เลื่อมใสหลวงปู่ บูชาครูธรรมกาย

CASE STUDY

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูง

ลูก เป็นคนกรุงเทพ แต่ไม่เคยมาวัดพระธรรมกายเลย แม้ว่าจะเคยได้ยินเพื่อนอาจารย์ด้วยกันพูดถึงวัดพระธรรมกายในแง่ลบตามที่ข่าวที่เขาลือกันบ้าง แต่ลูกก็รู้สึกเฉยๆ จนกระทั่งปลายปี 2534 ลูกได้เห็นป้ายโปสเตอร์ขนาดใหญ่เป็นภาพพระธรรมกาย และข่าวเกี่ยวกับการสร้างพระธรรมกายประดิษฐาน ณ มหาธรรมกายเจดีย์ ลูกก็คิดในใจว่า “ต้องหาโอกาสมาดูของจริงสักวัน”

ประมาณ 4 ปี ต่อมา ในปี 2538 ลูกจึงได้มาที่วัดพระธรรมกายเป็นครั้งแรก ได้เห็นรูปหล่อของหลวงปู่สดที่บริเวณใกล้กับสภาธรรมกายหลังคาจาก ลูกก็สะดุดใจ เพราะลูกเคยฝันเห็นท่าน แต่ก็ไม่รู้ว่าท่านเป็นพระอยู่ที่วัดไหน เพราะลูกไม่ค่อยสนใจเรื่องพระเรื่องวัดเท่าไร เมื่อได้มาวัดพระธรรมกาย ลูกก็บอกกับตัวเองว่า “ไม่เห็นว่าวัดจะเป็นอย่างที่ข่าวเขาลือเลย บริเวณวัดสะอาด มีระเบียบ ที่โบสถ์ก็เรียบง่าย ไม่น่ามีอะไรเก็บซ่อนอยู่ในนั้นได้ตามข่าวลือ”

จากวันนั้น ลูกก็ไม่ได้มาวัดอีกเลยเป็นเวลาหลายปี จนกระทั่งวันหนึ่ง เพื่อนของลูกได้มาชวนลูกให้ไปร่วมบวชอุบาสิกาแก้ว เธอบอกกับลูกว่า “มีคนมาร่วมงานเป็นแสนเลย” ลูกปฏิเสธเพราะไม่ชอบอยู่กับคนจำนวนมากๆ เวียนหัว เพื่อนไปร่วมพิธีกลับมาก็มาบอกให้ลูกอนุโมทนาบุญด้วย และกล่าวชมวัดว่า จัดงานได้ดี เป็นระเบียบเรียบร้อยมาก เธอเองนึกไม่ถึงว่า จะเป็นระเบียบขนาดนี้ ลูกก็อนุโมทนาบุญกับเธอ ต่อมา เพื่อนได้ชวนลูกให้มานั่งสมาธิที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมในหมู่บ้านพิบูลย์ และศูนย์ปฏิบัติธรรมที่บางซ่อน ลูกมากับเธอเพราะชอบนั่งสมาธิและสถานที่นั้นอยู่ไม่ไกลจากบ้าน ช่วงที่มาศูนย์ปฏิบัติธรรมเป็นประจำ พระอาจารย์ท่านพูดเรื่องราวเกี่ยวกับหลวงปู่สด และแจ้งข่าวเรื่องการมาบูชาครูวิชชาธรรมกาย เพราะอะไรไม่ทราบค่ะ ลูกอยากมาไหว้ครูวิชชาธรรมกาย และรู้สึกศรัทธาหลวงปู่มากๆ

ลูกได้มาที่วัดในวันเสาร์ที่ 5 กันยายน 2541 (วันครูธรรมกาย ) เพื่อบูชาครูวิชชาธรรมกาย นั่นเป็นการกลับมาที่วัดเป็นครั้งที่ 2 และมาอีกครั้งในวันอาทิตย์ต้นเดือนที่ 6 กันยายน 2541 ลูกได้พบเหตุการณ์อัศจรรย์ตะวันแก้ว ทำให้ลูกได้รับคำตอบหลายประการที่เคยสงสัย มีความเชื่อมั่นและศรัทธาในพระพุทธเจ้าและศาสนาพุทธมากยิ่งขึ้น ทุกครั้งที่คิดถึงเหตุการณ์ในวันอัศจรรย์ตะวันแก้วก็ปีติใจมาก ที่สำคัญใน 2 วันนั้นลูกนั่งสมาธิได้ดีและเห็นหลวงปู่ทองคำอยู่กลางท้อง ทั้งๆที่ไม่เคยไปกราบรูปหล่อทองคำของท่านมาก่อนเลย ลูกเห็นชัดมากๆ ทุกส่วน แต่ภาพของท่านหายไปเมื่อลูกสงสัยว่า“ทำไมองค์พระของเรามีสีทองไม่ใส” ในครั้งนั้นลูกได้สร้างองค์พระแกนกลางถวายหลวงปู่สด สร้างองค์พระให้คุณแม่ ให้ตัวลูกเอง และชวนคุณแม่ให้สร้างด้วยตัวท่านเองด้วย คุณแม่จึงสร้างองค์พระให้คุณพ่ออีก 1 องค์

ลูกมีพี่น้องทั้งหมด 4 คน ลูกเป็นคนที่ 3 พี่ชายคนโต เป็นโรคปัญญาอ่อนตั้งแต่เกิด เนื่องจากตอนแม่ตั้งท้องพี่ชายคนนี้ แม่ป่วยเป็นโรคคางทูม ปัจจุบันพี่ชายยังมีชีวิตอยู่ อายุได้ 45 ปี

คุณพ่อของลูก เกิดในครอบครัวชาวนา แต่เมื่อโตขึ้นอายุได้ 19 ปี คุณพ่อก็เริ่มอาชีพเป็นช่างตัดผม แม้จะเป็นอาชีพธรรมดาๆ แต่ท่านรักและภูมิใจในอาชีพนี้มาก ทุกวันพุธซึ่งเป็นวันหยุดของร้านตัดผม พ่อมักขี่รถมอเตอร์ไซด์เพื่อไปที่สวน และมักออกจากบ้านในช่วงบ่ายวันอังคาร คราวหนึ่งในช่วงบ่ายวันอังคารที่ 25 มีนาคม 2546 พ่อขี่รถมอเตอร์ไซด์เข้าเส้นทางลัด และจอดรอเพื่อข้ามถนนไปเข้าซอยเพื่อไปยังสวน ระหว่างที่จอดรถรอจังหวะเพื่อข้ามถนน ปรากฏว่ามีรถกระบะคันหนึ่งวิ่งแซงซ้ายรถ 10 ล้อ มาทางที่พ่อจอดรถอยู่ รถกระบะคันดังกล่าวชนกับรถกระบะอีกคันหนึ่งซึ่งออกมาจากซอยด้านขวามือ ทำให้รถกระบะคันที่วิ่งแซงซ้ายกระเด็นมาชนรถมอเตอร์ไซด์ของพ่อ รถมอเตอร์ไซด์ล้มทับพ่อทำให้กระดูกขาขวา ช่วงเข่าลงไปหัก 3 ท่อน และขาซ้ายฟกช้ำเป็นแนวยาวจากช่วงเข่าลงไป ต้องรับการรักษาที่โรงพยาบาลอยู่ถึง 70 กว่าวัน เมื่อออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นแล้ว เมื่อบอกท่านให้หยุดตัดผม เพราะอายุก็มากแล้ว ท่านก็ไม่เชื่อ เพราะท่านรักอาชีพตัดผม

คุณพ่อมีโรคประจำตัว คือ โรคเบาหวาน หัวใจ และความดัน วันหนึ่งโรคเหล่านี้ก็กำเริบ คืนวันศุกร์ที่ 11 กุมภาพันธ์ 2548 พ่อบ่นแน่นหน้าอกมาก พวกเราจึงพาพ่อส่งโรงพยาบาล พอเช้าวันเสาร์ อาการของพ่อก็แย่ลง หมอได้นำพ่อเข้าห้อง CCU พอพวกเราเข้าไปเยี่ยม , พ่อพยายามที่จะพูดอะไรสักอย่าง แต่พูดไม่ได้ เพราะหมอเจาะคอเพื่อใส่สายสำหรับให้ยา แม้ว่าพ่อจะยังไม่เคยมาวัดพระธรรมกาย แต่ท่านก็รู้จักวัด รู้จัก DMC เคยทำบุญหล่อรูปหล่อทองคำ 3 องค์ ของหลวงปู่ ลูกจึงบอกกับพ่อว่า “พ่อนึกถึงหลวงปู่นะ สัมมา อะระหัง ไว้จะได้ไม่เจ็บ” พ่อพยักหน้ารับ ลูกพูดต่ออีกว่า “หนูจะเอาเงินของพ่อ ไปสร้างเสาวิหารให้นะ” พ่อก็พยักหน้า แต่เมื่อพยาบาลเห็นลูกพูดคุยกับพ่อมาก พยาบาลจึงบอกกับลูกว่า “อย่าชวนคนไข้คุยนานๆ คนไข้เหนื่อย” ลูกจึงต้องหยุดพูดและออกจากห้องเมื่อหมดเวลาเยี่ยมไข้

