ก่อนฆ่าตัวตาย ข้างกายมีอนุโมทนาบัตร

CASE STUDY

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ปัจจุบันผมเป็นนักศึกษาชั้นปี 1 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เมื่อประมาณปีพ.ศ. 2541 ช่วงนั้นผมและน้องชายกำลังเรียนชั้นประถม ก็ได้มีโอกาสบวชสามเณร ที่ธุดงคสถานพิษณุโลก และก็บวชด้วยกันกับน้องชาย อีก 2-3 ครั้ง ในช่วงที่ปิดเทอม ทำให้ผมและน้องชายได้รู้จักวัดพระธรรมกาย พระเดชพระคุณหลวงปู่ พระเดชพระคุณหลวงพ่อและคุณยายอาจารย์ ทำให้ครอบครัวของผม ได้ร่วมบุญหลายๆ บุญมาตลอด และเข้าวัดอย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน ผมกราบขอความเมตตาคุณครูไม่ใหญ่ฝันในฝัน ด้วยครับ

ปู่ของผม เป็นคนเจ้าชู้มีภรรยามาก มีลูกกับภรรยาหลายคน แต่ปู่ก็ไม่ได้รับผิดชอบอะไรในภรรยาและลูกทั้งหลายของท่าน คงปล่อยให้พวกเขาดำเนินชีวิตตามทางของพวกเขาเอง ภรรยาคนสุดท้ายของปู่คือ คุณย่าของผม คุณปู่มีลูกกับคุณย่า 4 คน คุณพ่อของผมเป็นคนที่ 3 ภายหลังคุณย่าได้แยกออกไปอยู่ตามลำพัง ทิ้งลูกๆทั้ง 4 คนให้ญาติและปู่เป็นผู้เลี้ยงดู หลังจากลูกๆโตมีงานทำ มีครอบครัวกันหมดแล้ว คุณย่าก็กลับมาด้วยวัยที่มีอายุมากแล้ว มาอยู่กับลูกๆ ช่วย เลี้ยงหลาน โดยเฉพาะผมและน้องชาย ย่าเป็นคนเลี้ยงมาตั้งแต่เกิด ภายหลังที่ย่ากลับมาอยู่ที่บ้านผม ย่าก็จะเริ่มเข้าวัด อยากทำบุญ และก็ได้ทำบุญเป็นระยะๆ จนต่อมาท่านป่วยเป็นมะเร็งในถุงน้ำดีและติดเชื้อในกระแสเลือด จนเสียชีวิต เมื่ออายุได้ 63 ปี
ส่วนปู่ของผมหลังจากเกษียณอายุแล้ว ก็ออกบวชอยู่ในวัดใกล้บ้าน ปู่ปฏิบัติกิจของสงฆ์และดูแลรับผิดชอบงานที่ได้รับมอบหมายจากเจ้าอาวาส รวมทั้งดูแลวัดได้เป็นอย่างดี สุขภาพของปู่ดีมาตลอด ไม่เคยต้องเข้าโรงพยาบาล จนท่านอายุได้ 74 ปี ปู่ก็หลับตายไปเฉยๆในกุฏิ ขณะยังครองเพศสมณะอยู่

ตาของผม ตาเป็นคนเรียนดี อ่านบาลีคล่อง เขียนตัวหนังสือก็สวย ตาบวชเรียนจนจบระดับหนึ่ง แต่คุณแม่ของคุณตาต้องการให้ออกมาช่วยทำนา ตาก็เลยต้องสึกออกมาช่วยแม่ทำนา ต่อมาตาก็แต่งงานกับ คุณยาย มีลูกด้วยกัน 6 คน คุณแม่ของผมเป็นคนที่ 4 ตาไม่ดื่มเหล้า แต่สูบบุหรี่ ได้ฆ่าสัตว์ทำอาหารเป็นประจำ ยายก็เช่นเดียวกัน แต่ทั้งคุณตาและคุณยายก็ชอบทำบุญ เข้าวัดเป็นประจำ ตาผูกพันกับวัดมาก คอยไปดูแลพัฒนาวัด เป็นคณะกรรมการในการก่อตั้งศาลาวัด ถึงเวลาทำนาก็ทำนา แต่พอมีงานที่วัด ตาก็ไปช่วยงานวัด เรียกว่ามีงานวัดเมื่อไรต้องมีตาอยู่ด้วยทุกงาน ตอนที่ตาจะเสียชีวิต ตาเป็นเส้นโลหิตในสมองตีบ นอนโรงพยาบาลได้คืนเดียวก็เสียชีวิต คุณยายเองในวัยชราของท่าน ยายป่วยด้วยโรคมะเร็งเต้านม เจ็บปวดทรมานอยู่หลายปี แต่ท่านก็สวดมนต์ ฟังรายการธรรมะ นึกถึงพระตามความเข้าใจของท่าน จนกระทั่งเสียชีวิตเมื่ออายุได้ 66 ปี

ผม เป็นลูกชายคนโต มีน้องชายอีก 1 คน แม่ของผม อดีตมีอาชีพรับราชการครู และทำธุรกิจส่วนตัวควบคู่ไปด้วย พ่อของผม ก็มีอาชีพรับราชการครูและก็ทำธุรกิจส่วนตัวกับแม่มาระยะหนึ่ง
ชีวิตการแต่งงานของพ่อและแม่ไม่ค่อยราบรื่นนัก พ่อของผมไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขใดๆ แต่พ่อเป็นคนเจ้าชู้ครับ ทำให้ความเข้าใจกันระหว่างพ่อกับแม่มักไม่ตรงกันหลายเรื่อง จนกระทั่งอยู่ระยะหนึ่ง พ่อกับแม่ก็ได้แยกกันอยู่ โดยพ่อได้ไปอยู่กับภรรยาคนใหม่ ส่วนผมกับน้องชายได้อยู่กับแม่
ถึงแม้พ่อและแม่จะแยกกันอยู่แต่พ่อก็ได้มาหาผมกับน้องชายคอยดูแลรับผิดชอบความเป็นอยู่เสมอ แม้ตอนที่ผมและน้องชายบวชสามเณรอยู่ที่พิษณุโลก พ่อก็มาร่วมบุญอนุโมทนา และเห็นดีเห็นชอบด้วย ในปีนั้นเอง คุณพ่อเริ่มมีอาการป่วยเป็นโรคเป็นโรคซึมเศร้า ได้รักษาตัวติดต่อกันมาเป็นระยะๆ ตลอดหลายปี ทุกครั้งที่พ่อป่วย พ่อมักจะไม่พูดคุยกับใคร ชอบบ่นว่าเบื่อตัวเอง เซ็งชีวิต ไม่อยากทำโน่น ทำนี่ พอพ่อมีอาการหายดีสักพักหนึ่ง ก็จะมีอาการกลับมาเป็นอีกโดยเป็น ๆ หาย ๆ หลายครั้ง ทำให้พ่อเกิดการท้อแท้

