อดีตเด็กแว้นยกล้อ ขอบวชยกใจ ยกพระพุทธศาสนา

 

        กระผม พระธนากร ฐานวโร อายุ 21 ปี กระผมบวชในโครงการหนึ่งแสนรูป ภาคฤดูร้อน ที่เพิ่งผ่านมา และปัจจุบันกำลังเตรียมตัวเป็นพระพี่เลี้ยงในโครงการหนึ่งแสนรูปเข้าพรรษา ณ ศูนย์อบรมวัดโนนสว่างภิรมย์ อำเภอวานรนิวาส จังหวัดสกลนคร แต่ก่อนกระผมทำงานอยู่ที่ศูนย์ฮอนด้า จังหวัดระยอง พอเลิกงานก็ต้องเข้าผับเข้าบาร์ ดื่มเหล้าเคล้านารี ตามสไตล์หนุ่มนักเที่ยว สิงห์นักซิ่ง ยอดชายนักดื่มครับ ชีวิตของกระผมซ่าตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ว่างๆก็แว้นมอเตอร์ไซค์ป่วนเมือง ขี่รถยกล้อโชว์สาวๆ กระผมซิ่งสุดๆบิดทะลุร้อย แต่ขอบอก...ไม่เคยพลาดท่าถูกตำรวจจับเลยสักครั้งนะครับ ไม่เพียงเท่านั้น กระผมยังเข้าก๊วนเสพยา แถมยังสูบบุหรี่จัดมากๆ แล้วถ้าใครพูดไม่เข้าหูหรือแค่เบิ้ลรถใส่ กระผมก็จะตามไปเช็คบิล ด้วยการยกพวก 20 กว่าคนไปรุมตีสั่งสอน ก็อย่างว่านะครับ ลูกผู้ชายฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ ตอนนั้นกระผมคิดว่า “นี่แหละ คือ สุดยอดของชีวิต ความสุขที่แท้จริงมันอยู่ตรงนี้”

 

 

 

        กระผมใช้ชีวิตทั้งฮาทั้งเฮ เกเรสุดๆ แต่เชื่อไหมครับ โยมพ่อกับโยมแม่ไม่เคยรู้หรือระแคะระคายเรื่องนี้เลยว่า ลูกชายสุดที่รักของท่านจะมีวงจรชีวิตที่แสบทรวงแบบนี้ เนื่องจากกระผมทำงานอยู่ที่จังหวัดระยอง แต่โยมพ่อกับโยมแม่อยู่ที่จังหวัดสกลนครครับ แล้วจุดเปลี่ยนในชีวิตก็มาถึง กระผมไม่รู้ว่ามันเป็นความบังเอิญหรือสวรรค์กำหนด เมื่อมีอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนไปหาโยมพ่อ เพื่อให้ท่านโทรศัพท์มาชวนกระผมบวช ซึ่งโยมพ่อก็โทรศัพท์หากระผมทันที แล้วพูดด้วยถ้อยคำที่เต็มไปด้วยความรักว่า “บวชให้พ่อหน่อยนะ”

 

        หลวงพ่อครับ แม้ชีวิตของกระผมจะเซอร์เต็มที (หมายถึงปล่อยเนื้อปล่อยตัว) แต่กระผมก็คิดมานานแล้วนะครับว่า “สักครั้งในชีวิต ต้องบวชทดแทนคุณให้พ่อกับแม่” และพอดีช่วงนั้น กระผมต้องกลับไปคัดเลือกทหารที่จังหวัดสกลนคร กระผมคิดว่าถ้าไม่ติดทหาร กระผมจะบวช แล้วโชคก็เข้าข้างกระผมอย่างจัง เพราะกระผมไม่ติดทหาร กระผมจึงตัดสินใจสมัครบวช เดินทางเข้าศูนย์อบรม เปลี่ยนจากเด็กแว้นเป็นเด็กวัด เป็นนาคธรรมทายาทที่พร้อมจะเอาเลือดเนื้อและชีวิตที่พ่อกับแม่ให้มา ทำสิ่งดีๆตอบแทนบุญคุณของท่านครับ

 

        ตอนแรกที่เข้าโครงการฯ กระผมต้องฝืนตัวเองหลายอย่าง เพราะชีวิตข้างนอกกับชีวิตในวัด มันต่างกันคนละขั้ว บางเรื่องที่เพื่อนๆทำได้ง่ายๆ แต่กลับเป็นเรื่องยากสำหรับกระผม กล่าวคือ กระผมตื่นตีสี่ไม่ได้ มันลุกไม่ไหว ทำให้เข้าห้องสายต้องโดนทำกุศลวิวัฒน์เป็นประจำ พอโดนบ่อยๆกระผมก็เริ่มมองไปรอบๆตัวและคิดว่า “ทำไมเรื่องแค่นี้เราถึงทำไม่ได้ เราไม่ใช่ลูกเทวดานะ เราก็เป็นคนเหมือนกับคนอื่นๆ ถ้าเขาทำได้เราก็ต้องทำได้สิ” ตอนนั้นใจมันฮึดขึ้นมา กระผมคิดว่า “จะใช้การบวชนี่แหละ ปฏิวัตินิสัยของตัวเอง” พอผ่านไปสองอาทิตย์ กระผมก็เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น กระผมเริ่มซึมซับระเบียบวินัย และสามารถเลิกอบายมุขทุกชนิดได้อย่างเด็ดขาด ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ กระผมคิดว่ากระผมเสียคนไปแล้ว คงไม่มีวันเลิกได้ แต่เพราะการบวชในโครงการของหลวงพ่อ ทำให้กระผมได้ชีวิตใหม่ ได้รู้เรื่องกฎแห่งกรรม ได้รู้จักศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด และมีเป้าหมายชีวิต ซึ่งกระผมก็ตั้งใจว่า “จะไม่กลับไปมีชีวิตแบบเดิม จะไม่กลับไปเป็นเด็กเสเพลอีกแล้วครับ”

