ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 12 มกราคม พ.ศ.2556Case Studyโรงเรียนอนุบาลสุธีธร ตอนที่ 1เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาคำถามข้อที่ 1 ชีวิตในปรโลกของคุณพ่อเป็นอย่างไร ท่านมีอะไรฝากมาบอกบ้างไหมคะ และลูกชายใช่คุณพ่อมาเกิดหรือเปล่า เพราะเขามีตำหนิเหมือนกับที่ลูกทำเอาไว้ในตอนที่คุณพ่อเสียชีวิตคะคำตอบ...ก่อนที่คุณพ่อของลูกจะเสียชีวิต ในขณะที่ท่านกำลังนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลนั้น ตัวท่านก็ได้คิดวนเวียนไปมาถึงเรื่องราวต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาการป่วยของตัวท่านเอง หรือเรื่องความเป็นห่วงกังวลถึงทุกๆ คนในครอบครัว รวมไปถึงเรื่องโรงเรียนอนุบาลที่ตัวท่านเป็นผู้ก่อตั้งขึ้นมาเอง เป็นต้นก่อนที่ท่านจะเสียชีวิต ตัวท่านได้คิดวนเวียนไปมาถึงเรื่องราวต่างๆซึ่งในทุกๆ ครั้งที่คุณพ่อของลูก นึกถึงเรื่องโรงเรียนอนุบาลที่ตัวท่านเป็นผู้ก่อตั้งขึ้นมาเองนั้น ตัวท่านก็จะเกิดความรู้สึกปลื้มปีติใจ และภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก จนทำให้ตัวท่านลืมความทุกข์ใจและความห่วงกังวลในเรื่องราวต่างๆ ไปเลย ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ ตัวท่านได้ตั้งใจทุ่มเทสร้างโรงเรียนแห่งนี้ขึ้นมาด้วยใจรัก และอยากที่จะสร้างเด็กเก่งและดีขึ้นมาให้กับสังคมจริงๆ ถึงแม้ว่า ณ ช่วงเวลานั้น คุณพ่อของลูกจะต้องมานอนป่วยเพราะถูกคนลอบยิงทำร้ายก็ตาม แต่ตัวท่านก็ไม่ได้รู้สึกผูกโกรธหรือโกรธแค้นต่อคนที่มาทำร้ายตัวท่านเลยแม้แต่น้อยทุกๆ ครั้งที่ท่านนึกถึงโรงเรียนอนุบาลที่ตัวท่านเป็นผู้ก่อตั้งขึ้นมา ตัวท่านจะรู้สึกปลื้มปีติใจและภาคภูมิใจเป็นอย่างมากจนกระทั่งเมื่อถึงช่วงเวลาที่คุณพ่อของลูกกำลังใกล้จะเสียชีวิต ภายในใจของท่านก็เกิดความรู้สึกเป็นห่วงลูกๆ และทุกๆ คนในครอบครัวขึ้นมาเป็นอย่างมาก และเมื่อสังขารร่างกายของท่านทนต่อโรคภัยไข้เจ็บที่มารุมเร้าไม่ไหวแล้ว ทันใดนั้นเอง กายละเอียดของท่านก็ได้หลุดออกมาจากกายหยาบ แล้วก็มายืนอยู่ที่ข้างๆ ร่างของตัวท่านด้วยความรู้สึกที่มึนๆ งงๆ และยังไม่รู้สึกตัวว่า “ตัวท่านเองได้เสียชีวิตไปแล้ว” ซึ่งความรู้สึกของท่านในตอนนั้นจะคล้ายๆ กับคนที่อยู่ในภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่น และยังไม่มีสติรับรู้อย่างเต็มที่กายละเอียดของท่านได้หลุดออกจากกายหยาบ และมายืนอยู่ข้างๆ ร่างตัวท่านหลังจากที่กายละเอียดคุณพ่อของลูกได้หลุดออกมาจากกายหยาบแล้ว ในช่วงแรกๆ ตัวท่านก็เกิดความรู้สึกสงสัยขึ้นมาว่า “ทำไมตัวท่านถึงสามารถยืนและเดินได้เช่นนี้ หรือว่าในตอนนี้ ตัวท่านเองกำลังฝันไปหรือเปล่า” แต่พอเวลาผ่านไปได้สักพักหนึ่ง กายละเอียดคุณพ่อของลูกก็เริ่มมีสติมากขึ้น และในช่วงจังหวะนั้นเอง ตัวท่านได้เหลือบไปเห็นร่างของท่านซึ่งกำลังนอนอย่างสงบนิ่งอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล พร้อมกับเห็นลูกๆ ของท่านกำลังเศร้าโศกเสียใจกับการจากไปของตัวท่าน ทันทีที่ตัวท่านได้เห็นเช่นนั้น ตัวท่านก็รู้สึกตัวได้ในทันทีว่า “ในตอนนี้ตัวท่านเองได้เสียชีวิตไปแล้ว”กายละเอียดของท่านได้เหลือบไปเห็นร่างของท่าน และเห็นลูกๆ ของท่านกำลังเศร้าโศกเสียใจกับการจากไปของตัวท่านแม้ว่ากายละเอียดคุณพ่อของลูกจะรู้ว่าตัวท่านเองได้เสียชีวิตไปแล้วก็ตาม แต่ด้วยความที่ตัวท่านไม่ได้ศึกษาเรียนรู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตเอาไว้ ในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ จึงทำให้ตัวท่านทำอะไรไม่ถูก แล้วก็ไม่รู้ว่าตัวท่านเองจะต้องทำอย่างไรต่อไป อีกทั้งตัวท่านยังเกิดความรู้สึกเป็นห่วงทุกๆ คนในครอบครัวขึ้นมาอย่างจับจิตจับใจอีกด้วย และด้วยความรู้สึกที่เป็นห่วงทุกๆ คนในครอบครัวนี้เอง จึงทำให้กายละเอียดคุณพ่อของลูกได้พยายามเข้าไปยืนอยู่ใกล้ๆ กับทุกคนในครอบครัวที่อยู่ข้างๆ ร่างของตัวท่านกายละเอียดคุณพ่อของลูกได้พยายามเข้าไปยืนอยู่ใกล้ๆ กับทุกคนในครอบครัวและในระหว่างที่กายละเอียดคุณพ่อของลูกกำลังยืนอยู่ใกล้ๆ กับทุกคนในครอบครัว อยู่นั้น ตัวท่านก็พลันเกิดความคิดถึงลูกสาวคนเล็ก หรือน้องสาวของลูกซึ่งกำลังเรียนหนังสืออยู่ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ขึ้นมาอยู่ภายในใจ และในเสี้ยววินาทีที่กายละเอียดคุณพ่อของลูกกำลังคิดถึงลูกสาวคนเล็กของท่านอยู่นั้น ทันใดนั้นเองตัวท่านก็ได้แว้บจากโรงพยาบาลไปหาลูกสาวคนเล็ก ซึ่งกำลังเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่อย่างฉับพลันทันทีกายละเอียดคุณพ่อของลูกเกิดความคิดถึงลูกสาวคนเล็กขึ้นมาเมื่อกายละเอียดคุณพ่อของลูกได้แว้บมาหาลูกสาวคนเล็ก หรือน้องสาวของลูก แล้ว ตัวท่านก็รู้สึกประหลาดใจและอัศจรรย์ใจเป็นอย่างมาก ที่ตัวท่านสามารถแว้บมาหาลูกสาวคนเล็กของท่านได้ และในช่วงจังหวะที่ตัวท่านกำลังรู้สึกเพลิดเพลินที่ตัวท่านสามารถแว้บมาหาลูกสาวคนเล็กได้นี่เอง ลูกสาวคนเล็กของท่านซึ่งในตอนนั้นกำลังอยู่ในห้องเรียน ก็พลันเกิดเห็นกายละเอียดคุณพ่อของลูกมายืนอยู่ที่บริเวณประตูห้องเรียนกายละเอียดคุณพ่อของลูกได้แว้บมาหาลูกสาวคนเล็กซึ่งในตอนนั้นกำลังอยู่ในห้องเรียนทันทีที่น้องสาวของลูกได้เห็นกายละเอียดคุณพ่อของลูกแล้ว ซึ่งในตอนนั้นตัวเธอยังไม่ทราบว่าคุณพ่อของลูกได้เสียชีวิตไปแล้ว ตัวเธอก็เกิดความรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ ตัวเธอคิดว่า “คุณพ่อของลูกหายป่วยแล้ว และก็มาเยี่ยมเธอถึงที่เชียงใหม่” ส่วนตัวกายละเอียดคุณพ่อของลูกนั้น ตัวท่านรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากเช่นเดียวกัน ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ ตัวท่านสัมผัสได้ว่า “น้องสาวของลูกหรือลูกสาวคนเล็กของท่าน สามารถมองเห็นกายละเอียดของท่านได้”เธอรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ได้เห็นกายละเอียดคุณพ่อของลูกส่วนสาเหตุที่ทำให้น้องสาวของลูก