ผลการปฏิบัติธรรม พระไมยสิทธิ์ ธมฺมโชโต

 

        กระผม พระธรรมทายาท ไมยสิทธิ์ ธมฺมโชโต อายุ 27-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดทองบน กรุงเทพมหานคร ครับ

 

        กระผมมาวัดพระธรรมกายครั้งแรก ตอนสมัยเรียนมัธยมที่โรงเรียนอัสสัมชัญกรุงเทพฯ ตอนนั้นโรงเรียนมีโครงการบวชสามเณรภาคฤดูร้อนที่วัดพระธรรมกายด้วย กระผมก็อยากบวช แต่ทางบ้านไม่อนุญาต เพราะไม่เข้าใจวัดหลายอย่าง แล้วกระผมก็ห่างจากวัดไปกว่าสิบปี จนตอนนี้โตและทำงานแล้วครับ

 

        ในปี พ.ศ.2552_บุญบันดาลให้กระผมได้พบกัลยาณมิตร ชักชวนให้กระผมมาวัดพระธรรมกายอีกครั้ง กระผมค่อยๆศึกษาความเป็นมาของวัด ได้เห็นหลวงพ่อครั้งแรกก็ประทับใจมาก ในสายตาของกระผม หลวงพ่อเป็นพระที่น่าเคารพกราบไหว้เป็นอย่างมาก นึกถึงหลวงพ่อครั้งใดก็จะมีกำลังใจในการทำความดีทุกครั้งครับ และกระผมก็ได้ร่วมบุญสร้างองค์พระปิดเจดีย์ทันทีสององค์ กระผมทำบุญทุกบุญ มาบูชาข้าวพระทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน ใช้ธรรมะเป็นหลักในการดำเนินชีวิต ทำให้ชีวิตที่ดีอยู่แล้ว ยิ่งดีขึ้น ที่สำคัญมีรายได้เข้ามาแบบเกินควรเกินคาด ตอนนั้นกระผมจึงทำบุญสร้างองค์พระปิดเจดีย์เพิ่มขึ้น รวมทั้งหมด 100-องค์ และยังได้ทำบุญใหญ่ที่ปลื้มสุดๆ คือ บุญกฐินสร้างอาคาร 100-ปีคุณยายอาจารย์ 1-M ด้วยครับ

 

        ที่จริงกระผมอยากบวชตั้งแต่ในรุ่นเจ็ดพันตำบลแล้ว แต่หน้าที่การงานรัดตัวมาก พอมาถึงรุ่นเข้าพรรษา ก็ลังเลนิดหน่อย เพราะเห็นว่าเป็นเวลาสี่เดือน แต่กระผมก็ต้องสะดุดใจกับคำพูดของหลวงพ่อว่า “สี่เดือนไม่นานหรอกลูก เราสะสมบาปมาตั้งแต่เกิด มันใช้เวลามากกว่านี้เยอะ”

 

        กระผมจึงตัดสินใจมาบวช กระผมภูมิใจมากกับการบวชครั้งนี้ นับเป็นช่วงชีวิตที่มีความสุขที่สุดจริงๆ พระอาจารย์-พระพี่เลี้ยงที่ศูนย์วัดทองบน ทำหน้าที่ด้วยความทุ่มเท เสียสละ และสอนพวกกระผมทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องการปฏิบัติธรรม

 

        วันแรกๆที่นั่งก็จะฟุ้งบ้าง เมื่อยบ้าง แต่กระผมก็ค่อยๆปรับอารมณ์ โดยภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ จนประมาณหนึ่งสัปดาห์ ใจก็เริ่มนิ่งขึ้น บางครั้งก็เห็นแสงสว่างเป็นดวงกลมๆ ใหญ่ประมาณหนึ่งฝ่ามือ ส่องแสงวิบๆวั๊บๆอยู่ที่บริเวณหน้าผาก บางครั้งก็เหมือนมีคนเอาไฟมาส่องหน้า แล้วบางทีขณะที่ใจกำลังเคลิ้มๆสบายๆก็จะมีอาการเหมือนคนกำลังตกจากที่สูง วูบแรง จนรู้สึกหายใจติดขัด ใจสั่น น่ากลัวมากครับ

 

