เข้าพรรษา
หยุดนิ่งเป็นบรมสุข
พรรษาแห่งการบรรลุธรรม
นับจากวันเข้าพรรษามาได้ 29 วันแล้ว พรรษาหนึ่งมี 3 เดือน เราก็เดินทางมาได้เกือบ 1 ใน 3 ของพรรษาแล้ว พรรษานี้เราให้ชื่อว่า พรรษาแห่งการบรรลุธรรม หมายถึงว่า ทุกคนจะตั้งใจปฏิบัติธรรมให้ได้เข้าถึงพระในตัว ไม่ว่าจะเป็นคฤหัสถ์หรือบรรพชิต พระในที่นี้ก็คือพระรัตนตรัยในตัว หรือพระธรรมกายซึ่งอยู่ในตัวของมนุษย์ทุก ๆ คนในโลก ไม่ว่าจะเป็นเชื้อชาติศาสนาหรือเผ่าพันธุ์ใด ต่างแต่ว่าจะรู้หรือไม่รู้เท่านั้น จะรู้หรือไม่รู้ก็มีพระอยู่ในตัวการเข้าถึงพระในตัวได้จะทำให้เราสมหวังในชีวิต เพราะความปรารถนาอันสูงสุดของสรรพสัตว์ทั้งหลายก็คือต้องการความสุขที่แท้จริง ไม่ว่าความสุขนั้นจะเริ่มต้นจากอะไรก็แล้วแต่ อาจจะเริ่มต้นด้วยทรัพย์สินเงินทอง คน สัตว์ สิ่งของ แต่ตอนท้ายก็ไปลงที่ความสุข
สุขทุกข์อยู่ที่ใจ ใจนั่นแหละเป็นฐานที่จะรองรับความสุข แต่ความสุขที่แท้จริงนี้มนุษย์ไม่ได้รู้จักมายาวนาน และไม่เข้าใจว่ามีลักษณะอย่างไร มีอาการอย่างไร อยู่ที่ตรงไหน จะเข้าถึงได้ด้วยวิธีการใด ต่างก็แสวงหากันไป เพราะพื้นฐานของชีวิตมีความทุกข์ มนุษย์ก็เบื่อหน่ายเอือมระอากับความทุกข์ อยากจะดับทุกข์ได้ อยากจะเข้าถึงความสุข ก็ค้นหากันไปบางพวกก็ค้นหาทางวัตถุ บางพวกก็ค้นหาทางใจ บางทีก็บำเพ็ญทุกรกิริยาแสวงหาความสุขด้วยการทรมานตัวเองบ้าง อย่างนี้เป็นต้น มนุษย์จึงไม่พบความสุขเลย และก็ไม่รู้จัก
จนกระทั่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบังเกิดขึ้นในโลก แต่เดิมพระองค์ก็เป็นอดีตมนุษย์ที่มีความทุกข์เหมือนชาวโลกทั่วไป ต่างแต่ว่าอยากจะพ้นทุกข์อย่างแรงกล้า จึงขวนขวายศึกษาหาหนทางพ้นทุกข์ ทรงสละราชสมบัติออกบวช แสวงหาผู้รู้ที่จะสอนได้ว่า ความสุขที่แท้จริงอยู่ที่ไหน พระองค์ใช้เวลาแสวงหานานถึง 6 ปี แต่ก็ยังไม่ได้เจอความสุขที่สมบูรณ์เลย จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อบารมีเต็มเปี่ยม ในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ เมื่อพระองค์สละชีวิต อธิษฐานจิตว่าถ้าไม่เจอความสุขที่แท้จริงจะไม่ลุกจากที่ ถึงเนื้อเลือดจะแห้งเหือดหายไปเหลือแต่กระดูกหนังช่างมัน ไม่ได้ตายเถอะ จะต้องค้นให้พบให้ได้ และในที่สุดพระองค์ก็ทรงค้นพบสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่มนุษย์และเทวดาปรารถนาอยากเจอ นั่นคือความสุขที่แท้จริง ซึ่งพระองค์สรุปว่าความสุขที่แท้จริงอยู่ที่หยุดกับนิ่งมีบาลีรับรองไว้ว่า นตฺถิ สนฺติปรํ สุขํ สุขอื่นนอกจากหยุดจากนิ่งไม่มีหยุดนิ่งเป็นบรมสุข สุขอย่างยิ่ง เมื่อใจหยุดนิ่งก็จะพบสุขที่แท้จริงอย่างนี้ถือว่าสมปรารถนาในชีวิต
ทีนี้จะหยุดนิ่งอย่างนี้ได้ จะต้องทิ้งสิ่งที่ทำให้เขยื้อนเคลื่อนไหว ทั้งความคิด คำพูด และการกระทำ ต้องทิ้งสิ่งเหล่านั้นแล้วกลับมาทำในสิ่งตรงกันข้าม คือไม่เขยื้อน ไม่คิด ไม่พูด ไม่ต้องทำอะไรเลย หยุดนิ่งได้ก็จะมีความสุข แล้วปริมาณความสุขก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งเข้าถึงความสุขที่แท้จริงอย่างสมบูรณ์ที่เรียกว่า บรมสุข ก็คือการขจัดกิเลสอาสวะให้หมดสิ้นทำพระนิพพานที่มีอยู่แล้วแต่ถูกบดบังด้วยกิเลสอาสวะให้แจ้งขึ้นมา
11สิงหาคม พ.ศ. 2546
โดย พระเทพญาณมหามุนี (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)
Desktop Version