เดือนมีนาคม 2548 ผมและน้องชาย ได้มีโอกาสบวชสามเณรภาคฤดูร้อนที่วัดพระธรรมกาย ผมคิดว่าบุญที่บวชในครั้งนี้คงส่งผลให้พ่อกับแม่ประสบความสุข และที่สำคัญมากก็คืออยากให้พ่อหายป่วย พอมาถึงวันบวช 15 เม.ย. 2548 พ่อก็ได้มีโอกาสมาร่วมบุญบวชของผม ในวันนั้นเองผมได้พูดกับโยมพ่อในเรื่องของอานิสงส์การสร้างพระธรรมกายประจำตัว เพราะโยมพ่อของผมยังไม่เคยสร้างพระเลย และผมก็พูดชักชวนให้โยมพ่อมาร่วมงานบุญใหญ่คือ พิธีหล่อองค์พระธรรมกายประจำตัวในวันคุ้มครองโลก 22 เมษายน 2548 ด้วย แต่พ่อบอกกลับมาว่าอาการไม่ค่อยดี คงจะมาไม่ไหว ส่วนผมก็ไม่ละความพยายาม ก็ตั้งใจในการบอกบุญสร้างองค์พระ และการหล่อองค์พระอีก จนในที่สุดโยมพ่อก็ตัดสินใจควักเงิน 15,000 บาทออกมา และบอกผมว่า “พ่อจะสร้างพระน่ะ” ผมถึงกับตกใจและอึ้งไปชั่วครู่คิดว่าตนเองหูฝาด จึงถามพ่ออีกครั้งว่า “เมื่อกี้โยมพ่อพูดอะไรนะ” โยมพ่อก็ยิ้มและตอบกลับว่า “พ่อจะสร้างพระ” ผมอยากจะตะโกนร้องด้วยความดีใจกลางหอฉันคุณยาย แต่มันทำไม่ได้เพราะเป็นสามเณรอยู่ต้องสำรวม กาย วาจา และใจ
ในวันที่ 21 เมษายน 2548 พ่อได้เดินทางมากับแม่ เพื่อมาร่วมพิธีหล่อพระธรรมกายประจำตัวในวันคุ้มครองโลก แม่พาพ่อไปกราบหลวงปู่ คุณยาย และนั่งสมาธิ เย็นวันนั้นก็ได้ไปรับบุญพิเศษที่ลานธรรม พ่อได้กราบมหาธรรมกายเจดีย์อย่างใกล้ ๆ และเข้าฟังคุณครูไม่ใหญ่ในโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาด้วยครับ พอถึงวันบุญใหญ่ที่ 22 เมษายน 2548 (เป็นวันคุ้มครองโลก มีสาธุชนจากทั่วสารทิศมาเอาบุญใหญ่หล่อพระฯ มากันทุกทวีปทั่วโลกเลย พ่อก็ได้ร่วมบุญนั่งปฏิบัติธรรมในช่วงเช้า พอถึงช่วงพิธีหล่อองค์พระ พ่อได้อธิษฐานจิตและหย่อนมหาสุวรรณนิธิด้วยมือของพ่อเอง
ก่อนที่ผมจะต้องลาสิกขา วันนั้นผมได้ใบอนุโมทนาบัตรที่พ่อได้สร้างองค์พระไว้ ซึ่งผมตั้งใจจะนำกลับไปให้พ่อได้เห็นและอนุโมทนาบุญ

หลังจากที่ผมและน้องชายลาสิกขาแล้วก็เดินทางกลับบ้าน ผมและน้องชายได้ไปพบพ่อที่บ้าน แต่ผมก็ยังไม่ได้ให้ใบอนุโทนาบัตรกับพ่อ วันเวลาผ่านมาอีกหนึ่งสัปดาห์จนถึงวันอาทิตย์ที่ 8 พฤษภาคม 2548 วันนั้น ผมดูจานดาวธรรมและสวดมนต์นั่งปฏิบัติธรรมกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อในช่วงเช้า ผมนึกขึ้นได้ว่าต้องเอาใบอนุโมทนาบัตรที่พ่อสร้างองค์พระไปให้พ่อ ช่วงบ่ายโมงครึ่งผมจึงไปหาพ่อที่บ้าน แต่ก็ไม่เจอพ่อ แฟนใหม่ของพ่อบอกว่าพ่อออกไปข้างนอกตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้ว ผมจึงกลับบ้านก่อน คิดว่าตอนเย็นจะกลับมาหาพ่ออีกครั้ง เมื่อถึงตอนเย็น ประมาณ 18.30 น. ผมก็ไปอีกครั้ง แต่ก็ไม่เจอพ่ออีก เจอแต่ยาย (แม่ของแฟนใหม่พ่อ) ตอนแรกผมว่าจะกลับบ้านและค่อยเอาใบอนุโมทนาบัตร มาให้พ่อในวันจันทร์ สักพักพ่อก็โทรศัพท์เข้าในมือถือของผม ผมบอกพ่อว่าผมเอาใบอนุโมทนาบัตรที่พ่อสร้างองค์พระมาให้พ่อ และบอกพ่อให้นึกถึงบุญ นึกถึงองค์พระ และพ่อก็พูดกับผมมาคำถามหนึ่งว่า “จะเอาไว้ให้พ่อเป็นที่พึ่งใช่มั้ยลูก” ใครจะรู้ว่านั้นคือคำถามครั้งสุดท้ายที่พ่อคุยกับผม ผมก็ตอบพ่อไปว่า “ใช่ครับ เอาไว้ให้พ่อนึกถึงบุญที่พ่อสร้างองค์พระและให้พ่ออธิษฐานจิตทุกวันนะครับ” ผมตั้งใจจะรอพ่อจนกว่าพ่อจะกลับ แต่ผมนึกอยากไปหาเพื่อนจึงไม่ทนรอพ่อ และบอกยายว่า ผมจะต้องรีบกลับ ผมจึงฝากใบอนุโมทนาบัตรไว้ โดยเอาไปวางไว้บนจักรเย็บผ้า ก่อนจะกลับไม่รู้นึกยังไง อยากจะตอกย้ำให้พ่อนึกถึงบุญอีก ผมจึงเอาดินสอมาเขียนที่หน้าซองว่า “ให้พ่อนึกถึงบุญนะ นึกถึงองค์พระด้วย” และเขียนอวยพรให้พ่อว่า “พ่อเก่ง พ่อเข้มแข็ง พ่อต้องหาย”

