ผลการปฏิบัติธรรม พระศิริ ผาสุโก

 

        กระผมเคยบวชมาแล้วหนึ่งครั้ง แล้วยังเคยได้รับกิจนิมนต์มางานวันที่ 22-เมษายน พ.ศ.2551_ด้วย ตอนเห็นวัดพระธรรมกายครั้งแรก “โอ...วัดอะไรใหญ่โตมโหฬาร”_ตอนนั้นกระผมยังไม่มีศรัทธา มีแต่ความตื่นตาตื่นใจ ตื่นตะลึงว่าทำไมญาติโยมถึงมากันมากมายขนาดนี้ กระผมเห็นโยมคนหนึ่งเอาปัจจัยเป็นปึกๆ...สามถึงสี่ปึก ใส่พานทำบุญกับหลวงพ่อ ก็ตกใจมาก เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็น “โอ...เขาทำบุญกันขนาดนี้เลยหรือ”_บวชได้สองเดือน กระผมก็ลาสิกขา แต่ในใจก็อยากบวชอีก กระผมคิดว่า “การบวชต้องได้อะไรมากกว่านี้”

 

        กระผมมีโยมที่กระผมนับถือเป็นแม่ เป็นคนเข้าวัดพระธรรมกาย ท่านชวนให้กระผมบวชในโครงการเข้าพรรษา แต่พอรู้ว่าเป็นของวัดพระธรรมกาย กระผมก็ตอบไปเลยว่า “ไม่บวชหรอก เคยบวชแล้ว”_ก็แกล้งๆนะครับ เพราะสุดท้ายกระผมก็ตัดสินใจลาออกจากงานมาบวช พอเข้าโครงการมาแล้ว ได้ดูหลวงพ่อผ่านดีเอ็มซีทุกวันก็เริ่มซึมซับ หลวงพ่อสอนให้คนเป็นคนดี ทำให้กระผมรู้สึกปลื้มและศรัทธาหลวงพ่อมากๆเลยครับ

 

        ตอนแรกที่นั่งสมาธิ นั่งได้ห้านาทีก็ต้องลุก เพราะมันปวดขา นั่งไปก็ไม่เห็นจะมีอะไร แถมยังคิดโน่นคิดนี่ แต่กระผมก็พยายามนั่งตามเวลาที่พระอาจารย์กำหนด ตอนที่หลวงพ่อบอกว่า “ทุกคนมีพระอยู่ในตัว”_กระผมยังคิดว่า “อย่างเราทำไม่ได้หรอก ทำไม่ได้แน่นอน”_แต่กระผมก็ทำเป็นว่าในศูนย์กลางกายของกระผมมีพระอยู่ครับ หลังจากอุปสมบทแล้ว วันหนึ่งกระผมนั่งทำตัวสบายๆ น้อมใจไปที่ฐานที่เจ็ด ภาวนาสัมมาอะระหัง ตอนนั้นใจนิ่งมาก อยู่ๆก็เห็นองค์พระเกิดขึ้นมาที่ฐานที่สาม กระผมเห็นท่านทั้งองค์...ชัดเจน เป็นองค์ใสๆเล็กเท่านิ้วก้อย มีแสงสว่างสีทองอยู่รอบๆองค์พระด้วย แต่ไม่นานก็หายไป วันต่อมาก็เห็นแสงสว่างเป็นดวงกลมๆ วูบไปวูบมา ทำเอากระผมขนลุกไปหมด แต่กระผมก็ยังภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ

 

 

 

        มีวันหนึ่ง กระผมเหมือนจะเห็นองค์พระมีแสงสว่างทั่วทั้งองค์เลย แต่ไม่ทันไรพระอาจารย์ก็กล่าว...สัพเพฯ พอลืมตาแล้วกระผมก็นึกถึงองค์พระได้ตลอดทั้งวัน ขนาดนอนหลับ ยังฝันว่ามีองค์พระนั่งอยู่ตรงกลางกายตลอดทั้งคืนเลย ตื่นเช้ามาก็สดชื่นมาก ดีใจมาก เกิดมาก็เพิ่งจะเคยเป็นแบบนี้ครับ

 

        วันที่ 20-สิงหาคม พ.ศ.2553_ขณะกำลังนั่งนึกถึงฐานที่เจ็ดไปเรื่อยๆ ก็เริ่มรู้สึกว่าใจมันใสและนิ่งมาก ไม่ถึงห้านาที ก็เห็นลูกแก้วใสๆใหญ่กว่าลูกเทนนิส ชัดมาก มีแต่ความสว่างเต็มไปหมด พอทำใจนิ่งๆ ไม่คิดอะไร แป๊บเดียวลูกแก้วกลมๆก็กลายเป็นองค์พระใสๆ หมุนติ้วๆๆ ไม่ยอมหยุดนิ่ง กระผมเลยลืมตา พอหลับตาใหม่ก็เห็นท่านยังหมุนไม่ยอมหยุด กระผมจึงทำใจนิ่งๆ ไม่สนใจ ภาวนาสัมมาอะระหังไป ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ ท่านก็หยุดหมุน ท่านหยุดเอง...แปลกดีครับ องค์พระนั่งนิ่งๆเป็นองค์ใสๆมองทะลุได้ ชัดแจ๋ว แล้วสักพักท่านก็ใหญ่ขึ้นใหญ่มากจนครอบตัวกระผม แล้วก็มีพระอีกองค์...ใหญ่ตามขึ้นมาเป็นชั้นๆ...ช่วงๆ ตอนนั้นกระผมมีความสุขมาก เหมือนลอยอยู่กลางอวกาศเลยครับ

 

 

 

        เดี๋ยวนี้ กระผมรู้สึกโล่ง สบายทั้งวัน เหมือนได้ชีวิตใหม่ แล้วไม่ว่าจะทำอะไรก็สบายใจ แม้ภายนอกกระผมจะไม่มีใครอยู่ข้างกาย แต่ก็อุ่นใจ เพราะมีพระภายในเป็นเพื่อน และทุกๆครั้งกระผมก็จะอธิษฐานด้วยการมององค์พระให้ใสๆ ขอให้ญาติโยมทุกคนมีความสุขความเจริญ ให้ได้เข้าถึงความสุขภายในแบบนี้กันทุกคน

 

        ตอนนี้ กระผมอยากทำแต่บุญกุศล กระผมอธิษฐานทุกวันขอให้ได้ร่วมทำบุญสร้างอาคาร 100-ปี คุณยายอาจารย์ ได้มากๆ กระผมเข้าใจแล้วว่า หลวงพ่อทำอะไร วัดพระธรรมกายทำอะไร ทรัพย์สินเงินทองตายไปก็เอาไปไม่ได้ จะเอาไปได้แต่บุญกับบาป หลวงพ่อครับ...กระผมจะตั้งใจฝึกฝนตนเองให้เป็นพระแท้ให้ได้ทุกวัน แม้จบโครงการแล้วก็จะขอต่อเวลา อยู่เป็นพระพี่เลี้ยงโครงการอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนหนึ่งล้านคนครับ

 

        กระผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ชีวิตกระผมเปลี่ยนไปดีขึ้น ก็เพราะโครงการของหลวงพ่อ หลวงพ่อเป็นบุคคลตัวอย่างยอดเยี่ยมอันดับหนึ่งของโลก ทำให้มีคนดี มีพระแท้ เกิดขึ้นมากมาย กระผมขอให้หลวงพ่อจัดโครงการอย่างนี้ตลอดไป และขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรงมากๆนะครับ