พระศรีอริยเมตไตรย์ ตอนที่ 2 ท้าวความถึงสุเมธดาบสโพธิสัตว์

 

        ความเดิมจากตอนที่แล้ว....ในพระชาติที่พระสมณโคดม (พระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน)-ได้บังเกิดเป็นสุเมธดาบส ในพระชาตินั้น พระองค์ได้ไปบังเกิดอยู่ในตระกูลพราหมณ์ที่มีฐานะร่ำรวยเป็นอย่างมาก เมื่อโตเป็นหนุ่ม บิดามารดาของพระองค์ก็ได้ถึงแก่กรรม พระองค์จึงได้รับมรดกทั้งหมดที่บิดาและมารดาของพระองค์ได้สั่งสมมาตลอดเจ็ดชั่วโคตร พระองค์ได้มีความคิดว่า “คนในตระกูลของเราสั่งสมทรัพย์ไว้มากมาย แต่เมื่อตายไปแล้ว...ทรัพย์แม้กหาปณะหนึ่งก็เอาติดตัวไปไม่ได้ เราควรกระทำเหตุให้ทรัพย์นี้ติดตัวเราข้ามภพข้ามชาติไปได้”

 

 />

 

        พร้อมกันนั้น พระองค์ก็ได้เห็นการเกิด การแก่ การเจ็บ และการตาย ว่ามันเป็นทุกข์แสนสาหัส พระองค์จึงมีความปรารถนาที่จะออกไปจากภพ กล่าวคือ เลิกการเวียนเกิดเวียนตายเสียที จากนั้นพระองค์ก็ได้คิดต่ออีกว่า “เมื่อทุกข์มี...สุขก็ต้องมีฉันใด เมื่อมีภพ...ก็ต้องมีทางออกจากภพได้ฉันนั้น”

 

 />

 

        ดังนั้น พระองค์จึงตัดสินใจสละทรัพย์สมบัติทั้งหมดออกบวชเป็นดาบสหรือฤษี เมื่อออกบวชเป็นดาบสแล้ว พระองค์ก็ตั้งใจบำเพ็ญเพียร จนสามารถบรรลุอภิญญา 5-สมาบัติ 8-และมีความสุขอยู่ในฌานสมาบัติที่พระองค์ได้เข้าถึง และในกาลนั้นเอง...ได้มีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นกับพระองค์

 

/>

 

        ในกาลนั้นเอง...พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระนามว่า “ทีปังกร”_พร้อมกับเหล่าพระอรหันต์ขีณาสพ ได้เสด็จมาที่รัมมนคร และเสด็จประทับอยู่ ณ สุทัสสนมหาวิหาร เมื่อชาวเมืองทราบข่าว ต่างก็ดีอกดีใจที่พระพุทธองค์พร้อมกับเหล่าพระอรหันต์ขีณาสพ ได้เสด็จเดินทางผ่านมาที่เมืองของพวกตน ด้วยเหตุนี้ มหาชนในรัมมนคร ต่างได้ถือเครื่องไทยธรรมไปเข้าเฝ้าและฟังธรรมจากพระทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้า พร้อมกับกราบทูลนิมนต์พระพุทธองค์ และเหล่าพระอรหันตสาวก อยู่เสวยภัตตาหารเช้าในวันรุ่งขึ้น

 

/>

 

        เมื่อแสงอรุโณทัยของวันใหม่ได้มาถึง มหาชนภายในรัมมนคร ต่างช่วยกันตระเตรียมการถวายมหาทานแด่พระทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้า พร้อมกับเหล่าพระอรหันตสาวก กันอย่างเต็มที่ อาคารบ้านเรือนภายในรัมมนคร รวมถึงถนนหนทางที่ใช้เป็นเส้นทางเสด็จผ่าน ได้ถูกประดับประดาตบแต่งอย่างสวยงาม พื้นที่ใดที่เคยเป็นหลุมเป็นบ่อหรือมีพื้นที่ที่ไม่เสมอกัน ก็จะถูกปรับให้ราบเรียบเสมอกัน อย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน

 

/>

 

