ เพราะเห็นว่าสวยกว่าพระของขวัญของตนเอง เพื่อหวังว่าของจะได้ขายดีๆ ในวันเปิดร้านนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งมาช่วยแนะนำการขาย เพราะเห็นว่าน้องชายของลูกเป็นคนใหม่ อาจจะยังไม่ชำนาญในการขาย แต่วัยรุ่นแถวนั้นแอบชอบผู้หญิงคนนี้อยู่ก่อนแล้ว โดยคิดว่าน้องชายบุญธรรมของลูก จะมาเป็นคู่แข่งแย่งสาวอย่างแน่นอน จึงนัดน้องชายของลูกเพื่อคุยกันเป็นการส่วนตัวในซอยมืดๆ

น้องชายบุญธรรมของลูกก็ไปตามนัด เพราะคิดว่าคงไม่มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้น แต่เมื่อไปถึงยังไม่ทันได้เจรจาเรื่องใดๆ วัยรุ่นคนนั้นก็ใช้มีดขนาดยาวคล้ายมีดดาบ ทั้งคมและแหลม ฟันลงไปที่แขนของน้องชายอย่างเต็มแรง ประจวบกับน้องชายกำลังตกใจไม่ทันตั้งตัว และไม่ได้ระวังตัว จึงใช้มือและแขนรับใบมีดอย่างเต็มๆ มีดที่ฟันลงมานั้นก็กระเด็นหลุดจากมือวัยรุ่นตกไปที่พื้น น้องชายบุญธรรมของลูกตกใจ รีบหันไปมองที่แขนของตัวเองที่โดนฟันพบว่า มีรอยถลอกเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเอง เขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ส่วนวัยรุ่นคนนั้นเห็นว่า ฟันไม่เข้า จากความกล้ากลายเป็นความกลัวอย่างมาก วิ่งหนีเตลิดไปอย่างไม่เป็นท่า

พระน้องชายของลูก ชีวิตในวัยเยาว์ลำบากมากกว่าพี่ๆ ตั้งแต่อายุได้ 5-6ขวบ ต้องช่วยพ่อกับแม่ทำงานหนัก ทั้งแบกทั้งขนสัปปะรดในไร่ของตัวเอง อายุได้ 12ปี ได้ออกไปรับจ้างในไร่สัปปะรดของคนอื่น ทั้งแบกทั้งขน ตะกร้าบนบ่าของพระน้องชายจะมีสัปปะรดไม่ต่ำกว่า 20-30กิโลกรัม ท่านทำงานเหมือนผู้ใหญ่ ได้ค่าจ้างเท่ากับค่าแรงผู้ใหญ่ที่ได้กัน ทำให้ท่านปวดหลังมาตลอด แต่ท่านเป็นคนที่เรียนหนังสือเก่งมาก ขยันเรียน ท่านไม่เคยเกเรเที่ยวเตร่เหมือนเพื่อนรุ่นเดียวกัน

ตอนที่ท่านเรียนอยู่ ม.5 ท่านก็สอบติดที่มหาวิทยาลัยมหิดล คณะวิทยาศาสตร์แล้ว แต่ท่านไม่เรียน ท่านเลือกเรียนต่อถึงม.6 แล้วมาสอบเข้าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะวิทยาศาสตร์ ท่านก็ตัดสินใจเรียนที่มหาวิทยาลัยนี้ ปีต่อมา พระน้องชายลองสอบเข้าคณะแพทย์ที่จุฬาฯ ก็ติดอีก แต่ท่านก็กลับมาเรียนคณะวิทยาศาสตร์เหมือนเดิม เรียนได้แค่ 2ปี ก็เข้ารับการอบรมพระธรรมทายาท ภาคฤดูร้อน ในปี พ.ศ.2539 และก็ไม่กลับไปเรียนต่ออีกเลย ได้บวชต่อจนถึงปัจจุบันนี้ ซึ่งทางคุณแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร อนุโมทนาบุญกับพระลูกชายด้วย

