นึกถึงบุญแล้วปีติใจ

CASE STUDY

นึกถึงบุญแล้วปีติใจ

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

ลูก เป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ได้เข้าวัดครั้งแรกเมื่องานบุญกฐินปี พ.ศ.2528_โดย พี่สาว ทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรให้ได้มาร่วมบุญ จากนั้นก็ได้มาวัดทุกอาทิตย์ต้นเดือน มาแล้วก็เกิดศรัทธายิ่งขึ้นเพราะพบกับความอัศจรรย์ เหมือนกับเรื่องที่ลูกเคยฝันเห็น จนทำให้มาวัดอย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน ลูกกราบขอความเมตตาคุณครูไม่ใหญ่ช่วยฝันในฝันดังนี้ค่ะ

สามีของลูก รับราชการเป็นสาธารณสุขอำเภอ เขาเป็นคนโอบอ้อมอารี มีเมตตา เป็นที่รักของญาติพี่น้องทุกคน แต่ข้อเสียของเขา คือ เขาชอบดื่มเหล้ามาก ดื่มเป็นประจำ ต่อมาเขาเป็นโรคไวรัสลงตับ ตาเหลืองมาก หมอได้สั่งว่าห้ามไม่ให้ดื่มเหล้าอีกถ้าดื่มจะเป็นโรคตับแข็งทันที เขาก็เชื่อฟังคุณหมอ แต่เป็นความเชื่อระยะสั้น เมื่อเขาหยุดดื่มไปเป็นเวลาหลายเดือน จนอาการตาเหลืองนั้นหายไป เขาคิดว่าหายดีแล้วจึงกลับมาดื่มเหล้าใหม่ พอเริ่มดื่มเหล้าอีกครั้ง เขาก็มีอาการท้องอืด อึดอัดมาเรื่อยๆ ไปหาหมอจึงได้รู้ว่าเป็นอาการของโรคตับแข็ง หมอก็เลยสั่งเด็ดขาดว่าให้เลิกดื่มเหล้า แต่คราวนี้เขาไม่เชื่อหมอ เขายังดื่มต่อมาอีกหลายปี จนรู้สึกร่างกายรับไม่ไหว ก็เลยเลิกดื่มเหล้าตามที่หมอเคยแนะนำไว้

หลังจากเลิกดื่มไปได้ 8เดือน วันหนึ่งเขากำลังจะเตรียมไปทำงานในตอนเช้า เขาก็บอกว่าเพลีย ไปไม่ไหว ขอนอนพักดีกว่า พอนอนได้สักพักเขาก็อาเจียนออกมาเป็นเลือด ลูกรีบนำเขาส่งโรงพยาบาล จากนั้นเขาก็ไม่มีสติ เกิดอาการคลุ้มคลั่งโวยวายแบบไม่รู้ตัว จนหมอต้องจับเขามัดติดกับเตียง เขาก็ดิ้นโวยวายร้องเรียกหาแต่ภรรยา (คือตัวลูก) กับแม่ของเขา

ต่อมา ได้ย้ายโรงพยาบาลไปรักษาที่กรุงเทพฯ หมอให้ใส่เครื่องช่วยหายใจ ไม่นานนักเขาก็หมดสติไม่รับรู้อะไรอีกเลย ในที่สุดเช้ามืดของวันที่ 30 มีนาคม พ.ศ.2527 เขาก็จากไป ลูกก็ได้แต่ร้องไห้ด้วยความโศกเศร้าเสียใจ แต่ก็ยังไม่ได้นำศพของสามีกลับบ้านในวันนั้น ตัวลูกเองก็ยังนอนพักที่โรงพยาบาลอีกคืนหนึ่ง ในคืนนั้นลูกได้ฝันเห็นภิกษุ 2รูปมีผิวพรรณผ่องใสมากๆ

