พระศรีอริยเมตไตรย์สัมมาสัมพุทธเจ้า ตอนที่ 16 พระอชิตะ...บรมโพธิสัตว์

 

 

        เมื่อพระบรมศาสดาทรงเห็นพระน้านางทรงมีน้ำพระเนตรไหลอาบทั้งสองแก้ม เพราะทรงรู้สึกเสียพระทัยที่ไม่มีพระอสีติมหาสาวกรูปใด ยินดีรับผ้าสาฎกที่พระน้านางตั้งใจนำมาถวายเลยแม้สักรูปเดียว พระพุทธองค์จึงทรงเข้าพระทัยว่า ทำไม...พระน้านางจึงทรงรู้สึกน้อยใจเช่นนั้น และทำไม...ท่านอชิตภิกษุจึงเป็นผู้ได้รับผ้าสาฎกของพระน้านางในครั้งนี้ ดังนั้น พระพุทธองค์จึงทรงใช้โอกาสในครั้งนี้ เพื่อที่จะประกาศให้พระน้านางรวมถึงเหล่าเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ได้รับรู้ไปพร้อมๆกันว่า...ท่านอชิตะ ผู้เป็นภิกษุที่รับผ้าสาฎกจากพระน้านางของพระองค์นั้น ความจริงแล้วเป็นผู้ที่สมควรได้รับผ้าสาฎกคู่นี้เป็นอย่างยิ่ง เพราะในอนาคตกาลภายภาคเบื้องหน้า ท่านจักได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์ต่อไป

 

 

        ด้วยเหตุนี้ พระพุทธองค์จึงทรงตรัสเรียกพระอานนท์ให้ไปนำบาตรของพระองค์มา เมื่อพระอานนท์ได้นำบาตรของพระพุทธองค์มาแล้ว พระบรมศาสดาก็ทรงประคองบาตรด้วยพระหัตถ์ทั้งสองข้าง พร้อมกับทรงอธิษฐานจิตว่า “บาตรใบนี้เป็นบาตรของเรา ผู้ใดมีกำลังบุญที่คู่ควรกับบาตรใบนี้ ขอให้ผู้นั้นจงนำบาตรมาคืนแก่เรา”_ทันทีที่สิ้นเสียงคำอธิษฐาน บาตรของพระพุทธองค์ก็ได้ลอยขึ้นไปในอากาศ แล้วก็อันตรธานหายวับไปทันที

 

 

        ภายหลังจากบาตรของพระพุทธองค์ได้หายวับไปในอากาศแล้ว พระสารีบุตรผู้เป็นอัครสาวกเบื้องขวา ซึ่งเป็นเลิศกว่าภิกษุอื่นทางด้านดวงปัญญา ก็ได้ทราบถึงความตั้งใจในพระอากัปกิริยาที่พระบรมศาสดาทรงแสดงออกมาให้เห็น ก่อนใครทั้งหมดว่า “พระพุทธองค์ทรงมีความตั้งใจที่จะให้ตนเอง และเหล่าพระอสีติมหาสาวกทั้งหมด ไปตามหาบาตรใบนี้มาคืนแด่พระพุทธองค์”_ถึงแม้พระสารีบุตรจะสามารถล่วงรู้ความตั้งใจของพระพุทธองค์ แต่ท่านก็ไม่สามารถเข้าใจในพระประสงค์ที่แท้จริงของพระพุทธองค์ว่า จะให้ตามหาบาตรไปเพื่ออะไร

 

 

        จากนั้น พระสารีบุตรก็ได้ขันอาสาที่จะไปนำบาตรมาถวายคืนแด่พระบรมศาสดาเป็นรูปแรก โดยท่านได้เหาะลอยขึ้นไปบนอากาศ แล้วทำการตรวจตราหาบาตรของพระพุทธองค์ด้วยดวงปัญญาอันเป็นเลิศของท่าน หลังจากที่เวลาล่วงเลยผ่านไปได้ไม่นานนัก ด้วยความที่พระสารีบุตรเป็นผู้ที่มีปัญญามาก ท่านจึงรู้ตัวว่า “กำลังบุญของท่านคงไม่เพียงพอที่จะนำบาตรมาถวายคืนแด่พระบรมศาสดาเป็นแน่”_เมื่อท่านเห็นว่าเป็นเช่นนั้น ท่านจึงได้เหาะกลับมาพร้อมกับมือที่ว่างเปล่า

 

 

        หลังจากนั้น พระโมคคัลลานะผู้เป็นอัครสาวกเบื้องซ้าย ซึ่งเป็นเลิศกว่าภิกษุอื่นทางด้านการแสดงฤทธิ์ ก็ได้ขันอาสาที่จะไปตามหาบาตรมาถวายคืนแด่พระบรมศาสดาเป็นรูปต่อไป และในทันทีที่ท่านออกไปตามหาบาตร ท่านก็ได้แสดงฤทธานุภาพอันเป็นเลิศของท่าน เพื่อช่วยในการตามหาบาตรของพระพุทธองค์ (อาทิ เช่น ปาฏิหาริย์กายออกไปอย่างมากมาย เพื่อให้แต่ละกายแยกกันตามหาบาตร เป็นต้น)_ถึงแม้ท่านจะเป็นเลิศกว่าภิกษุรูปอื่นทางด้านการแสดงฤทธิ์มากเพียงใดก็ตาม แต่ถึงกระนั้น พระโมคคัลลานะก็ไม่สามารถนำบาตรมาถวายคืนแด่พระพุทธองค์ได้ 

 

 

        แม้แต่ พระอนุรุทธะ ซึ่งเป็นเลิศกว่าภิกษุอื่นทางด้านทิพยจักษุ เมื่อท่านได้ขันอาสาที่จะไปตามหาบาตรมาถวายคืนแด่พระบรมศาสดาแล้ว ท่านก็ได้ใช้ทิพยจักษุอันเป็นเลิศของท่าน เล็งแลหาบาตรของพระพุทธองค์ในทันที ถึงแม้ท่านจะใช้ทิพยจักษุตรวจดูสัตว์โลกอยู่ตลอดเวลา แต่ในครั้งนี้...ไม่ว่าท่านจะตรวจตราดูสักแค่ไหน บาตรของพระบรมศาสดาก็ไม่มีมาปรากฏให้เห็นในข่ายญาณของท่านเลย

 

 

        นอกจากพระสารีบุตร พระโมคคัลลานะ พระอนุรุทธะ จะขันอาสาที่จะไปตามหาบาตรมาถวายคืนแด่พระบรมศาสดาแล้ว พระอสีติมหาสาวกทั้งหลาย ซึ่งแต่ละรูปล้วนเป็นเลิศทางด้านต่างๆ ก็ได้ขันอาสาที่จะไปหาบาตรมาถวายคืนแด่พระบรมศาสดาด้วยเช่นกัน แต่ไม่ว่าเวลาจะล่วงเลยผ่านไปนานสักเพียงใด ก็ยังไม่มีพระอสีติมหาสาวกรูปใดที่จะสามารถนำบาตรมาถวายคืนแด่พระบรมศาสดาได้เลยแม้สักรูปเดียว ในที่สุด พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงทรงรับสั่งกับท่านอชิตภิกษุว่า “อชิตะ...เธอจงไปนำบาตรของตถาคตมาเถิด”