ผลการปฏิบัติธรรม พระไทยแลนด์ คุตฺตมงฺคโล

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระธรรมทายาทไทยแลนด์ คุตฺตมงฺคโล อายุ 32-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียง 2_ครับ กระผมเคยบวชเป็นสามเณรมาแล้วสี่พรรษา มีโอกาสได้เดินธุดงค์กับหลวงพ่อเจ้าอาวาส เป็นเวลาสองเดือน โดยธุดงค์จากอำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี ไปจนถึงอำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก ตอนนั้นกระผมเป็นเณรน้อย จึงไม่เข้าใจวัตถุประสงค์ของการเดินธุดงค์ ได้แต่ช่วยหลวงพ่อถือบริขาร พออายุ 16-ปี กระผมก็ลาสิกขาออกไปเรียนวิชาช่าง แล้วก็เริ่มทำตัวเหลวไหล ดื่มเหล้า เมาหัวราน้ำ ตอนทำงานเขียนป้ายโฆษณา ต้องมีการผสมเหล้าลงในสีฝุ่นเพื่อให้สีสด กระผมก็ผสมสีไป ซดเหล้าไป พอมาทำงานเป็นช่างทำเหล็กดัด ก็เมาหนักไม่เว้นวัน

 

        วันหนึ่ง กระผมกับพรรคพวก กำลังง่วนอยู่กับการหาปลาในคลอง แต่วันนั้นไม่รู้เป็นอย่างไร หาปลาตั้งนานได้ไม่ถึงสามกิโลกรัม ทั้งๆที่กลุ่มอื่นได้กันเป็นกระสอบๆ แล้วกระผมก็รู้สาเหตุ เพราะน้องที่มาด้วยพูดว่า “โอ...พระมา หาปลาไม่ได้เลย”_พอมองไปบนฝั่ง กระผมเห็นมีรถคันหนึ่งจอดอยู่ แล้วก็มีพระรูปหนึ่ง พยายามส่งเสียงส่งสาส์นมาถึงกระผม แต่น้ำไหลแรงมาก ทำให้กระผมไม่ได้ยิน กระผมก็เลยเดินขึ้นไปคุย ท่านบอกว่า “มาชวนบวชเข้าพรรษา อยากบวชไหม”_กระผมก็งงๆ ฝนก็ตก พระยังจะมาชวนคนบวชอีก แต่กระผมก็ตอบท่านไปว่า “บวชครับ”_พอรู้ที่อยู่ของกระผมแล้ว วันต่อมาท่านก็เอาเอกสารมาให้กรอกถึงที่เลยครับ

 

        ช่วงแรกๆที่เข้าโครงการ กระผมรู้เลยว่า พระอาจารย์คงหนักใจมาก เพราะกระผมเป็นพวกรักสนุก เฮฮา และไม่ค่อยจะเชื่ออะไรสักอย่าง ฟังหลวงพ่อเล่าว่า...พระธรรมทายาทรูปนั้นรูปนี้ นั่งสมาธิเห็นองค์พระ กระผมก็ไม่อยากจะเชื่อ พอมาฟังเรื่องคุณยายอาจารย์ทองสุก ขัดกระโถนจนเข้าถึงธรรมก็ยิ่งไม่เชื่อใหญ่ มันจะเป็นไปได้อย่างไร เพราะเวลากระผมนั่งสมาธิ กระผมนั่งแทบไม่ได้ แขน ขา เนื้อตัว เกร็งไปหมด พระอาจารย์สอนให้ตรึกองค์พระ ตรึกดวงแก้ว กระผมก็ทำไม่เป็น ขนาดท่านบอกว่า ให้นึกถึงเงาะ นึกถึงทุเรียนก็ได้ พอลองทำดู ก็เห็นเต็มท้องเลยครับ แต่แป๊บเดียวก็หายไป

 

        จนบวชแล้วหนึ่งเดือน วันหนึ่ง กระผมเดินไปรับบุญที่วิหารคด ต้องเดินผ่านที่อบรมของพระธรรมทายาท ระเบียง 3_กระผมมองไปเห็นพระประธานแก้วใสตั้งเด่นอยู่ เลยลองนึกดูเล่นๆ กระผมตรึกถึงท่านจนเพลิน พอขากลับ กระผมก็หยุดมองพระประธานแก้วใสอีก เสร็จแล้วก็ตรึกถึงท่านทุกวัน บางวันลืม นึกหน้าไม่ออก กระผมก็จะเดินไปที่ระเบียง 3_ไปยืนดูองค์พระให้ติดตา แล้วก็เอามาตรึกที่กลางท้อง ทำอยู่อย่างนี้ทุกวัน ตอนรับบุญขัดวิมาน (ขัดห้องน้ำ)_กระผมก็ตรึกถึงองค์พระ แปลกมาก...ทั้งๆที่ไม่เห็นอะไร แต่ใจรู้สึกสบาย จนพระเพื่อนถามว่า “เป็นอะไร ล้างห้องน้ำไป ยิ้มไป”_กระผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แค่รู้สึกว่ามีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

 

