เหนื่อยไหมคนดีมีพี่เป็นแฟน

CASE STUDY

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ลูก เป็นนักเรียนฝันในฝันวิทยาทางไกลผ่านจานดาวธรรม ลูกเข้าวัดครั้งแรกเมื่อปี 2540 ในงานตอกเสาเข็มต้นสุดท้ายมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี แม้ว่าลูกจะอยู่ไกลถึงจังหวัดสงขลา แต่ลูกก็ได้มาร่วมงานบุญใหญ่ที่วัดอย่างสม่ำเสมอ และทำบุญทุกบุญไม่เคยขาดเลยค่ะ

ลูกเกิดที่จังหวัดลำพูนในครอบครัวเกษตรกร มีพี่น้องด้วยกัน 8 คน เป็นชาย 4 คน หญิง 4 คน ลูกเป็นคนที่ 7 ชีวิตของลูกเจอกับความลำบากมาตั้งแต่เด็ก ต้องอดมื้อกินมื้อเพราะรายได้ของครอบครัวไม่พอกับรายจ่าย ลูกไม่เคยมีรองเท้าดีๆ ใส่ไปโรงเรียนเหมือนเพื่อนคนอื่นเขา พอพักเที่ยง ลูกก็ต้องวิ่งกลับมาทานข้าวที่บ้านทุกวัน เพื่อให้ทันเข้าเรียนช่วงบ่าย และยิ่งตอนเที่ยงวันด้วยแล้ว แดดจะแรงมาก จนพื้นถนนร้อนระอุทำให้เท้าพอง ตัวไหม้เกรียมบางวันลูกวิ่งกลับถึงบ้าน แทนที่ลูกจะได้ทานข้าวมื้อกลางวันให้อิ่มท้อง แต่กลับพบว่า ตู้กับข้าวมีแต่จานเปล่าๆ แม้ข้าวสักจานก็ไม่มี วันนั้นทั้งวันลูกก็ทนหิวเอา ทนไม่ไหวก็ต้องดื่มน้ำเปล่าแทนข้าว เพราะพ่อกับแม่เอาข้าวไปซ่อนไว้บนเพดานบ้าน เพราะกลัวว่า วันนั้นข้าวจะมีไม่พอกินพร้อมหน้าพร้อมตากันในมื้อเย็น

ต่อมา ลูกได้ย้ายไปช่วยพี่สาวทำนาอยู่ที่ จังหวัดเชียงราย พออายุได้เพียงยี่สิบปีเท่านั้น พี่สาวก็จัดการแต่งงานให้เป็นฝั่งเป็นฝา เพราะเห็นว่าหนุ่มคนนี้มีฐานะดี ลูกจำใจแต่งงานกับเขา ทั้งๆ ที่ใจจริงลูกก็ไม่ได้รักเขาเลย แต่ก็ต้องทนอยู่ร่วมกันมาจนกระทั่งมีลูกชายด้วยกัน1 คน แม้ว่าครอบครัวของสามีจะค่อนข้างร่ำรวย แต่ในฐานะสะใภ้ลูกก็ยังต้องทำงานหนักอยู่เหมือนเดิม ยิ่งไปกว่านั้น พ่อแม่ของสามีเมื่อเห็นว่าลูกทำอะไรไม่ถูกใจ ก็จะเอะอะโวยวาย ถ้าลูกตอบกลับ ท่านก็จะโกรธและด่าแรงๆ ว่า “ลูกคนจน...ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น” แล้วก็พาลจะไล่ลูกออกจากบ้าน ทั้งๆที่ พ่อแม่ก็อยู่แยกกันคนละหลังกับลูกและสามี

จนมาวันหนึ่ง พ่อแม่สามีด่าสาดเสียเทเสียจนลูกหมดความอดทน ก็เลยตอบกลับไปบ้าง ท่านโกรธมาก ถึงกับยื่นคำขาดไล่ลูกออกจากบ้านสามี แล้วยังห้ามไม่ให้สามีตามลูกไปด้วย โดยบอกว่าจะซื้อรถยนต์คันใหม่และจะหาภรรยาใหม่มาให้ แต่สามีของลูกปฏิเสธว่า “ภรรยาใหม่จะหาเมื่อไหร่ก็หาได้...แต่จะหาคนที่มาเป็นแม่ของลูกผม ผมว่าหายาก” พอท่านได้ฟังเท่านั้น พ่อแม่สามีก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จึงไล่ตะเพิดสามีของลูกออกจากบ้านไปด้วยกัน