 

        หลวงพ่อครับ มีวันหนึ่งกระผมไปเยี่ยมโยมพ่อโยมแม่ พอท่านเห็นกระผม ท่านก็ยิ้มดีใจ ท่านบอกว่า “พระดูผ่องใส ดูมีราศรีดีจริงๆ” แล้วท่านก็ยกมือไหว้ บอกว่า “สาธุ ขอให้บวชตลอดไป ไม่อยากให้พระสึกเลย” กระผมสัมผัสได้ว่าท่านภูมิใจในตัวกระผม ซึ่งกระผมก็ขอสารภาพกับหลวงพ่อตรงนี้ว่า “ตั้งแต่เกิดมาเป็นตัวเป็นตน ใช้ชีวิตมาแล้วทุกรูปแบบ แต่กระผมไม่เคยภูมิใจในตัวเองเท่ากับการได้มาบวชห่มผ้าเหลืองแบบนี้เลย กระผมว่าชีวิตพระเป็นชีวิตที่ใช่ที่สุด และเป็นชีวิตที่ดีที่สุดของกระผมครับ”

 

 

        สิ่งที่เป็นแรงผลักดัน ทำให้กระผมมีกำลังใจในการฝึกฝนตนเอง คือ การได้นั่งสมาธิ มีอยู่วันหนึ่ง กระผมไปนั่งสมาธิในวิหารพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ กระผมได้นึกเอาภาพของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯมาไว้ที่กลางท้อง พร้อมกับภาวนา “สัมมาอะระหัง” ไปเรื่อยๆ สักพักใหญ่ๆใจก็เริ่มสงบ มีสมาธิมากๆ ในหัวมันว่างเปล่าไม่คิดอะไรเลย อยู่ๆก็เห็นองค์พระขึ้นมาในกลางท้อง กระผมเห็นท่านชัดมาก องค์พระไม่เล็กไม่ใหญ่ เป็นแก้วใสๆสวยงามทั้งองค์ ตอนนั้นกระผมตื่นเต้นมาก แล้วอยู่ๆองค์พระก็หายไปเลยครับ กระผมจึงเริ่มภาวนา “สัมมาอะระหัง” ใหม่ พอใจนิ่ง องค์พระก็ขึ้นมาอีกครับ กระผมรู้สึกว่า “เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมากที่ในตัวเรามีองค์พระ” นี่ถ้ากระผมไม่ได้สัมผัสด้วยตัวเอง กระผมคงไม่เชื่อแน่ๆ บางครั้งกระผมก็จะนึกเอาโยมพ่อโยมแม่มานั่งสมาธิอยู่ในกลางท้องของกระผมด้วยครับ การได้เห็นองค์พระแก้วใสทำให้กระผมมีความสุขมาก เป็นความสุขสุดๆที่หาจากโลกภายนอกไม่ได้ เป็นความสุขที่ทำให้เราเข้มแข็งมีจิตใจชื่นบานตลอดเวลา นี่แหละครับ คือ สิ่งที่กระผมปรารถนา

 

        กระผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่จัดโครงการดีๆอย่างนี้ขึ้นมา การบวชในโครงการของหลวงพ่อ ทำให้กระผมเหมือนคนที่ตายแล้วเกิดใหม่ ตอนแรกกระผมตั้งใจว่าจะบวชแค่ครบโครงการ 49 วัน แต่พอกระผมรู้ว่าหลวงพ่อกำลังฟื้นฟูพระพุทธศาสนา กระผมก็คิดอยากอยู่ช่วยหลวงพ่อไปนานๆโดยไม่มีจุดหมายว่าจะสึก เวลาเห็นหลวงพ่อมาสอนในโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา กระผมจะรู้สึกปลื้มมาก ทำให้กระผมมีกำลังใจมาก กระผมประทับใจทุกๆอย่างที่เป็นหลวงพ่อ กระผมรักและเคารพหลวงพ่อมากครับ กระผมจะใช้เวลาทุกวินาทีไปตามชายแมนแมนมาบวชเข้าพรรษาให้ได้เยอะๆ และจะเป็นพระพี่เลี้ยงที่ดี จะทำให้ทุกคนได้พบกับแสงสว่างในชีวิตเหมือนอย่างที่กระผมได้พบครับ

 

รับชมคลิปวิดีโอดีเจ อนุรุทธิ์ ชวนบวชพระแสนเข้าพรรษา 2554