เช้าวันอาทิตย์ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2548 เป็นวันอาทิตย์ที่ทางวัดจัดบูชาข้าวพระ ลูกมาที่วัด ลูกคิดอยู่อย่างเดียวว่า “บุญเท่านั้นที่จะช่วยพ่อได้” ช่วงบ่ายลูกได้นำเงินไปถวายเพื่อร่วมบุญเสาแก้วพันปี โดยตั้งใจจะทำบุญและจารึกชื่อคุณพ่อที่เสาแก้วให้สำเร็จ จากนั้นลูกได้ไปที่โรงพยาบาลและบอกพ่อว่า “ลูกเอาเงินไปทำบุญเสาวิหารให้แล้ว” พ่อพยักหน้ารับ แต่พอวันรุ่งขึ้น คุณพ่อก็เสียชีวิต ด้วยโรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดเฉียบพลัน

คุณแม่ของลูก มีโรคประจำตัวเกี่ยวกับกระดูกสันหลัง เนื่องจากถูกรถสิบล้อชน ในขณะนั้น ลูกอายุเพียง 7 ขวบค่ะ คุณแม่เป็นคนขยันและทำงานไม่รู้จักเหนื่อย แต่ค่อนข้างคิดมากค่ะ แม่รัก ยาย และดูแลยายตลอดเวลา แต่การแสดงความรักระหว่างแม่และยายเป็นอะไรที่ลูกสงสัยจริงๆ เพราะทำไมไม่ทราบยายมักมีเรื่องบ่นด่าว่า แม่และลูกของแม่ตลอด ลูกจึงไม่ชอบใกล้ชิดกับยาย แต่รู้สึกสงสารยายทุกครั้งที่ยายชอบทำอะไรประชดประชันแม่ ยายป่วยเป็นโรคหัวใจตอนอายุมากแล้ว ตอนที่ยายนอนรักษาตัวในช่วงสุดท้ายของชีวิต ลูกได้กระซิบข้างหูให้ยายสวดมนต์และนึกถึงพระ พยาบาลในห้องได้นำเทปสวดมนต์มาให้ยายฟัง จนกระทั่งยายสิ้นลมหายใจ

ลูกมี เพื่อนสนิทคนหนึ่ง ลูกต้องใช้เวลาชวนเธอเข้าวัดนานถึง 7 ปี ปัจจุบันเธอติดจานดาวธรรมแล้ว เธอตัดสินใจติดจานดาวธรรมเพราะตัดความรำคาญที่ลูกพูดชวนเธออยู่บ่อยๆค่ะ เมื่อเธอติดจานดาวธรรมแล้ว เธอได้ยินข่าวเกี่ยวกับการเทฐานรากวิหารคด และรอฟังคำชวนจากลูก แต่ลูกยังไม่ชวนเธอค่ะ เธอจึงสงสัยว่าทำไมครั้งนี้ลูกจึงไม่ชวนเธอมาวัดในวันดังกล่าว เพราะปกติแล้วลูกจะชวนเธอมาทำบุญที่วัดทุกบุญ แต่เธอก็ไม่เคยมา (จริงๆแล้วลูกตั้งใจจะชวนเธอแต่อยากรู้ค่ะว่า ตั้งแต่ติดจานดาวธรรมแล้ว เธอได้ดูบ้างหรือเปล่า) เธอจึงตัดสินใจถามลูกเรื่องวันเทฐานรากวิหารคดและขอมาร่วมงานที่วัดด้วย ตอนนี้เธอเข้าวัดพระธรรมกายแล้วค่ะ และอธิษฐานขอตามติดพระเดชพระคุณหลวงพ่อและหมู่คณะอย่าได้พลัดพรากจากหมู่คณะอีกเลย และมักบ่นอีกว่า “เสียดาย ทำไมเธอไม่เข้ามาวัดเสียตั้งแต่ตอนแรกที่ทราบว่าลูกมาที่วัด” เธอกล่าวขอบคุณคุณครูไม่ใหญ่ ขอบคุณลูกและจานดาวธรรมค่ะ เพราะจานดาวธรรมทำให้เธอมีความสุข และยังเป็นครูที่ดีให้แก่ลูกชายของเธอด้วยค่ะ

