ผลการปฏิบัติธรรม พระวุฒิชัย รตนพนฺโธ

 

        กระผม พระธรรมทายาทวุฒิชัย รตนพนฺโธ อายุ 21-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียงสองครับ กระผมอยู่ตัวคนเดียวมาตั้งแต่สมัยเป็นวัยรุ่น เพราะพ่อแม่แยกทางกัน พี่น้องก็แยกย้ายไปมีครอบครัว แม้พี่ชายจะชวนให้กระผมไปอยู่ด้วย แต่ด้วยความเป็นลูกผู้ชาย ประกอบกับการเห็นชีวิตครอบครัวที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวเลิก กระผมจึงขอสู้ชีวิตด้วยตัวเองดีกว่า

 

 

        กระผมชอบไหว้พระสวดมนต์ นั่งสมาธิแผ่ส่วนกุศล 10-15-นาที ก่อนนอนทุกคืน วันหนึ่งโยมป้าเอาใบโบร์ชัวร์และใบสมัครโครงการบวชเข้าพรรษามายื่นให้ และถามว่า “จะบวชไหม”_กระผมก็บอกว่า “ขอเวลาแป๊บหนึ่ง”_กระผมเดินเข้าไปในห้องนอน กระผมคิดถึงโอกาสที่จะได้บวช และเพียงวูบเดียว มือของกระผมก็ยื่นไปหยิบปากกามาเขียนใบสมัคร กระผมคิดว่าบวชหนึ่งพรรษาไม่ได้หากันง่ายๆ เห็นเต็มที่ก็บวชแค่ 15-วัน แถมโครงการนี้บวชฟรีไม่มีค่าใช้จ่าย บวชแล้วยังได้เรียนธรรมะอีกด้วย

 

        พอเข้าโครงการมาอาทิตย์แรก กระผมรู้สึกกดดันมาก เพราะนี่เป็นการบวชครั้งแรก แต่อยู่ๆไปก็เริ่มอยู่ได้ พอได้ฟังโอวาทของพระเดชพระคุณพระเทพสุวรรณโมลีว่า “บวชเอาบุญต้องสวดมนต์ บวชเอากุศลต้องศึกษา”_กระผมก็เริ่มเข้าใจ ตอนนี้มีความสุขมากครับ แล้วกระผมก็พยายามฝึกตน ให้ตัวเองได้บุญ และให้ญาติโยมที่ทำบุญมาได้บุญด้วยครับ

 

        ตอนแรกที่นั่งสมาธิ นั่งอย่างไรๆก็เห็นแต่ความมืด แต่คำที่หลวงพ่อบอกว่า “บวชให้ได้สองชั้นนะลูก”_คำนี้มันอยู่ในใจของกระผม กระผมตั้งใจนั่งสมาธิทุกวัน แล้วในความมืดกระผมก็เริ่มมีความสุข กระผมนั่งได้นานขึ้น จนหลายอาทิตย์ผ่านไป วันนั้นกระผมนั่งตามเสียงของหลวงพ่อ นั่งได้ 10-หรือ 20-นาที ก็มีความมืดกว่าเก่าเข้ามาแทนที่ เป็นความมืดที่แปลกมาก มันไม่ใช่ความมืดแบบตอนเย็นๆนะครับ กระผมเหมือนยืนอยู่ตรงปากเหว แล้วก็วูบตกลงไปเร็วมาก ตอนเป็นครั้งแรกตกใจสุดๆ คิดเลยว่า “นี่เราอาจจะไม่รอด”_แต่พอลืมตาขึ้นมา เห็นเพื่อนๆพระธรรมทายาทรอบข้างก็ยังนั่งกันปกติ กระผมก็เลยหลับตาใหม่ แต่คราวนี้ฟุ้งหยุดไม่อยู่เลยครับ

 

        ผ่านไปอีกหลายวัน พอใจเริ่มนิ่ง กระผมก็เห็นแสงสว่างมากๆ เหมือนแสงอาทิตย์ส่องมาเต็มหน้าเลยครับ แล้วอยู่ๆก็เหมือนมีเส้นทางของแสง แสงนั้นเดินตามเส้นทางไปเรื่อยๆจนมาอยู่ในกลางท้องของกระผมเองเป็นอัตโนมัติ สักพักหนึ่ง ก็กลายเป็นดวงกลมๆ ไม่ใช่ดวงแก้ว แต่เป็นดวงใสๆ ขยับไปขยับมาได้ เคลื่อนไปซ้ายไปขวาเหมือนถูกขังไม่อยู่นิ่ง แต่ในความรู้สึกดวงนั้นไม่ได้เป็นดวงแบบแข็งๆ แต่เป็นแบบนิ่มๆ เหมือนฟองสบู่ ใสมองทะลุข้างหลังได้เลย มีรัศมี สวยงามมาก กระผมก็ดูไปเรื่อยๆ แล้วคราวนี้ไม่รู้เป็นอย่างไร พระอาจารย์ก็กล่าว “สัพเพ...”_ขึ้นมาเลยครับ

 