        และในขณะนั้นเอง สุเมธดาบสโพธิสัตว์ ได้เหาะจากอาศรมผ่านมาทางที่มหาชนกำลังเตรียมงานกันอยู่พอดี เมื่อสุเมธดาบส...มองไปยังเบื้องล่างก็เห็นมหาชนเป็นจำนวนมาก ต่างออกมาช่วยกันตระเตรียมสถานที่ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มเบิกบาน อย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน ครั้นสุเมธดาบสโพธิสัตว์ได้เห็นเช่นนั้น ท่านจึงเกิดความสงสัยขึ้นมาว่า “ในวันนี้จะต้องมีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นอย่างแน่นอน”_ด้วยเหตุนี้ สุเมธดาบสโพธิสัตว์จึงเหาะลงจากอากาศเพื่อมาสอบถามกับมหาชนว่า “พวกท่านช่วยกันตกแต่งอาคารบ้านเรือนและถนนหนทางต่างๆ เพื่อใครกันหรือ”

 

/>

 

        มหาชนได้บอกกับสุเมธดาบสโพธิสัตว์ว่า “ท่านไม่ทราบหรอกหรือว่า พระทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้าพร้อมกับเหล่าพระอรหันต์ขีณาสพ ได้เสด็จมาถึงที่เมืองของพวกเราแล้ว และในวันนี้ พวกเราได้กราบทูลนิมนต์พระทศพลพร้อมกับเหล่าอรหันตสาวก มาถวายมหาทานภายในเมืองของพวกเรา ส่วนถนนหนทางที่พวกเรากำลังทำกันอยู่นี้ ก็เพื่อต้อนรับการเสด็จมาของพระพุทธองค์และเหล่าอรหันตสาวกนี่แหละ”

 

/>

 

        เมื่อสุเมธดาบสโพธิสัตว์ได้ฟังเช่นนั้น ก็พลันเกิดความปลื้มปีติใจและคิดขึ้นมาในใจว่า “แม้เพียงแค่คำว่า...พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ยังหาฟังได้ยากในโลก ดังนั้น...จะกล่าวอย่างอื่นไปใยกับการบังเกิดขึ้นขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เราก็ควรร่วมมือกับพวกชาวบ้าน ช่วยกันทำหนทางต้อนรับการเสด็จมาของพระจอมไตร ผู้บังเกิดขึ้นได้ยากแสนยากในโลกดีกว่า”-ด้วยเหตุนี้ สุเมธดาบสโพธิสัตว์จึงอาสาที่จะเข้ามาช่วยเตรียมหนทางต้อนรับเสด็จกับพวกชาวบ้าน และด้วยความที่ชาวบ้านเห็นว่า ท่านสุเมธดาบสเป็นผู้ที่มีฤทธิ์มาก ชาวบ้านจึงพร้อมใจกันยกเส้นทางที่มีหลุมเป็นแอ่งน้ำให้แก่ท่าน

 

/>

 

        เมื่อสุเมธดาบสโพธิสัตว์ได้เห็นเส้นทางที่ตนเองจะต้องเป็นผู้ดูแลแล้ว ท่านก็พลันเกิดความคิดขึ้นมาว่า “ถ้าเราทำทางด้วยฤทธิ์ จิตของเราก็คงจะไม่ปลาบปลื้มหรือมีความปีติยินดีอะไรมากนัก ฉะนั้น เราจะทำทางเส้นนี้ด้วยกำลังกายของเราเองนี่แหละ”_ว่าแล้ว สุเมธดาบสโพธิสัตว์ก็ได้ใช้กำลังกายของตนขนดินมาถมแอ่งน้ำนั้น และในขณะที่สุเมธดาบสโพธิสัตว์กำลังขนดินเพื่อมาถมทางอยู่นั้น พระทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้า พร้อมกับเหล่าพระอรหันต์ขีณาสพกว่าสี่แสนรูป ก็ได้เสด็จมาถึง ณ ที่แห่งนั้นพอดี

 

/>

 

        เมื่อสุเมธดาบสโพธิสัตว์ได้มองเห็นพระพุทธองค์เสด็จมายืนอยู่ตรงหน้าแล้ว ก็พลันเกิดความคิดขึ้นมาว่า “วันนี้แหละ เราจะขอสละชีวิตเป็นทาน เพื่อถวายเป็นพุทธบูชาแด่พระทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อที่พระพุทธองค์จะได้ใช้กายของเราข้ามผ่านบรรดาเปลือกตมเหล่านี้”_ว่าแล้วสุเมธดาบสโพธิสัตว์ก็ได้ทอดกายเป็นสะพาน เพื่อให้พระผู้มีพระภาคเจ้าพร้อมทั้งพระอรหันตสาวกกว่าสี่แสนรูปเสด็จผ่านไป

 

โปรดติดตามตอนต่อไป

 

<< ตอนที่ 1 เกริ่นนำ

พระศรีอริยเมตไตรย์

ตอนที่ 3 สุเมธดาบสได้รับพยากรณ์ >>