ลูกกับสามี ออกจากบ้านมาโดยที่ไม่มีเงินติดตัวเลยแม้แต่บาทเดียว มีเพียงกระเป๋าสัมภาระเพียงใบเดียวเท่านั้น ลูกจำใจต้องฝากลูกชายไว้ให้พี่สาวเลี้ยง แล้วตัดสินใจขายรถมอเตอร์ไซด์ซึ่งเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายเพียงชิ้นเดียวที่มีอยู่ในขณะนั้น เพื่อใช้เป็นต้นทุนในระหว่างเดินทาง ปรึกษากันว่าจะเดินทางไปหาลู่ทางทำมาหากินและตั้งต้นชีวิตใหม่ที่จังหวัดสงขลา เพราะทราบมาก่อนว่าเพื่อนของสามีเคยมาทำการค้าอยู่แถบนั้น

ลูกเดินทางดั้นด้นจากภาคเหนือ ลงไปถึงใต้สุดติดชายแดนประเทศมาเลเซีย โดยที่ไม่ทราบจุดหมายปลายทางที่แน่ชัด ว่าสุดท้ายแล้วเราจะไปพักอยู่กับใครที่ไหน ชีวิตวันข้างหน้าของเราจะเป็นอย่างไร ลูกถามทางไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงที่หมาย ลูกและสามีเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยการลงทุนเปิดร้านขายส้มตำและอาหารทางเหนือ เราสองสามีภรรยาช่วยกันทำมาหากินอย่างขยันขันแข็ง แต่ขายได้ไม่กี่วัน ปรากฏว่าขาดทุนแทบทุกวัน ลูกคิดมากจนนอนไม่หลับ ต้องนอนร้องไห้ทุกคืน แต่ลูกโชคดีที่ยังมีสามีคอยเคียงข้างเป็นกำลังใจตลอดมา สามีคอยปลอบลูกว่า “ให้อดทน...เดี๋ยวก็จะดีเอง” แล้วก็เป็นจริงอย่างที่สามีบอก เพราะผ่านไปไม่ถึงเดือน ลูกก็เริ่มขายดีขึ้นเรื่อยๆ กำลังใจของลูกที่เคยถดถอย ก็เริ่มกลับคืนมา แล้วในที่สุด ลูกก็สามารถตั้งตัวได้สำเร็จภายในระยะเวลาเพียงปีเศษ เมื่อสภาพการเงินของครอบครัวดีขึ้น ลูกจึงกลับไปรับลูกชายมาอยู่ด้วยกันที่สงขลา แล้วเราสามคนพ่อแม่ลูกก็ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่อย่างมั่นคงตั้งแต่นั้นมา

ต่อมาลูกได้รู้จักกับกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง ซึ่งเป็นอาจารย์สอนพระพุทธศาสนาที่โรงเรียนของลูกชาย อาจารย์ท่านนั้นได้แนะนำให้ครอบครัวของลูกได้มีโอกาสมาที่วัดพระธรรมกาย ลูกประทับใจมากค่ะ เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมา ลูกและสามีให้ความสำคัญกับแสวงหาทรัพย์มาเลี้ยงครอบครัวไปวันต่อวัน ไม่ได้ใส่ใจเรื่องการสั่งสมบุญกุศลเท่าที่ควร แต่เมื่อได้มาพบกับเส้นทางธรรม ลูกรู้สึกเลยว่า ชีวิตครอบครัวของเราเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ขึ้นจริง ๆ ค่ะ ลูกและสามีจึงตั้งใจว่า จะร่วมสร้างบุญกับหมู่คณะอย่างเต็มที่เต็มกำลังเรื่อยไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ค่ะ