สามารถเห็นกายละเอียดคุณพ่อของลูกได้นั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ ผลแห่งบุญที่คุณพ่อของลูกได้เคยสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ตัวท่านยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะเป็นบุญที่ตัวท่านได้เคยสั่งสมเอาไว้ในพระพุทธศาสนา เช่นบุญที่ตัวท่านได้เคยทอดกฐินทอดผ้าป่า เป็นต้น หรือบุญสงเคราะห์โลก เช่นบุญที่ตัวท่านได้ก่อตั้งโรงเรียนเพื่อสร้างคนเก่งและดีตามหลักพระพุทธศาสนาให้กับสังคม หรือบุญที่ตัวท่านได้คอยให้การช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ เป็นต้น กับความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่ตัวท่านอยากจะพบและอยากจะบอกกับลูกสาวคนเล็กหรือน้องสาวของลูกว่า “ตัวท่านได้เสียชีวิตไปแล้ว” ได้ช่องส่งผลร่วมกัน ในช่วงจังหวะที่ตัวเธอเองกำลังมีความรู้สึกเป็นห่วงคุณพ่ออยู่ลึกๆ ภายในใจสาเหตุที่ทำให้น้องสาวของลูกสามารถเห็นกายละเอียดคุณพ่อของลูกได้และด้วยเหตุดังที่ได้กล่าวมาแล้วนี้เอง จึงทำให้อายตนะหรือช่องทางการรับรู้ของทั้งสอง ตรงกันพอดี เมื่อเป็นเช่นนี้ น้องสาวของลูกจึงได้เห็นกายละเอียดคุณพ่อของลูกมาหาอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเองแต่ในขณะที่น้องสาวของลูกกำลังรู้สึกดีใจอยู่นั้น ภาพกายละเอียดของคุณพ่อของลูกก็พลันได้หายไป ซึ่งในตอนนั้นตัวเธอก็คิดเพียงแค่ว่า “คุณพ่อของลูกคงจะเดินพ้นจากประตูห้องเรียนของเธอไปเท่านั้น” แต่ในความเป็นจริงแล้ว กายละเอียดของคุณพ่อของลูกก็ยังคงยืนอยู่ ณ ที่ตรงนั้นและไม่ได้หายไปไหน ไม่เพียงเท่านั้น กายละเอียดของคุณพ่อของลูก ยังได้เดินมาอยู่ใกล้น้องสาวของลูกหรือลูกสาวคนเล็กของท่าน ด้วยความรู้สึกรักและเป็นห่วงอีกด้วยขณะที่น้องสาวของลูกกำลังรู้สึกดีใจอยู่นั้น ภาพกายละเอียดของคุณพ่อก็พลันหายไปส่วนสาเหตุที่ทำให้ภาพกายละเอียดของคุณพ่อของลูกหายไปนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะในขณะที่ตัวเธอเกิดความรู้สึกดีใจอยู่นั้น ใจของเธอก็เกิดการกระเพื่อมออกจากจุดเดิม เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้อายตนะหรือช่องทางการรับรู้ของทั้งสอง ที่จากเดิมเคยตรงกัน ก็เกิดการคลาดเคลื่อน กระเพื่อม แล้วก็หลุดไปในที่สุด อุปมาเหมือนกับคลื่นวิทยุที่เคยจูนตรงกัน แล้วจู่ๆ ก็ถูกบิดให้คลาดเคลื่อนไปจากจุดเดิม จนเป็นผลทำให้ไม่สามารถรับคลื่นวิทยุช่องเดิมได้ และด้วยเหตุดังกล่าวนี้เองจึงทำให้น้องสาวของลูก ไม่สามารถเห็นภาพกายละเอียดคุณพ่อของลูกได้เหมือนอย่างเดิมนั่นเองภายหลังจากที่กายละเอียดคุณพ่อของลูกได้แว้บไปหาลูกสาวคนเล็ก หรือน้องสาวของลูกด้วยความรักและความเป็นห่วงแล้ว ตัวท่านก็เกิดความรู้สึกชื่นใจแล้วก็สบายใจขึ้น ที่ตัวท่านได้มาเจอกับลูกสาวคนเล็กของท่าน และในเสี้ยววินาทีที่ตัวท่านกำลังรู้สึกสบายใจอยู่นั้น ตัวท่านก็หวนคิดถึงโรงเรียนอนุบาล ที่ตัวท่านเป็นผู้ก่อตั้งขึ้นมาเองกับมือ และทันทีที่ตัวท่านคิดเช่นนั้น กายละเอียดของท่านก็ได้แว้บไปยังโรงเรียนอนุบาลแห่งนั้นในทันทีจากนั้นกายละเอียดของท่านได้แว้บไปยังโรงเรียนอนุบาลและเมื่อกายละเอียดคุณพ่อของลูก ได้แว้บมาอยู่ที่โรงเรียนอนุบาลแห่งนั้นแล้ว ตัวท่านก็ได้เดินวนเวียนไปมาอยู่ภายในโรงเรียนด้วยความรู้สึกปลื้มปีติภาคภูมิใจ และยิ่งตัวท่านได้เห็นเด็กๆ นักเรียนแต่ละคนที่มีกิริยามารยาทเรียบร้อย น่ารักและเฉลียวฉลาดแล้ว ตัวท่านก็ยิ่งเกิดความรู้สึกปลื้มปีติใจเป็นอย่างมาก ที่ตัวท่านได้มีส่วนในการสร้างเด็กเก่งและดีขึ้นมาให้กับสังคมและในระหว่างที่กายละเอียดคุณพ่อของลูกกำลังเดินชื่นชม และเมียงมองดูห้องเรียนแต่ละห้องภายในโรงเรียนอนุบาลที่ตัวท่านก่อตั้งขึ้นมาอยู่นั้น ตัวท่านก็ได้ย้อนนึกถึงภาพเรื่องราวต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ ตั้งแต่ภาพแรกที่ตัวท่านได้ทุ่มเทแรงกายและแรงใจก่อตั้งโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ขึ้นมา หรือภาพที่ตัวท่านได้ทำหน้าที่เป็นคุณครูทุ่มเทและตั้งใจสอนเด็กนักเรียนทุกๆ คนให้เป็นเด็กเก่งและดี ไล่เรื่อยไปจนถึงภาพที่ตัวท่านได้ดูแลเอาใจใส่เด็กนักเรียนทุกๆ คนเป็นอย่างดี ราวกับว่าทุกๆ คนอยู่ในครอบครัวเดียวกัน เป็นต้นตัวท่านได้ย้อนนึกถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้หรือแม้กระทั่งในช่วงที่หมดการเรียนการสอน ซึ่งเด็กนักเรียนทุกๆ คนจะเดินทางกลับบ้านกันไปหมดแล้ว แต่กายละเอียดคุณพ่อของลูกก็ยังคงเดินเก็บเกี่ยวบรรยากาศแห่งความสุขและความภาคภูมิใจ อยู่ภายในโรงเรียนอนุบาลของท่านต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้อิ่มรู้เบื่อเลย และถ้าหากช่วงไหนกายละเอียดคุณพ่อของลูก เกิดความรู้สึกคิดถึงคนในครอบครัวขึ้นมา กายละเอียดของท่านก็จะแว้บกลับไปที่บ้าน เพื่อไปหาภรรยาสุดที่รักและลูกๆ ของท่านทุกคนกายละเอียดของท่านได้แว้บกลับไปที่บ้าน เพื่อไปหาทุกๆ คนในครอบครัวซึ่งในทุกๆ ครั้งที่กายละเอียดคุณพ่อของลูกแว้บกลับมาที่บ้าน เพื่อมาหาบุคคลอันเป็นที่รักของท่าน ตัวท่านก็จะชอบไปนั่งหรือเดินพูดคุยกับภรรยาสุดที่รักและลูกๆ ของท่าน ด้วยความรักและความคิดถึงอยู่เสมอ ทั้งๆ ที่ตัวท่านเองก็รู้ดีว่า “ทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวท่านพูดคุย หรือเล่าให้กับภรรยาสุดรักและลูกๆ ของท่านฟัง มันไม่สามารถที่จะถ่ายทอดหรือสื่อสารให้ทุกคนในครอบครัวได้รับรู้ หรือรับทราบได้เลย” แต่อย่างไรก็ตาม การที่ตัวท่านได้มาหาและได้พูดคุยกับทุกๆ คนเช่นนี้ มันก็ได้ทำให้ตัวท่านรู้สึกเป็นสุขใจ สบายใจเป็นอย่างมากตัวท่านจะชอบไปนั่งหรือเดินพูดคุยกับภรรยาสุดที่รักและลูกๆ ของท่านส่วนว่า เรื่องราวของกายละเอียดคุณพ่อของลูกจะเป็นอย่างไรต่อไป จะน่าติดตามและน่าตื่นเต้นขนาดไหน เราก็คงจะต้องมาติดตามรับฟังกันต่อในตอนต่อไป
กรณีศึกษาโรงเรียนอนุบาลสุธีธร ตอนที่ 1
[ 14 ม.ค. 2556 ] - [ 18272 ]
Desktop Version
