ผลการปฏิบัติธรรม พระปัญญา ภานุสิริโก

 

        กระผม พระธรรมทายาทปัญญา ภานุสิริโก อายุ 41-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดสันต้นกอก จังหวัดเชียงใหม่ ครับ ตอนเป็นเด็กกระผมเคยบวชเป็นสามเณรอยู่ห้าพรรษา ตอนเป็นเณรกระผมชอบศึกษาธรรมะ ชอบนั่งสมาธิจนมีความรู้สึกว่า ตัวยืด ตัวเบาเหมือนจะลอยได้ กระผมก็นั่งๆไป ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อ เพราะสมัยนั้นไม่มีพระอาจารย์-พระพี่เลี้ยงคอยชี้แนะ สอนถึงแนวทางปฏิบัติที่แท้จริง แต่พอมาบวชในโครงการนี้แล้ว ถึงได้เรียนรู้ข้อปฏิบัติที่ถูกต้องหลายอย่าง ซึ่งดีมากๆครับ

 

        ก่อนมาบวช กระผมทำงานอยู่ในร้านอาหารแห่งหนึ่งของจังหวัดเชียงใหม่ วันหนึ่งขณะไปเดินเล่นดูของเพลินๆอยู่ที่ถนนคนเดิน(ตลาดนัด)_ก็ไปเจอกับบูธประกาศชวนชายแมนแมนให้มาบวชแสนรูปเข้าพรรษา แค่เห็นเท่านั้น กระผมก็อยากบวชทันที ตอนไปขอลาออกจากงาน เจ้าของร้านถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความเสียดาย เพราะกระผมทำงานเก่งและขยันมาก แต่กระผมคิดว่ากระผมคิดดีแล้ว ชีวิตทางโลกนั้นน่าเบื่อหน่ายที่สุด คนเรามีเกิด แก่ เจ็บ ตาย และชีวิตที่ผ่านๆมาก็เป็นอะไรแบบเดิมๆ ไม่มีอะไรก้าวหน้า ไม่มีอะไรพัฒนา กระผมเห็นทุกสิ่งทุกอย่างไม่เที่ยงแท้จีรัง กระผมอยากทำสิ่งที่มีคุณค่า และการบวชเพื่อสืบทอดอายุพระพุทธศาสนาก็คือคำตอบครับ

 

        ตอนยังเป็นนาค กระผมเคยนั่งสมาธิเห็นโยมพ่อ-โยมแม่ที่เสียชีวิตไปแล้วด้วยนะครับ ท่านทั้งสองนั่งพนมมือ รู้สึกว่าท่านจะดีใจที่กระผมตัดสินใจบวช เพราะตอนมีชีวิตอยู่โยมพ่ออยากให้กระผมบวชมาก แต่กระผมก็ยังไม่ได้ทำให้ท่านเสียที หลังจากวันอุปสมบทแล้ว กระผมก็ไม่มีความกังวลเกี่ยวกับพิธีบวชอีกต่อไป จิตใจของกระผมก็เริ่มสงบขึ้น สองวันต่อมากระผมเริ่มนั่งสมาธิได้ดีขึ้น ทุกครั้งที่หลับตากระผมจะจัดร่างกายให้เข้าที่เข้าทางก่อน ทำจิตใจให้สบายๆ ผ่อนคลาย เอาใจไปไว้ในศูนย์กลางกายแล้วจึงภาวนาสัมมาอะระหัง นั่งไปเรื่อยๆใจก็เริ่มสงบ ตัวเบาและขยายใหญ่ขึ้น

 