ลูกชายของลูก เป็นเด็กเรียบร้อย เรียนดีมาตลอด ชอบมาวัดและศึกษาธรรมะ ตอนเด็กๆ เขาเป็นเด็กเลี้ยงยาก เพราะมักจะเจ็บออด ๆ แอดๆ อยู่เสมอๆ ครั้งหนึ่ง เขาป่วยหนัก มีอาการไข้ขึ้นสูง ชัก ตาเหลือก และตัวแข็ง ให้หมอรักษาเท่าไหร่ก็ไม่หาย เมื่อหมดหนทาง ลูกจึงตัดสินใจนำลูกชายไปฝากให้พระรูปหนึ่งรับเป็นลูก ต่อมาไม่นาน ลูกชายก็เริ่มมีอาการดีขึ้น อีกครั้งหนึ่งลูกชายป่วยหนักมาก ไข้ขึ้นสูง และบ่นเพ้อว่า "จะไปแล้วนะๆ" เวลาเข้าไปจับตัวเขา เขาก็จะถีบ และบอกว่า “อย่าเข้ามาๆ” พอเผลอปล่อยให้นอนอยู่ในห้อง เขาก็เปิดประตูวิ่งออกไปจากห้อง และวิ่งไปจนทั่วหมู่บ้าน ไปเคาะประตูบ้านคนโน้นคนนี้ ลูกจึงไปถามคนทรง คนทรงบอกว่า ลูกชายหนีมาเกิด พ่อแม่เดิมของเขาจึงมาตาม ตอนนั้นลูกยังไม่เข้าวัด ก็เลยเชื่อคนทรง คิดว่าคงจะจริงอย่างที่เขาว่า ปัจจุบันอาการป่วยของลูกชายหายเป็นปกติแล้วค่ะ

พ่อของลูก เป็นหมอรักษาโรคด้วยคาถาอาคม ถึงคราวเพื่อนบ้านไม่สบาย ไม่ว่าจะดึกดื่นเพียงใดก็ตาม พ่อก็เต็มใจไปช่วยรักษาให้ทุกครั้งไป วิธีรักษาโรคของพ่อก็ไม่เหมือนใคร พ่อจะทำน้ำมนต์เสกให้คนไข้กินก่อน แล้วเทน้ำมนต์ที่เหลือใส่ขันน้ำ เอาเขี้ยวหมูป่าซี่โตๆ มาชุบน้ำมนต์ แล้วจึงค่อยๆ เช็ดให้คนไข้ตรงบริเวณที่ปวด พร้อมกับเป่าคาถาไปด้วย แปลกมากค่ะที่จู่ๆ ผิวหนังของคนไข้ก็กลับเปลี่ยนเป็นสีดำปนแดงเหมือนรอยช้ำขึ้นมาทันที หลังจากนั้นพ่อจะกลับบ้านมานอนฝันดูหนึ่งคืนก่อน หากตื่นเช้าขึ้นมา พ่อฝันว่ารักษาไม่หาย พ่อก็จะไปบอกเขาตามตรงว่า ถึงอย่างไรก็รักษาไม่หายจริงๆ แต่ถ้าคนไหนพ่อฝันว่ารักษาหาย วันต่อๆ ไปท่านก็จะไปรักษาให้อีก แล้วก็เป็นอย่างท่านว่า คนไข้หายป่วยจริงๆ ค่ะ ทุกครั้งที่รักษาให้ชาวบ้าน พ่อไม่เคยเรียกร้องค่ารักษาใดๆ เขาจึงตอบแทนพ่อโดยนำดอกไม้ธูปเทียนของกินของใช้เพียงเล็กๆน้อยๆ มาให้ พ่อก็บอกว่า ถือว่าทำเอาบุญก็แล้วกัน ปกติพ่อดื่มเหล้าบ้าง ไม่ทุกวัน แต่ท่านสูบบุหรี่มวนใบตองเป็นประจำ และเข้าวัดทำบุญบ้างตามประสาชาวบ้าน พ่อเสียชีวิตลงเมื่อปีพ.ศ. 2538 รวมอายุได้ 85 ปี

คำถาม

1. วิบากกรรมใดทำให้ลูกมีชีวิตลำบากในช่วงต้น เกิดมาในครอบครัวเกษตรกรที่ยากจน ต้องอดมื้อกินมื้อ ทุกวันนี้ลูกถือศีล 8 ทุกวันพระ สวดมนต์นั่งสมาธิทุกเช้าเย็นไม่ขาดเลย จะแก้ไขให้พ้นจากกรรมนี้ได้หรือไม่ ทำอย่างไรจึงไม่ต้องมาเจอสภาพแบบนี้ในชาติต่อๆ ไปคะ

