ลูกชื่อ อุบาสิกาแก้วธัญญรัตน์ ธนภร อายุ 43-ปี ตัวแทนอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนจากศูนย์อบรมวัดจินดิตวิหาร เขตมีนบุรี กรุงเทพมหานครค่ะ ลูกได้ยินชื่อวัดพระธรรมกายมานานแล้ว แต่ไม่เคยมาวัดเลยค่ะ เพราะเชื่อตามกระแสข่าวลือ ขนาดคุณยายข้างบ้านไปวัดพระธรรมกาย แล้ว มาเล่าโน่นเล่านี่ให้ฟัง ลูกก็ไม่ยอมเชื่อ ยังคิดในใจว่า...วัดนี้เอาแต่คนรวยๆ แล้วอย่างยายจะไปได้อย่างไร

 

        มีวันหนึ่ง ลูกเปิดเคเบิลทีวี ก็บังเอิญเห็นหลวงพ่อรูปหนึ่ง นั่งสอนธรรมะที่หน้าจอ ลูกก็คิดว่า...ทำไมหลวงพ่อองค์นี้ดูหนุ่มจัง แล้วก็เทศน์ดีมาก เปิดทีไร เจอหลวงพ่อทุกที ฟังไปฟังมา ก็เลยอยากรู้ว่าเป็นของวัดไหน เพราะชักอยากจะมาฟัง มาเห็นหลวงพ่อตัวจริงค่ะ พอดูไปเรื่อยๆจึงรู้ว่าเป็นของวัดพระธรรมกาย ลูกจึงเริ่มหาทางมาวัด แม้ใจหนึ่งจะกลัวๆ เพราะลูกไม่ใช่คนรวย ก็ประจวบเหมาะกับที่วัดมีงานบุญใหญ่ คุณยายข้างบ้านเลยชวนให้มาด้วยกัน ลูกจึงได้มาวัดพระธรรมกายครั้งแรกในวันที่ 27 สิงหาคม พ.ศ.2553 วันธรรมชัยค่ะ

 

 

 

        ลูกประทับใจมาก ปลื้มมาก รู้สึกได้เลยว่าเรามาถูกทางแล้ว และวัดก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ใครๆโจมตี พอมาวัดครั้งที่สองก็ได้เข้าไปกราบพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯในวิหาร พอเห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯเท่านั้น จิตใต้สำนึกก็บอกว่า...องค์นี้ใช่เลย ลูกน้ำตาซึม คิดว่า...ทำไมเรามาช้าจัง มัวแต่ตามกระแสไม่ดีอยู่ได้

 

        ตั้งแต่นั้นมา ลูกก็ตั้งใจเก็บทุกบุญ มาวัดทุกวันอาทิตย์ ตั้งใจนั่งสมาธิทั้งตอนตื่นนอนและก่อนนอน นั่งตามที่หลวงพ่อสอน ผ่านไปสามเดือนก็เริ่มมีประสบการณ์ภายใน กล่าวคือ เห็นรูปหล่อทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯลอยมาตรงหน้า แล้วเข้ามาซ้อนพอดีกับตัวลูก เห็นท่านชัดแจ่ม ลูกดีใจ ชื่นใจมาก เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ไม่คิดว่าพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯจะมาให้เห็นในสมาธิค่ะ

 

        พอรู้ว่าจะมีการบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนหนึ่งล้านคน ลูกก็ตัดสินใจมาสมัครทันที แม้ตอนนั้นคนข้างกายจะต่อต้าน ไม่อยากให้ลูกบวช ถึงขนาดยื่นคำขาดว่า “ถ้าเธอไปบวช...เราเลิกกัน”-แต่ลูกไม่สนใจค่ะ ไม่ว่าอย่างไร ลูกก็ต้องบวชให้ได้ เพราะอยากมาปฏิบัติธรรม อยากพัฒนาประสบการณ์ภายในค่ะ เมื่อมาเข้าอบรมแล้ว อะไรๆก็ดีไปหมด คนข้างกายที่ประกาศว่า “เราเลิกกัน”-เอาเข้าจริงก็ไม่เลิกค่ะ ในวันที่สองของการอบรม ลูกนั่งสมาธิไม่นาน ใจก็สงบ พอภาวนา...สัมมาอะระหัง ไปเรื่อยๆ ใจก็นิ่งมาก อยู่ๆก็เห็นองค์พระลอยมาตรงหน้า หน้าตาของท่านเหมือนพระพุทธเจ้าแบบชูบังตั้งได้ แป๊บเดียว ท่านก็หมุนตัวแล้วเข้ามาซ้อนในตัวลูก ลูกเห็นเศียรของท่านอยู่ใต้คางของลูกค่ะ พอทำใจนิ่งๆ ก็เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯลอยมาแบบเดียวกัน คลุมตัวลูกไว้ เหมือนเรานั่งอยู่ในระหว่างอกของท่าน ลูกเห็นชัดมาก ร้อยเปอร์เซ็นต์เลยค่ะ

 

        พอลูกนึกให้องค์พระย่อ-ขยาย องค์พระก็ย่อลงเหลือองค์เล็กนิดเดียว แล้วอยู่ๆท่านก็ขยายขึ้น หน้าตักของท่านตีแผ่ออกใหญ่กว่าตัวเรา กว้างมาก เหมือนจะใหญ่คลุมคนได้สองคนเลยค่ะ ตอนนั้นใจนิ่งมาก ไม่คิดอะไรเลย เหมือนเราตัดทางโลก ตัดความรู้สึกทุกอย่าง ไม่ปวดไม่เมื่อย ใจมันอิ่มเอิบ อยากนั่งอยู่อย่างนั้นไปนานๆ พอลืมตาแล้วก็ไม่กล้าบอกใคร เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราโอเวอร์ค่ะ

 

        เมื่อกลับมาบ้านแล้ว ลูกก็ยังนั่งสมาธิทุกวัน แล้วถ้าใจนิ่งดี ไม่มีความกังวลอะไร องค์พระกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯก็ยังอยู่ค่ะ ทุกวันนี้ลูกมีความสุขมาก เพราะความสุขที่เกิดจากภายในพิเศษจริงๆ ลูกอยากเชิญชวนให้ทุกคนนั่งสมาธิ จะได้มีความสุขแบบนี้ และลูกอยากบอกว่า...ลูกรักและเคารพหลวงพ่อมากค่ะ ลูกขอให้หลวงพ่อรักษาสุขภาพด้วยนะคะ แล้วลูกจะเป็นคนหนึ่งที่จะช่วยหลวงพ่อปกป้องพระพุทธศาสนา จะชวนคนเข้าวัดทำบุญ และจะทำหน้าที่ชวนคนมาบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนให้ได้เยอะๆค่ะ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

อุบาสิกาแก้วธัญญรัตน์ ธนภร

 

************************