เมื่อถูกเลี้ยงด้วยลำแข้ง ก็ต้องซับน้ำตาด้วยลำแขนของตัวเอง

ผลปฏิบัติธรรมของ กัลฯสุธาสินี เฟลเลอร์ (เยอรมนี)

ลูกชื่อสุธาสินี เฟลเลอร์ อายุ 38 ปี จากเมืองมิวนิค ประเทศเยอรมนี เมืองนี้อากาศดีท้องฟ้าแจ่มใส ผู้คนยิ้มแย้มทักทาย แต่ลูกก็ไม่อาจที่จะสุขใจด้วย เพราะชีวิตของลูก ถูกรุมสะกรัมด้วยปัญหาสารพัดชนิด ขัดสนเงินทอง แต่ไม่เคยขัดสนความทุกข์ระทมเลย ตอนอยู่เมืองไทยก็มีอันต้องแยกทางกันกับสามีคนเก่า ลูกต้องดูแลลูกสาวเพียงลำพัง และเมื่อเจอแฟนชาวเยอรมัน จึงได้ย้ายมาอยู่ด้วยกันที่นี่ ลูกก็หวังจะฝากชีวิตเอาไว้กับเขา แต่พอนานวันเข้าก็ชักไม่แน่ใจว่าจะฝากชีวิตให้เขาช่วยดูแล หรือให้เขาช่วยฝัง เพราะทะเลาะกันไม่มีวันหยุด โดยไม่ทราบสาเหตุว่าเพราะอะไรกันแน่ ส่วนมากแล้วเขาจะเป็นคนเริ่มก่อน แล้วลูกก็ต่อยอด เพราะลูกไทยก็ไม่เคยยอมใครเหมือนกัน ต่อปากต่อคำ ต่อความยาวสาวความยืดจนเรื่องราวใหญ่โต รุนแรงขนาดถือมีดไล่ฟัน เป็นคู่รักในรอยแค้น

และเขาเป็นคนที่ตึ๋งหนืดมากๆ ทั้งเรื่องอาหารการกินและเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม ต้องกินอย่างที่เขาต้องการให้กิน เสื้อผ้าก็ต้องใส่ของที่บ้าน ที่เขาเอามาให้ ลูกสาวก็ต้องใส่ของที่เขาเอามาบริจาค ลูกก็กล้ำกลืนฝืนทน ทำใจว่า ไหนๆก็มาแล้ว รักครั้งนี้เราลิขิต เราเลือกเอง คำว่ารักแม้มันจะร้ายกับเราแค่ไหน จะไปโทษใครไม่ได้ เมื่อถูกเลี้ยงด้วยลำแข้ง ก็ต้องซับน้ำตาด้วยลำแขนของตัวเอง

เมื่อทะเลาะกันทุกวัน ลูกก็เครียด ต้องกินเบียร์ทุกวัน เป็นถังๆ (ถังเบียร์เยอรมัน) กินเพื่อป้องกันตัวเอง ไม่ให้สามีมาทำร้าย คือให้เขารู้ว่าลูกเมา คงไม่กล้ามาทำอะไร เช้า สาย บ่าย เย็น ไม่ว่างเว้นการกิน กินขนาดว่า ไม่เอาแล้วชีวิตนี้ สิ้นสุดกันทีไม่ว่าชาตินี้ชาติไหน กินกันให้ตายไปข้าง

กระทั่งเมื่อเดือนเมษายน 2549 ชีวิตก็ถึงจุดเปลี่ยน ตอนนั้นชีวิตครอบครัวเหมือนสายป่านผุๆเส้นสุดท้ายที่ใกล้จะขาดสะบั้น สามีของลูกเขาก็จูนพบ DMC และเรียกลูกไปดู ตอนแรกลูกไม่สนใจ ฉันไม่ง้อแล้ว ฉันอยากจะกลับบ้าน อยากจะเลิกกับเธอแล้ว แต่ใจหนึ่งก็คิดว่า ไหนๆเขาก็เปิดแล้วก็เลยดู และเห็นเป็นภาพของครูไม่ใหญ่ออกมาสะดุดตาลูกมาก ผิวพรรณสว่าง หน้าตาอิ่มเอิบ บอกตรงๆ ว่าหล่อมาก หลังจากนั้นก็ติดตามมาเรื่อยๆดูจนลืมเรื่องราวความทุกข์ ได้ศึกษาเรื่องราวชีวิตของคนอื่นๆจากเคสสตั้ดดี้ แล้วก็ได้คิดว่า เราไม่ใช่คนแรกหรอกที่เจอความทุกข์แบบนี้