ในคืนนั้นเองประมาณตีหนึ่งเป็นต้นไป พ่อก็จากไปอย่างไม่มีวันกลับ พ่อได้ตัดสินใจดื่มยาฆ่าตัวตาย เมื่อผมทราบข่าวผมตกใจและเสียใจมากที่สุด ภายหลังได้ทราบจากแฟนใหม่ของพ่อว่า ตอนที่พ่อนอนเสียชีวิต มีใบอนุโมทนาบัตรที่ผมเอาไปให้พ่อนึกถึงบุญสร้างพระ อยู่ข้างๆ ลำตัวพ่อ ผมรู้สึกอุ่นใจคิดว่าพ่อคงนึกถึงบุญก่อนที่พ่อจะจากไป ซึ่งเป็นที่พึ่งสุดท้ายและเป็นสิ่งที่ผมคิดว่า ผมได้ทำหน้าที่ของลูกถึงที่สุดแล้วครับ

คำถามมีดังนี้ครับ

1. ปู่และย่าของผมตายแล้วไปไหนครับ ได้รับบุญที่อุทิศให้หรือไม่ กรรมใดทำให้ย่าเป็นมะเร็งในถุงน้ำดีและติดเชื้อในกระแสเลือดจนเสียชีวิต กรรมเจ้าชู้ของปู่จะส่งผลให้ท่านอย่างไร และบุญที่ปู่ได้บวชในบั้นปลายชีวิตจะส่งผลให้ปู่อย่างไรครับ

2. ตากับยายของผมตายแล้วไปไหนครับ ได้รับบุญที่อุทิศให้หรือไม่

3. บุพกรรมใดชาตินี้พ่อจึงเป็นโรคซึมเศร้าและต้องฆ่าตัวตาย พ่อตายแล้วไปไหน ก่อนตายพ่อมีคตินิมิตเป็นอย่างไร นึกถึงบุญได้หรือไม่ มีข้อความอะไรฝากมาบอกครอบครัวบ้างไหมครับ

4. พ่อได้วางแผนในการฆ่าตัวตายมาก่อนหรือเปล่าครับ และที่บริเวณข้างๆ ลำตัวของพ่อมีใบอนุโมทนาบัตรสร้างองค์พระ นั้น เป็นเพราะพ่อได้ตั้งจิตอธิษฐานกับใบอนุโมทนาบัตรหรือไม่ และพ่ออธิษฐานจิตว่าอย่างไรครับ

