ผลการปฏิบัติธรรม พระทวี เตชโสตฺถิโก

 

        กระผม พระธรรมทายาททวี เตชโสตฺถิโก อายุ 28-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียง 2_หลวงพ่อจำกระผมได้ไหมครับ ก็ที่กระผมเคยเล่าว่า กระผมเป็นไอ้ขี้เหล้า โมโหร้าย กินเหล้าเมาเหลือเงินติดเนื้อติดตัวแค่สองบาท ต้องโทรไปบอกน้องสาวให้เอาข้าวมาให้กิน พอน้องสาวมารับ กลับไปถึงบ้าน กระผมก็นั่งซดเหล้าต่อ จนน้องสาวโมโห บอกให้มาบวช แล้วกระผมดื้อดึงไม่ยอมบวชท่าเดียว เถียงกันรุนแรง สุดท้ายกระผมก็พูดด้วยความโมโหสุดขีดว่า “หากให้กูบวช...กูผูกคอตายซะดีกว่า”_แล้วก็ถูกน้องสาวสุดที่รัก กดหัวยัดลงไปในบ่วงผูกคอจริงๆ แต่ไม่ตายครับ

 

        หลวงพ่อเมตตากระผมอย่างสูงสุดเหลือเกิน ที่พูดถึงเรื่องราวของกระผม ทั้งๆที่กระผมกับหลวงพ่อไม่เคยรู้จักกันเลย ตอนที่หลวงพ่อโชว์ภาพถ่ายของกระผม กระผมยังนึกขำๆตัวเองอยู่เลยว่า เราเปลี่ยนไปไม่เหมือนตอนเป็นโยม ตอนเป็นโยมกระผมซิ่งมาก...ซ่ามาก แต่พอเป็นพระแล้ว ได้เจอหลวงพ่อ ก็อยากเป็นพระแท้ขึ้นมาเลยครับ แต่ก่อนกระผมชอบดูเรื่องนรก เพราะคิดว่าตัวเองจะต้องได้ไปอยู่ที่นั่นแน่ๆ ก็รู้ๆว่าไอ้ที่ผ่านมา ตัวเองทำเรื่องแย่ๆมามากขนาดไหน แต่เพราะมีหลวงพ่อ กระผมถึงได้มาบวช กระผมขอกราบลงแทบเท้าของหลวงพ่อ ที่ทำให้กระผมได้รู้จักความดี ได้ทำความดี กระผมจะตั้งใจบวชให้ได้สองชั้น จะได้เตรียมตัวไปสวรรค์กับเขาบ้างครับ

 

        ตอนแรกๆ กระผมนั่งสมาธิแทบไม่ได้เลยครับ ทั้งเมื่อย ทั้งมืด และปวดหลังสุดๆ แต่พอฝึกนั่งไปเรื่อยๆก็เริ่มดีขึ้น วันหนึ่งขณะที่นั่งหลับตา สักพักก็เห็นเป็นดวงมีแสงวูบเข้ามา เหมือนใครมาเปิดสปอตไลท์ใส่ กระผมแปลกใจว่า ดวงนั้นเป็นลูกอะไร เด้งไปเด้งมาไม่ยอมหยุดนิ่ง ตัวกระผมก็เริ่มเบาๆคล้ายจะลอยได้เหมือนลูกโป่ง จิตมันโล่ง โปร่ง แล้วใจก็วูบวาบ เหมือนถูกดูด สักพักตัวก็เคลิ้มไปเลยแต่ไม่หลับ เห็นดวงสว่างมีแสงเหมือนหิ่งห้อยวิ๊บๆวั๊บๆ รู้สึกสบายใจนะครับ แต่พอจะลืมตาก็ลืมตาไม่ขึ้น ก็เลยกลัวขึ้นมา กระผมคิดในใจว่าสงสัยจะโดนผีอำ กำลังจะร้องตะโกนออกมา แต่พอดีโดนยุงกัด กระผมเลยสะดุ้งลืมตาได้

 

        ตอนเช้าของอีกวัน หลังจากสวดมนต์ทำวัตรเช้า ก็ได้นั่งสมาธิอีก ตอนนั้นใจก็นิ่งๆไม่คิดอะไรเลย ขณะที่กำลังสะลึมสะลือ กระผมก็รู้สึกว่าจิตมันดิ่งวูบไป แล้วก็เห็นดวงพระจันทร์วันเพ็ญ สว่างจ้ามาก มีพระพุทธรูปนั่งสมาธิอยู่ข้างใน เห็นจากเล็กก่อน แล้วก็ค่อยๆเป็นดวงใหญ่ขึ้น ผ่านไปประมาณ 2-3-นาที พอส่งจิตเข้าไปดู ก็เหมือนพระจันทร์วันเพ็ญจะยิ่งไกลออกไป (คล้ายๆเรายิ่งเดินเข้าไปหา...ก็ยิ่งห่างครับ)_แต่พอหยุดเฉยๆ ดวงสว่างนั้นกลับวิ่งเข้ามาหาเรา กระผมแปลกใจมาก ดวงสว่างเหมือนพระจันทร์วันเพ็ญ แต่ข้างในกลวงใสเหมือนฟองสบู่ แล้วมีพระพุทธรูปนั่งอยู่ตรงกลาง

 

        ตอนนั้น รู้สึกว่าตัวของเราโปร่งเบาไปหมด และคราวนี้ก็ไม่ตกใจแล้ว กระผมก็ไปถามพระธรรมทายาทด้วยกันว่า ที่เราเห็นมันคืออะไร เพื่อนๆพระธรรมทายาทก็บอกว่า ต้องลองไปนั่งอีก นั่งดูว่าจะใช่องค์พระไหม พอฉันเสร็จ และรับบุญเรียบร้อย กระผมก็ไปหามุมสงบนั่งสมาธิ พอใจนิ่งๆก็เห็นพระองค์ใหญ่มีสีขาวเหมือนแก้วใส หน้าตาเหมือนพระประธานที่อยู่ข้างหน้าเรา แต่ที่เห็น...ท่านอยู่ในท้องเราครับ

 

 

 

        สักพักก็เลือนๆ พอผ่านไปประมาณ 4-5-นาที ตัวก็เริ่มเบาๆเคลิ้มๆ อยู่ๆพระก็ขึ้นมาในท้องอีก เป็นสีใสเหมือนองค์พระแก้วใส ขนาดล่าสุดที่เห็น ท่านสูงประมาณหนึ่งศอก ลอยๆอยู่ข้างใน ตอนเห็นองค์พระ ใจของกระผมจะรู้สึกว่างเปล่า เฉยๆ ไม่ทุกข์ไม่ร้อน สบายใจมากๆ

 

        บางครั้งยืนพิงเสาหลับตาเคลิ้มๆไป องค์พระก็มา แปลกดีครับ แต่พอจะเล็งจะเพ่งท่านกลับไม่มา มาแต่แสงแวบๆ...แล้วก็หายไป กระผมต้องทำเหมือนไม่สนใจ ทำเฉยๆแล้วลองชำเลืองดูก็รู้ว่าท่านยังอยู่ครับ เวลาเห็นองค์พระทีไร จิตจะปลอดกังวล อยากอยู่เงียบๆ อยากอยู่กับองค์พระ ไม่อยากทำอะไรเลย ใจมันสบาย โล่ง เหมือนเราได้อยู่ในโลกที่ว่างเปล่า สบายจริงๆ กระผมพยายามทำอย่างที่หลวงพ่อบอก คือ ไม่ว่าจะอยู่ในรอบนอกรอบ จะนั่ง นอน ยืน เดิน ก็จะตรึกถึงองค์พระให้ได้ตลอดเวลาครับ

 

        แต่หลวงพ่อครับ ปัจจุบันนี้หลับตาทีไร ก็จะเห็นดวงกลมกลวงใสเหมือนฟองสบู่ มีองค์พระนั่งอยู่ตรงกลาง มาให้เห็นแต่เฉพาะข้างหน้า บางครั้งสรงน้ำ ล้างหน้า หรือทำอะไรก็จะเห็นท่านแบบซึ่งๆหน้า ไม่เห็นอยู่ในท้องแล้ว กระผมถามใครก็ไม่มีใครช่วยกระผมได้ กระผมจะทำยังไงดีครับ ท่านถึงจะกลับมาในท้องเหมือนเดิม ขอความเมตตาหลวงพ่อสอนกระผมด้วยครับ

 

        (คุณครูไม่ใหญ่: อยากให้ท่านมาอยู่ในท้องเหมือนเดิม เราก็ต้องดูไปในท้อง ทำเฉยๆ แม้เห็นท่านข้างหน้า เราก็เฉยๆ นิ่งอยู่ตรงกลางในท้องเรา นิ่งสบายๆ หยุด เฉยๆ เบาๆ พอถูกใจท่านเดี๋ยวท่านก็เข้าไปเอง อย่าไปบังคับท่านหรือดึงท่านเข้ามา ให้เฉยๆ ชำเลืองไปกลางท้องนิ่งๆสบายๆ ใจเย็นๆ ท่านไม่เข้ามาก็แล้วแต่ท่าน ชำเลืองสบายๆในกลางท้องไปเรื่อยๆ เหมือนเราเริ่มต้นใหม่อย่างผ่อนคลาย มีความสุข ไม่กดดันตัวเอง ใจใสๆเย็นๆ เดี๋ยวท่านก็มา)

 

        ช่วงนี้ไม่รู้เป็นยังไงครับ กระผมคงต้องไปหาหมอเพื่อตรวจสายตาซะหน่อย ไม่รู้ว่าเป็นโรคอะไรหรือเปล่า เพราะอยู่เฉยๆก็จะมีแสงเหมือนแสงหิ่งห้อยวิ่งแวบๆวิ๊บๆเข้ามาในตา เหมือนดาวตก บางทีก็เป็นทั้งวัน บางครั้งก็เป็นช่วงๆ แต่กระผมก็ไม่กังวลใจนะครับ เพราะตอนนี้กระผมมีความสุขมาก กระผมจะทำตามที่หลวงพ่อสอนทุกอย่าง จะทำการบ้านที่หลวงพ่อให้ คือ หนึ่งต่อสิบ คราวหน้าบวชล้าน กระผมจะชวนคนบวชให้ได้อย่างที่หลวงพ่อบอก คือ หนึ่งต่อสิบ กระผมจะทำอย่างที่น้องสาวของกระผมเคี่ยวเข็ญให้กระผมมาบวชจนได้ดี คนอื่นเขายังเคี่ยวเข็ญให้เรามาบวชได้ขนาดนี้ เราก็ต้องไปตามคนอื่นมาบวชได้เหมือนกัน

 

 

 

        ถ้าบุญส่งเสริม กระผมก็จะขอบวชแบบนี้ไปเรื่อยๆ ถ้าบุญมากพอ กระผมก็จะไม่ลาสิกขา เพราะชีวิตพระเป็นชีวิตที่สุขที่สุด สบายใจ ไม่ต้องวุ่นวายแบบชาวโลก ตอนนี้กระผมจะฝึกตัวเองให้เป็นพระแท้ให้ได้ทุกวัน เพราะกระผมอยากเป็นเนื้อนาบุญให้กับชาวโลก อยากเดินตามหลวงพ่อ อยากช่วยหลวงพ่อฟื้นฟูพระพุทธศาสนา และจะไปทำวัดร้างให้เป็นวัดรุ่ง แล้วกระผมก็เล็งๆเอาไว้แล้ว เป็นวัดอยู่ใกล้ๆบ้านเกิดกระผมเอง ที่มีแม่น้ำล้อมรอบ กระผมเห็นตอนไปเหวี่ยงแหจับปลาครับ วัดนี้มีหลวงตาอยู่รักษาวัดเพียงรูปเดียว มีคนเข้าวัดบ้าง เพราะหนทางไปมาลำบาก กระผมอยากไปช่วยท่านพัฒนาฟื้นฟูวัดให้รุ่งให้ได้ครับ กระผมขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นหลวงพ่อที่แสนอบอุ่นของลูกๆไปนานๆนะครับ