ความในใจของพระลูกชาย ตอน สุขใดๆ ในโลกไม่เท่าสุขในกลางกาย

 

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 14 มีนาคม 2556

ความในใจของพระลูกชาย 

 

 

 

ตอน สุขใดๆ ในโลก ไม่เท่าสุขในกลางกาย

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

 

 

 

        กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระสมาน อตฺถปาโล อายุ 57 ปี บวชในโครงการ 1 แสนรูป ภาคฤดูร้อน ปี พ.ศ. 2555 ครับ

 

พระสมาน อตฺถปาโล

 

        ตอนเป็นเด็กผมเคยบวชเป็นสามเณร 3 พรรษาครับ แต่พอโตจนอายุล่วงเข้าเลขห้าแล้ว กลับยังไม่เคยบวชพระตอบแทนบุญคุณพ่อแม่สักที โยมแม่ท่านก็รอให้ผมบวชให้จนอายุได้ 80 กว่า แต่ก่อนที่โยมแม่จะรอไม่ไหว ในปี พ.ศ. 2555 ผมก็ตัดสินใจว่าต้องบวช พอหมดฤดูทำนา ผมก็ลาโยมแม่ลงมากรุงเทพฯ เพื่อหาเงินสักก้อนเอาไว้เป็นทุนกลับไปจัดงานบวชที่บ้านครับ ผมมาทำอะไรหลายอย่าง ล่าสุดไปขายปลาหมึกย่างลูกชิ้นย่างอยู่ที่ตลาดไท หลวงพ่อครับ ปลาหมึกกับลูกชิ้นย่างฝีมือผมอร่อยมากนะครับ แล้วก็ขายดีด้วย วันหนึ่งขณะกำลังปิ้งปลาหมึก หอมฉุย ก็มีผู้นำบุญ 3 คน เข้ามาชวนผมบวช เขาบอกว่า “เป็นโครงการบวชฟรี ไม่ต้องเสียอะไรเลย แค่เอาตัวไปบวชแล้วจะได้เปลี่ยนแปลงตัวเอง” ใจผมอยากบวชอยู่แล้ว พอเจอโครงการบวชฟรี ก็ตัดสินใจเขียนใบสมัครตรงนั้นเลย วันรุ่งขึ้นก็ปิดกิจการปลาหมึกย่าง เดินทางมาเข้าอบรมที่วัดพระธรรมกายทันทีครับ

 

        โครงการบวชแสนรูปนี่ดีมากๆ ผมได้ความรู้หลายอย่าง พระธรรมทายาทที่มาบวชด้วยกัน ก็อุดหนุนจุนเจือกันเหมือนพี่เหมือนน้อง และมีพระอาจารย์พระพี่เลี้ยงคอยสอนคอยแนะนำ ยิ่งได้ฟังหลวงพ่อสอน ก็ยิ่งทำให้ผมชอบใจมากๆ เลย พอได้เดินธุดงค์บนกลีบดอกดาวรวย ก็ทำให้ผมอยากสืบทอดพระพุทธศาสนา ไม่อยากสึกเลยครับ ผมมีความสุขมากที่ได้บวช ไม่เหมือนตอนเป็นฆราวาส ถึงจะอิสระได้ดื่มเหล้าสูบบุหรี่สังสรรค์เฮฮาไปตามเรื่อง แต่มันอันตรายมาก เพราะผมไม่เคยรู้เลยว่าสูบบุหรี่ดื่มเหล้าต้องไปอบาย นี่ถ้าผมไม่ได้มาบวช ไม่ได้มาศึกษาเรื่องกฎแห่งกรรม ชีวิตผมคงจะแย่ข้ามชาติ ตายแล้วก็ไม่รู้จะไปอยู่ไหน สวรรค์หน้าตาเป็นยังไงก็คงไม่รู้ พอมีโอกาสมานั่งสมาธิ ได้พบกับประสบการณ์ภายใน ก็ยิ่งทำให้ผมเชื่อมั่นในเส้นทางสายนี้ครับ

 

