พระศรีอริยเมตไตรย์สัมมาสัมพุทธเจ้า ตอนที่ 57 การบังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นการยาก (5)

 

        หมายถึง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ทรงสร้างบารมีโดยมีพระวิริยะหรือมีความเพียรอันแก่กล้า กล่าวคือ พระองค์ทรงมีความปรารถนาที่จะนำพาพุทธบริษัทสี่ทั้งหลาย เข้าสู่พระนิพพานให้ได้มากที่สุดเท่าที่พระองค์จะทำได้ แม้ว่าพระองค์จะต้องใช้ความเพียร ความอดทน และจะต้องใช้ระยะเวลาในการสั่งสมบารมียาวนานมากมายขนาดไหนก็ตาม แต่พระองค์ก็ทรงยินดีที่จะทำ สำหรับพระวิริยาธิกพุทธเจ้านั้น พระองค์จะต้องใช้ระยะเวลาในการสั่งสมบารมีทั้งหมดถึง 80-อสงไขยมหากัป กับเศษอีกแสนมหากัป เลยทีเดียว

 

 

        ถ้าจะให้แบ่งระยะเวลาในการสั่งสมบารมีของพระวิริยาธิกพุทธเจ้า สามารถแบ่งได้เป็นสามระยะ ดังนี้

 

ระยะที่ 1.เป็นช่วงระยะเวลาที่พระองค์ทรงสั่งสมบารมี พร้อมกับมีพระดำริ หรือทรงตั้งความปรารถนาในการเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเอาไว้ในพระทัย โดยที่ไม่ได้เอ่ยปากบอกใคร สำหรับระยะเวลาในการสั่งสมบารมีในช่วงนี้ พระองค์จะต้องใช้ระยะเวลาในการบ่มบารมีราว 28 อสงไขยมหากัป

 

 

 

ระยะที่ 2.เป็นช่วงระยะเวลาที่พระองค์ทรงสั่งสมบารมี พร้อมกับทรงเปล่งพระวาจา หรือทรงตรัสบอกถึงความปรารถนาในการเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้กับบุคคลอื่นๆได้รับรู้ เพราะเมื่อพระองค์ทรงสั่งสมบารมีจนมาถึงจุดนี้ ความอาจหาญร่าเริงในมโนปณิธานแห่งการเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของพระองค์ ก็จะอัดแน่นและเต็มเปี่ยมอยู่ภายในใจ จนทำให้พระองค์ต้องเปล่งวาจาให้แก่ผู้อื่นได้รับรู้ นอกจากนี้ ยังเป็นช่วงที่พระองค์กำลังทรงสั่งสมบารมีให้แก่รอบยิ่งๆขึ้นไปอีกด้วย สำหรับระยะเวลาในการสั่งสมบารมีในช่วงนี้ พระองค์จะต้องใช้ระยะเวลาในการบ่มบารมีอีก 36 อสงไขยมหากัป

 

 

 

ระยะที่ 3.เป็นช่วงระยะเวลาที่พระองค์ทรงสั่งสมบารมี จนได้รับพุทธพยากรณ์จากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในครั้งแรกว่า “ในอนาคตกาลภายภาคเบื้องหน้า พระองค์จักได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งอย่างแน่นอน”-สำหรับระยะเวลาในการสั่งสมบารมีในช่วงนี้ พระองค์จะต้องใช้ระยะเวลาในการบ่มบารมีอีกถึง 16-อสงไขยมหากัป กับเศษอีกแสนมหากัป

 

 

 

        ซึ่งในส่วนของพระศรีอริยเมตไตรย์สัมมาสัมพุทธเจ้านั้น พระองค์ทรงจัดอยู่ในประเภท พระวิริยาธิกพุทธเจ้า หรือพระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้มีพระวิริยะ หรือมีความเพียรอันแก่กล้านั่นเอง

 

        เมื่อเราได้ทราบถึงความแตกต่างของระยะเวลาในการสั่งสมบารมีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ละประเภทกันแล้ว เราลองมาดูกันต่อไปว่า...ก่อนหน้าที่พระองค์จะทรงเริ่มตั้งความปรารถนาในการเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์จะต้องประกอบเหตุหรือสั่งสมบุญกุศลอะไรมาก่อนหน้านี้หรือไม่ จึงทำให้พระองค์ทรงมีความคิดที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว การที่บุคคลใดจะมาถึง ณ จุดนี้ได้ บุคคลคนนั้นจะต้องใช้เวลาในการสั่งสมบุญสร้างบารมีมาระดับหนึ่งก่อน เมื่อใดก็ตามที่กำลังบุญและกำลังบารมีมีความแก่กล้าเพียงพอแล้ว เมื่อนั้นดวงปัญญาที่จะคิดหาหนทางออกจากห้วงแห่งวัฏสงสาร และความคิดที่จะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็จะบังเกิดขึ้น