และต่อมา ลูกก็ได้ฝึกนั่งสมาธิอย่างต่อเนื่องทุกวัน เพราะคิดว่านั่งสมาธิ ดีกว่านั่งเครียดนั่งกลุ้ม เช้าตี 4 ตี 5 ก็ตื่นแล้วค่ะ ตรงกับช่วงที่คุณครูไม่ใหญ่นำนั่งปฏิบัติธรรม ลูกก็นั่งตามอยู่ที่หน้าจอ DMC ท่องสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกว่าตัวลูกเบามากๆและหายเข้าไปในท้อง แล้วก็เห็นดวงใสๆ ผุดขึ้นมา ขนาดเท่ากับแผ่นกระด้ง มีความรู้สึกเหมือนไม่มีตัวตน เหมือนตัวลูกเป็นดวงกระด้งใสๆอย่างเดียว เป็นกระด้งเต็มตัว ทั้งร่างกายเป็นสีใสๆ ตัวเบามาก มีแต่ความสุขไปทุกรูขุมขน หลังจากเลิกนั่งสมาธิแล้ว หน้าตาสดชื่น เหมือนไม่เคยมีปัญหาอะไรมาเลย จิตใจลูกก็สดใสมาก คิดแต่สิ่งที่ดีๆ ไม่คิดอกุศลกับใครทั้งนั้น มีความสุขวินาทีต่อวินาที ชั่วโมงต่อชั่วโมง ตื่นมาเป็นยิ้มเลย เห็นลูกๆก็ยิ้ม เห็นแมวก็ยิ้ม

สำหรับตัวลูกไม่มีอะไรที่ดีกว่าสมาธิอีกแล้ว เพราะสมาธิทำให้มีสิ่งที่ดีๆเกิดขึ้นในชีวิตไม่เว้นวัน ทั้งเรื่องเงินทองและความสุขในชีวิต สามีลูกใจดีขึ้นอย่างน่ามหัศจรรย์ อยู่ดีๆก็หายหนืด เขาจะถามก่อนว่า “จะเอาอะไรไหม อยากได้ไหม จะไป shopping ไหม” เขาเป็นคนยื่นให้มากกว่าที่ลูกจะเอ่ยปากขอ ทุกอาทิตย์จะพาลูกไปซื้อของ ดูคอนเสริ์ต จนกระทั่งลูกเป็นคนพูดเองว่า ไม่เอาแล้ว ไม่ไปแล้ว ขอสวดมนต์ไหว้พระอยู่บ้าน

แต่ก่อนลูกไม่มั่นใจว่า เขารักลูกไหม ตอนนี้หมดความสงสัยแล้วค่ะ เพราะเขาเป็นคนบอกเองว่า “I LOVE YOU” อดีตอันแสนขมเมื่อวันวาน ที่เคยทะเลาะเบาะแว้งกันนั้น เก็บม้วนเสื่อกลับบ้าน และเผาทิ้งไปแล้ว เดี๋ยวนี้มีแต่ความหวานหยิบยื่นให้แก่กัน ก่อนไปทำงานหรือกลับจากเลิกงาน เขาจะเข้ามากอด และsay goodbye อย่างหวานหู หาคำดีๆมาต่อปากต่อคำ และหาเรื่องดีๆมาต่อความยาวสาวความยืดให้ใจชุ่มชื่นทุกวี่วัน

เพื่อนบางคนเห็นการเปลี่ยนแปลงในชีวิตลูก ก็ถามกันว่า ทำอะไรถึงเปลี่ยนแปลงขึ้น ลูกก็เล่าให้เขาฟังว่า ที่บ้านมี DMC รายการธรรมะล้วนๆ หลวงพ่อเทศน์ดี๊ดี พอเล่าจบเขาก็ “อุ๊ย..อยากดูจัง” ลูกก็ถามเขาว่าอยากได้ไหม สนใจไหม สนใจปุ๊บก็ให้สามีไปติดทันที ตอนนี้ติดได้ 6 ครอบครัวแล้วค่ะ เดี๋ยวนี้เจอเพื่อน ไม่พูดเรื่องอื่น พูดแต่เรื่องธรรมะ เรื่องวัดพระธรรมกาย พอวันพระ ลูกจะถือศีล นุ่งขาวห่มขาว ก่อนนอนกราบสามีทุกวันเลย เดี๋ยวนี้ชีวิตครอบครัว มีความสุขจริงๆ ทั้งภายใน ภายนอก ตื่นมามีแต่รอยยิ้มเข้าหากัน ทั้งลูกสาว ลูกชาย สามี Enjoy กันทุกคน

ลูกซาบซึ้งในพระคุณของคุณครูไม่ใหญ่มากๆ ขอให้คุณครูไม่ใหญ่หายปวดขาเร็วๆนะคะ แล้วลูกจะทำบุญจนกว่าชีวิตจะหาไม่ จะนั่งสมาธิไม่ให้ขาด เพื่อเป็นของขวัญถวายแด่คุณครูไม่ใหญ่ค่ะ และถ้ามีโอกาสได้กลับเมืองไทย ลูกอยากไปกราบคุณครูไม่ใหญ่ที่วัดพระธรรมกายเจ้าค่ะ