5. ตอนที่ผมไปหาพ่อก่อนที่ท่านจะเสียชีวิต มีเหตุอะไรหรือเปล่าครับที่ทำให้ผมไม่ได้พบพ่อ และถ้าผมพบพ่อ ผมจะสามารถให้กำลังใจหรือช่วยพ่อได้หรือเปล่าครับ

6. ในช่วงเจ็ดวันหลังจากที่พ่อเสียชีวิต แม่ ,ผม และน้องชาย ได้บอกให้พ่อมาวัดและมากราบมหาธรรมกายเจดีย์ , พ่อได้มาหรือเปล่าครับ , พ่อได้วนเวียนมาหาครอบครัว หรือมางานศพของพ่อหรือไม่ครับ , บุญจากการบวชเณรของผมและน้องชาย บุญจากการสร้างพระ และได้มาหล่อพระธรรมกายประจำตัวด้วยตัวของพ่อเอง ช่วยพ่ออย่างไรบ้าง แม่ , ผม และน้องชายจะต้องทำบุญใดที่จะส่งบุญให้พ่อได้รับมากขึ้นครับ

7. พ่อและแม่เคยทำบุพกรรมใดไว้ เหตุใดชาตินี้จึงไม่ได้อยู่ด้วยกัน ทั้ง ๆที่ท่านทั้งสองก็มีความรักความผูกพันกันมา

8. เมื่อพ่อแยกไปอยู่กับคนใหม่ แต่ทำไมพ่อจึงยังมาดูแลรับผิดชอบผมและน้องชายตลอดครับ

9. แม่ของผมทำธุรกิจยังไม่ค่อยราบรื่น ที่จะประสบความสำเร็จ เป็นเพราะเหตุใด และมีวิธีใดที่จะช่วยให้ประสบความสำเร็จได้ทั้งธุรกิจการงาน และการสร้างบารมี และจะประสบความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจได้หรือไม่ครับ

10. ผมและน้องชายเคยทำบุพกรรมใดร่วมกันมา ชาตินี้จึงได้มาเกิดเป็นพี่น้องกัน มีพ่อกับแม่ที่แยกทางกันและสูญเสียพ่อในขณะที่ยังต้องเรียนหนังสืออยู่ ผมและน้องชายจะมีโอกาสประสบความสำเร็จ ทั้งทางโลกและการสร้างบารมีหรือไม่ครับ และต้องทำอย่างไรจึงจะประสบความสำเร็จตามที่ตั้งใจไว้ครับ

11. ผมและน้องชายเคยทำบุญใดร่วมกันมา ชาตินี้จึงได้บวชเป็นสามเณรสร้างบารมีตั้งแต่เยาว์วัย พ่อ, แม่, ผมและน้องชายสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร ทำไมสำหรับพ่อจึงมีเพียงช่วงท้ายของชีวิตเท่านั้นที่ได้เข้าวัดพระธรรมกายครับ

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูง

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1. ปู่ก่อนตาย ได้บวชในบั้นปลายของชีวิต ตายแล้ว...ไปเป็น “คนธรรพ์ อยู่ชั้นจาตุมหาราชิกา” มีวิมานอยู่ในต้นไม้ ในป่าหิมพานต์ เพราะ …บุญที่ได้บวชในช่วงบั้นปลายชีวิตส่งผลก่อน

ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว

ถ้าวิบากกรรมเจ้าชู้ส่งผล โดยกรรมเบาบาง ก็จะยังเป็นผู้ชาย แต่จะไปเกิดในครอบครัวที่ไม่มีความสุข เพราะบิดาเจ้าชู้คล้ายตนเองทำไว้ , ถ้ากรรมส่งผลรุนแรง ชาติต่อไปก็จะไปเป็นผู้หญิง

ย่าเป็น “มะเร็ง” ในถุงน้ำดี และติดเชื้อในกระแสเลือด เพราะ …กรรมในอดีต ที่ขี้หงุดหงิดเก็บความโกรธไว้ในใจ บวกกับกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารมาส่งผลจ่ะ!

