ผลการปฏิบัติธรรม พระสาธร สนฺติธโร

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระธรรมทายาทสาธร สนฺติธโร อายุ 23-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดแดงหม้อ จังหวัดอุบลราชธานี ครับ กระผมเป็นทหารเกณฑ์ ปี 3_อยู่ที่ค่ายอดิศร จังหวัดสระบุรี เป็นทหารที่ประพฤติตัวดี ไม่เหลวไหล กระผมชอบวางแผนชีวิตข้ามปีว่า...จะต้องทำอะไรบ้าง และสิ่งหนึ่งที่คิดมาตลอดไม่เคยเปลี่ยนใจ คือ จะต้องบวชพระให้ได้หนึ่งพรรษา พอดีกระผมทำเรื่องลากลับบ้าน เพราะกระผมมีความคิดที่จะไปหางานทำชั่วคราว เพื่อเก็บเงินจัดงานบวชให้ตัวเอง กระผมตั้งเป้าว่า พรรษาหน้า ปี พ.ศ.2554_จะต้องบวชทดแทนคุณของพ่อกับแม่ให้ได้ ก็พอดีแม่โทรศัพท์มาบอกว่า “ที่วัดแดงหม้อจะมีจัดบวช เป็นโครงการของวัดพระธรรมกาย จะบวชไหม”_ได้ยินแค่นั้น กระผมก็ตอบไปทันทีว่า “บวช”_พอกลับไปถึงบ้าน ก็เข้าวัดโกนหัวเลยครับ

 

        โครงการนี้ดีจริงๆ กระผมดีใจมากที่ได้บวช กระผมได้เรียนรู้เรื่องราวความจริงของชีวิต และยิ่งได้นั่งสมาธิ ก็ยิ่งมีความสุขครับ กระผมชอบวางใจนิ่งๆที่กลางท้อง โดยจะนั่งไปเรื่อยๆไม่คิดอะไร มีครั้งหนึ่งกำลังนั่งอยู่ดีๆ ก็มีแสงเข้ามากระทบที่ลูกตา เหมือนคนเอาไฟมาส่อง กระผมเลยหรี่ตาดู พอรู้ว่าไม่มีใครแกล้ง ก็รู้สึกภูมิใจ แต่พอหลับตาอีกก็มืดไปเลย กระผมก็เลยนั่งไปแบบมืดๆ แต่ยิ่งนั่งก็ยิ่งรู้สึกดีครับ

 

 

        ทุกๆวัน ไม่ว่าจะนั่ง นอน ยืน เดิน หรือทำอะไร กระผมจะเอาใจไปจดนิ่งๆที่กลางท้องตลอดเวลา ผ่านไปประมาณสองสัปดาห์ ก็เริ่มนึกถึงศูนย์กลางกายได้ง่ายขึ้น วันหนึ่ง ขณะที่กำลังจดจ่ออยู่ตรงกลางท้อง ใจกระผมก็นิ่งมาก ไม่คิดอะไรเลย นั่งไปสักพักก็มีอาการวูบ เหมือนถูกดูด ใจมันวืด...ไปเรื่อยๆ แล้วก็หยุด ใจมันนิ่งสุดๆ นิ่งแบบสุดยอดไปเลยครับ แล้วสักพักก็มีดวงแก้วใสๆขึ้นมาในกลางท้อง ดวงใหญ่เท่ากำปั้น ใสเหมือนฟองสบู่ พอดูไปนิ่งๆก็มีพระพุทธรูปผุดเข้ามาในดวงแก้ว เป็นองค์พระแบบพระธรรมกายใสๆ มีรัศมีเป็นวงๆออกมารอบตัวด้วย กระผมก็นั่งดูองค์พระไปเรื่อยๆ ดูคล้ายๆไม่ตั้งใจ ก็เห็นท่านชัดแจ่มตลอดเวลาครับ

 

 

        แม้ลืมตาแล้ว ภาพองค์พระก็ยังติดอยู่ในศูนย์กลางกายตลอดเวลา แค่นึกว่ามี ก็เห็นท่านนั่งอยู่ เหมือนท้องเราจะโล่งๆว่างๆ เป็นที่นั่งของท่านครับ ตั้งแต่เห็นองค์พระ กระผมก็เปลี่ยนไปทั้งชีวิต กระผมรักในการทำความดีมากขึ้น และไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขใดๆ อยากพูดอยากทำแต่เรื่องดีๆ แต่ก่อนกระผมเป็นคนชอบพูดชอบคุย จะเรียกว่าพูดมากก็ได้นะครับ แต่ตอนนี้กระผมพูดน้อยลง เพราะอยากจะมีเวลาเอาใจมานึกถึงกลางท้องให้มากขึ้น การที่ใจของเรามาหยุดนิ่งๆที่ศูนย์กลางกาย มันเป็นอะไรที่มีความสุขมาก ปลื้มสุดยอดไปเลยครับ

 

        กระผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ทำให้กระผมได้พบกับเส้นทางชีวิตที่ถูกต้อง นึกถึงหลวงพ่อคราวใดก็ปลื้มใจทุกครั้งเลย หลวงพ่อสอนดี พูดดี แล้วไม่รู้เป็นอย่างไรนะครับ พอเห็นหลวงพ่อยิ้ม กระผมก็จะยิ้มตาม แล้วถ้าหลวงพ่อสนุก กระผมก็จะรู้สึกสนุกด้วย ตอนเห็นหลวงพ่อในดีเอ็มซีก็ว่าดูดีแล้วนะครับ แต่พอเห็นตัวจริง โอ...ผ่องกว่าในดีเอ็มซีตั้งเยอะ กระผมขออวยพรให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง หายป่วยไวๆนะครับ แล้วกระผมจะเป็นอีกองค์หนึ่งที่จะต่อเวลาอยู่เป็นพระพี่เลี้ยง โครงการอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน แถมตอนนี้กระผมยังชวนโยมแม่ให้มาบวชแล้วด้วยครับ

 

        สุดท้ายนี้ กระผมขอเชิญชวนให้พระธรรมทายาททุกรูป อยู่เป็นพระพี่เลี้ยงโครงการอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนด้วยกันก่อน มาช่วยกันทำให้โครงการนี้ สำเร็จสมบูรณ์มีประสิทธิภาพ ในเมื่อหลวงพ่อช่วยเราแล้ว เราก็ต้องตอบแทนหลวงพ่อด้วยการอยู่ช่วยเป็นพระพี่เลี้ยงบ้าง ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรง ก็มาต่อเวลาด้วยกันนะครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พระสาธร สนฺติธโร