รอดตายเฉียดฉิว เพราะเหรียญปราบมาร

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

 

        ผมชื่อ ฮวด สิริพัฒนเศรษฐ์ ใครๆก็เรียกผมว่า เฮียฮวด ครับ หลังจากทราบข่าวว่าหลวงพ่อจะมอบเหรียญปราบมารให้กับทุกคนที่มาร่วมงานวันครูวิชชาธรรมกาย ในวันที่ 23-กันยายน พ.ศ.2553_นี้ ผมตื่นเต้นมากครับ อยากบอกทุกคนว่า อย่าพลาดเด็ดขาด เหรียญหลวงปู่ปราบมารศักดิ์สิทธิ์จริงๆ ผมขอยืนยัน เอาชื่อ เฮียฮวด เป็นประกันได้เลยครับ เพราะผมกับครอบครัว เจออานุภาพมาแบบจะๆจังๆสองปีซ้อน แถมเจอสไตล์...ซูเปอร์หวาดเสียวแบบดับเบิ้ล ในวันเดียวเลยครับ

 

        ปี พ.ศ.2540_ผมกับครอบครัวได้มาร่วมงานตอกเสาเข็มต้นสุดท้าย แล้วได้รับเหรียญปราบมารไปคนละหนึ่งเหรียญ ผมก็เอาติดตัวไว้ ช่วงปลายปีต้องขับรถกระบะพาครอบครัวนั่งเต็มท้ายกระบะ จะไปไหว้เชงเม้งที่สระบุรี แต่ยังไม่ทันจะได้ไหว้เลยครับ พอถึงวังน้อย ก็มีรถพ่วง 18-ล้อคันหนึ่ง ขนหินมาเต็มคัน คนขับหลับใน ขับรถส่ายไปมาเหมือนจะคว่ำ

 

        จังหวะนั้น...ผมก็ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะรถพ่วงเสียหลักพลิกคว่ำตรงกับจุดที่รถกระบะของผมวิ่งอยู่พอดี หิน ดิน ทราย ที่อยู่ในรถพ่วง ก็เทลงมาท่วมทับรถของผมเต็มๆทั้งคันรถ แต่น่าอัศจรรย์มากที่รถของผมยังวิ่งต่อได้ และกระจกหน้ารถไม่แตก แถมลูกสาว และน้องสาวสองคนของผมที่นั่งกระบะท้ายก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย เพียงแค่สำลักฝุ่น และงงๆว่า ใครเอาดินมากมายมหาศาลมาเทใส่พวกเขา หินเต็มกระบะรถ

 

        ปรากฏว่า ทุกคนมีเหรียญปราบมารติดตัวคนละหนึ่งเหรียญ เหมือนผมครับ ก็จะไม่ให้มั่นใจว่า...เรารอดเพราะเหรียญหลวงปู่ปราบมารได้อย่างไรครับ เพราะรถตู้คันใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าผม ก็โดนหินเทมาทับเหมือนกัน รถตู้คันนั้นขยับไม่ได้เลยครับ แต่รถกระบะของผมกลับไม่เป็นอะไรเลย แถมทุกคนยังปลอดภัยอีกด้วย

 

        ผ่านมาอีกสองปี ผมก็เจออานุภาพเหรียญปราบมารอีก ครั้งนี้แรงจริงๆ เล่นเอาผมขาสั่นใจสั่นเลยครับ เพราะเจอเหตุการณ์...ซูเปอร์หวาดเสียวแบบดับเบิ้ล ในวันเดียว ตอนนั้นผมไปทำงานที่จังหวัดอุบลราชธานี แล้วต้องขับรถไปส่งลูกน้องที่อำเภอบ้านบึง จังหวัดชลบุรี พอรถวิ่งถึงถนนที่ตัดผ่านเทือกเขาปักธงชัย เขาเรียกกันว่า เขาปัก รถที่ผมขับมากับลูกน้องวิ่งลงเขา มีรถพ่วงที่บรรทุกรถเก๋ง 6-คัน วิ่งสวนขึ้นเขามา ถ้ามาคันเดียวก็คงไม่มีปัญหา แต่นี่...รถพ่วงวิ่งมาสองคัน แถมขับแบบรถแข่ง คือ ขับรถพ่วงแซงกันไปมา บนถนนขึ้นเขาปัก รถของผมสวนลงเขา มาเจอตอนที่รถพ่วงกำลังวิ่งแซงกันเต็มถนนพอดี

 

        เสี้ยววินาทีนั้น ผมตัวเกร็ง คิดอะไรไม่ออก อยู่ๆก็มีเสียงเหมือนข้างในกระซิบบอกว่า “ชิดซ้ายๆๆ”_ผมก็ตั้งสติได้ ประคองรถหักหลบรถพ่วงชิดซ้าย และเหยียบเบรก หยุดกึก รถพ่วงสวนไปแบบเฉียดฉิวในระยะห่างกันแค่นิ้วเดียว แต่ลูกน้องของผมสิครับ หน้าซีดเผือด บอกผมเสียงสั่นเครือว่า “เฮียๆๆ อย่าขยับนะ อย่าขยับ”_ผมแปลกใจถามว่า “ทำไม”

 

        ลูกน้องก็พูดไม่เป็นประโยคบอกได้แค่ว่า “เหวๆๆ”_ผมจึงนั่งนิ่งๆ แล้วค่อยๆเปิดประตูรถออกมาดูก็เห็นชัดเลยว่า อีกแค่คืบเดียว รถของผมก็ตกเหวแน่นอนครับ เราก็ค่อยๆขับรถเดินทางต่อ ตอนนี้ผมขับช้ามากครับ เพราะขายังสั่นอยู่เลย

 

        พอถึงกบินทร์บุรี ขณะที่รถของผมวิ่งช้าๆ ก็มีรถหกล้อแซงขึ้นไป ขณะเดียวกันก็มีรถหกล้อคันที่สองแซงซ้อนขึ้นไปอีกอย่างเร็ว วินาทีระทึกก็เกิดขึ้นอีก คือ รถหกล้อคันที่สองที่แซงซ้อนขึ้นไป ชนเปรี้ยงกับรถกระบะที่วิ่งสวนทางมา ผมตกใจมาก ทันใดนั้น ผมก็เห็นช่องทางเล็กๆทางด้านซ้ายมือ ทำให้ผมหักรถหลบออกจากถนนไปได้ รอดมาอย่างหวุดหวิดจริงๆครับ ลูกน้องของผมถึงกับถามว่า “เฮียใส่พระอะไรครับ ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ”

 

        หลังจากเหตุการณ์ทำนองนี้เกิดขึ้นถี่ๆ ทำให้ผมเกิดความรู้สึกกลัวตายครับ นับจากนั้น ผมก็รีบมาปวารณาเป็นประธานกองกฐินที่วัดพระธรรมกาย ตั้งแต่ปี พ.ศ.2545_และผมได้เป็นประธานกองกฐินทุกปีเลยครับ ผมอยากบอกลูกหลานพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำฯทุกคนทั่วโลกว่า วันที่ 23-กันยายน พ.ศ.2553-นี้ ต้องมาร่วมงานให้ได้นะครับ เพราะเป็นบุญใหญ่จริงๆ และทุกคนที่มาร่วมงาน ยังจะได้รับเหรียญปราบมารที่ศักดิ์สิทธิ์มากๆ จะทำให้แคล้วคลาดปลอดภัย และถ้ามาเป็นประธานกองกฐินด้วย ก็จะรวยเหมือนผม...เฮียฮวด ครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

ฮวด สิริพัฒนเศรษฐ์