ตายแล้ว ด้วยบุญที่ส่งผลในบั้นปลายของชีวิต ได้ไปเกิดเป็น “อากาสเทวา” มีวิมานเป็นทอง …ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ก็ทำให้มีสภาพที่ดีขึ้นจ่ะ!

2. ตา ยาย ตายแล้ว ก็ไปเป็น “คนธรรพ์ชั้นสูงอยู่ในป่า หิมพานต์” ของชั้นจาตุมหาราชิกา มีวิมานเป็นทองอยู่ใกล้กัน …ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ก็ทำให้มีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น

ย่า เป็น “อากาสเทวา” มีวิมานเป็นทองเป็นของตนเอง แม้จะอยู่ต่ำกว่าปู่ ก็มีวิมานใหญ่กว่าปู่ ซึ่งมีวิมานอยู่ในต้นไม้ ซึ่งเล็กกว่าย่าจ่ะ!

3. พ่อเป็นโรค “ซึมเศร้าและต้องฆ่าตัวตาย” เพราะ …เศษกรรมสุราในอดีต ที่เมื่อประสบปัญหาชีวิต แล้วก็หาทางออกด้วยการดื่มสุรา ตามมาส่งผล ทำให้ท่านเป็นอย่างนี้

ก่อนตาย พ่อมีบุญปนบาป โดนกรรมดื่มสุราในอดีตบีบคั้นให้ฆ่าตัวตาย แต่ก่อนตายก็ได้สร้างองค์พระด้วย ประกอบกับ มีบุญที่ลูกชายบวชเป็นสามเณรมาส่งผล

ดังนั้น …ตายแล้ว จึงไม่ได้ไปอบาย แต่ไปเป็น “ภุมมเทวา”ระดับชั้นดี ในหมู่บ้านภุมมเทวาแห่งหนึ่ง…ได้ฝากมาบอกว่าได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ทำให้มีใจเบิกบานหายซึมเศร้าแล้ว

4. พ่อคิดมาหลายรอบว่า จะฆ่าตัวตาย ด้วยกรรมดังกล่าวบีบคั้น …ก่อนตายพ่อได้มีความคิดว่า ชาติต่อไปขออย่าให้ได้มาเป็นอย่างนี้ , ขอให้ดีกว่าชาตินี้ , พ่อคิดเพียงแค่นี้จ่ะ!

5. กรรมของพ่อในอดีตดังกล่าว บีบคั้นให้ท่านต้องฆ่าตัวตาย ไม่ว่าตัวลูกจะไปพบท่าน หรือว่าไม่พบท่านก็ตามจ่ะ! …หรือแม้พบท่านแล้ว ให้กำลังใจก็ตาม ก็ไม่อาจช่วยพ่อไม่ให้ฆ่าตัวตายได้ เพราะกรรมดื่มสุราในอดีตของท่านบีบคั้นจ่ะ!

6. ในช่วง 7 วัน หลังจากพ่อเสียชีวิต , แม่ , ตัวลูก และน้องชาย ได้บอกให้ท่านมากราบมหาธรรมกายเจดีย์นั้น ท่านไม่ได้มา , แต่เวียนมาหาครอบครัว และไปที่งานศพของตัวเองจ่ะ!

บุญจากการบวชเณรของตัวลูก และน้องชาย รวมทั้งทุกบุญ ก็ไปช่วยปิดอบายให้ท่าน และทำให้ท่านไปเป็นภุมมเทวาดังกล่าวจ่ะ!
ก็ให้ลูกและทุกคนทำทุกบุญ แล้วอุทิศไปให้ท่านก็จะยิ่งทำให้ท่านมีสภาพที่ดีขึ้นกว่านี้จ่ะ!

7. พ่อและแม่ ทั้ง ๆ ที่รักและผูกพันกัน แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะ …พ่อกับแม่มีบุญที่ทำร่วมกันมาเพียงแค่นี้ และเคยเป็นสามี – ภรรยากันในอดีต …อดีตแม่มีเศษกรรมเจ้าชู้คล้ายพ่อทำกับตัวเองในชาตินี้ แต่ก็เป็นกัลยาณมิตรให้กันและกันจ่ะ!