รุ่งขึ้น ลูกจึงมาเล่าให้ญาติพี่น้องฟัง ตอนนั้นญาติๆยังไม่เคยมาวัดพระธรรมกาย เขาต่างพากันไปหารูปเกจิอาจารย์ดังๆมาให้ดู ลูกก็บอกแต่ว่า ไม่ใช่ๆ จนกระทั่ง ปี พ.ศ.2529_ลูกมีโอกาสได้มาวัดพระธรรมกายในงานธุดงค์ปีใหม่ ได้เห็นภิกษุ 2รูปเดินมาจากโบสถ์ ลูกเห็นแล้วถึงกับขนลุก ใจเต้น น้ำตาไหล แล้วอยากจะตะโกนออกมาตรงนั้นเลยว่า เจอแล้วๆภิกษุ 2รูปนี้ที่ลูกจำได้อย่างติดตาติดใจ เหมือนกับที่ตัวเองเห็นในฝัน ซึ่งก็คือ คุณครูไม่ใหญ่ และ พระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตชีโว เจ้าค่ะ และนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ลูกจึงมาวัดทำบุญไม่เคยขาดเลยค่ะ

ตั้งแต่สามีตายไป ลูกไม่ค่อยฝันถึงสามีเลย ทั้งๆที่คิดถึงเขามาก พอลูกได้เข้าวัดพระธรรมกาย ลูกก็ได้ทำบุญแล้วอุทิศบุญให้เขาตลอด จนกระทั่งปี พ.ศ.2531_ที่ทางวัดมีการสร้างพระธรรมกายประจำตัว ลูกจึงรีบจองทันที แต่ทำให้ตัวเองก่อน ยังไม่ได้ทำให้สามี ขอเอาบุญให้ตัวเองก่อน แต่ก็อุทิศบุญให้สามีด้วย นึกถึงแล้วก็ปีติใจ

หลังจากที่ลูกสร้างองค์พระให้ตัวเองได้ 1เดือน ลูกได้ฝันไปว่าได้ไปตามหาสามีเพราะความคิดถึง ลูกเห็นชายคนหนึ่งนั่งพิงลูกกรงอยู่บนบ้าน ลูกจึงแหงนหน้าตะโกนถามชายคนนั้นว่า เห็นสามีของลูกอยู่นี่หรือเปล่า ชายคนนั้นก็ไม่ตอบได้แต่มองหน้าลูก ลูกก็ถามซ้ำอีกหลายครั้ง พอเขาเห็นลูกถามหลายครั้งเข้า สายตาของชายคนนั้นก็เหมือนอนุญาตให้ลูกขึ้นบันไดไปข้างบนได้

พอขึ้นไปก็ไม่เห็นมีใคร นอกจากชายเสื้อแดงคนนี้คนเดียว แต่แม้จะมองไม่เห็นใคร ลูกก็มีความรู้สึกว่ามีคนจำนวนมากแออัดยัดเยียดกันอยู่ในนั้น เหมือนคนถูกขังอยู่แน่นขนัด มีความรู้สึกกระดานมันยวบขึ้นยวบลง ครั้นยืนอยู่สักพัก ก็มีคนพาสามีของลูกออกมา ด้วยใบหน้าที่หม่นหมอง สามีนุ่งกางเกงแต่ไม่ได้ใส่เสื้อ ตามตัวมีรอยตะปูแทงเต็มไปหมด ท่าทางสามีดูจะเกรงๆผู้ชายเสื้อแดงคนนั้น

หลังจากลูกพูดคุยกับสามีได้สักพัก ลูกก็พูดในเชิงบังคับให้เขากลับบ้าน เขาก็เลยบอกว่าขอไปเก็บเสื้อผ้าก่อน แล้วเขาก็กลับออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าเก่าๆ 2-3ตัว จากนั้นก็จะพากันกลับ พอลูกและสามีเดินมาถึงหัวบันไดกำลังจะก้าวลงบันได ลูกก็สะดุ้งตื่น พอลูกฝันเห็นสามีเป็นอย่างนี้ จึงได้ไปสร้างพระให้กับสามีและลูกๆ รวมเป็น 4องค์

