ผลการปฏิบัติธรรม พระสุริยา นนฺทาคโม

 

        กระผม พระธรรมทายาทสุริยา นนฺทาคโม อายุ 25-ปี จากศูนย์อบรมวัดปางไคร้ อำเภอเวียงป่าเป้า จังหวัดเชียงราย ครับ ก่อนมาบวช กระผมฝันเรื่องเดียวซ้ำๆติดต่อกันถึงสี่วัน กระผมฝันว่าตัวเองนุ่งห่มผ้าเหลือง ได้มาที่วัดแห่งหนึ่งที่ไม่รู้จัก มีคนมาปฏิบัติธรรมเยอะมาก และมีพระบวชเยอะมาก พอไปเล่าให้เทพธิดาข้างกายฟัง เธอก็บอกว่า “ไม่มีอะไรหรอกอย่าคิดมาก”_แต่ใจกระผมกลับคิดถึงแต่เรื่องบวช กระผมจึงโทรศัพท์ไปเล่าให้พ่อฟังและบอกว่ากระผมอยากบวช ท่านก็บอกว่า “มีลูกมีครอบครัวแล้วจะบวชทำไม ไปทำบุญก็น่าจะพอ”_แต่กระผมคิดถึงแต่วัด คิดแต่เรื่องบวชทั้งวัน คิดจนกลุ้มใจ เครียดทั้งวันเลยครับ

 

        พอกลับจากที่ทำงาน ก็ไปบอกเทพธิดาข้างกายอีกว่า “ขอไปบวชสักเจ็ดวันได้ไหม”_เธอก็ไม่ยอม เพราะเธอรู้ว่ากระผมชอบไหว้พระสวดมนต์ โดยจะสวดมนต์ทั้งเช้า-เย็น ทุกวัน เธอกลัวว่าถ้าบวชแล้วกระผมไม่สึกแน่ แล้วคืนนั้นกระผมก็ฝันอีก ฝันว่ามีพระรูปหนึ่งเอาผ้าจีวรมาห่มให้ ผ้าจีวรนั้นมีแต่ภาพพระพุทธเจ้าเต็มไปหมด ตอนหลังถึงรู้ว่าเป็นพระแบบเดียวกับที่อยู่บนมหาธรรมกายเจดีย์ครับ พอตื่นขึ้นมา กระผมก็ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่าจะต้องบวชให้ได้ จึงโทรศัพท์ไปหาป้าขอให้หาวัดให้ ป้าก็ตอบตกลง กระผมจึงเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าบอกลาเทพธิดาข้างกายว่า “จะไปบวชแล้วนะ”_เธอก็ร้องไห้เสียงดังมาก มาแย่งกระเป๋าในมือกระผม กระผมก็ยื้อคืน เธอร้องไห้ปานจะขาดใจ แต่กระผมก็เดินจากมาแบบไม่หันหลังกลับเหมือนคนใจดำเลยครับ แต่กระผมรู้ว่ากระผมกำลังจะทำอะไร

 

        พอมาถึงเชียงราย ก็ไปที่วัดที่ป้าหาให้ แต่พอไปถึง พระที่วัดกลับแนะนำให้กระผมมาที่วัดปางไคร้ เพราะจะได้อุปสมบทหมู่ โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย พอมาถึงกระผมก็โกนหัวอยู่วัดทันที กระผมมาบวชท่ามกลางความไม่เข้าใจของคนในครอบครัว ทุกคนโกรธที่กระผมทิ้งทุกอย่างมาอย่างไม่อาลัย แต่ใจกระผมกลับสงบเยือกเย็นมาก กระผมปล่อยวางทุกอย่าง ได้แต่อธิษฐานจิตขอให้ทุกคนเข้าใจ หายโกรธ ให้ได้บุญด้วยกันเยอะๆครับ

 

 

 

        กระผมสนุกกับการนั่งสมาธิมาก กระผมชอบดึงใจให้มาอยู่ที่จุดศูนย์กลางกาย โดยจะภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ แล้วก็นึกตามที่หลวงพ่อสอน โดยนึกว่ามีเส้นด้ายสองเส้นตัดกันที่กลางท้อง แล้วก็นึกให้มีลูกแก้วใสๆวางอยู่ตรงนั้น พอสัมมาอะระหังไป จิตใจก็จะว่างเปล่า ใจมันสงบไปเอง ในหัวก็ไม่มีอะไรสักอย่าง จนวันที่ 30-กรกฎาคม พ.ศ.2553_ขณะที่ใจกำลังว่างเปล่า อยู่ๆก็มีแสงสว่างเกิดขึ้นที่กลางท้อง แล้วก็เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่พระมงคลเทพมุนี ผุดขึ้นมาชัดมาก มีแสงรัศมีออกมาจากตัวท่านด้วย ท่านยิ้มให้กระผม กระผมก็นึกเอาใจของตัวเองไปใส่ไว้ในมือของท่าน แล้วก็นิมนต์ท่านว่า “หลวงปู่ครับช่วยประคองดวงใจของกระผมหน่อยครับ อย่าให้ฟุ้งซ่านเลย”_แล้วใจกระผมก็นิ่งไป รู้สึกเย็นสบายที่กลางท้อง ตัวเบาเหมือนลอยอยู่ในอากาศ แล้วก็เห็นลูกแก้วผุดพุ่งขึ้นมา เหมือนน้ำที่พุ่งขึ้นมาจากท่อเป็นลูกกลมๆ เล็กเท่าแก้วตาดำ ใสมาก สว่างมาก แต่ไม่นานพระอาจารย์ก็กล่าว...สัพเพฯ

