พระศรีอริยเมตไตรย์สัมมาสัมพุทธเจ้า ตอนที่ 36 อชิตพราหมณ์บรมโพธิสัตว์ออกบวช

        เมื่ออชิตพราหมณ์บรมโพธิสัตว์ หรือพระศรีอริยเมตไตรย์ ได้ทอดพระเนตรเห็นสมณะผู้ซึ่งเทวดาได้เนรมิตกายให้เห็นแล้ว พระองค์จึงทรงเกิดความเบื่อหน่ายในชีวิตทางโลก และรู้สึกเอือมระอาในทรัพย์สมบัติทั้งหลายทั้งมวลที่พระองค์ทรงมี อย่างบอกไม่ถูก เพราะในตอนนี้พระองค์ทรงมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะออกบวชในเพศสมณะ และเพื่อทำการทดสอบว่าพระองค์พร้อมที่จะบรรพชาหรือไม่ พระองค์จึงทรงดำริที่จะประกอบความเพียรติดต่อกันถึงเจ็ดวัน ด้วยการละความสะดวกสบายทุกสิ่งทุกอย่าง และหันหน้ามาประพฤติธรรมเยี่ยงสมณะ

 

 

        หลังจากครบเจ็ดวันแห่งการบำเพ็ญเพียรอย่างไม่ถอนถอย ใจของอชิตพราหมณ์บรมโพธิสัตว์ หรือพระศรีอริยเมตไตรย์ ก็ยิ่งมีความแน่วแน่และมุ่งตรงสู่หนทางแห่งการบรรพชาออกบวชเป็นเพศสมณะมากยิ่งขึ้น...ยิ่งขึ้น...แล้วก็ยิ่งขึ้น แบบจะนับจะประมาณมิได้ เมื่อพระองค์ทรงรู้หนทางที่แท้จริงของชีวิตด้วยตัวของพระองค์เองแล้ว อชิตพราหมณ์บรมโพธิสัตว์ หรือพระศรีอริยเมตไตรย์ จึงตัดสินใจที่จะออกมหาภิเนษกรมณ์ หรือออกบวชเพื่อแสวงหาคุณอันยิ่งใหญ่

 

 

 

        ในทันทีที่อชิตพราหมณ์บรมโพธิสัตว์ หรือพระศรีอริยเมตไตรย์ ทรงตั้งจิตที่จะออกมหาภิเนษกรมณ์ เหล่าเทวดาและมหาพรหมตลอดหมื่นจักรวาล ซึ่งต่างก็มีหูทิพย์และตาทิพย์ ก็จักพากันโจษจันและจักมาประชุมรวมกัน ณ ผืนดินที่พระองค์ทรงประทับอยู่ในขณะนั้น เรียกได้ว่า...ในวันนั้น สวรรค์จะร้างราจากเทวดากันเลยทีเดียว

 

 

 

        ในช่วงนั้นเอง สิ่งอัศจรรย์ก็พลันบังเกิดขึ้น กล่าวคือ...ปราสาทแก้วสามฤดูที่พรั่งพร้อมไปด้วยเหล่าบริษัทบริวารของอชิตพราหมณ์บรมโพธิสัตว์ หรือพระศรีอริยเมตไตรย์ จักลอยขึ้นไปบนอากาศ เพื่อรองรับการออกบวชที่ยิ่งใหญ่ของพระองค์ ประดุจดั่งพญาหงส์ทองที่กำลังบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าฉะนั้น สาเหตุที่ทำให้เกิดเหตุอัศจรรย์ถึงขนาดนี้ ทั้งนี้ก็ด้วยบุญญานุภาพของอชิตพราหมณ์บรมโพธิสัตว์เป็นหลัก และเมื่อบุญญานุภาพของพระองค์มารวมกับบุญญานุภาพของเหล่าบริษัทบริวาร ที่ต่างเคยสั่งสมบุญสร้างบารมีและปรารถนาที่จะติดตามสร้างบารมีร่วมกับพระองค์มานับภพนับชาติไม่ถ้วน และเทวานุภาพของเหล่าเทวดาตลอดหมื่นจักรวาลที่มาประชุมรวมกันในวันนั้น เป็นส่วนเสริม จึงทำให้เกิดเหตุอัศจรรย์เช่นนี้

