เจ้าของอู่ซ่อมรถหนีอบายมาบวช

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

 

        กระผม พระธีรเดช ญาณเตโช อายุ 37 ปี เข้าอบรมในโครงการบวชพระแสนรูป รุ่นที่ 3 (สามฤดู) ณ วัดเกิดน้ำใส อำเภออรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว ปัจจุบันรับบุญเป็นพระพี่เลี้ยงในโครงการบวชพระแสนรูป รุ่นเข้าพรรษา (รุ่นที่ 4) ณ ศูนย์อบรมวัดท่าเกวียน จังหวัดสระแก้ว ก่อนมาบวช กระผมเป็นอดีตเด็กบ้านนอกคนหนึ่งอยู่ที่จังหวัดสระแก้วครับ กระผมใช้ชีวิตเที่ยวเตร่ สำมะเลเทเมาตามฉบับลูกผู้ชายทั่วๆไป ปล่อยตัวปล่อยใจ ทิ้งชีวิตไปวันๆ สนุกเฮฮาอย่างไร้อนาคตกับกลุ่มเพื่อนๆ เพื่อนชวนไปไหน ไปทำอะไร กระผมไปหมดครับ เรียกว่ากับเพื่อนนั้น กระผม...ใจถึงใจ ถึงไหนถึงกันครับ

 

 

 

        จนกระทั่งวันหนึ่ง เพื่อนตัวดีได้มาชวนกระผมว่า “มีงานดีๆ ได้เงินง่ายๆสบายๆ แถวๆโคราช สนใจไหม” พอได้ยิน มีหรือครับว่าจะพลาด กระผมตอบตกลงทันทีและรีบไปเก็บเสื้อผ้าพับใส่กระเป๋า หนีออกจากบ้านไปโดยไม่บอกใคร พอไปถึงโคราช กระผมถึงได้รู้ว่างานที่เพื่อนมาชวนนั้น คือ การเข้าไปลักลอบตัดต้นไม้ในเขตป่าสงวนแห่งชาติที่เขาใหญ่ เพื่อเอามาทำเฟอร์นิเจอร์ส่งขายครับ งานนี้ได้เงินเต็มๆ ไม่ต้องลงทุนอะไร ต้นไม้มีอยู่แล้วในป่า กระผมมีหน้าที่แค่ไปตัดเอามาทำเฟอร์นิเจอร์ขาย ก็ได้สตางค์แล้วครับ กระผมทำงานนี้อยู่หลายปี จนกระทั่งวันหนึ่ง ในระหว่างที่กระผมนอนพักเหนื่อยอยู่ที่ทำงาน ไม่รู้ทำไม อยู่ๆก็คิดถึงพ่อกับแม่ขึ้นมา เพราะกระผมทิ้งท่านมานานหลายปีแล้ว ไม่รู้ว่าป่านนี้ท่านจะเป็นอย่างไรบ้าง กระผมจึงตัดสินใจเก็บกระเป๋ากลับบ้าน ตั้งใจว่าจะกลับไปตั้งหลักทำมาหากินที่บ้าน

 

        พอกลับมา กระผมไปทำงานเป็นช่างซ่อมมอเตอร์ไซค์ ได้ค่าแรงเพียงวันละ 150 บาท กระผมตั้งใจทำงานชนิดที่เรียกว่า “หนักเอาเบาสู้” เรียนรู้การซ่อมรถ จากที่ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง ก็เริ่มเชี่ยวชาญ ประเภทที่ว่า “มีอะไรเสียก็ซ่อมได้” จนสามารถเปิดร้านซ่อมรถเล็กๆเป็นของตนเองได้ ไม่เพียงเท่านั้น กระผมยังได้พบกับเทพธิดาข้างกาย (ภรรยา) เธอก้าวเข้ามาในชีวิตของกระผม และสอนให้กระผมรู้จักการทำบุญ, การนั่งสมาธิ

 

        จนกระทั่งวันหนึ่ง เธอได้ชวนกระผมไปทำบุญที่วัดพระธรรมกาย ครั้งแรกที่ก้าวเข้าไปในวัด กระผมต้องตกตะลึงกับสิ่งปลูกสร้างที่ใหญ่โตโอฬาร และเมื่อได้ศึกษาประวัติการสร้างบารมีของมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะแล้ว ก็เกิดความเลื่อมใสศรัทธาเป็นอย่างมาก หลังจากที่เดินทางกลับมาจากวัดแล้ว เทพธิดาข้างกายของกระผมได้ติดตั้งจานดาวธรรมที่บ้าน กระผมซ่อมรถไปด้วย เปิดดีเอ็มซีฟังไปด้วย ไม่เพียงเท่านั้น ทุกวันกระผมได้นั่งสมาธิปฏิบัติธรรม ควบคู่กับการรักษาศีลห้าเป็นปกติ ซึ่งแทบไม่น่าเชื่อจริงๆครับ กิจการร้านซ่อมรถของกระผมเจริญรุ่งเรืองขึ้นอย่างผิดหูผิดตา มีลูกค้าเข้าร้านเพิ่มมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ทั้งๆที่กระผมก็ไม่ได้ไปโฆษณาหรือทำอะไรเพิ่มเติมไปจากเดิมเลย รายได้จากที่เคยได้แค่เดือนละไม่กี่พัน ก็เพิ่มขึ้นเป็นหลักหมื่น ชีวิตทุกอย่างลงตัวและมีความสุขมากครับ