ส่วนตัวของลูกเอง เมื่อวันมาฆบูชาปี พ.ศ.2545 ลูกได้เดินทางมาร่วมงานบุญที่วัด ตั้งแต่ตักบาตรตอนเช้า เป็นต้นไป จนตลอดทั้งวัน และได้จุดมาฆะประทีปในตอนค่ำ วันนั้นเดินทางกลับบ้านด้วยความเบิกบาน แจ่มใส อิ่มบุญตลอดทั้งวัน

แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดกับลูก คือ หลังจากตื่นขึ้นมาในตอนเช้า หูข้างขวาของลูกอื้อผิดปกติ ไม่ได้ยินเสียงใดๆเลย เมื่อไปหาหมอ หมอบอกว่า ประสาทหูข้างขวาของลูกเสื่อมเฉียบพลันคงไม่มีทางหาย ลูกพยายามรักษาเกือบปีก็ไม่หาย เหนื่อยใจมาก จึงหยุดไปหาหมอ หันกลับมาใช้วิธีรักษาใหม่ คือ นั่งสมาธิ ทำบุญทุกบุญที่วัด และอธิษฐานจิตให้หายจนถึงปัจจุบันนี้ อาการก็ดีขึ้นกว่าเดิมแต่ยังไม่ปกติค่ะ

ขอเรียนถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อดังนี้ค่ะ

1.คุณพ่อของลูกไปอยู่ภพภูมิใด ท่านทำกรรมอะไรมาจึงเป็นโรคมะเร็งที่ไต ความดันโลหิตสูง บุญที่ลูกได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวจารึกชื่อของท่าน และบุญทุกบุญที่ลูกและครอบครัวทำอุทิศไปให้ ท่านได้รับหรือไม่คะ

2.บุพกรรมใดที่ทำให้คุณแม่ประสบอุบัติเหตุถึง 2ครั้ง เป็นเพราะกรรมอย่างเดียวกันส่งผลทั้งสองครั้งหรือไม่ ลูกทำบุญอะไรมา จึงได้มาเป็นคนดูแลคุณแม่มาตลอดจนทุกวันนี้คะ

3.อุบัติเหตุในครั้งแรก ทำไมคุณแม่จำใครไม่ได้เลย นอกจากพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณยายอาจารย์ และพระน้องชาย และทำไมท่านจึงเอ่ยชื่อของคนที่ตายไปแล้ว ตอนนั้นคุณแม่ใกล้จะละโลกแล้วใช่หรือไม่ บุญที่คุณแม่ตั้งใจจะมาร่วมงานฉลองเจดีย์ มีส่วนทำให้ท่านรอดชีวิตมาหรือไม่ ทำไมหลังจากคุณแม่ดีขึ้นแล้วจึงพูดน้อยลง เพราะกรรมใดคะ

4.บุพกรรมใดที่ทำให้พี่ชายป่วยเป็นมะเร็งที่ต่อมน้ำเหลือง และบุญใดที่ทำให้พี่ชายหายป่วยจากการเป็นโรคมะเร็งที่ต่อมน้ำเหลือง เป็นเพราะบุญที่สร้างองค์พระ และบุญบวชของพี่ชายหรือเปล่าคะ ต้องทำบุญใดถึงจะไม่เป็นโรคนี้คะ พี่ชายทำกรรมใดมา จึงไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เด็กคะ

5.บุพกรรมใดที่ทำให้น้องชายบุญธรรมของลูก โดนวัยรุ่นเข้าใจผิดคิดทำร้าย โดยใช้มีดที่แหลมคมฟันลงที่แขน แต่ไม่เป็นอะไร ด้วยบุญใดน้องชายบุญธรรมจึงรอด เป็นเพราะอานุภาพของของการสร้างพระธรรมกาย และพระมหาสิริราชธาตุใช่หรือไม่คะ ตัวลูกและน้องชายบุญธรรมทำกรรมอะไรร่วมกันมา จึงมาช่วยเหลือกันตลอดคะ

6.บุพกรรมใดที่ทำให้ชีวิตในวัยเด็กของพระน้องชาย ต้องลำบากกว่าพี่ๆ บุญใดที่ทำให้ท่านเรียนเก่งสอบติดทุกที่ กรรมใดที่ทำให้เรียนไม่จบ แต่ได้มาบวชจนถึงปัจจุบัน พระน้องชายทำบุญสร้างบารมีร่วมกับหมู่คณะมาอย่างไร จึงได้บวชจนถึงปัจจุบันนี้คะ (10พรรษาแล้ว)