        วันหนึ่งขณะที่กำลังนั่งสมาธิตามเสียงของหลวงพ่อ กระผมค่อยๆผ่อนคลายร่างกาย หลับตาเบาๆ เอาความรู้สึกมาไว้ตรงกลางท้อง แล้วก็นึกถึงภาพองค์พระแก้วใส พอนึกปุ๊บกระผมก็เห็นภาพองค์พระปรากฏขึ้นทันที องค์ใหญ่ประมาณหนึ่งคืบ แต่เห็นอยู่ทางขวาของช่องท้องนะครับ กระผมจึงค่อยๆมองท่านอย่างพิจารณา ดูจากเศียร ดวงตา ปาก แขน ขา มองไปเรื่อยๆ ไม่คิดอะไร ภาพของท่านก็ชัดขึ้นเรื่อยๆด้วยครับ

 

 

 

        ในวันต่อมา กระผมก็ทำอย่างเดิม พอตัวเริ่มโปร่ง สบาย ไม่นานก็เห็นภาพองค์พระปรากฏอยู่ตรงด้านขวาของช่องท้องอีก กระผมก็ดูไปเฉยๆ นิ่งๆ จู่ๆก็รู้สึกว่าท่านเลื่อนมาอยู่ที่กลางท้อง หลวงพ่อครับ...กระผมเห็นภาพองค์พระในศูนย์กลางกายได้ง่ายมาก มันง่ายมากจนกระผมสงสัย และเกิดความไม่แน่ใจว่า ที่กระผมเห็นนั้นทำถูกต้องแล้วหรือยังครับ

 

        ตอนนั้นใจของกระผมนิ่งมาก เมื่อมองไปที่องค์พระก็จะเหมือนมองจากข้างบนลงไปข้างล่าง ภาพที่เห็นเป็นภาพเหมือนจริง กระผมเห็นชัด 100-เปอร์เซ็นต์ กระผมจะมองเข้าไปถึงในกลางตัวท่าน นิ่งอยู่อย่างนั้นไม่คิดอะไรเลย ตัวก็ตรงเป็นอัตโนมัติ เพราะกลัวว่าถ้าทำหลังงอ อาจจะไปทับเศียรของท่านได้ แล้วกระผมก็จะรู้สึกอุ่นๆที่กลางท้อง รู้สึกเหมือนมีองค์พระอยู่ตรงนั้นตลอดเวลา

 

 

 

        สมาธิทำให้กระผมสดชื่นมาก อิ่มใจ สุขใจอย่างบอกไม่ถูก และทำให้กระผมรู้จักคิด รู้จักข่มใจ ตัดอารมณ์ที่ไม่ดีได้เร็ว กระผมจะตรึกถึงองค์พระอย่างสม่ำเสมอ ถ้าว่างจากกิจกรรมก็จะเอาเวลาไปนั่งสมาธิ แล้วกระผมก็จะชอบทำอย่างที่หลวงพ่อสอน คือ นึกขยายองค์พระให้ใหญ่คลุมตัว แล้วก็ย่อให้เล็กลงมาอยู่ในตัว ทำสลับไปสลับมา สนุกมากครับ ทำให้ใจหยุดไม่ฟุ้งซ่านเลย

 

 

 

        กระผมอยากให้เพื่อนๆพระธรรมทายาท ตั้งใจปฏิบัติธรรม ตั้งใจศึกษาธรรมะ เราใช้เวลามาทั้งชีวิตอยู่กับอะไรๆมากมายในชีวิต ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง เวลาแค่สี่เดือนอย่าคิดว่านาน เผลอแป๊บเดียวก็จบโครงการแล้ว ขอให้ทุกท่านสู้ๆ ไหนๆก็มาบวชแล้ว ต้องเป็นพระแท้ให้ได้ทุกวัน อย่าให้เสียเวลาเปล่านะครับ ส่วนตัวกระผมเองก็จะตั้งใจฝึกตัวต่อไปเช่นกัน

 

        กระผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ดำริให้มีโครงการดีๆแบบนี้ขึ้น กระผมว่าไม่มีใครทำได้อย่างหลวงพ่ออีกแล้วครับ กระผมขอถวายบุญนี้แด่หลวงพ่อ ขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรงมากๆ อยู่เป็นผู้นำในการสร้างบารมีของทุกๆคนไปนานๆนะครับ

 

 

พระไมยสิทธิ์ ธมฺมโชโต