 

        มีคืนหนึ่ง กระผมไปนั่งสมาธิบนเจดีย์ที่วัดปางไคร้ ใจกำลังใส นั่งไปสักพักก็ต้องตกใจสุดขีด เพราะเห็นหน้าผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาซีดเซียว น่ากลัวสุดๆ เธอนั่งจ้องหน้ากระผม พอลืมตามองก็ไม่เห็น หมาก็หอนเอามากๆ จะวิ่งหนีก็กลัวพระเพื่อนจะตกใจ กระผมเลยพยายามทำใจนิ่งๆ แผ่เมตตาให้ สักพักเธอก็หายไป กระผมเลยโล่งใจ รีบชวนพระเพื่อนกลับไปจำวัดครับ

 

 

 

        และแล้ว วันที่มหัศจรรย์ที่สุดในชีวิตก็มาถึง ตอนนั้นกระผมรู้สึกปล่อยวาง ภาวนาสัมมาอะระหังไป ใจก็สงบ แล้วแสงสว่างก็มาเลย แป๊บหนึ่งกระผมก็หล่นวูบ โดนดูดลงไป เหมือนเวลาเราตกเบ็ดแล้วปลาดึงเบ็ดไปอย่างนั้นเลยครับ พอนั่งไปอีกก็เห็นองค์พระผุดขึ้นมาในลูกแก้วใสๆ ผุดขึ้นมาเหมือนน้ำที่พุ่งขึ้นมาจากท่อเป็นดวงกลมๆใสแจ๋ว ขนาดเท่าฟองไข่ พอทำใจนิ่งๆความสว่างก็มากขึ้น แล้วแสงที่อยู่ในองค์พระก็สว่างขึ้นจนทะลุลูกแก้วออกมา องค์พระก็ใสมาก สวยมาก มองแล้วสบายตามาก เวลากระผมมองลงไปก็จะเห็นแสงสว่างเป็นวงซ้อนๆกันแทงขึ้นมาจากข้างล่าง ฟุ่บผ่านหน้ากระผมไปเร็วมาก พอประคองใจนิ่งๆไม่คิดอะไร ก็มีพระอีกองค์ซ้อนขึ้นมา ใหญ่ขึ้นเหมือนจะทะลุตัวกระผมไป ตอนนั้นกระผมเหมือนอยู่ในที่ที่มีแต่ความสุข และใจก็นิ่งสุดๆ นิ่งเหมือนเรานอนหลับไม่รับรู้อะไรไม่คิดอะไรเลย แล้วกระผมก็จะยิ้มอยู่คนเดียว จนเพื่อนๆถามว่า “บ้าหรือเปล่า ยิ้มอยู่ได้คนเดียว”_กระผมก็คิดในใจว่า “ก็มันมีความสุขนี่ครับ”

 

        ตอนนี้ไม่ว่าจะนั่ง นอน ยืน เดิน ถ้าประคองใจไปที่ฐานที่เจ็ด กระผมก็จะเห็นองค์พระที่มีดวงแก้วล้อมรอบแจ่มมาก มีแสงสว่างเยอะมากตลอดเวลา หลวงพ่อครับ...กระผมรู้สึกรักองค์พระ-ดวงแก้วมากๆ เป็นความรักความผูกพันแบบที่ไม่เคยมีให้ใครมาก่อนเลยในชีวิต กระผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ทำให้กระผมได้มาบวชในโครงการนี้ ทำให้กระผมได้พบกับความสุขที่เกิดจากภายใน และกราบขอบพระคุณพระอาจารย์-พระพี่เลี้ยงด้วยครับ ที่ช่วยประคับประคองสั่งสอนกระผม ขอบคุณญาติโยมที่สนับสนุนโครงการ ขอให้ทุกคนได้บุญกับกระผมเยอะๆ กระผมชอบฟังเวลาที่หลวงพ่อสอน หลวงพ่อทำให้กระผมรู้เรื่องกฎแห่งกรรม และกระผมก็ชอบฟังเสียงของหลวงพ่อมาก ต้องฟังทุกวัน เพราะฟังแล้วจะดึงใจมาที่ศูนย์กลางกายได้ง่ายมากๆเลย กระผมไม่อยากให้ถึงวันออกพรรษาเลยครับ อยากให้พรรษานี้ยาวนาน ไม่อยากให้ถึงวันปิดโครงการเลย กระผมอยากบวชเป็นพระแท้ไปนานๆ กระผมควรทำอย่างไรดีครับ

 

        สุดท้ายนี้ กระผมขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง หายจากอาการปวดขา หายจากอาการไอ ขอให้หลวงพ่ออยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร อยู่คู่พระพุทธศาสนาตลอดไปนะครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พระสุริยา นนฺทาคโม