อานุภาพหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ตอน อิ่มทิพย์ และอานุภาพเส้นเกศาหลวงปู่

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ.2555

อานุภาพหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ 

 

ตอน.. อิ่มทิพย์ และอานุภาพเส้นเกศาหลวงปู่

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

 

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

 

    ลูกชื่อ องุ่น  สุขเจริญ เป็นลูกหลานทางสายเลือดแท้ ๆ ของหลวงปู่ค่ะ

 

น้าองุ่น  สุขเจริญ  หลานหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ

อิ่มทิพย์

 

     วันนี้ลูกก็มีเรื่องจากลุงหลอมมาฝากอีกตามเคยค่ะ ลุงหลอมเล่าว่า..ช่วงที่พยาบาลหลวงปู่อยู่ที่โรงพยาบาล ศิริราช ทางทีมงานอุปัฏฐากจะจัดภัตตาหารถวายหลวงปู่โดยใส่ในชุดเบญจรงค์ขนาดย่อมๆ ที่ หลวงตาชั้ว  โอภาโส ซึ่งเป็นญาติของหลวงปู่ ท่านถวายมาให้หลวงปู่ใช้ ซึ่งหลังจากหลวงปู่ฉันเสร็จ อุปัฏฐากทั้ง 7 คน คือ ละออง  อาผง อาแบน อาแกละ อาเทพ พี่เจริญ และลุงหลอม ก็จะทานอาหารที่เหลือจากหลวงปู่

 

      อาหารที่เหลือนั้น..ก็ไม่ได้เหลือเยอะแยะอะไรเลย และก่อนที่ทุกคนจะมานั่งกินรวมกัน ต่างก็คิดตรงกันว่า ถ้าไม่อิ่ม ค่อยไปซื้อข้าวข้างนอกมากินเพิ่ม  ซึ่งเมื่อคิดดังนั้น ต่างคนก็ต่างกินข้าวที่เหลือจากหลวงปู่กันแค่คนละคำสองคำ แต่พอกินเข้าไปแล้ว ทุกคนก็แปลกใจว่า ทำไมถึงรู้สึกอิ่มและไม่หิวอีก หนำซ้ำบางวัน ลุงประยูรและแม่ชีท้วม ซึ่งมาเยี่ยมหลวงปู่ที่โรงพยาบาล ก็จะมานั่งกินด้วย ซึ่งรวมแล้วเป็น 9 คน

 

     ถึงแม้จะมีตัวหารเพิ่ม แต่กินแล้ว..ก็ยังอิ่มอยู่ดี ซึ่งอุปัฏฐากทุกคนก็กินแบบนี้เป็นแรมปี ก็ไม่รู้สึกหิว แถมน้ำหนักยังไม่ลดอีกด้วย อีกทั้งหลวงปู่ท่านจะคอยถามว่า “กินอิ่มกันไหมวะ” พวกอุปัฏฐาก..ก็จะตอบท่านว่าอิ่มกันทุกคน จนทุกคนได้แต่นั่งแปลกใจกันเอง และพยายามถามกันไปกันมาว่า อิ่มไหม ซึ่งทุกคนก็ยืนยันว่าอิ่ม อย่างไม่น่าเชื่อโดยเฉพาะลุงหลอมยืนยันว่า “อาหารของหลวงปู่ปานทิพย์ กินแล้วอิ่มสบายท้อง แม้กินน้อยก็อิ่มได้ทั้งวัน”

อานุภาพเส้นเกศาหลวงปู่

 

     ส่วนอานุภาพอีกเรื่องหนึ่งก็น่า อัศจรรย์มากค่ะ...เรื่องนี้ สมชาย  มีแก้วน้อย ลูกชายแท้ ๆ ของปู่ผง(ผู้เป็นอุปัฏฐากของหลวงปู่) ได้เล่าให้ลูกฟังถึงเรื่องเกี่ยวกับเส้นเกศาของหลวงปู่ว่า...ในช่วงที่หลวง ปู่จะปลงผม บรรดาลูกศิษย์ก็จะรีบเอาผ้าขาวมาปู แล้วเอาเก้าอี้มาให้หลวงปู่นั่ง ซึ่งขณะที่กำลังปลงผม..ปู่ผงก็นั่งอยู่ตรงนั้นด้วย และพอคนปลงผมหลวงปู่ตกลงมาปุ๊บ คนแถวนั้น..ก็แย่งกันเก็บใหญ่เลยค่ะ

 

     แรกๆ ปู่ผงก็ไม่ยอมเก็บ แต่พอนั่งดูไปเรื่อยๆ ก็นึกขึ้นมาว่า “พอเส้นผมหลวงพี่ตกลงมา ลูกศิษย์แย่งกันเก็บใหญ่เลย ไอ้เราเป็นน้องแท้ๆ ทำไมไม่เก็บ เพราะถ้าจะไม่เก็บ ก็จะไม่ได้” เมื่อคิดดังนั้น..ปู่ผงก็ไปเก็บกับเขาบ้างค่ะ จากนั้นก็เอามาใส่โหลเล็กๆ เก็บไว้บูชา จนกระทั่งลูกของปู่ผง ที่ ชื่อสมชาย โตขึ้นจนอายุได้ 17 ปี ปู่ผงก็ถามลูกชายคนนี้ว่า “มีผมของหลวงลุงอยู่บนหิ้ง จะเอาไหม” สมชายก็ตอบว่าเอาทันที ซึ่งตอนหลังพี่สาวคนโต กับพี่สาวคนรองของสมชายมาขอ สมชายก็แบ่งให้ และด้วยความที่พี่สาวคนโตศรัทธาหลวงปู่มาก จึงนำไปให้ช่างเลี่ยมกรอบพระเอาเส้นเกศาหลวงปู่ใส่กรอบห้อยติดตัวตลอดเวลา

 

     จนวันหนึ่ง..พี่สาวคนนี้ ก็มาเล่าให้สมชายฟังด้วยความตื่นเต้นว่า  “ได้เข้าไปในกรุงเทพฯมา ตอนจะข้ามถนน..ก็ได้มองซ้ายมองขวาดีแล้วนะ ไม่เห็นรถเลย แต่พอเดินข้ามไป อยู่ๆ รถมันพุ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ ขณะที่กำลังจะโดนชนอยู่แล้ว...ก็เหมือนมีพระมากระชากแขนให้หลบออกจากตัวรถ ทันที พร้อมกับได้ยินเสียงเบรกดังเอี๊ยด !!!” จากเหตุการณ์นี้..เธอรอดราวกับปาฏิหาริย์ เพราะอานุภาพเส้นเกศาหลวงปู่ช่วยไว้แท้ๆ

     สุดท้ายนี้..ลูกอยากจะบอกว่า ยังไม่สุดท้ายค่ะ เพราะลูกมีเรื่องเล่าอีก ไว้ลูกจะเขียนจดหมายมาเล่าอีกในตอนต่อไปค่ะ

 

 

   ลุงฉลอม  มีแก้วน้อย   ปัจจุบัน..ยังมีชีวิตอยู่ อายุ  91 ปี เจ้าของเรื่อง