 

 

 

        จากนั้น ปราสาทแก้วสามฤดู พร้อมด้วยเหล่าบริษัทบริวาร ก็จักลอยเคลื่อนเข้าไปในป่าใหญ่ และไปประดิษฐานอยู่ภายในป่าแห่งนั้น ซึ่งภายในป่าที่ปราสาทแก้วสามฤดูประดิษฐานอยู่ ถือเป็นสถานที่ที่สงบร่มรื่น เหมาะแก่การบำเพ็ญสมณธรรมของอชิตพราหมณ์บรมโพธิสัตว์ หรือพระศรีอริยเมตไตรย์เป็นอย่างยิ่ง

 

 

 

        เมื่ออชิตพราหมณ์บรมโพธิสัตว์ หรือพระศรีอริยเมตไตรย์ ได้ประทับยืน ณ ผืนป่าแห่งนั้นแล้ว อัฐบริขารอันเป็นทิพย์ซึ่งบังเกิดขึ้นด้วยบุญญานุภาพของพระองค์ และอานุภาพของท้าวมหาพรหม ก็พลันบังเกิดขึ้นเพื่อรองรับการออกบวชของพระองค์ในทันที ครั้นพระองค์ทรงตัดพระเกศาด้วยพระขรรค์แก้วแล้ว ความเป็นภิกษุก็พลันบังเกิดขึ้นแก่พระองค์ในกาลนั้นเอง

 

 

 

        เมื่อมหาชนทั้งหลายได้เห็นความอัศจรรย์เช่นนั้นแล้ว กล่าวคือ...ได้เห็นปราสาทแก้วทั้งหลังลอยขึ้นไปในอากาศ จากนั้นก็ได้เหาะลอยไปลงในป่าใหญ่ ทุกคนต่างก็เกิดความเลื่อมใสศรัทธาในการออกบวชของพระองค์เป็นอย่างมาก และต่างก็มีความปรารถนาอยากที่จะออกบวชตามพระองค์เป็นอย่างยิ่ง

 

 

 

        แม้แต่ละคนจะต่างกาย แต่ใจของทุกคนล้วนรวมเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ กล่าวคือ...อยากที่จะออกบวชตามพระองค์ไปด้วย สาเหตุที่ทำให้ทุกคนเกิดความรู้สึกเช่นนี้ ทั้งนี้ก็เป็นเพราะบุญในตัวของแต่ละคนที่ต่างก็เคยสั่งสมบุญสร้างบารมี และปรารถนาที่จะติดตามสร้างบารมีร่วมกับพระองค์มานับภพนับชาติไม่ถ้วนนั่นเอง ดังนั้น เมื่อบุญในตัวที่แต่ละคนสั่งสมมาได้ช่องส่งผล ทุกๆคนที่ได้เห็นการออกบวชของพระองค์ในวันนั้น จึงอยากที่จะออกบวชตามพระองค์

 

 

 

        ครั้นมหาชนทั้งหลายต่างมีความปรารถนาเช่นนั้น ความอัศจรรย์ก็ได้บังเกิดขึ้นอีกครั้ง ซึ่งในครั้งนี้...มหาชนทั้งหลายที่ได้เห็นการเสด็จออกบวชของอชิตพราหมณ์บรมโพธิสัตว์ หรือพระศรีอริยเมตไตรย์ ต่างก็ได้เหาะลอยขึ้นไปในอากาศด้วยบุญญานุภาพของอชิตพราหมณ์บรมโพธิสัตว์ หรือพระศรีอริยเมตไตรย์ และบุญญานุภาพของแต่ละคนที่ต่างเคยสั่งสมบุญสร้างบารมีเพื่อให้ได้ออกบวช และมาบรรลุธรรมในพระศาสนาของพระศรีอริยเมตไตรย์สัมมาสัมพุทธเจ้า

 

 

        เมื่ออชิตพราหมณ์บรมโพธิสัตว์ หรือพระศรีอริยเมตไตรย์ ทรงออกบวชดำรงเพศสมณะแล้ว พระนางจันทมุขีเทวีก็จะนำเอาข้าวมธุปายาสอันมีโอชารสดั่งอาหารทิพย์ มาน้อมถวายแด่พระองค์ในกาลนั้น