        ตอนได้ยินเสียง “สัพเพ...”_กระผมก็ยังมองดวงนั้นอยู่ ไม่อยากให้หาย แต่ใกล้จะสุดเสียงของพระอาจารย์ ภาพนั้นก็ค่อยๆมืด มืดจนหายไปเลย กระผมก็เลยลืมตาขึ้น แล้วอธิษฐานกับคุณยายอาจารย์ว่า “ถ้าคราวนี้ลูกเห็นเป็นองค์พระ ลูกจะบวชต่อเป็นพระพี่เลี้ยงอุบาสิกาแก้วล้านคนครับ”

 

        อธิษฐานจบก็นั่งหลับตาอีก เหลือเชื่อมากเลยครับ ไม่ถึง 5-นาที ดวงนั้นก็มาให้เห็นที่กลางท้อง ตอนนั้นไม่มีความรู้สึก มีแต่เห็นอย่างเดียว กระผมจึงภาวนาสัมมาอะระหังเบาๆ ให้เสียงออกจากกลางท้อง แล้วก็เห็นชัดขึ้น เป็นพระพุทธรูปสีฟ้าใสมองทะลุข้างหลังได้ พระพุทธรูปนั่งอยู่ในดวงแก้ว ดูไปสักพัก จากดวงแก้วที่ใหญ่กว่าพระ ก็กลายเป็นองค์พระใหญ่กว่าดวงแก้ว ดวงแก้วเข้าไปอยู่ในท้องของพระครับ แล้วกระผมก็ได้เสียงระฆังเพลดัง

 

        แต่พอถึงเวลานั่งสมาธิอีก กระผมนั่งไม่ได้เลย มันฟุ้งซ่าน กระผมใช้เวลาทั้งวันรวมใจ ดวงแก้วก็ไม่กลับมา จนทำวัตรเย็นของอีกวัน ในขณะที่พระอาจารย์เปิดสื่อเรื่องนรกให้ดู กระผมก็นั่งทำสมาธิไปด้วย คราวนี้ปล่อยใจสบายๆ ไม่คิดอะไร ตอนแรกก็ได้ยินเสียงพระเพื่อนคุยกันหัวเราะกัน เพราะกำลังดูสื่อ แต่พักเดียวเสียงหัวเราะนั้นก็หายไปเลย แล้วกระผมก็เห็นองค์พระขึ้นมา เป็นองค์พระใสๆธรรมดา มีลูกแก้วอยู่ในท้อง พอมองไปที่ลูกแก้วในท้องพระ ก็เห็นเป็นพระสงฆ์รูปหนึ่งนั่งอยู่ในนั้น กระผมก็แปลกใจว่า...ทำไมถึงมีพระสงฆ์อยู่ในนั้นได้ ก็มองๆไป แล้วภาพก็ชัดขึ้น มองไปมองมา อ้าว…ตัวเราไปนั่งอยู่ในนั้นได้อย่างไร

 

        ทั้งๆที่ยัง...งงๆ ก็ยังมองไปนิ่งๆ แล้วกระผมก็โดนดวงแก้วนั้นล้อมรอบเอาไว้ แล้วในกลางท้องของกระผมก็มีแสงสว่างกลมๆใสอยู่ด้วย มองไปอีกก็เห็นเป็นเศียรพระค่อยๆลอยขึ้นมา แล้วท่านก็ขยายเท่าตัวเรา สักพักก็มีอีกองค์เข้ามาแทนที่ สลับกันขึ้นมา ในดวงแก้วก็สว่างมีแต่พระขึ้นมาเรื่อยๆ ขยายใหญ่เป็นร้อยๆเท่า มารู้สึกตัวตอนได้ยินเสียงรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา กระผมก็เลยลืมตาขึ้น ขอดูหลวงพ่อก่อน เพราะกระผมชอบช่วงนี้ที่สุดครับ

 

 

 

        เวลาเห็นองค์พระ กระผมจะรู้สึกปลื้มปีติมาก รู้สึกตัวเองนั่งยิ้ม มีความสุขเปี่ยมล้น ยังไม่ถึงกับน้ำตาไหลนะครับ แต่ก็เป็นความสุขที่ไม่เคยเจอมาก่อนเลยในชีวิต แล้วถ้าสงบนิ่งดี องค์พระก็จะขึ้นมาให้เห็นได้เอง กระผมอยากบอกหลวงพ่อว่า กระผมรู้สึกทั้งรัก เคารพ และศรัทธาในหลวงพ่อมาก เพราะทำตามที่หลวงพ่อสอนก็ได้พบตามที่หลวงพ่อบอก กระผมประทับใจหลวงพ่อทั้งสองเป็นอย่างมาก กระผมคิดว่าถ้าใครได้มาฟังหลวงพ่อทั้งสองต้องติดใจ หลงไปเลยครับ เพราะสอนเก่งมาก กระผมยังดูไปยิ้มไปเลย ตอนนี้กระผมหาครูดีพบแล้ว กระผมจะทำตามคำครูให้ดีที่สุดครับ

 

พระวุฒิชัย รตนพนฺโธ