        ก่อนนั่งสมาธิผมจะสวดมนต์ก่อน ขอบารมีจากพระรัตนตรัยและมหาปูชนียาจารย์ เสร็จแล้วก็จะเอาใจไปแปะไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ทำตามที่หลวงพ่อสอน โดยหลับตาเบาๆ ทำใจนิ่มๆ ไม่คิดอะไร ทำตามหลวงพ่อไปเรื่อยๆ ก็ได้ดีจริงๆ ครับ เพราะว่าพอใจนิ่งแล้ว ก็เหมือนจะลอยได้ ตัวมันหายไปเลย แล้วก็มองเห็นแสงเล็กๆอยู่ตรงกลางท้อง พอดิ่งเข้าไปก็มีดวงแสงผุดขึ้นมา พอมองเฉยๆ นานๆ ดวงแสงก็ชัดขึ้น เป็นดวงกลมๆ ลอยมาหลายดวง ตรงกลางดวงเป็นสีเหลืองทองอร่าม แต่ขอบๆ เป็นสีขาวใส ใหญ่เท่าลูกซาลาเปาแต่บางกว่าครับ ตอนนั้นผมรู้สึกสบายไปหมด เพลินมาก เป็นอย่างนี้จนหมดรอบเลยครับ มาช่วงหลังนี้ พอเข้าสมาธิได้ ทำใจนิ่มๆ นานๆ ได้ ก็จะเห็นองค์พระครับ องค์พระท่านนั่งสมาธิหันหลังให้ ท่านเลื่อนเข้ามาซ้อนตัวผม ยิ้มให้ผม บางองค์ก็มีผิวสีทองอร่าม บางองค์ก็เป็นแก้วใสๆ สวยมากๆ ที่หลวงพ่อเคยบอกว่าข้างในมันสวยกว่าข้างนอก เป็นจริงทุกคำ ผมก็เลยมองเพลิน สักพักท่านก็ลงไปที่กลางท้อง ลงไปเยอะมากๆ เรียงแถวกันลงไปแล้วก็หาย ในศูนย์กลางกายก็มีแต่ดวงแสงที่เล็กกว่าปลายนิ้วก้อย สว่างเหมือนเพชรอยู่ข้างในตลอดเวลาครับ เวลาเห็นองค์พระหรือดวงแสง ผมจะเห็นชัดเหมือนลืมตาเห็น และรู้สึกว่าใจเย็นไปหมด สบายใจ มีความสุขมาก ไม่อยากออกจากสมาธิเลยครับ

 

พระสมาน อตฺถปาโล ในท่า Peace Position

 

        ตอนนี้ผมไม่คิดเรื่องทางโลกแล้วครับ สมบัติทางโลกก็สละหมดแล้ว โยมแม่โยมญาติๆ ก็ยกมือสาธุกับผมทุกคน แล้วก็นิมนต์ให้ผมกลับไปอยู่วัดใกล้บ้าน เพราะมีพระน้อย ผมเองก็ตั้งใจไว้อย่างนั้น อยากกลับไปเป็นต้นบุญต้นแบบให้ลูกๆ หลานๆ อยากไปรักษาวัดเอาไว้ไม่ให้ร้าง แต่ตอนนี้ผมขอฝึกนั่งสมาธิกับหลวงพ่อให้เก่งๆ ก่อนครับ

 

        หลวงพ่อครับ ผมไม่เคยลืมกัลยาณมิตรคนแรกของผม คือคุณโยมอรอนงค์ ที่สละเวลาเข้ามาชวนผมบวช ทุกวันนี้ผมตั้งใจฝึกตัว ตั้งใจนั่งสมาธิ ตื่นตี 2 นั่งสมาธิถึงเช้าทุกวัน เพราะผมอยากได้บุญทดแทนโยมพ่อโยมแม่ อยากสั่งสมบุญเพื่อตัวเอง และอยากเอาบุญนี้ตอบแทนคุณโยมอรอนงค์ ที่ทำให้ผมได้มาพบกับเส้นทางสายนี้ครับ

 

        หลวงพ่อครับ ผมพูดไม่ค่อยเก่งนะครับ แต่ผมอยากบอกว่าผมรู้สึกรัก ศรัทธา เคารพในหลวงพ่อมากๆ แค่ได้ยินเสียงของหลวงพ่อก็ปลื้มใจแล้ว แค่ได้ยินชื่อก็ชื่นใจมาก ก่อนจำวัตรก็จะเปิดเสียงหลวงพ่อกล่อม ภาวนาตามหลวงพ่อทุกคืน แล้วก็จะพกรูปถ่ายหลวงพ่อติดตัวตลอดไม่ห่างกันเลยครับ ผมจะตั้งใจนั่งสมาธิ จะเป็นพระแท้ให้ดีที่สุด จะทำทุกหน้าที่ ที่หลวงพ่อมอบหมายให้สุดความสามารถ และขอให้โรคภัยจงมลายหายสูญไปจากกายของหลวงพ่อ ขอให้หลวงพ่อมีแต่ความสุขความเจริญครับ