7.บุพกรรมใดที่ทำให้หูข้างขวาของลูกเสื่อมเฉียบพลัน และไม่ได้ยิน ลูกรักษามาตลอด แต่ไม่หาย ต้องทำบุญใดหูข้างขวาของลูกถึงจะหายเป็นปกติ จะมีโอกาสหายหรือไม่คะ

8.คุณแม่ พี่ชาย น้องชายบุญธรรม และตัวลูกสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร จะมีโอกาสได้ไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ หรือไม่คะ

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1.คุณพ่อเป็นมะเร็งที่ไต และความดันโลหิตสูง เพราะกรรมในอดีตเป็นเศรษฐีแต่มีความตระหนี่มาก ทางใดก็ได้ขอให้ได้เงินมา เช่น จ้างคนงานด้วยการกดราคา ปล่อยกู้ดอกโหด เป็นพื้นของกรรม บวกกับกรรมฆ่าสัตว์ในอดีต และกรรมที่ทำประมงในปัจจุบันมาเสริม

ตายแล้วไปอยู่ยมโลกขุม1 ด้วยกรรมปาณาติบาตทำประมง กำลังโดนเจ้าหน้าที่ชำแหละอยู่ ทุกข์ทรมานมาก เพราะตอนตายจิตเศร้าหมอง

ต่อมา เมื่อได้รับบุญที่สร้างองค์พระธรรมกาย และทุกบุญที่ทำอุทิศไปให้ ก็ทำให้กรรมเบาบางจนเกือบจะพ้นกรรมแล้ว ให้ลูกทำบุญอุทิศให้มากกว่านี้

2.คุณแม่ประสบอุบัติเหตุถึง 2ครั้ง เพราะกรรมปาณาติบาตทั้งอดีตและปัจจุบันมาส่งผล เป็นกรรมอย่างเดียวกัน

เป็นบุญปัจจุบันของลูกที่ดูแลท่าน ส่วนคุณแม่มีบุญเลี้ยงดูบิดามารดามาในอดีต ตามมาส่งผลให้ลูกได้ดูแลท่าน

3.อุบัติเหตุครั้งแรก ที่ทำให้ความจำของคุณแม่เสื่อม เพราะกรรมปัจจุบันที่ทำมาค้าขายแล้วพูดโกหกลูกค้า เข้ามาเสริม

แต่มีบุญบวชพระลูกชาย และบุญที่ทำโดยมีพระลูกชายเป็นกัลยาณมิตรให้ท่าน จึงทำให้ยังพอมีความทรงจำมหาปูชนียาจารย์ได้

ที่ท่านเอ่ยชื่อของคนที่ตายไปแล้ว ก็เป็นคตินิมิตของคุณแม่ที่ถ้าตายตอนนั้น จะไปอยู่กับพวกญาติที่ตายไปแล้ว
บุญบวชพระน้องชาย และบุญทุกบุญที่ทำมาก่อนหน้านี้ รวมทั้งบุญที่จะฉลองเจดีย์ด้วย จึงทำให้ท่านรอดชีวิตมา

หลังจากดีขึ้นแล้ว ท่านพูดน้อยลง เพราะกระทบกระเทือนทางสมอง และกรรมเก่าที่ในอดีต เคยตำหนิพระหลวงตาที่พูดช้าหรือไม่ค่อยพูด มาส่งผล

4.พี่ชายป่วยเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง เพราะกรรมปาณาติบาตทั้งอดีตและปัจจุบันทั้งสัตว์เล็กสัตว์น้อย ทั้งฆ่าสัตว์ขายและฆ่ากินเป็นอาหาร บวกกับกรรมเวลาค้าขายในอดีต มักจะเอาของไม่ดียัดใส้ปลอมปนเข้าไปเพื่อให้ได้ปริมาณเยอะๆ

พี่ชายหายป่วยจากการเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง เพราะบุญบวชและสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว แต่ว่าวิบากกรรมยังไม่หมด มันอาจกลับมาเป็นใหม่อีกได้
ดังนั้น อย่าประมาทในการดำเนินชีวิต ให้หมั่นสั่งสมบุญให้มากๆ