คำถาม

1. ตอนที่พ่อป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล พ่อต้องการจะพูด แต่พูดไม่ได้ ไม่ทราบว่า พ่อต้องการบอกอะไรกับพวกเราคะ

2. พ่อเข้าใจที่ลูกพูดให้พ่อนึกถึงหลวงปู่บ้างหรือเปล่า พ่อนึกถึงหลวงปู่บ้างไหม พ่ออนุโมทนาบุญกับบุญที่ลูกได้ไปทำเสาแก้วมหาวิหารให้พ่อหรือไม่ พ่อมีคตินิมิตอย่างไร ตายแล้วไปอยู่ที่ไหนคะ มีข้อความอะไรฝากมาถึงลูกๆและคุณแม่บ้าง

3. บุญที่คุณแม่สร้างพระธรรมกายให้คุณพ่อ รวมทั้งบุญที่ลูกเคยชวนให้คุณพ่อร่วมทำด้วย เช่น ร่วมบุญหล่อรูปเหมือนหลวงปู่สดทองคำ 3 องค์ และบุญเสาแก้วที่ตั้งใจจะจารึกชื่อคุณพ่อ ช่วยให้คุณพ่ออยู่ในภพภูมิที่มีความสุขไหมคะ

4. หลังคุณพ่อเสียชีวิตแล้ว 2 วัน เวลาประมาณตี1- ตี2 ลูกได้กลิ่นธูปแรงมากในห้องนอนของลูก และภายหลังจากงานศพ น้องสาวของลูกฝันเห็นคุณพ่อพูดว่า “อยากอยู่ต่อแต่รู้สึกเหนื่อยมาก ทนไม่ไหว” ทั้ง 2 เหตุการณ์เป็นพ่อมาจริงๆ ใช่หรือไม่คะ

5. กรรมใดทำให้คุณแม่ถูกสิบล้อชน จนเป็นโรคเกี่ยวกับกระดูกสันหลัง เป็นเพราะกรรมใดตอนแม่ท้องพี่ชายคนโตจึงเป็นโรคคางทูม และกรรมใดพี่ชายคนโตจึงเป็นโรคปัญญาอ่อน และเป็นอยู่คนเดียว

6. กรรมอะไรทำให้ยายเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ คุณยายตายแล้วไปอยู่ที่ไหนคะ ได้รับบุญที่ลูกทำให้ไหมคะ ยายมีอคติอะไรจึงเกลียดแม่ และลูกของแม่คะ

7. กรรมอะไรทำให้ลูกต้องทำงานราชการ เงินเดือนน้อย และพบบรรยากาศ การทำงานแบบว่า ถ้างาน เขาจึงจะคิดถึงลูก แต่ถ้าเป็นรางวัล เขาจะนึกถึงคนอื่น ลูกควรแก้ไขการดำเนินชีวิตอย่างไรคะ จึงจะได้ทั้งงานและรางวัล

8. ทำไมลูกจึงไม่มีอคติกับวัด ทั้งๆที่มีแต่คนพูดถึงวัดพระธรรมกายให้ลูกฟังแต่ในทางลบ นอกจากนี้ลูกยังมีนิสัยไม่เชื่อเรื่องที่มีคนพูดใส่ร้ายป้ายสีกันง่ายๆ ด้วย และทุกครั้งที่มีคนใส่ร้ายป้ายสีตัวลูก ก็จะมีเหตุการณ์หรือบุคคลมาช่วยแก้ไขสถานการณ์ให้ทุกครั้ง อะไรเป็นสาเหตุให้ลูกไม่เชื่อเรื่องที่คนใส่ร้ายป้ายสีง่ายๆ และเมื่อมีคนมาใส่ร้ายป้ายสีลูก ก็มีเหตุให้แก้ไขสถานการณ์ได้ เป็นเพราะสั่งสมบุญใดมาคะ

