ถึงแม้ว่าบรรยากาศการเดินธุดงค์ธรรมชัย จะผ่านพ้นไปนานหลายเดือนแล้วก็ตาม แต่ภาพแห่งความประทับใจของการเดินธุดงค์ธรรมชัยนั้น ยังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจของพุทธศาสนิกชนทุกคน มิได้เลือนรางไปเลยแม้แต่น้อย เพราะการออกเดินธุดงค์ของพระธรรมทายาทนั้น ได้สร้างความศรัทธาและความประทับใจให้กับผู้พบเจอเป็นจำนวนมาก พระธรรมทายาทธุดงค์ไปที่ไหนย่อมนำพาความสว่างไสวไปที่นั้น อย่างที่วัดสระโอ่ง จังหวัดจันทบุรี เป็นอีกวัดหนึ่งที่พระธุดงค์ได้เดินธุดงค์ไป เพื่อพัฒนาวัดร้างให้เป็นวัดรุ่ง

 

 

 

        นายกเทศมนตรีเทศบาลตำบลฉมัน จังหวัดจันทบุรี เล่าให้ฟังว่า “เมื่อก่อนวัดแห่งนี้เจริญรุ่งเรืองมากๆ มีชาวบ้านเข้าวัดทำบุญเป็นประจำไม่เคยขาดเลย แต่หลังจากที่เจ้าอาวาสมรณภาพ วัดแห่งนี้ก็ขาดผู้นำในการดูแลรักษา วัดก็เริ่มรก หญ้าก็เริ่มขึ้น วัดก็เริ่มร้าง เริ่มทรุดโทรมลงเรื่อยๆ เมื่อไม่มีพระ ชาวบ้านก็เริ่มเหินห่างจากการเข้าวัดทำบุญลงไปเรื่อยๆ เช่นกัน วัดสระโอ่งตอนนี้ก็มีสภาพที่ไม่แตกต่างกับวัดร้างเลยครับ...

 

        แต่ก็ยังนับว่าเป็นความโชคดีของหมู่บ้านเรามากๆเลยนะครับ ที่มีพระธุดงค์จากวัดพระธรรมกายได้เดินธุดงค์มายังวัดแห่งนี้ ท่านได้มาช่วยกันพัฒนาวัด ชักชวนชาวบ้านให้หันหน้าเข้าวัด และท่านยังสอนให้ชาวบ้านรู้จักรักและหวงแหนวัดของตนให้มากยิ่งขึ้นอีกด้วยครับ ชาวบ้านทุกคนต่างรู้สึกดีอกดีใจกันเป็นอย่างมาก ที่ได้มีโอกาสได้เข้าวัดทำบุญ ได้ตักบาตรกับพระธุดงค์จำนวนมากๆเช่นนี้ มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆ เป็นความรู้สึกที่ได้ห่างหายไปเป็นระยะเวลานานแล้ว ชาวบ้านทุกคนต่างบอกว่า นับจากนี้เป็นต้นไป พวกตนจะช่วยกันดูแลรักษาวัดสระโอ่งแห่งนี้ให้สว่างไสวแบบนี้ตลอดไปครับ”

 

        ทางด้านพระธรรมทายาท ก็ได้เล่าให้ฟังว่า “การได้บวชพระหนึ่งพรรษา แล้วออกเดินธุดงค์นั้น เป็นประสบการณ์ที่ดีที่สุดในชีวิต เป็นประสบการณ์ที่หาได้ยากยิ่งในชีวิตของลูกผู้ชาย สมกับคำที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกว่า...เป็นชาย ต้องบวชให้ได้หนึ่งพรรษา แล้วออกเดินธุดงค์ มันถึงจะสมกับที่เป็นชาย...มันเป็นเช่นนั้นจริงๆครับ การบวชแล้วออกเดินธุดงค์ ทำให้พวกผมได้ฝึกอะไรหลายๆอย่าง โดยเฉพาะความอดทน และยังทำให้พวกผมได้เข้าใจกับคำว่า “ชีวิตสมณะ”-นั้นเป็นอย่างไร ทุกย่างก้าวที่พวกผมได้เดินธุดงค์ไป ในใจก็จะภาวนาว่า “สัมมาอะระหัง”-พร้อมกับนึกถึงดวงแก้ว องค์พระ ตลอดเวลาเลยครับ ถึงแม้ว่าอากาศจะร้อนแต่ในใจมันรู้สึกชุ่มเย็นมากๆครับ ตลอดเส้นทางที่เดินธุดงค์นั้นได้พบเจอชาวบ้านมาคอยต้อนรับ ถวายน้ำปานะตลอดทาง และเมื่อมาถึงวัดก็ได้มีเด็กดีวีสตาร์มาคอยต้อนรับ คอยล้างเท้า เช็ดเท้าให้ ความเหนื่อยความเมื่อยทุกอย่างได้มลายหายสิ้นไป เหลือไว้แต่ความประทับใจและความภาคภูมิใจที่ได้บวชเป็นพระในครั้งนี้ครับ...

 

        ยิ่งได้มาเห็น ได้มาสัมผัสวัดร้างจริงๆ ก็ยิ่งทำให้พวกผมทุกรูปต่างรู้สึกรักและหวงแหนพระพุทธศาสนามากยิ่งๆขึ้น มันทำให้พวกผมทราบแล้วว่า...วัดที่เคยรุ่งเรืองแต่ต้องกลับมาเป็นวัดที่ดูรกร้างได้นั้น ก็เพียงเพราะแค่ไม่มีพระที่ประพฤติปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ อยู่เป็นเนื้อนาบุญให้กับญาติโยม ก็เพียงเท่านั้นเอง ทำให้พระธรรมทายาทหลายๆรูปต่างตั้งใจว่า จะขอบวชวันต่อวันไปเรื่อยๆ จะฝึกฝนอบรมตนเองให้เป็นพระแท้ให้ได้ และจะขออยู่เป็นเนื้อนาบุญให้กับพุทธศาสนิกชนตลอดไปครับ”

 

************************