พี่ชายไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก เพราะตนเองในอดีตไม่ได้ดูแลเลี้ยงลูกของตัว ได้ยกลูกของตัวให้กับคนอื่นไปเลี้ยงแทน

5.น้องชายบุญธรรมโดนวัยรุ่นเข้าใจผิด แล้วโดนวัยรุ่นใช้มีดแหลมคมฟันลงไปที่แขน แต่ไม่เป็นอะไร เพราะเศษกรรมในอดีตที่เคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทติดตัวมา จึงบันดาลให้เกิดเหตุการณ์นี้

แต่ด้วยอานุภาพแห่งการสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว และอานุภาพพระของขวัญมหาสิริราชาธาตุที่ประกอบวิชชาธรรมกาย ปกป้องเอาไว้จึงไม่เป็นอะไร

ตัวลูกต้องช่วยเหลือน้องชายบุญธรรมตลอด เพราะลูกเป็นคนจิตใจดีงามจึงสงเคราะห์น้องชายบุญธรรม เป็นบุญของลูก แต่ก็ควรแนะนำให้น้องชายคบเพื่อนดีดี และประพฤติดีด้วย

6.พระน้องชายต้องลำบากกว่าพี่ๆ เพราะเมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา ก่อนที่จะมาเจอหมู่คณะได้เป็นกุลธิดา ตอนเริ่มต้นชีวิตลำบากมาก

แต่ได้ก่อร่างสร้างตัวจนตั้งตัวได้ โดยใช้งานลูกน้องให้แบกของหนักจนหลังบาดเจ็บ ด้วยความตระหนี่และเพื่อให้คุ้มกับเงิน เพราะตัวมีชีวิตลำบากมาก่อน

ต่อมา เมื่อพระราชาออกบวช ได้มีโอกาสมาปฏิบัติธรรมจนเกิดศรัทธา และได้มาสร้างบารมีอย่างเต็มที่ โดยชอบอุปัฏฐากพระเณร และประพฤติพรหมจรรย์จนตลอดชีวิต

แล้วได้อธิษฐานขอให้ได้เกิดเป็นผู้ชาย ให้มีปัญญาแทงตลอดในธรรมะ ให้เรียนหนังสือเก่งและได้บวช ถึงพร้อมด้วยปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ และได้อุปัฏฐากดูแลพระเณรและสนับสนุนเรื่องการศึกษาพระเณรด้วย

เนื่องจากกรรมกาเมฯหมดจึงได้มาเป็นผู้ชาย และได้บวชสมปรารถนา แต่ด้วยกรรมตระหนี่ในช่วงแรกของชีวิต จึงส่งผลให้ในช่วงต้นของชีวิตในชาตินี้ลำบาก

บุญที่อุปัฏฐากพระเณรมา และความปรารถนาที่จะเรียนให้เก่ง มีปัญญาแทงตลอดในธรรม จึงทำให้ได้รับหน้าที่ดูแลพระเณร และดูแลเรื่องการศึกษา

7.หูข้างขวาของลูกเสื่อมเฉียบพลัน เพราะกรรมในอดีตเป็นคนดื้อ มารดาสั่งสอนหรือเรียกก็แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ตามมาส่งผล แต่กรรมไม่หนักมากจึงเป็นแค่ข้างเดียว

ให้ลูกตั้งใจดูแลมารดาในชาติปัจจุบันนี้ให้ดี ด้วยความเคารพ แล้วอธิษฐานจิตให้บุญนี้มาช่วย หนักจะเป็นเบา เบาจะหาย และอย่าลืมกราบเท้ามารดาทุกคืน แม้จะไม่ใช่มารดาในอดีตที่ลูกเคยสร้างกรรมกับท่านไว้ก็ตาม บุญนี้จะไปตัดรอนวิบากกรรม

8.คุณแม่ พี่ชาย ตัวลูก น้องชายบุญธรรม เป็นกองเสบียงของหมู่คณะมาในอดีต แบบตามอารมณ์ ทำบ้าง ไม่ทำบ้าง

ดังนั้น ชาตินี้ก็ให้ทำให้เต็มที่เต็มกำลัง แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์