 

        วันหนึ่ง เทพธิดาข้างกายได้เดินเข้ามาหากระผม แล้วพูดกับกระผมว่า “พี่ๆ...ตอนนี้ทางวัดพระธรรมกายมีโครงการบวชพระแสนรูป ภาคฤดูร้อน พี่บวชนะ” พร้อมกับยื่นใบสมัครให้กระผม ตอนนั้นกระผมมองหน้าเธอและตัดสินใจเขียนใบสมัครให้เธอทันทีเลยครับ หลังจากนั้นกระผมก็ได้เตรียมพร้อมสำหรับการมาบวช ด้วยการฝึกรักษาศีลแปด สวดมนต์ นั่งสมาธิ ทุกวัน เพื่อให้กาย, วาจา, ใจของกระผมสะอาดบริสุทธิ์พร้อมที่จะมาบวช หลังจากนั้นกระผมก็ตัดสินใจปิดร้านซ่อมรถ เก็บกระเป๋า แล้วเดินทางมาวัดเพื่อเข้าโครงการทันทีเลยครับ

 

 

        พอเข้าโครงการแล้ว แรกๆก็แปลกใจครับว่า ทำไมทางโครงการต้องฝึกภาคสนาม และมีกฎระเบียบอะไรมากมายขนาดนี้ด้วย แต่กระผมก็พยายามที่จะปรับตัว และลองเปิดใจศึกษากฎระเบียบแต่ละข้อดูว่า ทางโครงการต้องการให้เราฝึกอะไรถึงได้สอนแบบนี้ พอลองพิจารณาดูแล้วก็พบว่ากฎระเบียบทุกข้อ บทฝึกทุกอย่างของโครงการ ล้วนต้องการให้เราได้ฝึกความเป็นพระแท้ทั้งสิ้น ฝึกให้เรารู้จักการทำงานเป็นทีม และสอนให้เรารู้จักลด ละ เลิก สิ่งที่ไม่ดีต่างๆในตัวเองได้ กระผมได้ฟังธรรมะ ได้รับบุญ ได้นั่งสมาธิ ขัดเกลาจิตใจของตัวเอง ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่กระผมมีความสุขมากๆครับ ยิ่งได้หยุดใจนิ่งมากเท่าไร ผลการปฏิบัติธรรมของกระผมก็ดีขึ้นเรื่อย จากตอนแรกๆที่กระผมนั่งสมาธิแล้ว มืดตื้อมืดมิด เมื่อย, ฟุ้ง, หลับ แต่กระผมก็เพียรพยายามนั่งไปเรื่อยๆ

 

        จนกระทั่งวันหนึ่ง กระผมนั่งหลับตานิ่งๆ ไม่คิดอะไรเหมือนทุกๆวัน คิดแต่เพียงว่า “อยากหลับตาอยู่นิ่งๆคนเดียวเท่านั้น” แรกๆที่นั่ง กระผมฟุ้งและเมื่อยมากครับ แต่กระผมก็ทนนั่งสมาธิไปเรื่อยๆ ความฟุ้งค่อยๆลดลงจนกระผมรู้สึกว่าตัวเองนิ่งขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน กระผมประคองความรู้สึกแบบนี้ไปเรื่อยๆ สักพักกระผมก็เห็นดวงกลมๆใสๆผุดขึ้นมาที่กลางท้อง ดวงนั้นใสสว่างจ้าเต็มท้องกระผมไปหมดเลยครับ กระผมนั่งมองดวงนั้นไปเรื่อยๆ ไม่นานก็เห็นเป็นองค์พระผุดขึ้นมาจากดวงแก้วนั้น องค์พระผุดขึ้นมาเป็นแสงระยิบระยับ สวยยิ่งกว่าเพชรเสียอีกครับ เป็นองค์พระที่สวยที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้ครับ กระผมมีความสุขกับการนั่งมององค์พระนั้นไปเรื่อยๆ จนไม่อยากจะลืมตาหรือลุกออกไปทำอะไรเลยครับ

 

 

        สุดท้ายนี้ กระผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อจากใจพระลูกชายคนนี้ครับ ถ้าไม่มีหลวงพ่อ ไม่มีโครงการบวชพระ กระผมก็คงจะไม่มีวันที่จะได้รู้ว่า “สุขแบบเพศสมณะ สุขจากการทำใจหยุดใจนิ่ง นั้นเป็นอย่างไร” หลวงพ่อครับ ตอนนี้กระผมจึงตั้งใจจะขอบวชไปเรื่อยๆแบบวันต่อวันแล้วครับ เพื่อที่จะศึกษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ลึกซึ้งยิ่งๆขึ้นไป และกระผมจะขอบวชอยู่ช่วยงานหลวงพ่อฟื้นฟูและกอบกู้พระพุทธศาสนา ให้พระพุทธศาสนากลับมาเจริญรุ่งเรืองในผืนแผ่นดินไทยให้จงได้ครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พระธีรเดช ญาณเตโช