9. ทำไมลูกจึงฝันเห็นหลวงปู่สดก่อนที่จะเห็นรูปท่านที่วัดคะ อะไรเป็นสาเหตุทำให้ลูกมาเข้าวัดช้า แม้ว่าจะไม่มีอคติกับวัดก็ตาม ลูกทำบุญร่วมกับหมู่คณะมาอย่างไรคะ

10. เพื่อนคนที่มาชวนไปปฏิบัติธรรมที่ศูนย์ จนทำให้ลูกได้มาวัดอีกครั้ง และเพื่อนที่ลูกชวนให้ติดจานดาวธรรม เราสร้างบารมีด้วยกันมาอย่างไรคะ

กราบขอบพระคุณในความเมตตาของคุณครูไม่ใหญ่ มา ณ โอกาสนี้เจ้าค่ะ

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1. ตอนพ่อป่วยอยู่โรงพยาบาล พ่ออยากจะพูดแต่พูดไม่ได้, พ่ออยากพูดว่า ท่านเจ็บมาก , ทรมานมาก แค่นั้นจ่ะ!

2. ก่อนพ่อตาย พ่อก็ยินดีในบุญที่ทุกคนบอก แต่ท่านมีความเข้าใจเรื่องบุญไม่มากนัก อีกทั้งมีทุกข์ทรมานมากด้วย

ดังนั้นเมื่อ ...พ่อตายแล้ว ก็วนเวียนอยู่กับครอบครัว 7 วัน แล้วก็ไปเกิดเป็น “อากาศเทวา” มีวิมานเป็นทอง ด้วยบุญที่ทำในช่วงท้ายของชีวิตเป็นหลัก และรวมกับบุญที่ทำตามประเพณีจ่ะ!

ท่านดีใจที่ได้มาอยู่ตรงนี้ และมีความสุขสบายดี อีกทั้งขอบคุณทุกคน ที่ทำให้ท่านนึกถึงบุญก่อนตาย และทำให้ท่านมาอยู่ตรงนี้

3. บุญที่คุณแม่สร้างพระธรรมกายให้คุณพ่อ , บุญที่ลูกชวนให้คุณพ่อทำและบุญอื่น ๆ ทุกบุญ ก็ช่วยให้ท่านไปเป็น “อากาศเทวา” ดังกล่าวจ่ะ! แต่ท่านก็อยากได้บุญอื่นอีก เพราะเห็นผลแห่งบุญแล้วจ่ะ!

4. หลังคุณพ่อเสียชีวิตได้ 2 วัน , เวลาตี 1 - ตี 2 ลูกได้กลิ่นธูปรุนแรงในห้องนอนนั้น ก็คือกายละเอียดของคุณพ่อ ที่วนเวียนอยู่กับครอบครัวในช่วง 7 วันแรกจ่ะ!

ภายหลังงานศพ น้องสาวของลูกฝันเห็นคุณพ่อพูดว่า “อยากอยู่ต่อ แต่รู้สึกเหนื่อยมากทนไม่ไหวนั้น” ก็เป็นเรื่องจิตนิวรณ์ของน้องสาวที่มีความระลึกถึงคุณพ่อจ่ะ!

5. คุณแม่ถูก 10 ล้อชน จนเป็นโรคเกี่ยวกับกระดูกสันหลัง เพราะ ...กรรมในอดีต ท่านได้เอาท่อนไม้ฟาดไปที่หลังของสุนัข ที่แอบมากินเนื้อที่ท่านตากเอาไว้ จนหลังมันหัก , วิบากกรรมนี้ได้ตามมาส่งผลจ่ะ!