หลังจากนั้น 2เดือนต่อมาเวลาประมาณตี3 ซึ่งเป็นเวลาปกติที่ลูกจะต้องตื่นขึ้นมานั่งสมาธิและเตรียมตัวหุงข้าวใส่บาตร แต่วันนั้นนึกยังไงไม่ทราบ ลูกเกิดอาการงอแงไม่อยากลุก ผลัดกับตัวเองว่า อีกเดี๋ยวๆ พร้อมกับมีอาการซึมๆเคลิ้มๆ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคนมาเปิดประตูหน้าบ้าน (บ้านของลูกเป็นร้านค้า) แล้วก็มีคนวิ่งเข้ามานอนคว่ำอยู่ข้างๆลูก ลูกตกใจมากคิดว่าขโมย จึงตะโกนสุดเสียงเรียกลูกชายที่นอนอยู่ชั้นบน ขณะตะโกนก็มองคนที่เข้ามานอนคว่ำอยู่นั้น ก็จำได้ขึ้นมาทันทีว่าใส่ชุดเหมือนสามี ตอนที่ฝันเห็นในคราวก่อน เห็นเขาใส่กางเกงตัวเก่าๆไม่ใส่เสื้อ พอนึกได้ดังนั้นลูกก็ลุกขึ้นเพื่อจะมองให้เต็มตา พอลุกขึ้นก็มีสติ พอมีสติภาพนั้นก็หายไป

พี่สาวของลูก เมื่อปี พ.ศ.2547_ก่อนงานบุญสร้างองค์พระสามแสนองค์สามแสนปลื้ม พี่สาวได้เตรียมอาหารตั้งใจจะนำไปถวายพระที่วัดใกล้บ้าน ขณะเดินอยู่บนถนน ได้มีสุนัขจรจัดวิ่งมาชนพี่สาวจนล้มหัวเข่าฟาดกับถนนคอนกรีต เลยบาดเจ็บเดินไม่ได้ เข้าโรงพยาบาลเกือบ 2เดือน พอจะถึงวันหล่อองค์พระสามแสนองค์สามแสนปลื้ม ก็คิดว่าจะมาไม่ได้แต่ก็สามารถมาได้ และได้นำปัจจัยมาถวายพระเดชพระคุณหลวงพ่อในวันที่ 22 เมษายน พ.ศ.2547 ได้สมใจ

ในปีเดียวกันนั้น พี่สาวมีความตั้งใจมากๆที่จะมาร่วมงานบุญกฐินจักรพรรดิ ปี พ.ศ.2547_ที่วัดพระธรรมกาย พี่สาวมีใจจดจ่อนึกถึงบุญนี้อยู่เสมอ ได้เตรียมกาย-วาจา-ใจไว้พร้อมตั้งแต่ต้นปีเรื่อยมา แต่อยู่ๆก่อนงานกฐินเพียงหนึ่งวัน พี่สาวก็เกิดมาป่วยหนักอย่างกะทันหันโดยไม่มีวี่แววมาก่อน คือ ในตอนเช้าของวันที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ.2547_ก่อนวันกฐินหนึ่งวันนั้น พี่สาวเกิดอาการคลื่นไส้อาเจียนออกมาเป็นระยะๆไม่ยอมหยุด จนต้องเข้าโรงพยาบาล หมอบอกว่าเป็นลำไส้อักเสบ

หลังจากนั้น พี่สาวก็ไม่มีแรงขยับตัวไม่ได้จนคิดว่าจะไม่รอดแล้ว แต่พี่สาวก็มีความหวังอย่างสูงสุดว่า ไม่ว่าจะยังไงก็จะต้องมาถือผ้าไตรเป็นประธานกฐินที่วัดพระธรรมกายในวันรุ่งขึ้นให้ได้ พี่สาวนึกถึงบุญ นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณยายอาจารย์ แต่ในที่สุดรุ่งขึ้น คือ วันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ.2547_ซึ่งเป็นวันทอดกฐิน พี่สาวก็ยังไม่สามารถมาร่วมบุญทอดกฐินถือผ้าไตรด้วยตัวเองได้ จึงได้แต่ส่งใจมาตลอดและนึกถึงบุญนี้ทั้งวัน แต่พอวันรุ่งขึ้นคือวันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ.2547_หลังงานกฐินหนึ่งวัน ปรากฏว่าพี่สาวหายจากอาการป่วยนั้นและดีขึ้นอย่างมาก

