หญิงเหล็ก...หัวใจไม่เคยแพ้

 

        ลูก...ขวัญเมือง จิตรักญาติ อายุ 59-ปี อดีตดับเบิ้ลหน่ออ่อนรุ่นหนึ่งแสน และรุ่นห้าแสน เจ้าของสโลแกน “หญิงเหล็กสู้ชีวิต”-จากศูนย์อบรมวัดสังกิจจาราม จังหวัดเพชรบูรณ์ค่ะ ในอดีตลูกเป็นแม่ค้าขายขนมต่างชาติ ทั้งขนมโตเกียวและเครปแสนอร่อยลือชื่อ แต่หลังจากลูกประสบอุบัติเหตุถูกรถชนเมื่อปี พ.ศ.2531-ลูกได้สูญเสียขาขวาอันเป็นที่รัก พร้อมได้อนุสรณ์ คือ เหล็กและขาเทียมจากคุณหมอ จึงเป็นที่มาของฉายา “หญิงเหล็ก”-ค่ะ ใครที่ไม่เคยมีประสบการณ์ของการตื่นขึ้นมาแล้วไม่มีขา จะไม่รู้เลยว่า...ความเจ็บปวด ท้อแท้ หดหู่ เมื่อรู้ว่าตัวเองต้องพิการตลอดชีวิตเป็นอย่างไร

 

 

 

        แต่ลูกก็ไม่ปล่อยให้ความคิดนี้ มาครอบงำให้ชีวิตของลูกมีแต่ความเศร้าหมอง ลูกฮึดสู้ พร้อมตั้งต้นชีวิตใหม่ เรียนรู้การใช้ขาเทียมจนคล่องแคล่ว ทำให้ลูกสามารถช่วยเหลือตัวเองได้อย่างดีเยี่ยม จนกระทั่งปี พ.ศ.2550-หลานสาวของลูกจากเยอรมันได้เดินทางมาเยี่ยม พร้อมของขวัญชิ้นพิเศษสุดที่ประดุจน้ำทิพย์ชโลมใจลูก นั่นก็คือ...จานดาวธรรม ที่ทำให้ลูกกลับมาเบิกบานสดใสเสมือนได้ขาขวากลับคืนมาอีกครั้ง แค่ลูกได้พบหน้าหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ผ่านหน้าจอดีเอ็มซี โลกนี้ก็ดูคล้ายหยุดหมุน ความสง่างามน่าเลื่อมใสของหลวงพ่อทำให้ลูกถึงกับปีติขนลุกซู่ สิ่งที่ตามมาก็คือ ลูกอยากฟังทุกถ้อยคำที่หลวงพ่อพูด ลูกจึงเฝ้าเพียรติดตามคำสอนของหลวงพ่อทุกอย่างแทบไม่มีตกหล่น ทำให้ลูกได้เข้าใจความจริงของชีวิต และเป้าหมายของการเกิดมาสร้างบารมี

 

        หลังจากนั้นเป็นต้นมา ลูกก็มาวัดพระธรรมกายทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน และทุกงานบุญใหญ่ ไม่เคยขาด ยิ่งมาลูกก็ยิ่งปลื้ม ลูกไม่เคยเห็นสาธุชนวัดไหน แย่งกันถวายปัจจัยเหมือนอย่างที่วัดพระธรรมกายเลย อีกทั้งทุกๆโครงการของหลวงพ่อ ทั้งโครงการวีสตาร์ โครงการบวชพระ บวชอุบาสิกาแก้ว ก็ล้วนเป็นโครงการที่สุดยอด ลูกไม่เคยคิดว่าจะมีใครกล้าทำโครงการที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ ลูกคิดในใจว่า ต่อไปไม่ว่าหลวงพ่อจะมีโครงการอะไร ลูกจะขอเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จในทุกๆโครงการของหลวงพ่อเจ้าค่ะ

 

        พอลูกทราบว่ามีการบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน ลูกก็มาบวชทั้งสองรุ่น ลูกตั้งใจร่วมกิจกรรมต่างๆด้วยความเบิกบาน ทั้งปัดกวาดเช็ดถู ฟังธรรม นั่งสมาธิ ซึ่งขอบอกว่า...เรื่องนั่งสมาธิ ลูกเป็นแชมป์เลยค่ะ พี่เลี้ยงจึงมักปรารภลูกเป็นต้นบุญเรื่องการนั่งสมาธิ ให้เด็กๆวัยรุ่นที่ยังนั่งไม่ค่อยได้ ดูลูกเป็นตัวอย่าง ซึ่งก็ได้ผลดีค่ะ เด็กๆฮึดสู้ บอกว่า “ป้าขวัญยังนั่งได้ เขาก็ต้องนั่งได้”-พอถึงช่วงก่อนจบโครงการ มีการเดินธุดงค์ของอุบาสิกาแก้วระยะทางกว่าสามกิโลเมตร ลูกก็ได้สร้างประวัติศาสตร์ชีวิต ด้วยการร่วมเดินธุดงค์ครั้งนี้จนถึงเป้าหมาย หลวงพ่อคะ...แม้ลูกจะมีร่างกายที่พิการ แต่หัวใจลูกพร้อมทะยานสู่เป้าหมาย ลูกไม่เคยนำเรื่องความพิการทางกายมาเป็นอุปสรรคต่อการทำหน้าที่ผู้นำบุญ ซึ่งเป็นหน้าที่อันทรงคุณค่าสูงสุดในชีวิตของลูก อะไรที่คนสองขาทำได้ คนขาเดียวอย่างลูกก็ทำได้

 

        เมื่อถึงโครงการบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน หนึ่งล้านคน ลูกก็ตะลุยทำหน้าที่สะเทิ้นบกสะเทิ้นน้ำเพื่อไปตามคนมาบวช ลูกออกลุยจนขาบวม จนคุณหมอถึงกับปรามลูกให้ลดการใช้ขาลงในช่วงนี้ แต่หลวงพ่อคะ...อวัยวะในร่างกายของเรามีตั้งหลายอย่าง เมื่อใช้ขาไม่ได้ ลูกก็ใช้มือและปากนี่แหละค่ะช่วยทำหน้าที่ ลูกใช้มือยกหูโทรศัพท์และใช้ปากพูดเชิญชวนคนมาบวช ลูกโทรศัพท์ไปตามอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนที่เคยบวชทั้งสองรุ่น ให้ออกทำหน้าที่ รวมทั้งโทรศัพท์ไปหาญาติพี่น้องและคนที่รู้จักให้มาบวช และให้ช่วยกันกระจายข่าวด้วย ลูกทำหน้าที่ทุกวันด้วยหัวใจที่ไม่แพ้ ตอนนี้ได้คนมาบวช 30 คนแล้วค่ะ

 

 

 

        ลูกจึงขอฝากไปยังผู้มีบุญทุกท่านว่า เหลือเวลาอีกเพียง 21-วันเท่านั้น ก็จะถึงวันปิดรับสมัครโครงการบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน หนึ่งล้านคนแล้ว ขอให้ทุกคนเดินหน้าลุยชวนบวชกันให้เต็มที่ เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จล้านคนด้วยกันค่ะ