ชีวิตของผมสว่างแล้วครับ

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระธรรมทายาทบัณฑิต ณฏฺฐสุโภ อายุ 38 ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดมวกเหล็กใน อำเภอมวกเหล็ก จังหวัดสระบุรี กระผมเป็นอีกคนหนึ่งที่มีชีวิตลุ่มๆดอนๆ ต้องปากกัดตีนถีบสู้ชีวิตมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กเลยครับ ตอนที่กระผมอยู่ชั้น ป.3 โยมพ่อกับโยมแม่ทะเลาะกันหนักมากจนถึงขั้นเลิกรา หัวใจดวงน้อยๆของกระผมจึงพลอยถูกทำลายไปด้วย กระผมแก้ปัญหาชีวิตด้วยการเก็บเสื้อผ้าไปขออาศัยอยู่กับหลวงพ่อที่วัดข้างบ้านครับ กระผมอยู่วัดจนเรียนจบชั้น ป.6 แม้กระผมจะผูกพันกับวัดสักแค่ไหน แต่ก็ต้องออกจากวัดเพราะต้องช่วยโยมแม่ทำงานเลี้ยงปากเลี้ยงท้องครับ กระผมทำงานมาแล้วหลายอย่าง ตั้งแต่เป็นหนุ่มโรงหล่อ, เป็นลูกจ้างโรงโม่หิน, เป็นพนักงานส่งนม, เป็นพนักงานขับรถ กระผมทำงานจนกระทั่งอายุอานามเกือบจะ 40 ปี แต่ก็ไม่รุ่งสักทีครับ เพราะมัวแต่โลดแล่นอยู่ในวงจรน้ำเมา ดื่มเหล้าได้ทุกวัน แถมยังเอาเงินที่ได้จากน้ำพักน้ำแรงไปถลุงกับวงไพ่ ยิ่งเล่นก็ยิ่งเจ๊ง กระเป๋าแฟบ...หมดตัวกลับบ้านแทบทุกวันเลยครับ กระผมไม่อยากจะกราบเรียนให้หลวงพ่อทราบเลยนะครับว่า ความจริงกระผมเคยบวชมาแล้วถึง 2 ครั้ง แต่ก็เหมือนกับไม่ได้อะไรเลย เพราะพอสึกออกมาก็ยังเมาไม่เลิกครับ

 

 

 

        วันหนึ่ง ขณะกำลังตั้งวงดื่มเหล้าอยู่หลังบ้าน อยู่ๆก็มีพี่ๆชุดขาวบุกเข้ามาชวนชายแมนแมนในวงเหล้าบวชครับ กระผมรีบบอกพวกไปทันทีว่า “ผมเคยบวช 2 ครั้งแล้วครับ ถ้าบวชอีกจะกลายเป็นชายสามโบสถ์ เดี๋ยวคบไม่ได้ครับ” พี่ๆชุดขาวจึงรีบอธิบายจนผมเข้าใจว่า “ชายสามโบสถ์ หมายถึง เคยนับถือมาแล้ว 3 ศาสนา ไม่ใช่บวชมาแล้ว 3 ครั้ง” แต่พอฟังจบกระผมก็ไม่หือไม่อือรีบเดินหนีประมาณว่า “ยังไงก็ไม่บวช” แต่เหมือนมีอะไรไม่รู้ดึงหลังกระผมไว้ ทำให้กระผมต้องหันกลับมาฟังพี่ๆชุดขาวพูดต่อ ในที่สุดกระผมก็เขียนใบสมัครบวชแบบงงๆครับ

 

        เมื่อได้เข้าอบรมแล้ว กระผมรู้สึกตื่นตาตื่นใจมาก เพราะไม่เหมือนกับที่กระผมเคยบวชมาก่อนเลย โครงการของหลวงพ่อดีมากๆครับ มีตารางการอบรมที่ลงตัวตลอดทั้งวัน และผู้เข้ารับการอบรมทุกคนต้องอยู่ในระเบียบวินัยอย่างเท่าเทียมกัน ทำให้กระผมเฝ้าถามตัวเองทุกวันว่า “เราจะอยู่ไหวไหม” แต่หลวงพ่อเชื่อหรือไม่ครับว่า อดีตขี้เมาอย่างกระผมชอบนั่งสมาธิตามวิธีที่หลวงพ่อสอนเอามากๆ แม้ตอนแรกจะนั่งไม่ค่อยได้ หลับตาทีไรเห็นแต่ความมืดทุกที แต่กระผมก็นั่งทุกวัน กระผมสู้กับใจตัวเองด้วยการนั่งสมาธิ โดยบอกกับตัวเองว่า “เราจะบวชเพื่อเอาบุญให้พ่อกับแม่ และบวชเพื่อจะได้เป็นบารมีของตัวเอง” เพื่อที่อะไรๆจะได้ดีขึ้น และมีชีวิตใหม่เสียทีครับ

 

 

        แล้ววันที่ทำให้ชีวิตของกระผมเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริงก็มาถึง เพราะในขณะที่กระผมกำลังนั่งสมาธิ ทำใจนิ่งๆ ภาวนา “สัมมาอะระหัง” อยู่ๆก็มีแสงสว่างวูบเข้ามาเหมือนฟ้าผ่า ปรากฏขึ้นตรงหน้าของกระผม พอมองนิ่งๆ แสงนั้นก็ค่อยๆเขยิบเข้ามาใกล้ๆ แล้วกระผมก็เห็นดวงแก้วใสๆเหมือนดวงดาวที่อยู่ไกลมาก พอมองไปเรื่อยๆ ดวงแก้วก็ค่อยๆเขยิบเข้ามาตรงหน้า แล้วกระผมก็เห็นว่ามีองค์พระสีทองนั่งสมาธิอยู่ในดวงแก้วครับ กระผมจึงอธิษฐานว่า “ถ้าอาตมามีบุญ ก็ขอให้องค์พระลงไปอยู่ในกลางท้องของอาตมาด้วย เพื่อจะได้เป็นแสงสว่างส่องทางชีวิต เป็นบุญบารมีของอาตมา” แล้วทั้งดวงแก้วและองค์พระก็ลงไปอยู่ในท้องครับ พอส่งจิตเข้าไปดูก็เห็นองค์พระกลายเป็นแก้วใสๆ สูงประมาณ 1 ฟุต นั่งสมาธิอยู่ในดวงแก้วที่ใสสว่างเหมือนหยดน้ำที่มีประกายแสงแวววาว สวยงามมากๆ แล้วในศูนย์กลางกายก็มีวงกลมๆใสๆขยายตัวพุ่งขึ้นมาตลอดเวลาด้วยครับ ตอนนั้นกระผมมีความสุขที่สุด ตัวเบา โล่ง ปีติจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไร กระผมไม่คิดเลยว่า “การนั่งสมาธิจะบันดาลความสุขให้กับเราได้มากมายขนาดนี้” และกระผมก็ภูมิใจมากครับที่สามารถทำตามคำสอนของหลวงพ่อได้แล้ว คำที่หลวงพ่อเคยสอนว่า “บวชแล้วต้องเอาให้ได้นะลูก ต้องเป็นพระแท้ ต้องบวชสองชั้น” คำสอนเหล่านี้อยู่ในใจกระผมตลอดเวลา ซึ่งขณะนี้กระผมทำได้แล้วนะครับ และไม่ว่าจะทำอะไร กระผมก็จะนึกถึงองค์พระอยู่เสมอ และยังเห็นท่านเสมอในศูนย์กลางกายครับ

 

 

        กระผมรู้แล้วนะครับว่า “เราเกิดมาเพื่อสร้างบุญสร้างบารมี” ไม่ได้เกิดมาเพื่อดื่มน้ำเมาหรือเล่นไพ่ ใช้ชีวิตให้เสียเปล่าไปวันๆ และตั้งแต่มาบวช กระผมได้ตัดน้ำเมาและอบายมุขทุกชนิดออกไปจากวงจรชีวิตของกระผม และจะไม่มีวันหวนกลับไปหาน้ำเมาอีกอย่างเด็ดขาดครับ ตอนนี้กระผมกำลังอยู่ในช่วงเตรียมร่างกายและจิตใจให้พร้อม สำหรับการอยู่รับกฐินและเดินธุดงค์ครับ ไม่ว่ากระผมจะได้เป็นตัวแทนในการเดินธุดงค์เส้นทางมหาปูชนียาจรย์ หรือจะได้เดินธุดงค์ไปพัฒนาวัดร้างให้เป็นวัดรุ่ง กระผมก็จะทำให้ดีที่สุด จะเป็นเนื้อนาบุญที่มีองค์พระและดวงแก้วใสสว่างอยู่ในกลางกายตลอดเวลา เพื่อยังศรัทธาให้เกิดขึ้นแก่ญาติโยม ให้ญาติโยมกราบไหว้ได้อย่างสนิทใจครับ

 

        กระผมขอกราบเรียนหลวงพ่อว่า กระผมไม่อยากให้ถึงวันสิ้นสุดโครงการเลยครับ กระผมอยากอยู่เป็นลูกพระธัมฯอย่างนี้ไปเรื่อยๆ กระผมกราบขอพรจากหลวงพ่อ ช่วยให้กระผมสามารถบวชเป็นพระแท้ไปวันต่อวันได้โดยไม่มีอุปสรรคนะครับ สุดท้ายนี้ กระผมขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรง สามารถนำพาพระพุทธศาสนา ให้กลับมารุ่งเรืองเฟื่องฟูได้อีกครั้งเหมือนในสมัยพุทธกาล  “กระผมรักหลวงพ่อมากๆครับ”

 

กราบคารวะด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พระบัณฑิต ณฏฺฐสุโภ