ย้อนไปเมื่องานกฐินปี พ.ศ.2546 พี่สาวของลูกก็ได้เป็นประธานกฐินด้วย หลังจากได้รับของที่ระลึกของงานกฐินปี พ.ศ.2546_แล้ว พี่สาวก็ได้นำของที่ระลึกและพระของขวัญที่ได้จากการทำบุญหลายชิ้น ห่อใส่ผ้าแล้วฝากไว้กับลูกสาว ลูกสาวก็บอกว่าได้เก็บไว้ในตู้ แต่หาเท่าไรก็ไม่เห็นจนถึงปัจจุบัน พี่สาวคิดถึงของขวัญนั้นมาก โดยเฉพาะพระของที่ระลึกที่ได้จากการเป็นประธานกฐินปี พ.ศ.2546 พี่สาวบอกว่ายังดูไม่ทันเต็มตาเลย

สามีของพี่สาว ทำอาชีพค้าขาย วันหนึ่งได้ขี่มอเตอร์ไซด์ไปซื้อสีทาบ้าน ระหว่างทางเกิดหน้ามืด จนรถล้มแต่ยังมีสติ เขาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล หมอบอกว่าเกิดจากเส้นเลือดในสมอง 2เส้นคือ เส้นหนึ่งตีบมาก อีกเส้นหนึ่งแตก หมอบอกว่ารักษายาก เพราะมันสวนทางกัน ทำให้สามีของพี่สาวเป็นอัมพฤกษ์ซีกซ้าย ชาทั้งแขนขาไม่ค่อยมีแรง แต่ก็ยังพอช่วยเหลือตัวเองได้อยู่ ไปรักษามาหลายหมอแต่อาการก็ยังทรงตัวไม่ดีขึ้นเลย

คำถามมีดังนี้ค่ะ

1.บุพกรรมใดที่ทำให้สามีอายุสั้นและตายด้วยโรคตับแข็ง ช่วงที่ป่วยเขาคลุ้มคลั่งเรียกหาตัวลูกและแม่ของเขา เพราะอะไร เขาตายแล้วไปไหน ได้รับบุญสร้างองค์พระที่ลูกทำอุทิศให้หรือไม่คะ ตอนนี้มีสภาพเป็นอย่างไรบ้างคะ

2.สามีได้มาเข้าฝันลูกจริงหรือไม่คะ ทำไมจึงมาเข้าฝันลูกในช่วงที่กำลังมีการสร้างพระธรรมกายประจำตัวคะ และในฝันหมายความว่าอย่างไร และที่ลูกได้ยินเสียงคนมาเปิดประตู แล้วมีคนวิ่งมานอนคว่ำอยู่ข้างๆ คือ สามีของลูกใช่หรือไม่คะ ทำไมเขาถึงมาในสภาพนั้นคะ

3.ทำไม ลูกถึงฝันเห็นคุณครูไม่ใหญ่ ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นและไม่รู้จักมาก่อนเลย และทำไมต้องฝันตอนมีความทุกข์สุดๆ เพราะการตายของสามีคะ

4.บุพกรรมใด ทำให้พี่สาวต้องประสบอุบัติเหตุ มีสุนัขวิ่งมาชนจนบาดเจ็บที่หัวเข่า และเกือบไม่ได้มาร่วมงานบุญหล่อองค์พระสามแสนปลื้มคะ

5.บุพกรรมใดที่ทำให้พี่สาวต้องมาป่วยปางตายก่อนวันงานกฐินหนึ่งวัน และมาหายป่วยหลังวันงานหนึ่งวัน ทำให้พลาดไม่ได้มาร่วมเป็นประธานถือผ้าไตรในงานกฐิน ซึ่งพี่สาวยังคาใจมาถึงทุกวันนี้ว่า ทำไมกรรมนี้ต้องมาส่งผลพอดิบพอดีวันงานกฐินคะ

6.การที่พี่สาวของลูกที่ไม่ได้มาถือผ้าไตรในงานกฐินปี พ.ศ.2547 บุญของเธอจะบกพร่องไปอย่างไรหรือไม่ และในกรณีที่ผู้ที่เข้าขบวนกฐิน แต่ไม่ได้เป็นผู้ทำเองเพียงแต่ไปเดินแทนจะได้บุญอย่างไร และผู้ที่เข้าขบวนเป็นผู้ทำร่วมกับหมู่คณะ และไปในฐานะตัวแทนของหมู่คณะจะได้บุญอย่างไรคะ

