พระศรีอริยเมตไตรย์สัมมาสัมพุทธเจ้า ตอนที่ 23 ยุคศิวิไลซ์อันน่าอัศจรรย์ (3)

 

 

        อีกทั้งคนและสัตว์ต่างๆที่เกิดในยุคนั้น จะพูดจาภาษาเดียวกัน กล่าวคือ สัตว์สามารถพูดภาษามนุษย์ได้ มีเมตตาจิตต่อกัน ไม่คิดทำร้ายกัน และจะตั้งมั่นอยู่แต่ในสุจริตธรรม เพราะมนุษย์ทุกคน รวมถึงสัตว์ทุกตัว ที่เกิดขึ้นในยุคนั้น จะมีศีลห้าเป็นปกติ ดังนั้น พวกสัตว์ที่เป็นคู่เวรคู่กรรม อย่างเช่น กากับนกเค้า แมวกับหนู งูกับพังพอน เมื่อไปเกิดยุคนี้...ทั้งสองฝ่ายจะกลายเป็นมิตรกัน

 

 

 

        มนุษย์ในยุคของพระศรีอริยเมตไตรย์นั้น จะมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงสมบูรณ์ ไร้ซึ่งโรคภัยไข้เจ็บที่เป็นอันตรายร้ายแรงมาเบียดเบียน ดังนั้น โรงพยาบาลหรือโครงการต่างๆที่จัดตั้งขึ้นเพื่อรักษาโรคภัยไข้เจ็บอย่างเช่นในยุคปัจจุบัน ก็จะหมดความจำเป็นไปเลย ที่เป็นเช่นนั้น...ทั้งนี้ก็ด้วยบุญญาบารมีของผู้คนในยุคนั้นนั่นเอง

 

 

        แต่ถึงกระนั้น ก็ใช่ว่ามนุษย์ในยุคนั้นจะไม่มีโรคมาเบียดเบียนเอาเสียเลย เพราะในความเป็นจริงแล้ว ยังมีโรคที่มาเบียดเบียนผู้คนในยุคนั้นได้อยู่เหมือนกัน แต่ถึงจะมีก็มีเพียงแค่โรคสามประเภทเท่านั้น ได้แก่...

 

โรคประเภทที่หนึ่ง คือ โรคหิวอาหาร สำหรับโรคหิวอาหารนั้น ถือเป็นโรคประจำขันธ์ของมนุษย์ทุกคน ดังนั้น ไม่ว่าจะเกิดมายุคใดสมัยใด มนุษย์ก็ต้องเป็นโรคนี้ด้วยกันทั้งนั้น

 

 

        ส่วนสาเหตุที่ทำให้เกิดโรคหิวอาหาร ทั้งนี้ก็เป็นเพราะกายหยาบต้องการอาหารนั่นเอง เมื่อไหร่ที่เราลืมบริโภคอาหาร เมื่อนั้นโรคหิวอาหารก็จะกำเริบและแสดงอาการออกมาให้เห็น เช่น อาการท้องร้อง เป็นต้น

 

 

โรคประเภทที่สอง คือ โรคที่เกิดจากความเมาอาหาร สำหรับโรคชนิดนี้มีสาเหตุมาจากการบริโภคมากจนเกินไป เมื่อไหร่ที่เราบริโภคมากจนเกินไป เมื่อนั้นโรคที่เกิดจากความเมาอาหารก็จะแสดงอาการออกมาให้เห็น เช่น ร่างกายจะรู้สึกอึดอัดหรือไม่สบายเนื้อสบายตัว เป็นต้น

 

 

        ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะว่าอาหารในยุคนั้น ล้วนมีรสชาติกลมกล่อมชวนให้ลิ้มรสเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้น เมื่อใครได้บริโภคอาหารเข้าไปแล้ว จึงเกิดอาการติดใจและยากที่จะห้ามใจได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ ภาวะเมาอาหารจึงเกิดขึ้น