ตอนคุณแม่ท้องลูกชายคนโต ท่านเป็น “คางทูม” เพราะ ...วจีกรรมในอดีต ที่ด่าว่าเขาบ้าง , ล้อเขาบ้าง , พูดคำหยาบบ้างมารวมส่งผล , อีกทั้งมีกรรมเลี้ยงสุราคนอื่น จึงต้องมาเลี้ยงลูกปัญญาอ่อน

พี่ชายคนโตเป็นปัญญาอ่อน เพราะ ...เศษกรรมดื่มสุราในอดีต เวลาเมาแล้วชอบด่า โวยวาย กล่าวคำหยาบด้วยจ่ะ!

6. คุณยายเสียชีวิตด้วยโรค “หัวใจ” เพราะ ...กรรมฆ่าสัตว์ทำอาหาร และ “วจีกรรม” ในอดีตและปัจจุบัน ที่ชอบพูดทำร้ายจิตใจคน และตัดรอนกำลังใจคน รวมทั้งหมดอายุขัยด้วยจ่ะ!

คุณยายตายแล้ว ก็ไปเป็น “ภุมมเทวาสายยักษ์” มีเขี้ยวงอก เพราะมีวจีกรรมเนื่องจากความมักโกรธ ชอบด่าว่าดังกล่าว และมีบุญตามประเพณีอยู่บ้างจ่ะ!

7. ลูกเป็นข้าราชการ , เงินเดือนน้อย , เวลาทำงานเจ้านายจะคิดถึงลูก แต่เวลามีรางวัลกลับตกไปเป็นของคนอื่น เพราะ ...เวลาทำงาน ลูกยังทำไม่ถึงจุดที่เจ้านายต้องการ อีกทั้งกำลังทานบารมีก็มีอยู่ในระดับหนึ่ง จึงส่งผลดังกล่าวจ่ะ!

ลูกควรแก้ไข คือ จะต้องบำเพ็ญสังคหะวัตถุ 4 มีทาน , ปิยะวาจา , อัตถจริยา , สมานัตตตา และต้องตั้งใจทำงานให้มากกว่านี้ และสั่งสมบุญทุกบุญให้มากจ่ะ!

8. ลูกมีนิสัยไม่เชื่อเรื่องคนใส่ร้ายป้ายสีง่าย ๆ เช่น วัดพระธรรมกายถูกใส่ร้าย เป็นต้น ดังนั้นเมื่อลูกโดนคนใส่ร้ายก็มักจะมีคนมาช่วยแก้ไข เพราะ ...ลูกเป็นคนมีศรัทธาที่ประกอบไปด้วยปัญญา จึงไม่เชื่อง่าย , และด้วยบุญที่ลูก เป็นทนายแก้ต่างให้กับพระศาสนา จึงทำให้เวลามีใครมาใส่ร้ายลูก ก็จะมีคนมาช่วยแก้ไขให้จ่ะ!

9. ลูกฝันเห็นหลวงปู่สดก่อนเห็นรูปท่านที่วัด เพราะ ...เคยสร้างบุญกับพระเดชพระคุณหลวงปู่มาหลายชาติแล้วจ่ะ! จึงมีความผูกพันลึก ๆ ข้ามชาติมา

ลูกเข้าวัดช้า แม้ไม่มีอคติกับวัด เพราะ ...ลูกเป็นคนตัดสินใจทำบุญช้า ชอบคิดว่า เอาไว้ก่อน , ดังนั้นเวลาบุญส่งผลจึงทำให้รวยช้า , ได้ตำแหน่งหรือรางวัลช้าและเข้าวัดช้าจ่ะ!

ลูกทำบุญกับหมู่คณะ ...แบบ “กองเสบียง” แต่เป็นพันธุ์ตัดสินใจช้ามาข้ามชาติ ดังนั้นชาตินี้จะได้อะไรก็จะได้ช้า ๆ แต่ไม่ได้พร้าเล่มงามจ่ะ!

10. เพื่อนคนที่ชวนลูกไปปฏิบัติธรรมที่ศูนย์ จนทำให้ลูกกลับมาวัดอีกครั้ง และเพื่อนที่ชวนลูกให้ติดจานดาวธรรม เคยเป็นกัลยาณมิตรสหายทางธรรม ประคับประคองสร้างบารมี กันมาอย่างนี้หลายชาติแล้วจ่ะ!

ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ลูกตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญแล้วอธิษฐานจิต ตามติดไปดุสิตบุรีบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์อย่าได้พลัดกันเลยจ่ะ!