        เย็นวันนั้น ตอนสวดมนต์ทำวัตร กระผมหลับตา ตรึกถึงองค์พระไปด้วย พอทำใจนิ่งๆ ก็เห็นแสงสว่างวาบขึ้นมา แล้วก็เห็นดวงเล็กๆใสๆแต่ยังไม่ชัด พอสวดมนต์เสร็จ ก็นั่งสมาธิต่อ กระผมทำใจนิ่งๆไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกว่าตัวเราวูบไป เหมือนคนตกบันได แล้วเห็นอะไรคล้ายๆช่องหรือรู พอมองไปก็เห็นดวงแก้วที่ข้างในมีองค์พระ ค่อยๆลอยขึ้นมาจากกลางท้อง กระผมเห็นเป็นภาพท็อปวิว แต่ไม่ชัด พอมองไปนิ่งๆเรื่อยๆ ก็เห็นเกศเป็นรูปดอกบัวตูม เห็นองค์พระเป็นองค์ใสๆ พอนั่งไปอีก ก็เห็นเป็นภาพเรื่องราวในอดีต บางทีก็เห็นเป็นภาพผู้หญิงสวยๆ แต่กระผมก็ไม่สนใจ ไม่มอง กระผมเอาใจไปหยุดที่กลางท้องอย่างเดียว

 

 

        สักพัก ความรู้สึกก็ดับไปเลย ความจำ ความคิดไม่มี เหมือนเราสลบไปอย่างนั้น มันว่างเปล่า โล่งไปหมด แล้วทุกอย่างก็มืดสนิท อยู่ๆก็มีองค์พระแก้วใส องค์ใหญ่เหมือนพระแก้วที่ตั้งอยู่ที่หอฉัน ลอยขึ้นมาจากกลางท้อง องค์ท่านค่อยๆขยายขึ้นมาเรื่อยๆที่ตัวกระผม กระผมเห็นท่านสวย ใส สว่าง สง่างาม เพชรที่ว่าใสก็เทียบไม่ได้ ท่านสวยมากจนไม่รู้จะเปรียบกับอะไร พอท่านขยายใหญ่ ตัวกระผมก็เหมือนจะขยายตาม แล้วใจก็นิ่งมาก ถ้ากระผมประคองใจให้นิ่งๆได้อย่างต่อเนื่อง กระผมก็จะเห็นท่านได้ตลอดครับ ตอนนี้กระผมนั่งสมาธิทุกวัน ก็เห็นองค์พระทุกวัน แต่ว่าความชัด-ใส-สว่าง จะไม่เท่ากันครับ

 

        การได้เห็นองค์พระ ทำให้กระผมรู้สึกสงบ มีความสุขมาก เหมือนเราได้รับของขวัญชิ้นโบว์แดง เป็นความสุขที่เกิดขึ้นมาจากภายในลึกๆ ไม่ต้องขับรถไปแสวงหา และไม่มีใครมาขอแบ่งเอาไปได้ กระผมอยากให้ทุกคนนั่งสมาธิ ได้สัมผัสกับความสุขแบบกระผม เพราะถึงกระผมจะบอกว่ามีความสุขอย่างไร ถ้าเราไม่เข้าถึงเอง ก็จะไม่มีวันซาบซึ้ง เหมือนคนป่วยที่บอกว่าปวดหัว ปวดท้อง ถ้าไม่เกิดขึ้นกับตัวก็จะไม่มีวันเข้าใจหรอกครับ

 

        กระผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ทำให้กระผมรู้เป้าหมายของชีวิต รู้จักหนทางหลุดพ้น กราบขอบพระคุณพระอาจารย์-พระพี่เลี้ยง และพิเศษที่สุด คือ พระอาจารย์วุฒิ อภิวุฑโฒ ที่ฉุดกระผมขึ้นมาจากบ่อปลา ถ้าวันนั้นท่านไม่ชวนกระผมบวช กระผมคงไม่มีวันนี้ วันที่ดีอย่างนี้ และขอบคุณผู้มีบุญทุกท่านที่เป็นเจ้าภาพงานบวชให้กระผม ขอให้ทุกคนได้บุญมากๆนะครับ

 

 

        สุดท้ายนี้ กระผมขอเชิญชวนพระเพื่อนทุกรูป ให้ต่อเวลาอยู่เป็นพระพี่เลี้ยงโครงการอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนด้วยกัน กระผมเชื่อว่าหลายๆรูป มีชีวิตเปลี่ยนไป...ดีขึ้น เพราะโครงการนี้ กระผมว่าเราน่าจะอยู่ เพื่อส่งต่อความดีไปยังผู้อื่นบ้าง และที่สำคัญอยู่ต่อเพื่อตอบแทนบุญคุณของหลวงพ่อ อย่างน้อยๆก็อีกแค่ช่วงสั้นๆจนถึงเดือนธันวาคมนี้ หรือถ้าใครตั้งใจดีก็อยู่ยาวไปเลย ส่วนกระผมก็ได้อธิษฐานที่หน้าเจดีย์แล้ว เพราะใจลึกๆไม่อยากสึก อยากบวชไปนานๆ หลวงพ่อครับ อวยพรให้กระผมด้วยนะครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พระไทยแลนด์ คุตฺตมงฺคโล