        สักพักใหญ่ๆ ก็เห็นแสงสว่างวูบขึ้นมาจากจุดกลางกายเหมือนระเบิด แสงสว่างจ้าเหมือนแสงอาทิตย์ กระจายเต็มท้อง แล้วกระผมก็จะรู้สึกว่าท้องของเราว่างเปล่าไม่มีอะไร ตอนนั้นใจมันไม่นึกไม่คิด ในหัวมันว่างเปล่า เหมือนไม่มีตัวตน สักพักก็เห็นมีลูกแก้วเป็นดวงใสๆลอยขึ้นมา พอมองเข้าไปก็เห็นองค์พระแก้วใสนั่งอยู่ในนั้น ตอนแรกจะยังเห็นไม่ชัด แต่พอนั่งไปเรื่อยๆเหมือนท้องเราจะขยายใหญ่ได้ ภาพก็จะค่อยๆชัดขึ้นเอง ชัดใสแจ๋วมองทะลุได้เลยครับ

 

 

 

        ดวงแก้วที่กระผมเห็นเป็นดวงใหญ่เท่าลูกแตงโม มีองค์พระหน้าตาเหมือนพระประธาน ขนาดประมาณหนึ่งคืบ นั่งขัดสมาธิอยู่ในนั้น กระผมเห็นใบหน้า เห็นร่างกายของท่านได้ชัดมากๆ สวย ใส งดงามไม่มีที่ติเลยครับ ตอนนั้นใจจะนิ่งมาก กระผมก็จะมององค์พระอยู่อย่างนั้นจนหมดเวลา คืนนั้นกระผมนั่งสมาธิต่อทั้งคืน เพราะอยากนั่ง พอออกจากสมาธิแล้วกระผมมีความรู้สึกว่า มีองค์พระอยู่ในกายเราตลอด ไม่ว่าจะทำอะไร คุยกับใคร องค์พระก็ยังอยู่กับเราตลอดเวลา

 

        เดี๋ยวนี้พอนั่งหลับตาปุ๊บ ก็จะเห็นองค์พระในดวงแก้วอยู่ในกลางกายได้ทันที แล้วถ้าทำใจว่างๆไปเรื่อยๆก็จะเห็นท่านค่อยๆชัดขึ้นได้เอง บางครั้งกระผมเห็นท่านนั่งนิ่งๆอยู่เฉยๆ แต่บางทีท่านก็ลอยซ้อนๆกันขึ้นมาเป็นฟองๆเหมือนเราเป่าฟองสบู่ แล้วทั้งดวงทั้งองค์พระก็จะใหญ่ขึ้นๆ จนล้นตัวกระผมออกไป เวลาท่านลอยออกมาจากตัวเรา กระผมจะรู้สึกโล่งสบายอย่างบอกไม่ถูก จิตใจว่างเปล่า นิ่งมาก และเหมือนเราจะลอยออกไปพร้อมๆกับองค์พระ เหมือนลอยได้จริงๆนะครับ บางทีกระผมก็อยากจะลืมตาขึ้นมาดูเหมือนกัน แต่กระผมจำที่หลวงพ่อบอกว่าไม่ให้ลืมตา

 

        ตอนนี้ จิตใจของกระผมดีมาก สงบมาก ไม่มีความฟุ้งซ่าน ไม่ยึดติดกับโลกภายนอก ไม่ติดกับอะไร จิตใจว่างเปล่า มีความสุขที่สุดเลยครับ กระผมตั้งใจแล้วว่าจะฝึกฝนอบรมตนเองให้เป็นพระแท้ให้ได้ทุกวัน จะอยู่รับกฐิน เดินธุดงค์ เมื่อจบโครงการแล้วกระผมตั้งใจที่จะธุดงค์ไปฟื้นฟูพัฒนาวัดร้างให้เป็นวัดรุ่ง และถ้าหลวงพ่อประกาศเริ่มโครงการใหม่ กระผมก็จะรีบกลับมาสมัครเป็นพระพี่เลี้ยงทันที กระผมจะเอาความรู้ แนวทางปฏิบัติที่ดีงามที่หลวงพ่อ พระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง เคยสอนไว้ ไปบอกต่อให้กับรุ่นน้องต่อไป

 

        สุดท้ายนี้ กระผมเห็นหลวงพ่อไอบ่อยๆ กระผมอยากให้หลวงพ่อรักษาสุขภาพด้วย ขอให้หลวงพ่อแข็งแรง อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของทุกๆคนไปนานๆนะครับ