ผลการปฏิบัติธรรม พระธรรมสมโภชน์ ภทฺทปญฺโญ

 

        กระผม พระธรรมทายาทสมโภชน์ ภทฺทปญฺโญ อายุ 36-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดสวนหลวง จังหวัดสมุทรสงครามครับ แต่ก่อนกระผมใช้ชีวิตอยู่บนความไม่รู้มาตลอด จะเรียกว่าขี้เหล้าเมายาก็ได้ ศีลห้าก็ไม่เคยรู้จัก กระผมเคยถูกฟันที่หัวอย่างจังจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด พอมีครอบครัวก็ทำให้ครอบครัวที่น่าจะอบอุ่น กลายเป็นครอบครัวอบอ้าว แต่บุญยังมี...จึงทำให้กระผมได้มาบวชในรุ่นกองพลหนึ่งแสนรูป กระผมได้รู้เรื่องกฎแห่งกรรม เข้าใจเรื่องบุญ-บาป และรู้ว่าเราเกิดมาเพื่อสร้างบุญสร้างบารมี และก่อนลาสิกขายังได้ไปทำหน้าที่เป็นพระพี่เลี้ยงในโครงการอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนหนึ่งแสนคนด้วยครับ

 

        กระผมเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ทำให้โยมแม่ดีใจปลื้มใจ ท่านบอกหลังจากที่กระผมลาสิกขาไปแล้วว่า “เหมือนได้ลูกชายคนใหม่”_เทพธิดาข้างกายก็ยืนยันเหมือนกันว่า “ได้สามีคนใหม่ในร่างเดิม”_ตั้งแต่นั้นมากระผมพาครอบครัวเข้าวัดทำบุญ นั่งสมาธิอย่างต่อเนื่อง มาร่วมบุญบูชาข้าวพระทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน และทำหน้าที่ในโครงการต่างๆของหลวงพ่ออย่างเต็มที่ ชีวิตของกระผมดีขึ้น การงานการเงินก็ดีขึ้น ลูกๆที่เคยว่านอนสอนยากก็น่ารักขึ้น ทำให้ชีวิตที่เคยร้อนรุ่มกลับชุ่มชื่นมีความสุขที่สุดเลยครับ กระผมจึงตัดสินใจมาบวชในรุ่นเข้าพรรษาอีกครั้ง เพื่อตอกย้ำความดีให้มั่นคงอยู่ในใจกระผมตลอดไปครับ

 

        ในวันบรรพชา หลวงพ่อบอกให้นึกถึงโยมพ่อ-โยมแม่ กระผมจึงเริ่มประคองใจให้นิ่งๆที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด ตอนแรกก็นึกถึงหน้าโยมแม่ได้แบบลางๆ แต่สักพักในศูนย์กลางกายก็สว่างขึ้นๆ แล้วก็เห็นหน้าโยมแม่ได้ชัดขึ้นด้วย ในช่วงประกอบพิธีกระผมนึกให้มีโยมแม่อยู่ในใจตลอดเวลา และใจของกระผมก็นิ่งมาก ความสว่างก็ยังคงส่องแสงอยู่ในศูนย์กลางกายตลอดทั้งวันเลยครับ

 

 

 

        พระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงที่วัดสวนหลวง ท่านสอนดีทุกอย่าง และเน้นให้พระธรรมทายาทมีเวลาได้นั่งสมาธิมากเป็นพิเศษ จึงทำให้หลายๆรูปเริ่มมีประสบการณ์ภายในที่ดี และรู้คุณค่าของการมาบวชครับ เวลานั่งสมาธิกระผมจะวางใจนิ่งๆที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด นั่งแบบเพลินๆไม่คิดอะไร ทำความรู้สึกเหมือนกำลังจะนอนหลับ แล้วจากที่มืดๆมองไม่เห็นอะไร ก็มีแสงสว่างยามเช้าเกิดขึ้นในกลางท้อง พอตั้งใจดูแสงนั้นก็หายไป กระผมจึงเริ่มใหม่ พอใจเริ่มนิ่งก็เห็นแสงสว่างแบบเดิมอีก กระผมจึงทำเป็นไม่สนใจ กระผมอธิษฐานกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯว่า “ขอให้กระผมได้เข้าถึงธรรมได้อย่างง่ายๆ เป็นอัศจรรย์ด้วยเถอะครับ”

 

        ตอนนั้นใจนิ่งมาก เหมือนไม่ได้หายใจ ลมหายใจมันขาดไปเลย แล้วร่างกายท่อนล่างก็หายไป กระผมรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในที่โล่งๆว่างๆ แสงสว่างที่เห็นก็ค่อยๆรวมตัว กลายเป็นดวงกลมๆ ใสเหมือนแก้วน้ำ มีขนาดเท่ากับผลส้มเขียวหวาน ให้ความรู้สึกเป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก กระผมอยากนั่งอยู่แบบนี้ตลอดไป ไม่อยากออกจากสมาธิเลยครับ

 

        ทุกๆวัน ไม่ว่าจะ นั่ง นอน ยืน เดิน กระผมจะพยายามเอาใจมาวางไว้ในศูนย์กลางกาย และนึกให้โยมพ่อ-โยมแม่ได้บุญบวชทุกวัน ตอนนี้กระผมนั่งสมาธิได้นิ่งขึ้น รวมใจได้เร็วและง่ายขึ้น และถ้าใจนิ่งมากๆก็จะเห็นดวงใสๆได้ทุกครั้ง บางครั้งกระผมจะเห็นว่าตรงกลางดวงมีแสงสว่างแวววาว มีจุดที่สว่างที่สุดอยู่ในดวงนั้นด้วยครับ สมาธิทำให้กระผมมีพลัง มีกำลังใจในการบวช แม้จะอยู่เงียบๆ ไม่ได้พูดคุยกับใคร ก็ไม่รู้สึกโดดเดี่ยว ไม่เหงาเลยครับ กระผมตั้งใจที่จะฝึกฝนอบรมตนเองให้เป็นพระแท้ เมื่อครบหนึ่งพรรษาแล้วก็จะอยู่รับกฐิน ออกเดินธุดงค์ตามที่หลวงพ่อบอก

 

 

 

        กระผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ถ้าไม่มีหลวงพ่อ ก็จะไม่มีโครงการดีๆแบบนี้ และกระผมก็คงไม่ได้กลับเนื้อกลับตัว รู้จักการสร้างบุญสร้างความดี ชีวิตต่อจากนี้กระผมขออุทิศให้กับพระพุทธศาสนา ขอติดตามสร้างบารมีกับหลวงพ่อไปจนถึงที่สุดแห่งธรรมครับ

 

พระสมโภชน์ ภทฺทปญฺโญ