บวชแล้วได้อะไร

บวชแล้วได้อะไร

      เหลืออีก 11 วัน ก็จะออกพรรษาแล้ว นับกันไปทีละวัน ถอยหลังไปเรื่อย ๆ พรรษานี้เราตั้งใจจะปฏิบัติธรรมให้เต็มที่ เต็มกำลัง เพื่อที่จะให้เข้าถึงพระธรรมกายในตัวให้ได้ เราก็ปฏิบัติกันอย่างเต็มกำลังเรื่อยมาเลย ซึ่งแต่ละท่านก็มีผลแห่งการปฏิบัติมากบ้างน้อยบ้าง ที่ไม่ได้ผลเลยเป็นไม่มี บางท่านผลที่ได้นั้นชัดเจน แต่บางท่านยังไม่ชัดเจน บางทีก็เลยทำให้เข้าใจผิดว่า นั่งแล้วไม่ก้าวหน้า นั่งไม่ได้ผล แต่จริง ๆ แล้วนั่งได้ผล แต่ผลกำลังจะเริ่มสำแดงออก ถ้าจะให้ชัดเจนล่ะก็ 11 วัน ที่เหลืออยู่นี้ต้องลุยกันสะบั้นหั่นแหลกกันไปเลย

     โดยเฉพาะพระที่ลางานมาบวชในพรรษา ออกพรรษาแล้วต้องลาสิกขากลับไปทำงาน บางท่านอยู่รับกฐิน บางท่านก็ไม่ได้อยู่ ก็ควรจะสร้างประวัติศาสตร์ชีวิตอันงดงามให้เกิดขึ้นกับตัวของเราเอง เพราะโอกาสที่จะย้อนกลับมาบวชอีกครั้งไม่ใช่ง่าย และการบวชในครั้งนี้แม้เป็นช่วงสั้น ๆ ก็ตาม ถ้าเราตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมกันอย่างเต็มที่ ก็จะนำมาซึ่งความปีติและภาคภูมิใจทุกครั้งที่เราระลึกนึกถึงตอนนี้เราเริ่มเข้าใจหลักวิชชาในการเข้าถึงพระธรรมกายในตัวแล้ว ที่จริงก็ไม่ได้มีอะไรมากเลย ง่ายกว่าเรียนทางโลกเสียอีก ไม่ต้องท่อง ไม่ต้องอ่าน ไม่ต้องนึก ไม่ต้องคิด ไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น แค่ทำใจหยุดใจนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 อย่างนี้ แค่นี้ เท่านั้น ไม่ต้องทำอะไรที่นอกเหนือจากนี้ เดี๋ยวก็ถูกส่วนเองให้มี 4 ส. สติ สบาย สม่ำเสมอ และหมั่นสังเกต ทำเพียงแค่นี้ เวลาที่เหลืออยู่ก่อนออกพรรษานี้เหลือเฟือ ต้องตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมกันให้เต็มที่ ส่วนญาติโยมเขาทำกันเต็มที่อยู่แล้วควบคู่กับภารกิจประจำวัน เกี่ยวกับเรื่องการทำมาหากิน ดูแลครอบครัวอะไรต่างๆ

     แต่เป็นพระนี่เป็นสิ่งสำคัญ เมื่อลาสิกขาไปแล้วเราจะได้ปลื้มใจ ไม่ต้องมานั่งนึกว่า บวชแล้วไม่ได้อะไร จะได้หรือไม่ได้อยู่ที่เรา ถ้าเราจะให้ได้มันก็ได้ ถ้าจะไม่ให้ได้มันก็ไม่ได้ ถ้าเช้าเอน เพลนอน บ่ายพักผ่อน ค่ำจำวัด อย่างนี้ละก็ไม่ได้ ถ้าเช้านั่ง สายนั่ง บ่ายเย็นค่ำนั่ง อย่างนี้ได้ ลองดูก็ได้ซึ่งตรงนี้เป็นจุดสำคัญที่จะเป็นอายุพระพุทธศาสนาหรือจะเป็นทางเสื่อมของพระพุทธศาสนา เพราะผู้ที่บวชช่วงสั้น ๆ ถ้าบวชแล้วไม่ได้ทำกิจอะไรเลย เวลาลาสิกขาไปแล้วมักจะมีความคิดว่า บวชแล้วไม่ได้อะไร และไม่ได้คิดตามลำพัง ไปเล่าให้คนอื่นเขาฟังด้วย ผู้ที่ฟังเขาก็เลยไม่เห็นคุณค่าของการเป็นนักบวชแต่จริง ๆ แล้วมีสิ่งที่น่าศึกษามากมาย

บวชช่วงสั้นเพียงแค่หนึ่งพรรษานี้ เราจะเรียนรู้อะไรให้มันได้เต็มที่ยังยาก เอาแค่พอสังเขปปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระรัตนตรัยในตัวพอมีหลักของใจได้ หลังจากนั้นเราก็จะมีอารมณ์ที่อยากจะศึกษาพระธรรมวินัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปการปฏิบัติธรรมถ้าทำกันจริง ๆ แล้ว ต้องเข้าถึงอย่างแน่นอน ซึ่งเราก็ได้ฟังเรื่องราวจากเพื่อนนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาที่ได้ส่งผลการปฏิบัติธรรมมาเล่าสู่กันฟัง พอเป็นกำลังใจให้กับเพื่อนนักเรียนด้วยกัน บางประสบการณ์ก็มาพ้องกัน ซึ่งก็จะทำให้เราได้มีโอกาสปรับปรุงแก้ไขไปสู่วิธีที่ถูกต้องซึ่งจริง ๆ แล้วก็คือ หยุดเป็นตัวสำเร็จ แต่ว่าอาจจะมีรายละเอียดอะไรปลีกย่อยในแต่ละคนที่แตกต่างกันไปเวลาที่เหลืออยู่ลุยสะบั้นหั่นแหลกกันไปเลย ไม่ต้องไปกลัวปวด กลัวเมื่อย กลัวง่วง กลัวอะไรต่าง ๆ เลิกเลย ทำหยุดทำนิ่งอย่างเดียว

30 กันยายน พ.ศ. 2546

จากหนังสือบางสิ่งที่แสวงหา
โดย พระเทพญาณมหามุนี (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)