7.บุพกรรมใดที่ทำให้พี่สาวเป็นโรคปวดเข่า ปวดหลัง บางครั้งจะปวดเป็นพักๆและบางครั้งก็ปวดทั้งวันเลย ทำอย่างไรพี่สาวจึงจะกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม จะมีโอกาสหายหรือคะ

8.พระของขวัญที่พี่สาวใส่ห่อไว้ ที่หายไปหลังงานกฐินปี พ.ศ.2546_นั้น ปัจจุบันนี้ไปอยู่ที่ไหนคะ ทำอย่างไรจะได้คืนมาคะ

9.สามีของพี่สาวทำกรรมใดมาคะ จึงทำให้เส้นเลือดในสมองตีบและแตก ต้องเป็นอัมพฤกษ์ซีกซ้าย รักษามาหลายหมอแล้วก็ไม่หาย ปัจจุบันได้ไปรักษากับหมอที่มีอายุ 105ปี สามีของพี่สาวจะหมดกรรมหรือยัง พอมีสิทธิ์จะหายบ้างหรือไม่คะ

10.ลูกและพี่สาวได้เคยสร้างบารมีมากับหมู่คณะอย่างไรคะ

11.พี่สาวได้เคยส่ง Case_มาถามถึงคุณแม่ของลูก ได้ทราบว่าอยู่ที่ดาวดึงส์ เตี่ยเป็นภุมมเทวา และน้องชายอยู่ยมโลก หลังจากที่ทราบเรื่องมา ลูกและพี่สาวก็ยังทำบุญส่งให้ทั้งสามท่านเรื่อย ปัจจุบันนี้ทั้ง 3ท่านได้รับบุญแล้วเป็นอย่างไรบ้างคะ การทำบุญอุทิศให้มีเงื่อนไขอย่างไรจึงจะส่งผลให้ผู้รับเปลี่ยนภพภูมิสูงขึ้นไปได้คะ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1.สามีอายุสั้นและเป็นโรคตับแข็ง เพราะกรรมฆ่าสัตว์ทำกับแกล้มสุรา ทั้งในอดีตและปัจจุบัน มาส่งผล

ตอนป่วยคลุ้มคลั่งและเรียกหาตัวลูกและแม่ของเขา เพราะใจห่วงผูกพันกับทั้งสองคน

ตายแล้วก็ไปอยู่ยมโลก เพราะยังมีบุญที่ทำตามประเพณีบ้างอุ้มไว้ กำลังโดนเจ้าหน้าที่กรอกน้ำทองแดงร้อนอยู่ด้วยความทุกข์ทรมาน ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ก็ทำให้ได้รับหย่อนผ่อนโทษลงมา

2.สามีไม่ได้มาเข้าฝัน แต่ฝันไปเพราะจิตนิวรณ์

3.บุญที่เคยทำกับหมู่คณะมา จึงบันดาลให้ฝันเห็นครูไม่ใหญ่ในช่วงที่มีความทุกข์สุดๆ เพราะการตายของสามี ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นกัน

4.พี่สาวต้องประสบอุบัติเหตุ ถูกสุนัขวิ่งเข้ามาชนจนบาดเจ็บที่หัวเข่า และเกือบไม่ได้มางานบุญหล่อองค์พระสามแสนปลื้ม เพราะกรรมทำร้ายทุบตีสัตว์ในอดีตได้ตามมาส่งผล

เรื่องมีอยู่ว่า ได้เลี้ยงสุนัขเอาไว้แต่มันมาปัสสาวะเรี่ยราด จึงโมโหได้เอาไม้ฟาดตีมัน วิบากกรรมนี้ตามมาส่งผล แต่ก็เป็นเพียงกรรมเล็กน้อย ไม่ใช่กรรมใหญ่

5.พี่สาวป่วยปางตายก่อนวันงานกฐินหนึ่งวัน และมาหายหลังวันงานกฐินจึงไม่อาจมาร่วมเป็นประธานถือผ้าไตรงานกฐินได้ เพราะกรรมที่ฆ่าสัตว์ทำอาหารทั้งอดีตและปัจจุบัน รวมกับเศษกรรมที่เคยชวนน้องสาวให้ไปเป็นเพื่อนทำธุระอย่างอื่น ในตอนที่น้องสาวกำลังจะไปทำบุญ เป็นการขวางการทำบุญของน้องสาวโดยไม่ตั้งใจ วิบากกรรมนี้ได้ตามมาส่งผล