2. เพราะเหตุใด ลูกจึงต้องมาแต่งงานกับสามีโดยไม่เต็มใจ แต่แม้ลูกจะถูกไล่ออกจากบ้าน สามีก็ยอมมาลำบากกับลูกด้วย ลูกและสามีเคยเป็นสามีภรรยากันมาก่อนหรือไม่คะ ทำไมลูกจึงไม่ชอบเขาตั้งแต่ต้นคะ

3. ลูกและพ่อแม่สามีเคยทำกรรมอะไรต่อกันในอดีตมาหรือเปล่าคะ ท่านทั้งสองจึงได้ไม่ชอบหน้าลูก และไล่ลูกจากบ้าน ท่านทั้งสองเสียชีวิตแล้วไปอยู่ภพภูมิใด ได้รับบุญที่ลูกและสามีอุทิศให้ไหมคะ ท่านฝากบอกอะไรมาถึงเราทั้งสองบ้างคะ

4. วิบากกรรมใดทำให้ลูกต้องพลัดพรากจากญาติพี่น้องทางเหนือมาอยู่ถึงชายแดนภาคใต้ และครอบครัวของลูกได้มาเจอกลุ่มกัลยาณมิตรทางภาคใต้ และได้ร่วมสร้างบารมีกันมาจนถึงทุกวันนี้คะ และบุญอะไรจึงสามารถตั้งตัวได้สำเร็จภายในปีเดียว

5. ลูกและพี่สาวที่อยู่เชียงราย ในอดีตเคยเป็นพี่น้องกันมาก่อนหรือเปล่าคะ เพราะเหตุไรพี่สาวคนนี้จึงคอยช่วยเหลือลูกมาตลอดคะ

6. เหตุใดพ่อของลูกจึงสามารถรักษาผู้ป่วยให้หายได้เป็นอัศจรรย์ เขี้ยวหมูป่าชุบน้ำมนต์เป่าคาถาเกี่ยวข้องกับการรักษาโรคให้หายได้อย่างไรคะ ความฝันที่ทำให้พ่อรู้ว่าผู้ป่วยคนใดรักษาได้หรือไม่ได้นั้น เป็นจริงหรือไม่ ถ้าจริง เป็นเพราะเหตุใดคะ

7. พ่อของลูกตายแล้วไปไหน มีความเป็นอยู่อย่างไร ลูกได้สร้างพระธรรมกายประจำตัวให้ท่าน และอุทิศบุญอื่นๆให้ ท่าน ท่านได้รับหรือไม่ และท่านมีอะไรฝากมาบอกลูกไหมคะ

8. ลูกนำลูกชายไปฝากให้พระท่านรับไว้เป็นลูก แล้วอาการของลูกชายดีขึ้นเป็นเพราะเหตุไรคะ ลูกชายของลูกมีความเกี่ยวข้องกับพระรูปนั้นหรือไม่ อย่างไรคะ

9. เป็นความจริงหรือไม่คะ ที่คนทรงบอกว่าลูกชายของลูกหนีมาเกิด พ่อแม่จึงมาตาม ทำไมเขาจึงมีอาการเพ้อวิ่งหนี ปัจจุบันอาการเหล่านั้นหายเป็นปกติได้เพราะเหตุใดคะ

10. บุญใดทำให้ลูกชายชอบเข้าวัดและศึกษาธรรมะ เรียนเก่งและสอบทางก้าวหน้าได้รับรางวัลชนะเลิศ ลูกและสามีอยากให้ลูกชายคนนี้มาบวชสร้างบารมีที่วัดพระธรรมกายจะเป็นไปได้หรือไม่คะ ต้องประคับประคองเขาอย่างไรจึงจะสามารถสร้างบารมีไปได้ตลอดคะ

11. ปี 2547 ลูกป่วยเป็นข้อสะโพกเสื่อม จึงต้องเข้ารับการผ่าตัด แล้วอาการก็ดีขึ้น เป็นเพราะวิบากกรรมอะไรคะ ลูกจะมีโอกาสกลับมาเป็นอีกไหมคะ ทำอย่างไรจึงจะไม่ต้องมาเป็นโรคนี้อีกในชาติต่อไปอีกคะ

12. ลูก สามี และลูกชายเคยสร้างบารมีมากับหมู่คณะมาอย่างไร ครอบครัวของลูกจะต้องสร้างบารมีอย่างไร จึงจะได้ไปอยู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษกันทั้งครอบครัวคะ

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1. ลูกมีชีวิตลำบากในช่วงต้น ของครอบครัวเกษตรกรที่ยากจน ต้องอดมื้อกินมื้อ เพราะ ...กรรมความ “ตระหนี่” ไม่ทำทานบารมีและเป็นคนดื้อว่ายาก มีทิฐิมานะมาก อีกทั้งเวลาทำบุญมักจะไม่ปีติในเบื้องต้น

แต่จะมาปีติในตอนทำ หรือหลังทำไปแล้ว
จึงทำให้กรรมตระหนี่ได้ช่องในช่วงวัยเด็กจ่ะ!

ทุกวันนี้ลูกถือศีล 8 ทุกวันพระ และนั่งสมาธิเช้า-เย็นไม่ขาดเลย ก็ช่วยได้จ่ะ! ยิ่งถ้าตอนทำทานบารมี ทำอย่างถูกหลักวิชชา คือ ก่อนทำ , กำลังทำและภายหลังทำแล้ว มีจิตใจเบิกบานแช่มชื่นปีติยินดีในการทำ ก็จะแก้ไขให้ไม่ต้องมาเจอสภาพดังกล่าวเหมือนชาตินี้จ่ะ!

2. ลูกแต่งงานกับสามีโดยไม่เต็มใจ แต่แม้ลูกจะถูกไล่ออกจากบ้าน สามีก็ยอมลำบากกับลูกด้วย เพราะเคยเป็นสามี-ภรรยากันแบบคู่ทุกข์คู่ยาก สร้างบุญมาด้วยกัน

แต่เพราะความที่ลูกเคยงอนเขามาก่อนในอดีต ก็เลยพูดออกไปว่า “ชาติต่อไปอย่ามาเป็นภรรยา-สามีกันอีกเลย”

แต่สามีก็อธิษฐานดัง ๆ ประชดกลับไปว่า “แม้เธอไม่ยอมเป็นภรรยา , ก็ขอให้ทำอย่างไรก็ได้ ให้ได้เธอมาเป็นภรรยาก็แล้วกัน” ดังนั้นในช่วงแรก ลูกจึงไม่ชอบสามีจ่ะ!

3. พ่อ-แม่สามีไม่ชอบหน้าลูก และไล่ลูกออกจากบ้าน เพราะ ...กรรมในอดีตในชาติที่ลูกเป็นเศรษฐี , พ่อ-แม่สามีในชาตินี้ ได้เอาที่มาจำนองแล้วไม่มีเงินมาใช้คืน จึงได้ยึดที่และบ้านแล้วไล่เขาออกไป ตามมาส่งผลจ่ะ!

พ่อ-แม่สามีตายแล้ว ก็ไปเป็น “ภุมมเทวา สายยักษ์” ในระดับกลาง
ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ก็มีสภาพดีขึ้นกว่าเดิม

แต่ก็ยังมีความขุ่นเคืองในตัวลูกลึก ๆ แต่ก็ดีขึ้นกว่าตอนเป็นมนุษย์ เพราะรู้เห็นผลของความ “ผูกโกรธ” นั้นไม่ดี จึงได้มาเกิดเป็น “ภุมมเทวา สายยักษ์” จ่ะ!

4. กรรมในอดีต ที่ลูกไปไล่ลูกหนี้ที่ไม่มีเงินใช้คืน ให้ออกจากที่และบ้าน จึงทำให้ลูกต้องย้ายถิ่นทำมาหากิน จากทางภาคเหนือมาอยู่ภาคใต้จ่ะ!

แต่ด้วยบุญเก่าที่เคยทำกับหมู่คณะ จึงทำให้มาพบกับกัลยาณมิตรที่ภาคใต้ และได้มาร่วมสร้างบารมีกับหมู่คณะอีกจ่ะ!
บุญที่ลูกได้ทำทานบารมี ได้ตามมาส่งผล จึงทำให้สามารถ ตั้งตัวได้ในเวลาปีเดียวจ่ะ!

5. ลูกและพี่สาวที่อยู่เชียงราย ที่คอยช่วยเหลือเกื้อกูลลูกมาตลอด เพราะ ...เคยเป็นพี่น้องกัน และก็เคยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาหลายชาติแล้วจ่ะ!

6. พ่อมีวิชชาแบบวิทยาธร ได้ใช้เขี้ยวหมูป่าชุบน้ำมนตร์ เป่าคาถา ให้คนป่วยที่จะหมดวิบากกรรมอยู่แล้ว คือ รักษาก็หาย ไม่รักษาก็หาย ให้หายได้จ่ะ! โดยบางครั้งก็มีอาจารย์วิทยาธรมาช่วยด้วย

ความฝันของพ่อเกี่ยวกับการรักษาคนป่วยนั้น บางครั้งอาจารย์วิทยาธรก็มาเข้าฝัน , แต่บางครั้งก็เป็น Sense ของพ่อ ที่คาดการณ์เอาตามความรู้สึกที่จะรักษาคนป่วยจ่ะ!

7. พ่อตายแล้วก็ไปเป็น “ภุมมเทวา สายวิทยาธร” มีความเป็นอยู่กลาง ๆ สบายดีพอสมควรจ่ะ!

ท่านได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศไปให้ ก็ทำให้ท่านมีสภาพที่ดีขึ้นกว่าเดิม
ท่านดีใจที่ลูกทำบุญอุทิศไปให้ท่านจ่ะ!

8. ลูกนำลูกชายไปถวายพระ แล้วต่อมาลูกชายมีอาการดีขึ้น เพราะบุญเก่าที่ลูกชายทำไว้ในพระพุทธศาสนาได้ช่องส่งผลจ่ะ!

ลูกชายของลูก ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับพระรูปนั้นอะไรเป็นพิเศษ แต่อาการของลูกดีขึ้น ก็เพราะ บุญเก่าที่ทำไว้ในพระพุทธศาสนาได้ช่องจ่ะ!

9. ที่คนทรงบอกว่า ลูกชายของลูกหนีมาเกิด พ่อ-แม่เก่าเขามาตามนั้น ก็ไม่เป็นความจริง

ที่เขามีอาการเพ้อแล้ววิ่งหนี ก็เพราะ พิษไข้ ที่เกิดจากกรรมในอดีต ที่ชอบแกล้งสัตว์เล็ก สัตว์น้อยในวัยเยาว์ ตามมาส่งผลจ่ะ!
ปัจจุบัน อาการดังกล่าวหายไปจนเป็นปกติ เพราะ บุญเก่าที่เคยบวชช่วงสั้น และบุญที่ทำไว้ในพระพุทธศาสนา ตามมาส่งผลจ่ะ!

10. ลูกชายมีบุญบวชติดตัวมา บางชาติก็บวชช่วงสั้น , บางชาติก็บวชตลอดชีวิต ตามมาส่งผลให้สนใจธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า , ทำให้เรียนเก่งและสอบธรรมะทางก้าวหน้าได้ชนะเลิศ

ลูกและสามี ถ้าประคับประคองลูกชายคนนี้ให้ดี ก็มีสิทธิ์มาบวชที่วัดได้ เพราะเขามีบุญเก่าติดตัวมาจ่ะ!

11. ลูกป่วยด้วย “ข้อสะโพกเสื่อม” จนต้องผ่าตัด แต่ต่อมาอาการดีขึ้น เพราะเศษกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหาร โดยเฉพาะเนื้อตรงสะโพก มักจะชอบสั่งให้เขาเก็บเอาไว้ ตามมาส่งผล แต่ก็มีบุญที่ทำทั้งอดีต ปัจจุบัน ตามมาตัดรอน จึงทำให้อาการดีขึ้นจ่ะ!

ลูกต้องสั่งสมบุญทุกบุญ ทั้งทาน , ศีล , ภาวนา แล้วปล่อยสัตว์ปล่อยปลาให้ชีวิตเป็นทาน แล้วอุทิศบุญกุศลไปให้กับสัตว์ที่เราเคยไปเบียดเบียนเอาไว้ จะโดยเจตนาหรือไม่เจตนาก็ตาม ให้ทำบ่อยๆ หนักก็จะเป็นเบา , เบาก็จะหาย ไม่ติดไปในภพเบื้องหน้าจ่ะ!

12. ลูก , สามี และลูกชาย ก็เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาแบบ “กองเสบียง” แต่ลูกชายเคยบวชอยู่กับหมู่คณะจ่ะ!

ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้รีบขวนขวายในการสร้างบารมีให้เต็มที่ อย่างสุดกำลัง อย่าได้ตกบุญสักบุญ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลยจ่ะ!