พระศรีอริยเมตไตรย์สัมมาสัมพุทธเจ้า ตอนที่ 17 พระอชิตะกระทำสัตยาธิษฐาน

        ความเดิมจากตอนที่แล้ว... นอกจากพระสารีบุตร พระโมคคัลลานะ พระอนุรุทธะ จะขันอาสาที่จะไปตามหาบาตรมาถวายคืนแด่พระบรมศาสดาแล้ว พระอสีติมหาสาวกทั้งหลาย ซึ่งแต่ละรูปล้วนเป็นเลิศทางด้านต่างๆ ก็ได้ขันอาสาที่จะไปหาบาตรมาถวายคืนแด่พระบรมศาสดาด้วยเช่นกัน แต่ไม่ว่าเวลาจะล่วงเลยผ่านไปนานสักเพียงใด ก็ยังไม่มีพระอสีติมหาสาวกรูปใดที่จะสามารถนำบาตรมาถวายคืนแด่พระบรมศาสดาได้เลยแม้สักรูปเดียว ในที่สุด พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงทรงรับสั่งกับท่านอชิตภิกษุว่า “อชิตะ...เธอจงไปนำบาตรของตถาคตมาเถิด”

 

 

        เมื่อท่านอชิตภิกษุได้ฟังพระบรมศาสดาทรงรับสั่งเช่นนั้น ก็พลันเกิดความคิดขึ้นมาว่า “เหตุการณ์ในวันนี้...มันช่างน่าอัศจรรย์ใจยิ่งนัก ขนาดพระอสีติมหาสาวกทั้งหลาย ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นพระอรหันต์ผู้มีฤทธานุภาพเป็นอย่างมาก แต่ถึงกระนั้น กลับไม่มีผู้ใดที่จะสามารถนำบาตรมาถวายคืนแด่พระพุทธองค์ได้เลย ส่วนตัวเรานั้นยังเป็นภิกษุปุถุชนธรรมดา ผู้ถูกกิเลสครอบงำอยู่ เหตุไฉนหนอ...พระจอมไตรจึงตรัสสั่งให้เราแสวงหาบาตร จะต้องมีเหตุพิเศษสำหรับเราเป็นแน่”

 

 

        ครั้นแล้ว ท่านอชิตภิกษุก็ได้ลุกขึ้นไปยืนอยู่กลางแจ้ง จากนั้นก็ได้มองขึ้นไปบนอากาศ แล้วกระทำสัตยาธิษฐานว่า “อันตัวเรานี้...ได้บรรพชาอุปสมบทในพระพุทธศาสนาเพื่อหวังประพฤติพรหมจรรย์ และรื้อสัตว์ขนสัตว์ให้พ้นจากห้วงแห่งวัฏสงสาร หากว่าศีลของเรายังบริสุทธิ์มิได้มีสิ่งใดด่างพร้อย ก็ขอให้บาตรของพระบรมศาสดา จงมาสถิตในมือของเราด้วยเถิด”

 

 

        เมื่อท่านอชิตภิกษุกระทำสัตยาธิษฐานจบลง ท่านก็ได้เหยียดมือออกไป ในทันทีที่มือทั้งสองได้เหยียดออกไปจนเกือบจะสุดแขน บาตรของพระผู้มีพระภาคเจ้าก็ได้ตกลงมาจากนภากาศ มาประดิษฐานอยู่ที่มือของท่าน เสมือนเป็นการบอกเหตุว่า...บาตรใบนี้เป็นบาตรของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ประเสริฐยิ่งกว่าพระอสีติมหาสาวกและเหล่าพระสาวกทั้งหลาย การที่พระอชิตะสามารถรับบาตรของพระบรมศาสดาได้นั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะท่านไม่ได้เป็นเพียงแค่พระสาวกหรือพระปัจเจกพุทธเจ้า แต่พระอชิตภิกษุผู้นี้...ที่แท้ก็คือหน่อเนื้อแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่จะได้มาตรัสรู้ธรรมในอนาคตกาลภายภาคเบื้องหน้า