6.การที่พี่สาวของลูกไม่ได้มาถือผ้าไตรงานกฐินปี พ.ศ.2547_ก็จะทำให้บุญหย่อนลงมาบ้าง เพราะบุญจะเกิด 3ระยะ คือ ก่อนทำ กำลังทำ ภายหลังทำไปแล้ว พี่สาวขาดบุญช่วงกำลังทำไปหน่อยหนึ่ง แต่ก็สามารถทดแทนได้ด้วยการระลึกนึกถึงบุญที่ทำไปแล้วในภายหลังได้

ผู้ที่ไปเดินแทนประธานกฐินโดยไม่ได้ทำเองนั้น ก็จะได้บุญหย่อนกว่าเจ้าของกองกฐิน
ผู้ที่ทำบุญด้วยและเดินด้วยก็จะได้บุญเต็มที่

แต่ในกรณีทำทั้งทีม มาทั้งทีม แต่ต้องส่งตัวแทนขึ้นไปเข้าขบวน ก็จะได้รับบุญเช่นเดียวกัน ตามกำลังบุญที่ตัวทำ

7.พี่สาวเป็นโรคปวดเข่า ปวดหลัง เป็นพักๆ บางครั้งก็ปวดทั้งวัน เพราะกรรมที่เคยใช้แรงงานสัตว์มากเกินไปในอดีตที่เคยเกิดในสังคมเกษตรกรรม มาส่งผล

จะแก้ไข ก็ต้องบริหารขันธ์ ปล่อยสัตว์ปล่อยปลา ทำภาวนาให้ใจผ่องใส แล้วอุทิศบุญกุศลไปให้สัตว์ที่เราเคยไปเบียดเบียนเขาไว้
โอกาสหายคงไม่ง่าย เพราะอายุมากแล้ว แต่ก็จะพอทุเลาได้

8.พระของขวัญที่พี่สาวห่อเอาไว้ ได้หายไปหลังงานกฐินปี พ.ศ.2546_นั้น ท่านก็ยังอยู่ในบ้าน ทำใจให้ใสๆ ผูกสมัครรักใคร่ในท่านให้มากๆ จนกระทั่งหลับตาลืมตาก็เห็นท่านชัดใสแจ่มอยู่กลางกาย แล้วอธิษฐานจิตบ่อยๆ เดี๋ยวก็จะหาเจอ

9.สามีของพี่สาวเส้นเลือดในสมองตีบและแตกเป็นอัมพฤกษ์ซีกซ้าย เพราะกรรมในอดีต เคยทุบหัวสัตว์เพื่อฆ่าทำอาหาร เช่น ทุบหัวหมู ทุบหัววัว ในชาติที่เกิดในสังคมเกษตรกรรมมาส่งผล

คงจะพอทุเลาได้บ้าง

ให้อดทนเอาไว้ เพราะเป็นวิบากกรรมเก่า กับต้องหมั่นสั่งสมบุญทุกบุญทั้ง ทาน ศีล ภาวนา เอาไว้ให้มากๆ แล้วอุทิศบุญกุศลไปให้สัตว์ที่เราไปเบียดเบียนเขาเอาไว้บ่อยๆ

10.ลูกและพี่สาวก็เคยเป็นกองเสบียงของหมู่คณะมา โดยทำมาเรื่อยๆ

11.ลูกและพี่สาวได้ทำบุญอุทิศไปให้แม่ เตี่ย และน้องชายเสมอๆนั้น ทุกท่านก็ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ก็ทำให้ทุกท่านมีสภาพที่ดีขึ้นกว่าเดิมในทุกด้าน แต่ก็ยังอยู่ที่เดิม

ถ้าทำบุญใหญ่มีกำลังบุญมาก และตัวผู้อุทิศได้เข้าถึงพระธรรมกาย ก็จะทำให้มีกำลังพอเพียงที่จะทำให้ผู้รับบุญที่อุทิศไปให้ เลื่อนภพภูมิสูงขึ้นไปได้

ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีในทุกบุญให้เต็มกำลัง แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย