กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

 

        ผม...พระชัยนาท ติกฺขวายาโม อายุ 29-ปี ผมเกิดที่จังหวัดชัยนาท มาทำงานที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี แต่มาบวชรุ่นแสนแรก 49-วันที่จังหวัดจันทบุรี ตอนนี้มารับบุญเป็นหัวหน้าศูนย์ที่จังหวัดหนองคาย ชื่อศูนย์อบรมวัดสังฆธรรมารามครับ

 

        หลวงพ่อครับ..ชีวิตของผมเหมือนดัชนีหุ้นครับ คือ ขึ้นลงเปลี่ยนแปลงสูง ยากจะคาดเดาได้ เพราะโยมพ่อกับโยมแม่เลิกกันตั้งแต่ผมอายุเจ็ดขวบ จึงทำให้ผมขาดเสถียรภาพ ต้องตกระกำลำบากแต่เด็ก เพราะโยมแม่ไม่ยอมให้เรียน ส่งผมไปขายไส้กรอกอีสานอยู่ที่ชะอำ ผมจึงขายไส้กรอกอีสานด้วยความเครียด คือ ขายไปร้องไห้ไป เพราะผมอยากเรียนสูงๆ ก็เพราะผมร้องไห้ไม่หยุดนี่แหละครับ โยมแม่ถึงยอมส่งผมกลับมาเรียนจนจบปริญญาตรี พอเรียนจบสูง ผมก็ได้งานที่ดูดีขึ้นมาทันที คือ ผูกเนคไท ใส่เสื้อเชิ้ต สวมรองเท้าหนัง แต่ผู้จัดการดันส่งให้ผมไปน็อคดอร์ขายไส้กรอกตามบ้านอีกแล้วครับ ผมเหนื่อยจนเหงื่อโทรมกาย แถมได้เงินน้อย จึงเปลี่ยนงานมาหลายอย่าง เพื่อเลือกงานที่รายได้ดีที่สุด แต่ก็แห้วตลอดครับ คือ ไม่มีงานที่ทำให้ผมรวยเลย หนำซ้ำเงินก็ไม่พอใช้ ต้องโทรศัพท์ไปขอโยมพ่อกับโยมแม่เป็นประจำ จนสุดท้ายโยมพ่อทนไม่ไหว บอกว่าให้ลงไปทำงานโรงแรมกับโยมพ่อที่เกาะสมุย เดี๋ยวโยมพ่อจะใช้เส้นให้ เพราะโยมพ่อมีตำแหน่งเป็นถึงระดับหัวหน้า ซึ่งหัวหน้าที่ว่านั้นก็คือ...หัวหน้าคนสวนครับ

 

        จากนั้น ท่านก็ฝากผมเข้าทำงานเป็นพนักงานเข็นกระเป๋า และพัฒนามาเป็นพนักงานเสิร์ฟ ซึ่งพอมาทำงานที่นี่ ผมโดนหัวหน้าด่าบ่อยจนเครียด แต่ผมมีวิธีคลายเครียด เพราะบุญบันดาลให้กดไปเจอทีวีช่องหนึ่ง ซึ่งผมเห็นตัวอักษรขึ้นไวๆที่หน้าจอช่องนี้เป็นภาษาลาวและภาษาจีน แต่ผมก็งงว่า ช่องนี้เป็นช่องจีนหรือลาว และก็งงเพิ่มขึ้นไปอีก เพราะพระที่หน้าจอท่านพูดไทย จนผมสับสนอยู่นานว่า ตกลงท่านเป็นคนจีนหรือคนไทย แล้วสุดท้ายผมสรุปได้ว่า ท่านเป็นพระที่ดูอินเตอร์ คือ ได้ลักษณะดีของคนหลายชาติ อีกทั้งเทศน์แล้ว ยังมีจระเข้ออกมาเต้นด้วย ทำให้ผมหายเครียด ดูจนถึงสว่างเลย ช่องนั้นก็คือ ช่องดีเอ็มซีครับ

 

        ต่อมา ผมก็ไปสมัครงานที่ใหม่เป็นโรงแรมสี่ดาว เนื่องจากที่เก่าได้เงินน้อย โดนด่าเยอะ อีกทั้งที่นี่เขาให้ผมใส่สูท สวมรองเท้าหนังอย่างดี แต่ผมข้องใจว่า...ทำไมให้ผมไปถือไม้กวาดกับไม้ม๊อบทำความสะอาดพื้นเหมือนคนรับใช้ตามบ้านเลยครับ แต่เนื่องจากเป็นโรงแรมระดับสี่ดาว เงินเดือนเลยเยอะขึ้น ตอนนั้นผมเริ่มใจแตก คือ เอาเงินไปซื้อเหล้า เข้าปาร์ตี้ เข้าสังคมกับเพื่อน แล้วก็มีแฟน และบ่อยครั้งผมกินเหล้าเมายันสว่าง จนแฟนมาพังวงเหล้า ลากผมกลับบ้าน ผมทะเลาะกับแฟนบ่อยมาก สุดท้ายก็เลิกกัน

 

        จากนั้น ผมก็มีแฟนคนที่สอง คราวนี้โดนเธอซ้อมครับ เพราะผมเอาแต่ดื่มเหล้า เที่ยว เล่นการพนันอย่างหนัก ซึ่งโยมพ่อก็พยายามเตือนผม เพราะกลัวจะหมดตัว และขณะเดียวกันผมก็พยายามเตือนโยมพ่อ เพราะโยมพ่อก็เล่นการพนันเหมือนกัน คือ ผลัดกันเตือนไปเตือนมา สุดท้ายหมดตัวทั้งคู่ครับ จากนั้นผมก็ทะเลาะกับแฟนอย่างรุนแรง จนเลิกกันอีก

 

        ตอนนั้น ผมทุกข์สุดขีด จนอยากจะหาทางออกให้ชีวิต และที่สำคัญอยากจะทำอะไรเพื่อโยมพ่อกับโยมแม่บ้าง เพราะทุกวันเอาแต่ดื่มเหล้า เที่ยวจนเงินหมด ไม่เคยให้เงินท่านเลย ผมเลยคิดว่าในเมื่อให้เงินท่านไม่ได้ แต่ลูกผู้ชายบวชให้ท่านได้นี่นา อีกทั้งโครงการของหลวงพ่อก็บวชฟรีไม่เสียค่าใช้จ่าย จากนั้นผมจึงโทรศัพท์ไปหาโยมแม่ บอกว่าจะบวชให้ โยมแม่ก็ตอบว่า “แกจะบวช ก็บวชไปซิ”-คือ โยมแม่ไม่สนใจผมเลยครับ เพราะที่ผ่านมา ผมเอาแต่ดื่มเหล้า ชีวิตก็ไม่เป็นโล้เป็นพาย เก็บเงินก็ไม่ได้ ต้องมาขอเงินท่านบ่อยๆ ตอนนั้น ผมเสียใจมาก ร้องไห้ใหญ่เลยครับ

 

        พอวันที่ผมบวชจริงๆ ทั้งโยมพ่อโยมแม่ยอมมาครับ วันนั้นผมดีใจจนปล่อยโฮ ร้องไห้ไม่หยุดเลย และพอผมมาใช้ชีวิตในเพศสมณะ ผมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก มันคลายกังวลในทุกสิ่ง เมื่อเทียบกับตอนมีสตางค์ มันไม่มีความสุขเลย เพราะสุดท้าย ผมอดห้ามใจไม่ได้ที่จะไม่ใช้มันจนหมด เงินบันดาลความสุขในเบื้องต้นก็จริง แต่ไม่เหมือนสุขจากการนั่งสมาธิ เพราะวันหนึ่งขณะที่ผมเอนตัวลงนอน ผมมีอาการโดนดูดลงไปที่กลางท้อง แล้วองค์พระก็ผุดสวนขึ้นมา ผมดีใจมากครับ แต่เนื่องจากดีใจจนเกินเหตุ ท่านเลยหายไป และในขณะที่นั่งสมาธิ บ่อยครั้งผมมีอาการตกศูนย์ และพอตกศูนย์ทีไร ก็เกร็งทุกที พอเกร็งบ่อยๆเข้า ตอนหลังผมเลยบอกกับตัวเองว่า ในเมื่อก็รู้ว่าตัวเองจะเกร็งช่วงตกศูนย์ ก็อย่าเกร็ง พอผมบอกกับตัวเองอย่างนี้ ผมก็ปล่อยเลยครับ จากนั้นก็เห็นองค์พระผุดสวนขึ้นมา ชัดใสสวยมากครับ

 

 

 

        หลวงพ่อครับ...ทุกวันนี้ผมภูมิใจที่สุดในโลกเลยครับ แม้ผมจะไม่มีสตางค์ให้โยมพ่อและโยมแม่ แต่ผมมีบุญให้ท่านเกาะชายผ้าเหลืองได้ขึ้นสวรรค์ เพราะทุกวันนี้ผมตั้งใจรักษาศีล นั่งสมาธิ และก็ช่วยงานหลวงพ่อทุกงานอย่างเต็มที่ และผมก็อธิษฐานส่งบุญให้โยมพ่อโยมแม่ โยมพี่ชายโยมน้องชาย และก็โยมยายทุกวัน จนตอนหลังโยมแม่มาเปิดใจกับผมว่า มีลูกชายสามคน ไม่มีใครบวชให้ท่านสักคน มีผมนี่แหละบวชให้ ทั้งๆที่ชีวิตของผมดูเหลวแหลกที่สุดในพี่น้อง แต่กลับให้สิ่งดีที่สุดกับท่าน หลวงพ่อครับ...โยมแม่ปีติมากเลยครับ ท่านเอาข้าวขาหมูมาถวายผมด้วย ผมปลื้มจริงๆเลยครับ

 

        หลวงพ่อครับ...ตอนนี้ผมยังไม่สึกง่ายๆหรอกครับ เพราะผมกะว่าจะอยู่ช่วยหลวงพ่อ จนกว่าหลวงพ่อจะจัดบวชรุ่นล้านสำเร็จก่อน เพราะผมอยากให้ชื่อ...พระชัยนาท ไปปรากฏอยู่ในใจของหลวงพ่อ ปรากฏอยู่ในทำเนียบประวัติศาสตร์ ที่ช่วยกอบกู้ศาสนา สถาปนารุ่นล้านสำเร็จครับ ผมรักและเคารพหลวงพ่อที่สุดเลยครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

พระชัยนาท ติกฺขวายาโม