8. แม้พ่อจะแยกไปอยู่กับคนใหม่ แต่ก็ยังกลับมาดูแลรับผิดชอบตัวลูกและน้อง เพราะ… บุญของลูกและน้องในอดีต ที่มีความกตัญญูเลี้ยงดูบิดามารดา และสงเคราะห์ญาติมาส่งผล กอปรกับท่านเป็นคนรับผิดชอบครอบครัวและลูก จึงได้กลับมาดูแลจ่ะ!

9. แม่ทำธุรกิจไม่ค่อยราบรื่น และไม่ค่อยประสบความสำเร็จ เพราะ …กำลังทานบารมีในอดีตมีไม่มาก ทั้งทำด้วยตนเอง และชวนคนอื่นมาทำความดีน้อย จึงทำให้ไม่ค่อยมีทีมงานที่มีกำลังบุญมาช่วย คือ ทีมยังไม่ถึงจ่ะ!

วิธีแก้ไข ก็ให้สั่งสมบุญทุกบุญ ทั้งทำด้วยตนเองและชวนคนอื่นทำด้วย ก็จะทำให้มีบุญมากขึ้น ซึ่งจะช่วยทำให้ประสบความสำเร็จในชีวิตและธุรกิจการงาน , รวมทั้งการสร้างบารมีด้วยจ่ะ!

10. ลูกและน้องชายต้องมาเกิดร่วมกัน โดยมีสภาพชีวิตของครอบครัวที่พ่อ - แม่แยกกัน และสูญเสียพ่อในขณะที่เรียนหนังสือ เพราะ ...เคยสร้างบุญร่วมกันมา จึงมาเกิดเป็นพี่น้องกัน, แต่มีเศษกรรมเจ้าชู้อย่างอ่อนตามมาส่งผลจ่ะ! แต่การสูญเสียพ่อก็เป็นเรื่องกรรมของพ่อ ไม่เกี่ยวกับตัวลูกจ่ะ!

ลูกและน้องชาย จะประสบความสำเร็จในชีวิต และการ สร้างบารมีหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับตัวลูก จะต้องเป็นคนดี , คบเพื่อนที่ดี , คบบัณฑิตนักปราชญ์ และต้องขยันหมั่นเพียร อีกทั้งต้องสอนตัวเองให้ทำแต่ความดี ถ้าทำดังนี้ ก็จะประสบความสำเร็จในชีวิต เพราะบุญเก่าลูกทั้งสองก็มีพอสมควร

11. ลูกและน้องชาย ได้มาบวชเป็นสามเณรตั้งแต่ยังเยาว์วัย เพราะ ...เคยมีบุญที่ได้ทำไว้ในพระพุทธศาสนาจ่ะ!

พ่อ , แม่ , ลูกและน้องชาย ก็เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาโดยแม่เป็น “กองเสบียง” ของหมู่คณะ พ่อก็เคยสร้างมาบ้างกับหมู่คณะ

ส่วนตัวลูกก็เคยเป็นกองเสบียงและเคยบวช โดยบางชาติก็บวชสั้น , บางชาติก็บวชยาว , ส่วนตัวน้องชายส่วนใหญ่ ก็จะเป็นกองเสบียง

ส่วนพ่อได้มีโอกาสมาวัดพระธรรมกาย และได้ทำบุญกับ หมู่คณะในช่วงท้ายของชีวิต เพราะ ...มีสายบุญกับหมู่คณะมา ไม่มากนัก เมื่อเจอกันคราใดก็ได้สร้างบุญกับหมู่คณะ นิด ๆ หน่อย ๆ อย่างนี้แหละจ่ะ!

ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบุญทุกบุญให้เต็มที่ แล้วอธิษฐานจิต ตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์อย่าได้พลัดกันเลยจ่ะ!